Friday, February 29, 2008

Το συνέδριο μεγάλη ευκαιρία και αφετηρία για να σημάνει η άνοιξη του ΠΑΣΟΚ

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το μετεκλογικό τοπίο, για την παρουσία και τον ρόλο του «συνασπισμού ριζοσπαστικής αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ). Αναμφίβολα μέσα σε αυτό το μετεκλογικό τοπίο ο ΣΥΡΙΖΑ τείνει να αναδειχτεί ως ένας «άγνωστος Χ», ως ένας καταλύτης, εκφράζοντας ένα υπαρκτό ρεύμα με δυναμική και προοπτική, εκφράζοντας ένα οριοθετημένο, ριζοσπαστικό και πολυσυλλεκτικό ρεύμα με κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς, αισθητικούς και ηλικιακούς προσδιορισμούς. Αυτή την παραδοχή καταγράφουν -και σε αυτή παραπέμπουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο- τα αποτελέσματα του Σεπτεμβρίου του 2007.

Αυτή την παραδοχή περιγράφουν και πιστοποιούν από μήνα σε μήνα οι καταγραφές των δημοσκοπήσεων με την έστω «συγκυριακή» αλλά αισθητή αύξηση της δύναμης και της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και των ηγετών του.

Η δυναμική του ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με την έκρηξη της δημοφιλίας του Αλέκου Αλαβάνου και του Αλέξη Τσίπρα, που τείνει να εγγραφεί ως «φαινόμενο» συναρτημένο με το σκηνικό μιας νέας μεταπολίτευσης, δεν αποτελεί ένα «μιντιακό κατασκεύασμα», μια μονοσήμαντη «life style» κατάσταση, μια άνωθεν κατευθυνόμενη «μόδα».

Ακόμα και αν έχει μια προνομιακή προβολή από τα ΜΜΕ, πρωτίστως και σαφώς συσχετίζεται με κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες οριοθετημένων δυνάμεων, που αναζητούν εναλλακτική ταυτότητα, εναλλακτικό λόγο κατ εναλλακτική προοπτική.

Το «φαινόμενο» που σηματοδοτεί συλλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Αλέκος Αλαβάνος και τον Αλέξη Τσίπρα έχει τις δικές του νομοτέλειες και δομικές αντιφάσεις.

Μέρα με τη μέρα θα αντιμετωπίζουν υπαρκτά ερωτήματα των πολιτών, που θα μετεξελίσσονται σε δικά τους διλήμματα. θα δίνουν μια μάχη με τον χρόνο, με την αλήθεια του λόγου τους, με την αξιοπιστία των προτάσεων και των πράξεών τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια συγκυριακή και ευμετάβολη κατάσταση ή θα έχει αντοχή στον χρόνο; Θα είναι ένα ρεύμα που θα επαναπαύεται στις δάφνες μιας αριστερής καθαρότητας ή ένα ρεύμα που θα αναζητά εναλλακτικές και συνεκτικές προγραμματικές συγκλίσεις με συνεργασίες, κοινές δράσεις και κοινές πρωτοβουλίες;

Θα είναι ένα ρεύμα ακαταστάλαχτης διαμαρτυρίας, που αθροίζει ετερόδοξα και αντιφατικά «όχι» σε κάβε μορφή δημοκρατικής και προοδευτικής συνεργασίας, ακόμα και με το παράδοξο μιας ακυβερνησίας και ίσως το αντίτιμο μιας κυριαρχίας της δεξιάς και του ακραίου νεοφιλελευθερισμού; Ή θα είναι ένα ρεύμα που καταθέτει εναλλακτικά και ανεκτικά «ναι» στην προοπτική ενός νέου συνασπισμού εξουσίας μιας ριζοσπαστικής και πολυκομματικής κεντροαριστεράς;

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα ερωτήματα, σε αυτά τα υπαρκτά διλήμματα οφείλει να απαντά χωρίς υπεκφυγές. 'Αλλωστε, οι ίδιοι πολίτες, που δηλώνουν ότι μπορούν να ψηφίσουν ΣΥΝ σε ποσοστό 70%, δηλώνουν επιτακτικά ότι επιθυμούν να κλείσει η παρένθεση της δεξιάς και να αναδειχτεί ως εναλλακτική λύση μια φερέγγυα κεντροαριστερά.

Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος να αναλύσει με οξυδέρκεια και διορατικότητα τόσο τις διαφαινόμενες εξελίξεις για μια νέα μεταπολίτευση με λυδία λίθο έναν υπαρκτό κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό δίπολο και με θετική υπέρβαση του δικομματισμού όσο και την εμβέλεια και την αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοσκοπική αίγλη των ηγεσιών του ως «φαινόμενο».

Κατά τη γνώμη μου, το ΠΑΣΟΚ μπροστά στην προβολή αυτών των δεδομένων για μελλούμενες εξελίξεις δεν μπορεί και δεν πρέπει είτε να αναλώνεται σε στιγμιαίους αφορισμούς και σε άγονες επιθέσεις, είτε να αυτοαπομονώνεται με μάχες οπισθοφυλακής και με πόλεμο χαρακωμάτων για αυτά που φεύγουν.

Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ οφείλει με νηφαλιότητα και γόνιμη κριτική αντιπαράθεση να απαντήσει υπερβατικά και προοπτικά με ιδέες και θέσεις, με επιχειρήματα και προτάσεις, με εγερτήριες πρωτοβουλίες και εναλλακτικό πρόγραμμα.

Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος να οριοθετηθεί θετικά και ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ως προς το ΚΚΕ χωρίς να καταφεύγει σε ιδιότυπους διμέτωπους αγώνες και πολυμέτωπες συρράξεις, που υπονομεύουν τη δυναμική του αντιπαράθεση με τη δεξιά και τη ΝΔ, με τον συντηρητισμό, τον αυταρχισμό και τον νεοφιλελευθερισμό τους.

Κατά τη γνώμη μου, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η δυναμική εγγραφή του ΣΥΡΙΖΑ ως ριζοσπαστικό εναλλακτικό ρεύμα, ως ρεύμα υπέρβασης, αλλαγής και ανατροπής του κατεστημένου πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης και των παγιωμένων ισορροπιών του δικομματισμού έχει την αναφορά του σε εγγενή και επίκτητα προβλήματα του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.

Η δύναμη και η αίγλη του Συνασπισμού και των ηγετών του είναι πρώτα και κύρια απότοκα και παράγωγα των χρόνιων αδυναμιών και αγκυλώσεων του ΠΑΣΟΚ, των χρόνιων αδυναμιών και των λαθών του, του ύφους και του ήθους της διακυβέρνησής του, της ανακυκλούμενης εσωστρέφειας και της εμμονής του σε έναν παρωχημένο κυβερνητισμό της αδύναμης επαγγελίας της ανανέωσής του, της αργόσυρτης αποσαφήνισης της ταυτότητας, της στρατηγικής και των κοινωνικών, πολιτικών και προγραμματικών αναφορών του.

Το ΠΑΣΟΚ όσο θα καθυστερεί ή θα αδυνατεί να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων με αυτόνομο, προγραμματικό λόγο ως εναλλακτική και αξιόπιστη λύση μιας πολυκομματικής κεντροαριστεράς, ως ένα ελπιδοφόρο και νικηφόρο ρεύμα κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, δυστυχώς, θα παραμένει καθηλωμένο και, δυστυχώς, θα μοιάζει ως ένα ανήμπορο και λεηλατούμενο ρεύμα.

Είναι σαφές ότι η «άνοιξη» του ΣΥΡΙΖΑ έχει διάρκεια με υπαρκτές δικές μας ευθύνες όσο θα διαρκεί το «φθινόπωρο» του ΠΑΣΟΚ.

Το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με την προϋπόθεση ότι όλοι μας θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, προβάλλει ως μια μεγάλη πρόκληση και ως μια μεγάλη ευκαιρία να είναι μια αφετηρία για να σημάνει η «άνοιξη» για το ΠΑΣΟΚ και για την κεντροαριστερά, για την Ελλάδα, τη δημοκρατία και την κοινωνία μας.

Η πολυκομματική κυβερνώσα κεντροαριστερά σε πολλές χώρες της Ευρώπης έχει δοκιμαστεί ως μια πραγματικότητα.

Μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμες και διδακτικές εμπειρίες. Γιατί να μην προχωρήσουμε και στην Ελλάδα;

Σε αυτό το θεμελιακό ερώτημα οφείλουμε να απαντήσουμε όλοι μας.

Αυτή η πρόταση είναι δραματικά επίκαιρη για όλες τις συνιστώσες μιας μεγάλης, πολύχρωμης και πολυφωνικής κεντροαριστεράς και έχει ως αποδέκτες τα κόμματα, τις πολιτικές κινήσεις, τα κοινωνικά κινήματα και τα πρόσωπα, που οριοθετούνται σε αυτόν τον ευρύτατο χώρο.

Αυτή η πρόταση δεν έχει ως αποδέκτες μόνον τις ηγεσίες, αλλά κυρίως τις κοινωνικές δυνάμεις και τους πολίτες, που πιστεύουν, θέλουν και απαιτούν αυτή την εξέλιξη, ως μία ουσιαστική και ριζική αλλαγή.

Πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ για να αποκτήσει ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων και την κεντρική θέση στο πολιτικό σύστημα, οφείλει να επανασυνδεθεί οργανικά με την ευρύτερη δημοκρατική-προοδευτική παράταξη, να συμπορευτεί με συγκλίνουσες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.

Οφείλει να οικοδομήσει ξανά έναν ευρύτατο ζωτικό χώρο για μια νέα κοινωνική συμμαχία και συμπαράταξη, με τη συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία, με τους σύγχρονους μη προνομιούχους μιας αντεστραμμένης κοινωνίας των 2/3.

Μόνον έτσι το κίνημά μας είναι δυνατόν να θεμελιώσει ξανά την προγραμματική δεσπόζουσα θέση του στο κέντρο του πολιτικού, κοινωνικού και αξιακού φάσματος και την ουσιαστική ιδεολογική του επιρροή στους προσανατολισμούς της ριζοσπαστικής κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής αριστεράς.

Μόνον έτσι μπορεί να χαράξει νέους δρόμους νίκης και ελπίδας για την Ελλάδα, τον ελληνισμό και την Ευρώπη, για τη δημοκρατία και την κοινωνία μας, αφήνοντας τα θετικά του ίχνη και στον νέο ιστορικά κύκλο του 21ου αιώνα.

Tου Κώστα Λαλιώτη 25-02-2008 Aναδημοσίευση από τον «Κόσμο του Επενδυτή»

Thursday, February 28, 2008

Από την Ανανεωτική Αριστερά στην Αριστερά της Αποκάλυψης

Ολες οι δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου δεν αφήνουν καμία αμφιβολία πως κάτι ταρακουνιέται στο κομματικό και πολιτικό σύστημα της χώρας. Για πρώτη φορά η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν καρπώνεται τους εμφανείς καρπούς της πτώσης της δημοφιλίας της κυβέρνησης και του Καραμανλή, αλλά αντιθέτως έχει πολύ μεγαλύτερη πτώση από αυτήν της κυβέρνησης. Εμφανώς, όλη τη δυσαρέσκεια την απορροφά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα φουντώνει και η σεναριολογία για τις μελλοντικές κινήσεις του Αλαβάνου, του Τσίπρα, για το αν θα θελήσουν να συμμετάσχουν σε κυβερνητικές συμμαχίες ή θα διαλέξουν τη διαμαρτυρία ως πολιτική έκφραση. Σε μια κοινωνία που η αστυνομική αντίληψη της Ιστορίας και η δίκη προθέσεων αντικαθιστούν και υποκαθιστούν τις κοινωνικές, πολιτικές, ταξικές κατηγορίες και αναλύσεις, είναι εύλογο η σεναριολογία να υποκαθιστά τη «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Το ζητούμενο όμως δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανατρέψει το δικομματισμό, αλλά αν αυτή η ανατροπή, αν γίνει, θα γίνει από θέσεις προοδευτικές και δημοκρατικές.

Η πάλαι ποτέ Ανανεωτική Αριστερά συγκροτήθηκε μέσα από την αντιπαλότητα με το διαχωρισμό των φαινομένων σε άσπρο-μαύρο και την ανάδειξη της νεωτερικής κριτικής σκέψης ως του σημαντικότερου κωδικού για το άνοιγμα των κλειστών κοινωνικών αρχείων. Στην Ανανεωτική Αριστερά που αγαπήσαμε και αγαπάμε, τίποτα δεν ήταν πιο ξένο από την ευκολία της ανάδειξης ενός φαινομένου, όπως για παράδειγμα είναι ο Νεοφιλελευθερισμός, με το οποίο θα μπορούσε να ερμηνεύσει όλες τις κοινωνικές εξελίξεις, τίποτα δεν ήταν πιο ξένο από την συνωμοσιολογική εξήγηση της Ιστορίας, πρώτο παιδί της οποίας είναι ο αντιαμερικανισμός, και τίποτα δεν της ήταν πιο ξένο από τη μανιχαϊστική εξήγηση των εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Σ' αυτή την Ανανεωτική Αριστερά, η καταστροφολογία ή αλλιώς η αριστερή Αποκάλυψη, η συνθηματολογία, ο αντιδυτικισμός και στο βάθος η περιφρόνηση και η απαξίωση του Διαφωτιστικού προτάγματος ήταν βαθύτατα ξένα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, διάδοχο αυτής της Ανανεωτικής Αριστεράς, η Ευρωπαϊκή Ενωση -αντί να είναι ο χώρος για την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρωτεργάτης του οποίου ήταν η Σοσιαλδημοκρατία- αποτελεί το γεωγραφικό σώμα πάνω στο οποίο πειραματίζονται όλα τα νεοφιλελεύθερα νυστέρια. Ετσι γι' αυτή την Αριστερά η δήλωση του Τσίπρα, σύμφωνα με την οποία αρνείται στο ΠΑΣΟΚ την ταυτότητα του αριστερού κόμματος, δεν είναι κεραυνός αλαζονείας αλλά απόρροια μιας μόνιμης ιδεοληψίας. Ο Τσίπρας, ο φορέας του τόσο παλιού «νέου», δεν έκανε τίποτε άλλο από το δηλώσει αυτό που πιστεύει μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή η Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι Αριστερά. Το ίδιο λέει και το ΚΚΕ, μόνο που στη μη Αριστερά κατατάσσει και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιδεοληψία αυτή είναι συνέπεια της αντίληψης πως Αριστερά είναι μόνο το επιθυμητό και ποτέ το πραγματικό. Η Αριστερά του γήινου παραδείσου ποτέ δεν θα καταλάβει πως υπάρχει και Αριστερά που αρνείται τους Παραδείσους, αναζητώντας τη λύση πραγματικών προβλημάτων. Αυτή η Αριστερά αρνείται να κατανοήσει πως η διαχείριση που δημιούργησε το Κράτος Πρόνοιας και Δικαίου προσέφερε πολύ περισσότερα στους πολίτες από την επίκληση του καθαρού και ανόθευτου σοσιαλισμού. Και δεν θα το καταλάβει γιατί είναι μακριά από τη μαρξική αντίληψη πως Καπιταλισμός και Σοσιαλισμός δεν είναι «πράγματα» που το ένα αντικαθιστά το άλλο, αλλά σύνθετοι κοινωνικοί σχηματισμοί, για τους οποίους είναι εντελώς ξένη η λογική της καθαρότητας.

Και κάτι τελευταίο, θα θέλαμε να κατανοήσουμε πολιτικά όλες αυτές τις εκτροπές από τη νεωτερικότητα και την ιδεολογία της αν σ' αυτή την Αριστερά παρέμενε το ήθος της. Οποιος διάβασε την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την πρόσφατη αποχώρηση ενός στελέχους του, όπου τα αίτια της αποχώρησης αναζητούνται μόνο σε ιδιοτελή κίνητρα και τίποτε άλλο, θα καταλάβει πως από την πάλαι ποτέ Ανανεωτική Αριστερά εξέλιπε ακόμη και αυτό το ήθος. Ηθος που απαιτούσε πριν απ' όλα να μη γελοιοποιούνται και ποινικοποιούνται οι προσωπικές διαδρομές και οι πολιτικές στάσεις. Αν αυτή η Αριστερά δεν γνωρίζει τι είναι αυτό το ήθος και επειδή η γνώση -δες τη στάση της για τα προβλήματα στα Πανεπιστήμια- δεν είναι το φόρτε της, ας κοιτάξει δίπλα της και θα δει κάποιους δικούς της ανθρώπους σαν τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Ισως τότε καταλάβει τι σημαίνει Αριστερό ήθος. Αξίζει αυτή η Αριστερά να προβάλλει ως τιμητής όλων; Εχει σχέση με το νέο μια τέτοια
Αριστερά;

Αν λοιπόν αναλύσουμε το λόγο αυτής της Αριστεράς, τότε μάλλον θα δούμε πως δεν είναι πάντοτε δημοκρατική και προοδευτική εξέλιξη κάθε αμφισβήτηση του δικομματισμού.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗ
giorsiak@yahoo.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/02/2008

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ανακοινώθηκε την Πέμπτη η σύνθεση της νέας κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό τον πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια. Τη θέση του υπουργού Εξωτερικών αναλαμβάνει ο μέχρι τώρα επίτροπος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Μάρκος Κυπριανού, ο οποίος προέρχεται από το ΔΗΚΟ.
Η ορκωμοσία των νέων υπουργών θα γίνει την Παρασκευή, στις 10:30 το πρωί, και ακολούθως θα παραλάβουν τα χαρτοφυλάκια από τους απερχόμενους υπουργούς της κυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Αναλυτικά η σύνθεση της κυβέρνησης: Υπουργός Εξωτερικών: Μάρκος Κυπριανού, Υπουργός Οικονομικών: Χαρίλαος Σταυράκης, Υπουργός Εσωτερικών: Νεοκλής Συλικιώτης, Υπουργός Αμυνας: Κώστας Παπακώστας, Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού: Ανδρέας Δημητρίου, Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων: Νίκος Νικολαϊδης, Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού: Αντώνης Πασχαλίδης, Υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος: Μιχάλης Πολυνίκης, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων: Σωτηρούλλα Χαραλάμπους, Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως: Κύπρος Χρυσοστομίδης, Υπουργός Υγείας: Χρίστος Πατσαλίδης.

Εκτός από τον κ. Κυπριανού, από το ΔΗΚΟ προέρχονται οι υπουργοί Εμπορίου και Υγείας. Οι υπουργοί Συγκοινωνιών και Γεωργίας από την ΕΔΕΚ, οι υπουργοί Εσωτερικών, Αμυνας, Παιδείας, Εργασίας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προέρχονται από το ΑΚΕΛ. Υπουργός Δικαιοσύνης ανέλαβε ο πρόεδρος της Έπαλξης για την Ανασυγκρότηση του Κέντρου, ενώ ο υπουργός Οικονομικών είναι ανώτατο διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας Κύπρου.

Επίσης διορίσθηκαν:Υφυπουργός παρά τω Προέδρω: Τίτος Χριστοφίδης, Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Στέφανος Στεφάνου, Επίτροπος Προεδρίας: Γιώργος Ιακώβου, Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας: Βάσος Γεωργίου
Τη θέση του επιτρόπου της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει τώρα η Αντρούλα Βασιλείου, των Ενωμένων Δημοκρατών.
Πηγή: www.in.gr

Wednesday, February 27, 2008

Ευτυχισμένα γενέθλια κ. Ρέμπους!

Ο ήρωας των αστυνομικών βιβλίων του Ιαν Ράνκιν, ο επιθεωρητής Ρέμπους, «έκλεισε» τα 20 του χρόνια. Ωστόσο δεν «ωρίμασε». Παραμένει ένας ρομαντικός, μοναχικός μαχητής, που προσπαθεί να υπερασπιστεί το δίκαιο στην γκρίζα μελαγχολία του Εδιμβούργου. Ενας απογοητευμένος «αδιάφθορος», που όμως ξέρει ότι πρέπει να συνεχίσει...

Ο Σκωτσέζος συγγραφέας Ιαν Ράνκιν ζει στο Εδιμβούργο, πόλη που έγινε ακόμη πιο γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο χάρη στον πρωταγωνιστή των βιβλίων του, επιθεωρητή Ρέμπους, ο οποίος έκλεισε 20 συναπτά έτη δράσης
Ε ίναι ένας μουρτζούφλης και σκοτεινός μεσήλικος, γεμάτος αδυναμίες και εμμονές. Στο Εδιμβούργο, το οποίο με τη βροχή και τα γοτθικά καμπαναριά του αποτελεί ένα ιδανικό σκηνικό, ο «φίλος μας» περιφέρεται από το ένα μπαρ στο άλλο, επιχειρώντας να βρει λύση τόσο στις αστυνομικές υποθέσεις όσο και στα προσωπικά του αδιέξοδα.

Ο αστυνομικός επιθεωρητής Ρέμπους, κεντρικός ήρωας των 18 μέχρι σήμερα μπεστ σέλερ βιβλίων του Σκωτσέζου συγγραφέα Ιαν Ράνκιν, γνωρίζει πολύ καλά ότι κινείται μέσα σε μια πολλαπλά διεφθαρμένη κοινωνία. Με αστυνομικούς που «τα παίρνουν», πολιτικούς που κοιτάζουν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και παράνομους που, ορισμένες φορές, έχουν πιο στέρεο υπαρξιακό κώδικα από τους ανθρώπους του νόμου. Και αυτή η περιπλοκότητα της κατάστασης κάνει ακόμη πιο δύσκολο το να κρατήσει τον προσωπικό του κώδικα σταθερό, εν μέσω του κυκεώνα των συμπεριφορών με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος.

Ταυτόχρονα πρέπει να ζήσει. Αλλά όταν η πρώτη προτεραιότητα είναι η δουλειά του, μια δουλειά μπερδεμένη, επικίνδυνη και ζέουσα, τότε οι δυσκολίες προς την ανεύρεση της προσωπικής του ισορροπίας μεγεθύνονται. Οι εντός του συγκρούσεις είναι αλλεπάλληλες, αν και η έκβαση είναι εκ των προτέρων γνωστή. Πρώτα ο νόμος και μετά όλα τα άλλα. Οχι γιατί η κοινωνία θα γίνει καλύτερη με την εφαρμογή του, απλώς επειδή ο εκτελεστής του, δηλαδή ο Ρέμπους, από αυτό το υλικό είναι φτιαγμένος.

Χάρη στον Ρέμπους και φυσικά τον δημιουργό του Ιαν Ράνκιν, το Εδιμβούργο επανεντάχθηκε στο χάρτη με τις λογοτεχνικές πρωτεύουσες του κόσμου. Η πόλη παρακολουθεί τον Ρέμπους, τον επηρεάζει, τον οδηγεί. Μια ολόκληρη κοινωνία κινείται γύρω από το έγκλημα που ο επιθεωρητής καλείται κάθε φορά να εξιχνιάσει. Μάλιστα οι συχνές «βόλτες» του Ρέμπους στο άγνωστο Εδιμβούργο είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός τουριστικού μηχανισμού για την προβολή των συγκεκριμένων περιοχών. Η ιστοσελίδα www. rebustours. com προσφέρει στους επισκέπτες της έναν εναλλακτικό τρόπο για να γνωρίσουν το Εδιμβούργο, ακολουθώντας τις διαδρομές του επιθεωρητή, ο οποίος μέσα από τα βιβλία του Ράνκιν, έγινε όχι μόνο ένας αγαπητός λογοτεχνικός χαρακτήρας αλλά και έμβλημα της πόλης, ο φύλακας-άγγελός της.

«Μνήμη νεκρών»: το πλέον πρόσφατο βιβλίο του Ράνκιν που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, με ήρωα τον επιθεωρητή Ρέμπους

Αδιάφθορος, ηθικός, ευφυής, λιγομίλητος, μεθοδικός, με ανεπάντεχα ξεσπάσματα ευαισθησίας, ενίοτε θύμα του ποδόγυρου, λάτρης του ποτού και του φαγητού και με μουσικές γνώσεις, ο Ρέμπους χαρακτηρίζεται από την ουλή της απογοήτευσης που χαράχθηκε στο πρόσωπο της νεολαίας του '60-'70 και οδήγησε σε προσωπικές απογοητεύσεις και κοινωνικά αδιέξοδα. Δεν πιστεύει σε συλλογικά οράματα και λειτουργεί σχεδόν σαν ιδιωτικός ντετέκτιβ μέσα στο αστυνομικό τμήμα, αφού του αρέσει να κάνει τη δική του έρευνα πέραν εκείνης που γίνεται επίσημα. Αλλ' αυτό δεν είναι το μόνο στο οποίο διαφοροποιείται. Στον κόσμο της πολιτικής ορθότητας, ο Ρέμπους δεν παύει να πίνει και να καπνίζει, προσπαθώντας έτσι να αντιμετωπίσει το συνεχές στρες που γεννούν η δουλειά και η ζωή του.

Εκεί που ζορίζεται είναι σε θέματα τεχνολογίας, τα οποία ως άνθρωπος του παλιού κόσμου δεν πολυκαταλαβαίνει. Τότε ζητά από κάποιον νεότερο ή ειδικότερο να τον κατατοπίσει. Οσο για τις παντός τύπου συμβάσεις, αυτές μάλλον τις αγνοεί. Ενίοτε δε, δύσθυμος καθώς είναι, το παρατραβά. Οπως όταν εκσφενδόνισε μια κούπα στην προϊσταμένη του και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη σχολή αξιωματικών για επανεκπαίδευση.

Ο Ρέμπους είναι χωρισμένος, ζει μόνος και «απέχει» από τις γυναίκες. Ο Ράνκιν προσπάθησε να τού συστήσει αρκετές κυρίες στα βιβλία του, αλλά φαίνεται πως ο μονόχνοτος επιθεωρητής είναι ερωτευμένος μόνο με τη δουλειά του, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι, όποτε επιχειρεί την... υπέρβαση, συνήθως καταλήγει να πληγώνει αυτούς που αγαπά. Το αποτέλεσμα είναι ότι αδυνατεί να βιώσει ολοκληρωτικά τον έρωτα. Και, φυσικά, το ενδεχόμενο σχέσης, έστω περιστασιακής με τη συνάδελφό του Σίβον αποκλείεται, αφού τότε η εργασιακή τους σχέση θα κλονιζόταν.

Είναι προφανές ότι κάποια στιγμή ο Ρέμπους θα βγει στη σύνταξη. Ξεκίνησε 40άρης αλλά τώρα, έχοντας πια μεγαλώσει, τα πράγματα δείχνουν να δυσκολεύουν, οι αντοχές του είναι μειωμένες. Το -αναπόφευκτο- τέλος του, όπως θα το φανταστεί ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Ιαν Ράνκιν, πλησιάζει. Εκτός κι αν ο Ράνκιν αναγκαστεί, όπως ο Ντόιλ με τον Χολμς, μη αντέχοντας τις διαμαρτυρίες των φανατικών «ρεμπουσικών», αφού τον σκοτώσει, μετά να τον «αναστήσει». Δεν είναι σπάνιο στον κόσμο της λογοτεχνίας, στο τέλος, ο ήρωας να υπερβαίνει σε δημοφιλία κι αυτόν ακόμη τον δημιουργό του...

*Τα βιβλία του Ράνκιν με ήρωα τον επιθεωρητή Ρέμπους τα οποία κυκλοφορούν στα ελληνικά:

-Οι καταρράκτες (εκδ. Μεταίχμιο).

-Οι αναστημένοι (εκδ. Μεταίχμιο).

-Υπόθεση αίματος (εκδ. Μεταίχμιο).

-Ο κρεμαστός κήπος (εκδ. Τραυλός).

-Σκελετοί στο κελάρι (εκδ. Μεταίχμιο).

-Επικίνδυνες αποστολές (εκδ. Μεταίχμιο).

-Μνήμη νεκρών (εκδ. Μεταίχμιο).

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
giannis@enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/02/2008

Tuesday, February 26, 2008

Η φτωχή γενιά είναι η νέα γενιά

Όλα τα σοσιαλδημοκρατικά μάτια της Ευρώπης στρέφονται στις εκλογές της μεθεπόμενης Κυριακής στην Ισπανία. Αν ο Θαπατέρο τα καταφέρει, μπορεί να γίνει και ο Ομπάμα της Ευρώπης.

Oι Γάλλοι σοσιαλιστές δεν τα πηγαίνουν καλά: η πτώση της δημοτικότητας του Σαρκοζί δεν οφείλεται στη μαχητική τους αντιπολίτευση, αλλά στο βάλτωμα των μεταρρυθμίσεων και στα καμώματα με την Κάρλα. Στη Γερμανία, το πείραμα του Μεγάλου Συνασπισμού πνέει τα λοίσθια και η Άγγελα Μέρκελ φαίνεται ότι θα δοκιμάσει τώρα στο Αμβούργο τη συνεργασία με τους Πρασίνους. Στην Ιταλία, το Δημοκρατικό Κόμμα του Βάλτερ Βελτρόνι κερδίζει πόντους, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται σε απόσταση από τον συνασπισμό του Μπερλουσκόνι: δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε χθες στη Ρεπούμπλικα δίνει στο πρώτο 39% και στον δεύτερο 45,4%. Ο Γκόρντον Μπράουν δεν ξεσηκώνει ακριβώς τα πλήθη. Για την Ελλάδα, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Έτσι, μένουν οι σοσιαλιστές του Θαπατέρο, που έχουν μεγάλες ελπίδες να νικήσουν στις 9 Μαρτίου. Αν επαληθευθούν τα προγνωστικά, θα είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της συνόδου που θα γίνει τον Απρίλιο στο Λονδίνο με θέμα την Προοδευτική Διακυβέρνηση. Στην αντίθετη περίπτωση, θα λάβουν και αυτοί μέρος στη συζήτηση από την πλευρά των ηττημένων.

Γιατί όμως η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία διέρχεται αυτή την παρατεταμένη κρίση και τι μπορεί να κάνει για να την ξεπεράσει; Σύμφωνα με τον Έντγκαρ Γκράντε, καθηγητή Συγκριτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, η παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει τις βάσεις της πολιτικής στη Δυτική Ευρώπη και έχει δημιουργήσει καινούργιες διαιρέσεις. Με τη σοσιαλδημοκρατία να μην μπορεί να δώσει απαντήσεις στο ζήτημα της μετανάστευσης ή της ταυτότητας, σπεύδουν να καλύψουν το κενό νέα λαϊκιστικά κόμματα της άκρας Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς. Ένας άλλος Γερμανός καθηγητής, ο Γκέρο Νόιγκεμπαουερ, επισημαίνει ότι η παραδοσιακή σύγκρουση Δεξιάς και Αριστεράς έχει δώσει τη θέση της σε τρεις καινούργιες αντιπαραθέσεις: ελευθεριακοί εναντίον αυταρχικών, κοινωνική δικαιοσύνη εναντίον ελεύθερης αγοράς και θρησκεία εναντίον κοσμικού κράτους. Αυτά είναι τα νέα πολιτικά milieus, εδώ πρέπει να παρέμβει η σοσιαλδημοκρατία αν θέλει να κερδίσει αρκετές ψήφους για να κυβερνήσει.

Ένας άλλος παράγων που περιπλέκει την κατάσταση για τους σοσιαλδημοκράτες- σημειώνει ο Αντρές Ορτέγκα στην Ελ Παΐς - είναι ότι τα τελευταία χρόνια στρέφονταν μόνο προς τους κερδισμένους της παγκοσμιοποίησης. Η δεξαμενή των ψήφων τους, όμως, περιλαμβάνει και τους χαμένους. Στο στρατόπεδο των τελευταίων, δίπλα στο προλεταριάτο, έχουν προστεθεί οι απασχολούμενοι σε επισφαλείς εργασίες, που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι νέοι. Οι ανισότητες που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση δεν έχουν πλέον μόνο ταξικό χαρακτήρα, επεκτείνονται και μεταξύ των γενεών. «Η φτωχή γενιά είναι η νέα γενιά», λέει ο Γάλλος οικονομολόγος Μπερνάρ Σπιτς. Ο Αλέξης Τσίπρας το κατάλαβε από τους πρώτους.

TA NEA Μιχάλης Μητσός
http://diastaseis.blogspot.com/

«Πήραμε εντολή να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση»

«Πήραμε εντολή από τον λαό για να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση» αναφέρει σε αποκλειστική δήλωσή του προς «Το Βήμα» ο νέος πρόεδρος της Κύπρου κ. Δημήτρης Χριστόφιας και τονίζει ότι η επίθεση φιλίας προς τους Τουρκοκυπρίους αποτελεί σημαντική πολιτική επιλογή.

Ολόκληρη η δήλωση έχει ως εξής:

«Κεντρικός στόχος και όραμα της δικής μας πενταετίας στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η επίτευξη δίκαιης λύσης και μιας πιο δίκαιης κοινωνίας.

Ζητήσαμε και πήραμε από τον κυρίαρχο λαό εντολή να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση. Θα πορευτούμε με τον κυπριακό λαό για τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού. Για επανένωση της πατρίδας μας, του εδάφους, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας. Για να πετύχουμε δίκαιη λύση. Για να καταστήσουμε την Κύπρο τόπο μόνιμης και διαρκούς ειρήνης, συνεργασίας, ευημερίας και ασφάλειας. Για να φθάσουμε σε μια συμφωνημένη από τους Κυπρίους λύση διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, στη βάση των ψηφισμάτων και αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, των Συμφωνιών Μακαρίου- Ντενκτάς του 1977 και Κυπριανού- Ντενκτάς του 1979, των αρχών του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου.

Προς αυτή την κατεύθυνση πρόθεσή μας είναι η κινητοποίηση του διεθνούς παράγοντα, προς τον οποίο θα απευθυνθούμε άμεσα. Ευελπιστούμε σε διάρρηξη του αδιεξόδου, νοουμένου ότι και η τουρκική πλευρά θα επιδείξει την αναγκαία πολιτική βούληση.

Η επίθεση φιλίας προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελεί σημαντική πολιτική επιλογή, συμβατή με τις διαχρονικές μας σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Κεντρικό άξονα των ενεργειών μας αποτελεί η υλοποίηση της Συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Προσβλέπουμε σε μια πρώτη διερευνητική συνάντηση το συντομότερο. Για τον λόγο αυτόν έχουμε ήδη επικοινωνήσει με τον τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Ταλάτ. Στο επίκεντρο της κοινωνικής μας πολιτικής θα βρίσκεται ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Θα ακολουθήσουμε ανθρωποκεντρική πολιτική, η οποία θα στοχεύει στην αναβάθμιση και στον εκσυγχρονισμό του μοντέλου της μεικτής οικονομίας, που έδωσε πολλά στην πατρίδα μας. Πιστεύουμε στη συνεργασία της ιδιωτικής, της δημόσιας και της συνεργατικής πρωτοβουλίας. Πιστεύουμε στην ύπαρξη ισχυρής οικονομίας, για να μπορεί να στηριχθεί το κοινωνικό κράτος. Ενα κράτος που θα ικανοποιεί τις εύλογες ανάγκες του πολίτη.

Στηριγμένοι, λοιπόν, στο δίπολο “δίκαιη λύση- δίκαιη κοινωνία” αισιοδοξούμε να φέρουμε καλύτερες ημέρες στον τόπο και στον λαό μας. Και ασφαλώς στην προσπάθεια για λύση με επανένωση, η Ελλάδα, την οποία θα επισκεφθούμε σύντομα για επαφές με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, παραμένει το κύριο στήριγμα του αγώνα μας. Ενός δίκαιου αγώνα, στον οποίο θα αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις δυνατότητες που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους-μέλους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία και η ίδια η Τουρκία φιλοδοξεί να ενταχθεί».

ΤΟ ΒΗΜΑ
http://www.tovimadaily.gr/

Δυνατή η λύση του Κυπριακού εντός του 2008 δηλώνει ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ

Για δυνατότητα λύσης του Κυπριακού έως τα τέλη του 2008 μιλά ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, τονίζοντας ότι η εκλογή του Δ.Χριστόφια στην κυπριακή προεδρία προσφέρει μία τελευταία ευκαιρία για συνομιλίες στην κατεύθυνση της επανένωσης της νήσου. «Μία νέα φάση διαπραγματεύσεων μπορεί να αρχίσει περίπου τον Απρίλιο. Έχουμε κάθε λόγο να αναμένουμε λύση έως το τέλος του έτους» δηλώνει ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων σε συνέντευξη στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, τονίζοντας ότι η έκλογή του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ στην Κύπρο δίνει ελπίδα έπειτα από πέντε χαμένα χρόνια.
Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ αναφέρει ότι τα προσεχή δύο χρόνια μπορεί να είναι το τελευταίο «παράθυρο» ευκαιρίας για την επανένωση της Κύπρου. Ανάλογες δηλώσεις έχει κάνει σε συνέντευξή του στο Associated Press, λέγοντας ότι εκλογή Χριστόφια μπορεί να φέρει λύση έως το τέλος του 2008, όμως μία αποτυχία τώρα μπορεί να αφήσει την Κύπρο διαιρεμένη για πάντα.
Αμέσως μετά την εκλογή του, την Κυριακή, ο Δ.Χριστόφιας έστειλε μήνυμα για την επανένωση της Κύπρου και έτεινε«χείρα φιλίας» στους Τουρκοκύπριους και την ηγεσία τους. Χριστόφιας και Ταλάτ έχουν ήδη συμφωνήσει σε μία πρώτη συνάντηση, αφότου αναλάβει επισήμως καθήκοντα ο γγ του ΑΚΕΛ και επιστρέψει στην Κύπρο από τις επισκέψεις του σε Αθήνα και Βρυξέλλες. Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών αναμένεται στην Κύπρο έως τον Απρίλιο για να εκτιμήσει το βαθμό προθυμίας των δύο πλευρών να προσέλθουν σε διαπραγμάτευση.
Πηγή: www.in.gr

Monday, February 25, 2008

"Η Τουρκία το μεγάλο εμπόδιο"

Με αφορμή την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στη προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας η «Κόκκινη Πιπεριά» αναδημοσιεύει τη πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο εκδότης της εφημερίδας«Αφρίκα» Σενέρ Λεβέντ, ο άνθρωπος που εκφράζει αυθεντικά την αγωνία των Τουρκοκυπρίων για πραγματική επανένωση του νησιού και που έχει υποστεί διώξεις από το Τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο που ελέγχει ουσιαστικά το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Ο Σενέρ Λεβέντ μίλησε στην «Κυριακάτικη Αυγή» (24/2/2008) με αφορμή τα αποτελέσματα του Α’ γύρου των Κυπριακών Προεδρικών εκλογών.

«Τον βρήκαμε στο λιτό, γεμάτο βιβλία, γραφείο του. Κρατούσε μια νέα τουρκική εφημερίδα την "Ταράφ" και γελούσε. Τίτλος της εφημερίδας "Έφυγε και ο Ντενκτασόπουλος". Όταν τέλειωσαν τα γέλια, ο Σενέρ Λεβέντ έκανε μια ανάλυση της κατάστασης την οποία αξίζει να προσέξει κανείς, αφού αγγίζει την ουσία του προβλήματος, χωρίς τις παρορμήσεις και τους ενθουσιασμούς των άλλων Τουρκοκύπριων, πολιτικών και δημοσιογράφων. Το εμπόδιο για τη λύση του Κυπριακού παραμένει, λέγει ο Λεβέντ και είναι η Τουρκία.

Σενέρ Λεβέντ: Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;

Ως Τουρκοκύπριος, θεωρώ θετικά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια καμπή στην ιστορία του νησιού, αφού το ζητούμενο ήταν αν θα έχανε ή όχι ο Παπαδόπουλος. Στο δεύτερο γύρο, είτε εκλεγεί ο Χριστόφιας, είτε ο Κασουλίδης, για μένα δεν έχει μεγάλη διαφορά, αφού και οι δύο έχουν διαφορετικές θέσεις από εκείνες του Παπαδόπουλου, ο οποίος αποτελούσε το τελευταίο προπύργιο του ρατσισμού και ήταν περισσότερο γνωστός για την συμμετοχή του σε μυστικές οργανώσεις, παρά για την ασυμβίβαστη πολιτική του. Έδωσε την εντύπωση ότι δεν συμπαθεί κανένα από τους Τουρκοκύπριους, ούτε τους αποδέχεται ως ισότιμους με τους Ελληνοκύπριους. Ήταν φυσικό, απ' την άλλη, να μην συμπαθεί τον Παπαδόπουλου και κανένας Τουρκοκύπριους, οι οποίοι άκουσαν με χαρά την αποτυχία του στις εκλογές.
Ωστόσο, σημασία έχει τι θα γίνει από δω και πέρα.

Για μένα δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος θα νικήσει σήμερα, διότι πιστεύω ότι όποιος κι αν είναι, θα εργαστεί για την ειρήνη και θα καταβάλει προσπάθειες για λύση. Μετά το στάδιο αυτό όμως, η μπάλα θα βρίσκεται στην τουρκική πλευρά. Οι Ελληνοκύπριοι παραμέρισαν τον Παπαδόπουλο, ενώ οι Τουρκοκύπριοι είχαν παραμερίσει νωρίτερα τον Ραούφ Ντενκτάς.

Χωρίς Ντενκτάς - χωρίς Παπαδόπουλο

Τώρα οι Ελληνοκύπριοι έμειναν χωρίς Ντενκτάς και οι Τουρκοκύπριοι χωρίς Παπαδόπουλο.
Η Άγκυρα, οι προεκτάσεις της στην Κύπρο και η διοίκηση των Τουρκοκυπρίων οικοδόμησαν την πολιτική τους πάνω στην ασυμβίβαστη και αδιάλλακτη πολιτική του Παπαδόπουλου, στον οποίο συνεχώς επέρριπταν την ευθύνη για τη μη επίτευξη λύσης.
Ακόμα και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, την περασμένη Κυριακή, στη δήλωσή του αναφέρθηκε στον Παπαδόπουλο και είπε ότι αποφεύγει τη λύση. Ήταν μια γκάφα, αφού η δήλωση έγινε την ώρα που έχανε ο Παπαδόπουλος.
Εφόσον τώρα δεν υπάρχει Παπαδόπουλος, που θα στηρίξει από δω και πέρα την πολιτική του στο Κυπριακό;
Αν και πιστεύω ότι ούτε τώρα θα είναι εύκολη η λύση, σε ποιον θα επιρρίπτουν την ευθύνη, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση;
Αν βέβαια κερδίσει ο Δημήτρης Χριστόφιας, θα έχουμε μια ενδιαφέρουσα εικόνα: στην τουρκική πλευρά θα βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα με τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ που προέρχεται από την αριστερά και στην άλλη πλευρά ο ηγέτης της αριστεράς. Αν κι αυτοί δεν συμφωνήσουν και δεν βρουν λύση, θα δημιουργηθεί μια ακόμα πιο τραγική κατάσταση στην Κύπρο, οπότε θα αναγκαστούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε επιτέλους την πραγματικότητα και αυτό είναι πολύ θετικό.
Στην πραγματικότητα, η επίλυση του Κυπριακού δεν εξαρτάται από τους ηγέτες των δύο πλευρών. Δεν είναι δυνατόν να επιρριφθούν ευθύνες για τη μη επίλυση του προβλήματος μόνο στον Ντενκτάς ή στον Παπαδόπουλο.
Η επίσημη τουρκική πλευρά λέγει πάντα ότι στην ελληνοκυπριακή ηγεσία θέλει να βρίσκεται κάποιος που δεν έχει την πολιτική του Παπαδόπουλου, αλλά δεν ξεκαθαρίζει ποτέ τι θέλει ακριβώς.

Πιστεύω ότι όλοι οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να επιστρέψει στην Τουρκία ο στρατός και οι έποικοι, να ανοίξει η Αμμόχωστος, να σταματήσει η λεηλασία των ελληνοκυπριακών περιουσιών και στο τέλος να οδηγηθούμε σε μια ομοσπονδιακή λύση. Πριν τη λύση δεν δίνουν τη συγκατάθεσή τους για άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Αυτή ήταν θέση του Παπαδόπουλου και είναι και θέση και του Κασουλίδη και του Χριστόφια.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε να βρεθεί Ελληνοκύπριος ηγέτης που να λέγει ότι τα τουρκικά στρατεύματα δεν είναι κατοχικά.

Εντούτοις, ακόμα και χθες, ο Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ δήλωσε ότι ο Παπαδόπουλος κατηγορεί συνέχεια την τουρκική πλευρά και προσπαθεί να την θέσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Αυτή η πολιτική του Σογιέρ έχει χρεοκοπήσει. Μ' αυτήν την πολιτική, ο Σογιέρ ουσιαστικά απευθύνει έκκληση στους Ελληνοκύπριους ηγέτες να μην θέσουν την Τουρκία στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να μην τη θεωρούν ένοχη.

Η Τουρκία το μεγάλο εμπόδιο

Καλά, ο Σογιέρ περιμένει να υπάρξει Ελληνοκύπριος ηγέτης που να συμπεριφερθεί στην Τουρκία σαν να ήταν απελευθερωτής και να τη θεωρήσει όχι κατοχική δύναμη αλλά εγγυήτρια;
Νομίζω ότι σύντομα, με τη νέα ελληνοκυπριακή ηγεσία όλα αυτά θα ξεκαθαριστούν και όλοι θα καταλάβουμε καλύτερα τη νέα κατάσταση που θα δημιουργηθεί.
Η τουρκική πλευρά πρέπει να κάνει σοβαρές αλλαγές στην πολιτική της.
Κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού είναι η Τουρκία, που δεν θέλει καμία λύση στην Κύπρο, ούτε ομοσπονδιακό κράτος, ούτε χωριστό κράτος, ούτε "ΤΔΒΚ" διότι λύση σημαίνει τέλος της κυριαρχίας της στην Κύπρο.
Οποιαδήποτε λύση σημαίνει αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο, διότι σε οποιαδήποτε λύση, τα τουρκικά στρατεύματα πρέπει να απομακρυνθούν από την Κύπρο.
Αν επικρατήσει στην ελληνοκυπριακή πλευρά μια ηγεσία που θα επιδιώξει την εξεύρεση λύσης, ποια στάση θα κρατήσει η τουρκική πλευρά;
Θα δημιουργήσει ένα νέο Παπαδόπουλο, για τον εαυτό της.
Αν επικρατήσει ο Κασουλίδης, η τουρκική πλευρά θα κάνει ένα νέο Παπαδόπουλο στο πρόσωπο του Κασουλίδη, και αν επικρατήσει ο Χριστόφιας ένα νέο Παπαδόπουλο, στο πρόσωπο του Χριστόφια. Αυτό μοιάζει με το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη: "τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; Ήταν μια κάποια λύση…".

Κυριακάτικη Αυγή, Λευκωσία, του Δημήτρη ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

"Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους"


Mε τέσσερα βασικά βραβεία, το Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους αναδείχθηκε η καλύτερη ταινία της χρονιάς. Οι Τζόελ και Ίθαν Κοέν απέσπασαν το βραβείο σκηνοθεσίας και διασκευασμένου σεναρίου, ενώ στους πρώτους ρόλους νικητές αναδείχθηκαν οι Ντάνιελ Ντέι Λιούις και Μαριόν Κοτιγιάρ.

Όπως αναμενόταν, τα φοβερά αδέλφια του αμερικανικού σινεμά Τζόελ και Ίθαν Κόεν αναδείχθηκαν οι μεγάλοι νικητές της βραδιάς. Η ταινία τους Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους απέσπασε τέσσερα βραβεία: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου και Β΄ανδρικού ρόλου.

Καλύτερη ανδρική ερμηνεία αναδείχθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, εκείνη του Ντάνιελ Ντέι Λιούις, ο οποίος δήλωσε ότι το αγαλματάκι μοιάζει να έχει βγει από «το κεφάλι του Πολ Τόμας Αντερσον».

Το Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου παρέλαβε η Γαλλίδα Μαριόν Κοτιγιάρ από τον περσινό νικητή στην ανδρική κατηγορία, Φόρεστ Γουίτακερ. «Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν άγγελοι σε αυτήν την πόλη» δήλωσε σοκαρισμένη η ηθοποιός.

Η τελετή απονομής ξεκίνησε με το γνωστό καυστικό χιούμορ του οικοδεσπότη Τζον Στιούαρτ. Πολιτική και απεργία βρέθηκαν στο στόχαστρο του κωμικού.

«Είπαν ότι τα Όσκαρ βοήθησαν να τελειώσει η απεργία. Πριν ξοδέψουμε τις επόμενες 45 ώρες για να μοιράσουμε χρυσά αγαλματάκια, ας σταθούμε λίγο να συγχαρούμε τους εαυτούς μας» δήλωσε, ενώ το κοινό ξέσπαγε σε γέλια. Μπάρακ Ομπάμα και Χίλαρι Κλίντον δεν διέφυγαν από τον σχολιασμό του. «Όταν δείτε έναν μαύρο ή μια γυναίκα ως πρόεδρο ένας αστεροειδής θα χτυπήσει το Αγαλμα της Ελευθερίας» δήλωσε, ενώ προέτρεψε τους παρευρισκόμενους να ψηφίσουν «τον αγαπημένο τους Δημοκρατικό».

Η πρώτη έκπληξη της βραδιάς ήρθε από την «κατηγορία των εκπλήξεων» (Β' γυναικείου ρόλου), όπου η Τίλντα Σουίντον κέρδισε το Όσκαρ, αφήνοντας πίσω της τα φαβορί Κέιτ Μπλάνσετ, Ρούμπι Ντι και Έιμι Ράιαν.

Το χρυσό αγαλματάκι για δεύτερο ανδρικό ρόλο παρέλαβε ο Χαβιέρ Μπαρντέμ για την ερμηνεία του στην ταινία Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους. Είναι ο πρώτος Ισπανός ηθοποιός που κατακτά το χρυσό αγαλματίδιο. «Ήταν ένα από τα χειρότερά μου κουρέματα» δήλωσε, πριν ευχαριστήσει τους αδελφούς Κοέν «που ήταν αρκετά τρελοί για να πιστέψουν σε μένα», την ηθοποιό μητέρα του και την πατρίδα του στα ισπανικά.

Η νίκη Ευρωπαίων ηθοποιών και στις τέσσερις κατηγορίες των ερμηνειών (Α' και Β' ανδρικού, Α' και Β' γυναικείου ρόλου) ήταν ένα φαινόμενο που είχε να παρατηρηθεί από το 1964. Εκείνη τη χρονιά είχαν τιμηθεί: ο Βρετανός Ρεξ Χάρισον με το Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου για την ταινία Ωραία μου Κυρία, η συμπατριώτισσά του Τζούλι Αντριους με το αντίστοιχο γυναικείο για τη Μέρι Πόπινς, ο Πίτερ Ουστίνοφ με το Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ταινία Τοπ Καπί και η Λίλα Κέντροβα με το αντίστοιχο γυναικείο για την ερμηνεία της ως Μαντάμ Ορτάνς στην ταινία Ζορμπάς.

Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου κέρδισαν οι αδελφοί Κοέν, ενώ το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου απονεμήθηκε στην Ντιάμπλο Κόντι για την κωμωδία Juno. «Αυτό είναι για τους σεναριογράφους» είπε. Νωρίτερα ο Τζον Στιούαρτ είχε σχολιάσει με χιούμορ: «Η Ντ.Κόντι έγινε από εξωτική χορεύτρια, σεναριογράφος. Ελπίζω να της αρέσει η μείωση του μισθού της».

Το πρώτο Όσκαρ της βραδιάς, το βραβείο κοστουμιών, κέρδισε η ταινία Ελισάβετ: Η Χρυσή Εποχή, ενώ το βραβείο μακιγιάζ απονεμήθηκε στην ταινία Ζωή σαν Τριαντάφυλλο.

Ο Ντέιβιντ Έλσγουιτ κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας για την ταινία Θα χυθεί αίμα.

Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων κέρδισε ο μικρός αρουραίος της Pixar, Ρατατούης.

Καλύτερη ξένη ταινία αναδείχθηκε το Die Faelser από την Αυστρία.

Βραβείο τραγουδιού κέρδισε το τραγούδι Falling Slowly (από την ταινία Once), παρά τις τρεις υποψηφιότητες της Μαγεμένης σε αυτήν την κατηγορία, ενώ στην κατηγορία του καλύτερου soundtrack νικητής αναδείχθηκε ο συνθέτης Ντάριο Μαριανέλι για την ταινία Εξιλέωση.

Το Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ κέρδισε η ταινία Το Αστέρι του Βορρά.

Το βραβείο καλλιτεχνικής διεύθυνσης απονεμήθηκε στην ταινία του Τιμ Μπάρτον Sweeny Todd: ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ.

Βραβείο ηχητικού μοντάζ κέρδισε η ταινία Το τελεσίγραφο του Μπορν, ενώ στην ίδια ταινία απονεμήθηκε και το βραβείο ήχου, όπως και το βραβείο καλύτερου μοντάζ.

Καλύτερη μικρού μήκους ταινία αναδείχθηκε το Le Mozart des pickpockets, ενώ το βραβείο της καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους κέρδισε το Peter and the Wolf. Καλύτερο ντοκιμαντέρ αναδείχθηκε το Taxi to the dark side, ενώ το Όσκαρ για το «αδελφάκι του» ντοκιμαντέρ μικρού μήκους κέρδισε το Freeheld.

Σε σχόλιο δημοσιογράφου πώς παλιά όλοι ήθελαν να μοιάσουν στον Κάρι Γκραντ, ενώ τώρα στον Τζορτζ Κλούνι, ο τελευταίος, με το γνωστό του χιούμορ, δήλωσε: «(Δεν θέλουν πια να του μοιάσουν) μόνο και μόνο επειδή είναι νεκρός και κανείς δεν θέλει να είναι νεκρός».`

Πολιτική δήλωση έκανε η υποψήφια για το Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, Τζούλι Κρίστι, από το κόκκινο χαλί. «Είναι πολύ σημαντικό και για μας τους Βρετανούς να κλείσει το Γκουαντάναμο» δήλωσε, όταν τη ρώτησαν για το σκοπό της πορτοκαλί κορδέλας που φορούσε.

Πηγή: www.in.gr

Sunday, February 24, 2008

Ο Δημήτρης Χριστόφιας νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Με 53,48% ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι ο νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο υποψήφιος του ΔΗ.ΣΥ Ιωάννης Κασουλίδης συγκέντρωσε 46,42%. Είναι η πρώτη φορά που το ΑΚΕΛ εκλέγει πρόεδρο στην 82χρονη ιστορία του.

Μιλώντας προς τους συγκεντρωμένους έξω από το εκλογικό του κέντρο ο Δ. Χριστόφιας είπε: "Σήμερα μίλησε ο λαός. Η νίκη αυτή, που ραχοκοκαλιά της είναι το ΑΚΕΛ, δεν την πέτυχε μόνο το ΑΚΕΛ. Την πέτυχαν πολλοί μαζί. Κόμματα, πολίτες. Αύριο αρχίζει μια νέα μέρα. Πολλές οι δυσκολίες που θα βρούμε. Ενώνουμε τιος δυνάμεις μας. Λειτουργούμε συλλογικά με ενότητα. Στόχος η επανένωση της πατρίδας μας".



Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ και πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου. Γεννήθηκε στο κατεχόμενο σήμερα από τα τουρκικά στρατεύματα Δίκωμο της επαρχίας Κερύνειας στις 29 Αυγούστου 1946 και διαμένει στη Λευκωσία. Είναι έγγαμος με την Έλση Χηράτου. Έχει δύο κόρες και ένα γιο.

Σπούδασε στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών της Μόσχας. Είναι διδάκτωρ ιστορικών επιστημών της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης.

Εξελέγη βουλευτής Κερύνειας με το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις στις εκλογές της 19ης Μαΐου 1991 και επανεξελέγη στις εκλογές της 26ης Μαΐου 1996, της 27ης Μαΐου 2001 και της 21ης Μαΐου 2006. Διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων για την Όγδοη Βουλευτική Περίοδο (2001-2006). Την 1η Ιουνίου 2006 επανεξελέγη Πρόεδρος του σώματος για την Ένατη Βουλευτική Περίοδο.

Είναι πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κυπριακής Ομάδας στη Διακοινοβουλευτική Ένωση και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κυπριακού Κλάδου του Κοινοπολιτειακού Κοινοβουλευτικού Συνδέσμου.

Πολιτικές - Κοινωνικές Δραστηριότητες

Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων έγινε μέλος της Παγκύπριας Ενιαίας Οργάνωσης Μαθητών (ΠΕΟΜ). Το 1964 έγινε μέλος του ΑΚΕΛ, της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ) και της Ενιαίας Δημοκρατικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΔΟΝ). Το 1969, στο 5ο συνέδριο της ΕΔΟΝ, εξελέγη μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης.

Το 1974, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Μόσχα, επέστρεψε στην Κύπρο και προσελήφθη στην ΕΔΟΝ, της οποίας εξελέγη κεντρικός οργανωτικός γραμματέας. Το 1977 εξελέγη γενικός γραμματέας της οργάνωσης, θέση την οποία κατείχε μέχρι και το 1987.

Το 1976 εξελέγη μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής ΑΚΕΛ Λευκωσίας-Κερύνειας. Το 1982 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής και το 1987 μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Μετά το θάνατο του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ Εζεκία Παπαϊωάννου, στις 10 Απριλίου 1988, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος τον όρισε προσωρινό γενικό γραμματέα. Στις 22 Απριλίου 1988 η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής τον εξέλεξε γενικό γραμματέα της, αξίωμα στο οποίο επανεξελέγη άλλες τέσσερις φορές, το 1990, το 1995, το 2000 και το 2005.

Σχόλιο «Πιπεριάς»: Είναι σύμπτωση; Ισως! Πάντως ο Δημήτρης Χριστόφιας ανέλαβε γ.γ. του ΑΚΕΛ το 1988. Είκοσι χρόνια μετά αναλαμβάνει τις τύχες του Κυπριακού Ελληνισμού! Οι καιροί είναι δύσκολοι για την μαρτυρική μεγαλόνησο και τον Δημήτρη Χριστόφια περιμένει ανηφόρα! Να του ευχηθούμε υγεία, κουράγιο, δύναμη και κυρίως να στηριχθεί στον "αδούλωτο κυπριακό λαό", όπως είπε και ο ίδιος!

Η Ελλάδα συγχαίρει...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Θέλω να συγχαρώ το φίλο και σύντροφο Δημήτρη Χριστόφια. Η νίκη του είναι νίκη για μια δίκαιη κοινωνία στη Μεγαλόνησο, για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού. Συνεχίζουμε τον αγώνα για τη λύση του Κυπριακού στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, των αποφάσεων του ΟΗΕ και με σεβασμό στο κοινοτικό κεκτημένο. Μια λύση που θα βασίζεται στη θέληση του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Δίνουμε την υπόσχεσή μας, ότι θα στηρίξουμε όλες τις προσπάθειες του Κυπριακού λαού και του νέου Προέδρου του. Είμαστε αισιόδοξοι. Το Κυπριακό θα ξανατεθεί στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Το ΠΑΣΟΚ και εγώ προσωπικά, όπως πάντοτε, είμαστε στο πλευρό του Κυπριακού λαού και της Κυπριακής Κυβέρνησης».

Κ.Κ.Ε.:
«Αγαπητοί σύντροφοι Δεχτείτε τα θερμά συγχαρητήριά μας για την εκλογή του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΑΚΕΛ, συντρόφου Δημήτρη Χριστόφια, στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η σημαντική αυτή επιτυχία, σε συνθήκες κυριαρχίας της νέας τάξης πραγμάτων, αποτελεί επιβράβευση των πολύχρονων αγώνων των κομμουνιστών της Κύπρου και φέρει οπωσδήποτε τη σφραγίδα της καθοριστικής συμβολής των μελών και φίλων του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ.
Το ΚΚΕ θα βρίσκεται πάντα αταλάντευτα αλληλέγγυο στους αγώνες σας για να αντιμετωπίσει με επιτυχία ο κυπριακός λαός τις μεθοδεύσεις του ιμπεριαλισμού και να δικαιωθεί ο πόθος του για την επανένωση της πατρίδας του στα πλαίσια μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, για να ζήσει ειρηνικά σε μια Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη, κοινή πατρίδα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένους στρατούς, προστάτες και «εγγυητές». Με συντροφικούς χαιρετισμούς»

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ:
«Αγαπητέ σ. Δημήτρη, Η σημερινή σου ιστορική νίκη είναι ένα μήνυμα ελπίδας για ολόκληρο τον Κυπριακό λαό. Είναι όμως και μήνυμα αισιοδοξίας για τις δυνάμεις της Αριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε μια μικρή χώρα της Ε.Ε. η Αριστερά αλλάζει τους συσχετισμούς και αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον.
Σου ευχόμαστε από καρδιάς να πετύχεις στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνεις, να ανοίξεις δρόμους για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, να αποδείξεις ότι μια εναλλακτική αριστερή διακυβέρνηση δεν είναι μόνο αναγκαία αλλά και εφικτή στις δύσκολες μέρες που διανύουμε».

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ: «Αγαπητέ σ. Δ. Χριστόφια, Όλος ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα συμμετέχει στη χαρά για τη μεγάλη σημερινή επιτυχία. Πιστεύουμε ότι σ΄ αυτή τη μεγάλη δοκιμασία για την Κυπριακή Αριστερά, να κυβερνήσει με έναν εναλλακτικό τρόπο και πρόγραμμα και να βάλει τη σφραγίδα της στην επίλυση μεγάλων προβλημάτων όπως το Κυπριακό και η συμφιλίωση ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας, θα ανταποκριθείτε με πλήρη επιτυχία, δίνοντας έτσι ώθηση στο συνολικό ευρωπαϊκό αριστερό εγχείρημα».

Saturday, February 23, 2008

"Σ' αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ"

"Δεν είν' οικόπεδο που το καταπατούνε ούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει". Διονύσης Σαββόπουλος

"Λόρδος Μπάυρον, λόχος, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ"






«Βουνά και κάμποι και της Αθήνας όλοι οι δρόμοι αντιλαλούν: Λόρδος Μπάυρον, λόχος, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Ιερός λόχος των Σπουδαστών»

Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (Ε.Π.Ο.Ν.) υπήρξε κατά τη διάρκεια της Κατοχής η πιο μαζική αντιστασιακή οργάνωση νέων. Ιδρύθηκε στην Αθήνα στις 23 Φεβρουαρίου 1943 σε μυστική σύσκεψη αντιπροσώπων νεανικών οργανώσεων της εποχής. Στην ίδρυσή της συμμετείχαν οι πολιτικές οργανώσεις: Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων (ΕΑΜΝ), Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος (ΟΚΝΕ), Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος (ΣΕΠΕ), Αγροτική Νεολαία Ελλάδος, Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία, οι αντιστασιακές οργανώσεις της Αθήνας: Λεύτερη Νέα, Φιλική Εταιρεία Νέων και Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Νεολαία, οι αντιστασιακές οργανώσεις της επαρχίας: Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης και Θεσσαλικός Ιερός Λόχος και η οργάνωση μαθητών Ενιαία Μαθητική Νεολαία.

Στο Καταστατικό της, η ΕΠΟΝ αυτοπροσδιορίζεται ως οργάνωση «εθνικοαπελευθερωτική, αντιφασιστική - προοδευτική, αντιπολεμική – φιλειρηνική». Ως βασικοί σκοποί της καθορίστηκαν:- Η εθνική απελευθέρωση, η πλήρης ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Ελλάδας με καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα. - Η εξόντωση του φασισμού τώρα και στο μέλλον και με οποιαδήποτε μορφή παρουσιαστεί. - Η καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η υπεράσπιση της ειρήνης με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών.

Επονίτες Αντάρτες: «Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία…»

«Από το ζυμάρι της ΕΠΟΝίτικης Νεολαίας μεσ’ στις γραμμές του ΕΛΑΣ πλάστηκε ένας νέος τύπος μαχητή: Ο ανταρτοΕΠΟΝίτης του βουνού, ο ΕΠΟΝΕΛΑΣίτης της πόλης, που πολεμούσε και τραγουδούσε και κάποτε έπεφτε στη μάχη τραγουδώντας! Αυτό αποτελεί τον πιο τιμητικό τίτλο της ΕΠΟΝ και ολόκληρης της Νεολαίας μας. Πολεμήσαμε όσο κανείς για τη λευτεριά της πατρίδας» (Από την Απόφαση της Γ’ Ολομέλειας του ΚΣ της ΕΠΟΝ). ό 35.000 ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες κατατάχθηκαν και πολέμησαν στις γραμμές του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) στα βουνά, στις πόλεις, στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ και στις βοηθητικές υπηρεσίες. Με εντολή του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, μορφοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα, στις μεραρχίες και στα τάγματα, ομάδες και διμοιρίες της ΕΠΟΝ, με τρία κύρια «μέτωπα»: Το πολεμικό, το διαφωτιστικό και το εκπολιτιστικό - ψυχαγωγικό. Συνολικά, σχηματίστηκαν πάνω από 200 τέτοιες ομάδες, με 8.000 επίλεκτους ΕΠΟΝίτες. Η συμμετοχή της ΕΠΟΝ στην ένοπλη δράση κορυφώνεται το 2ο εξάμηνο του 1944, μέχρι και την απελευθέρωση, ιδιαίτερα στις μάχες Αμφιλοχίας - Ναυπάκτου, Στυμφαλίας, Καλαμάτας και αλλού.
Ολη αυτή η προσπάθεια είχε οργανωμένα χαρακτηριστικά. Στο βουνό «έβγαιναν» με συλλογική απόφαση, όταν τους χρειαζόταν το βουνό, ενώ παράλληλα είχαν εκτεθεί πάρα πολύ στην πόλη. Τα ένοπλα τμήματα της πόλης συγκροτούνταν πειθαρχημένα και οργανωμένα και όχι στη βάση της πρωτοβουλιακής οπλοφορίας για ατομική αυτοάμυνα.
Είναι φυσικό ότι οι ανταρτοΕΠΟΝίτες ήταν βασικό δυναμικό της Σχολής Αξιωματικών του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα, ενώ σημαντική ήταν η συνεισφορά των ΕΠΟΝιτών της Αθήνας στη μάχη του Δεκέμβρη του ‘44 ενάντια στη βρετανική επέμβαση.

Ηρωικές μορφές: Πολέμησαν για τη ζωή…«Οι ήρωες της ΕΠΟΝ δεν έπεσαν από τον ουρανό. Οσοι έδρασαν την περίοδο εκείνη, δεν λογάριαζαν ότι θα πεθάνουν ή ότι θα βασανιστούν μέχρι θανάτου. Κι όμως, αντιμετώπισαν το θάνατο χαμογελαστά». Τα λόγια αυτά του Νίκου Καραντηνού στον «Ο», αποδεικνύουν ότι οι ΕΠΟΝίτες δεν πολέμησαν για να πεθάνουν, αλλά για να ζήσουν μιαν άλλη ζωή. Τα ιδανικά και η πίστη στο δίκιο και τη δύναμη του λαού, ήταν η ανεξάντλητη κινητήρια δύναμη τους.Χιλιάδες ήταν οι μάρτυρες και οι ήρωες της νέας γενιάς, οι οποίοι γαλουχήθηκαν με τα ιδανικά της ΕΠΟΝ και έγραψαν, με τη θυσία και το αίμα τους, χρυσές σελίδες στη νεότερη ιστορία. Πριν ακόμη ιδρυθεί η ΕΠΟΝ, οι νέοι είχαν ενεργό συμμετοχή στον αντιφασιστικό αγώνα.

Ηρωες, όμως, δεν θα μπορούσαν να είναι μόνο οι χιλιάδες που έδωσαν τη ζωή τους. Ηρωες ήταν οι διαδηλωτές, που, σε κάθε τους βήμα μέσα στην πορεία, σημαδεύονταν από τα χιτλερικά πολυβόλα. Ηρωες ήταν οι φυλακισμένοι που βασανίστηκαν. Ηρωες ήταν οι ένοπλοι μαχητές της ΕΠΟΝ, στις πόλεις και τα βουνά. Ηρωες είναι όλοι οι αγωνιστές που πέρασαν από φωτιά και σίδερο και αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή στον αγώνα.Ο ηρωισμός των ΕΠΟΝιτών ήταν μια καθημερινή διαδικασία, όταν, μέσα από την πείνα, τις κακουχίες και την καθημερινή απειλή να χάσουν τη ζωή τους, πολεμούσαν για τη λευτεριά. Και είναι αυτός ο καθημερινός ηρωισμός. «Είναι δύσκολο μια μέρα να πάρεις τα όπλα, αλλά είναι αμέτρητα πιο δύσκολο κάθε μέρα, σε κάθε σου επιλογή να επιβεβαιώνεις τη βασική σου αγωνιστική απόφαση», μας είπε ένας παλιός αγωνιστής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ηρωισμού είναι το Κάστρο του Υμηττού, το 1944. Ενα μικρό σπίτι, αποθήκη οπλισμού όπου εγκλωβίστηκαν τρεις ΕΠΟΝίτες, οι Μήτσος Αυγέρης, Κώστας Φωλτόπουλος και Θάνος Κιοκμενβης, και το μετέτρεψαν σε απόρθητο φρούριο. Μεγάλες δυνάμεις Γερμανών και ταγματασφαλιτών έδωσαν σκληρή μάχη επί πολλές ώρες, με όλμους και βαρύ οπλισμό, ωσότου να ρίξουν τα τρία παλικάρια. Οταν τελικά επικράτησαν δεν πίστευαν στα μάτια τους, αφού περίμεναν ότι θα έβρισκαν στο σπίτι τουλάχιστον μια διμοιρία.

Πηγή: Εφημερίδα Οδηγητής

Friday, February 22, 2008

"Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος"*

Είναι γνωστό ότι η "Κόκκινη Πιπεριά" είχε εκφράσει την υποστήριξή της προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος δεν κατράφερε όμως να περάσει στον Β' γύρο των προεδρικών εκλογών της Κύπρου. Η αλήθεια είναι ότι προβληματίσθηκα για τη στάση που θα κρατήσω για τη Κυριακή. Αγωνιώ για τη Κύπρο, όπως (θέλω να πιστεύω...) όλοι οι Ελληνες. Η Κύπρος είναι το έσχατο σημείο του Ελληνισμού και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επαναληφθουν τα ολέθρια (πολιτικά και κυβερνητικά...) λάθη του παρελθόντος. Ο Κυπριακός λαός λοιπόν αποφάσισε ότι την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας θα διεκδικήσουν ο Ιωάννης Κασουλίδης και ο Δημήτρης Χριστόφιας. Από τη Δευτέρα διάβαζω τρείς (τουλάχιστον...) Κυπριακές εφημερίδες, ενώ παρακολουθώ στο ΡΙΚ SAT τις πολιτικές συζητήσεις και τις συγκεντρώσεις των δυο υποψηφίων. Την Πέμπτη το βράδυ άκουσα (μεταξύ άλλων...) από τον Δημήτρη Χριστόφια από το βήμα της προεκλογικής του συγκέντρωσης στη Λεμεσό: "Κύριο στήριγμα στον αγώνα μας ήταν και παραμένει η Ελλάδα. Η κυβέρνηση. Ο πολιτικός κόσμος. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Είμαστε ευγνώμονες για την αμέριστη και πολύπλευρη βοήθεια της Ελλάδας. Με τη βοήθεια αυτή αντέξαμε τις δοκιμασίες. Ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού τις άριστες σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου. Θα αναβαθμίσουμε την συνεργασία και το συντονισμό των ενεργειών μας. Η παιδεία των Ελληνοκυπρίων δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι ελληνική. Γιατί η καταγωγή μας είναι Ελληνική. Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Για τον πολιτισμό μας" . Είπαμε μέσα: "Λες;".

Στο δελτίο του ΡΙΚ βλέπω πάλι τον Δημ. Χριστόφια να κάνει δηλώσεις και να υποστηρίζει: «Εμείς ξέρουμε ποιοι είμαστε. Εμείς τιμήσαμε την ιστορία του ελληνισμού στην Κύπρο. Τιμούμε την Ελλάδα των αγώνων και των θυσιών ενάντια στο φασισμό. Τιμούμε την Ελλάδα της Αντίστασης κατά των Γερμανών φασιστών, την Ελλάδα της Αντίστασης κατά της χουντοφασιστικής δικτατορίας. Τιμούμε την Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Τιμούμε την Ελλάδα του σήμερα, όπως τιμούμε και την ιστορία και τις παραδόσεις της Κύπρου και των Ε/κ». Τα ερωτηματικά αυξάνονται...

Τη Παρασκευή το μεσημέρι αγοράζω "Ελευθεροτυπία", "Αυγή" και "Ριζοσπάστη". Ανοίγω της "Ε" και στην σελίδα 7 πήγε να μου πέσει ο καφές. Διαβάζω: "Ο Δημήτρης Χριστόφιας, σε χθεσινοβραδινή συνέντευξή του στον ΑΝΤΕΝΝΑ (Κύπρου) τόνισε εμφατικά ότι είναι χριστιανός ορθόδοξος, πιστεύει στο Θεό και εκτελεί όλα τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Ακολουθεί, είπε, τα διδάγματα του Χριστού, όπως και η οικογένειά του. Πρόσθεσε ότι διατηρεί στενές σχέσεις με πολλούς ιεράρχες, ακόμη και με τον σημερινό αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο αλλά εξέφρασε λύπη γιατί ο μακαριότατος τάχθηκε εναντίον". Εκανα το σταυρό μου (εδώ τον κάνει ο σύντροφος Δημήτρης...) και σκέφτηκα: "Μήπως κάναμε λάθος επιλογή στον Α' γύρο;". Μήπως...

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το ρεπορτάζ του Φ. Κωνσταντινίδη στην "Ε"
* Δεν το λεω... μόνο εγώ!

Ο Οδυσσέας της Καραϊβικής



Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Αν ο Ομηρος ήταν όχι αρχαίος Ελληνας, αλλά σύγχρονος Κουβανός, η Ιλιάδα θα είχε πρωταγωνιστή τον Γκεβάρα και η Οδύσσεια τον Κάστρο. Ο Τσε πέθανε προτού γεράσει, για να γίνει σύμβολο μιας πάντα νεανικής επανάστασης που δεν καταφέρνει να νικήσει, αλλά και δεν υφίσταται τη φθορά από την ίδια της τη νίκη. Ο Φιντέλ, όπως και η χώρα του, γέρασε χωρίς να νικηθεί. Ο μεγαλύτερος πολιτικός Survivor του εικοστού αιώνα ύψωσε την ερεθιστική, κόκκινη σημαιούλα του μπροστά στη μύτη του τρομερού ταύρου. Στον μισό αιώνα από τη θριαμβευτική Πρωτοχρονιά του 1959, επέζησε δέκα Αμερικανών προέδρων, μιας εισβολής που οργανώθηκε από τη CIA, αλλεπάλληλων συνωμοσιών για τη δολοφονία του, 45 χρόνων εξοντωτικού εμπάργκο και της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, που στέρησε το απείθαρχο νησί από το πιο σημαντικό του στήριγμα.

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στην Κούβα - η οποία συναγωνίζεται, πάντως, αν δεν ξεπερνάει τις ΗΠΑ ως προς το προσδόκιμο επιβίωσης και τη μείωση της βρεφικής θνησιμότητας. Αλλά οι τελευταίοι που νομιμοποιούνται να της δίνουν μαθήματα είναι οι Αμερικανοί. Εκείνοι που εισέβαλαν στο νησί το 1906 και εγκαθίδρυσαν κατοχικό καθεστώς για να καταστείλουν λαϊκή εξέγερση. Εκείνοι που στήριξαν τη διεφθαρμένη δικτατορία του Μπατίστα, μετατρέποντας την Κούβα σε τεράστιο πορνείο και καζίνο των πλούσιων γειτόνων του. Εκείνοι, τέλος, που υπόσχονται την ελευθερία, τη στιγμή που ανοίγουν σε κατεχόμενο κουβανικό έδαφος το κολαστήριο του Γκουαντάναμο.

Στα μάτια των τουριστών, η σημερινή Κούβα προβάλλει φτωχική, με έντονα τα σημάδια του χρόνου. Οπως η καβαφική Ιθάκη, εκείνο που πρόσφερε σε όσους την αγάπησαν ήταν ένα ταξίδι, που δεν μπορούν ούτε να ονειρευτούν ούτε να αγοράσουν από τα τουριστικά γραφεία οι επικριτές της. Στον Φιντέλ χρωστάμε τον μύθο της Κοκκινοσκουφίτσας που, μια φορά στο εκατομμύριο, καταφέρνει να νικήσει το λύκο. Και τι αξία θα είχε η ζωή, αν ήταν τόσο προβλέψιμη, ώστε ο λύκος να τρώει πάντα την Κοκκινοσκουφίτσα;
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21/2/2008

Για πες μου πως σε λένε;

Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαπραγμάτευση για το όνομα της Π.Γ.Δ.Μ. Φαίνεται ότι ο κύριος Μάθιου Νίμιτς πρέπει να έχει πολύ χιούμορ σε ότι αφορά τα ονόματα που πρότεινε για την FYROM. Οπως έγινε γνωστό το κείμενο της πρότασης Νίμιτς αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Τα ακόλουθα ονόματα υποδεικνύονται ως δυνατότητες για το Επίσημο Διεθνές Όνομα (στα αγγλικά σε παρένθεση στα ελληνικά): Constitutional Republic of Macedonia (Συνταγματική Δημοκρατία της Μακεδονίας), Democratic Republic of Macedonia (Δημοκρατική Δημοκρατία της Μακεδονίας, χι, χι, χι), Independent Republic of Macedonia (Ανεξάρτητη (λέμε τώρα...) Δημοκρατία), New Republic of Macedonia (Νέα Δημοκρατία), Republic of Upper Macedonia (Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας)». Πρόταση «Πιπεριάς»: Ντεμέκ Μακεδονία!!!

Η θέση του ΚΚΕ

Η Γ.Γ. της Κ.Ε. ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα είναι η μοναδική που είπε τα πράγματα με το... όνομά τους για το ζήτημα της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ. Σε συνέντευξη που παρεχώρησε στον "902" η Αλέκα Παπαρήγα είπε: «Εξαρτάται πώς το βλέπει η κυβέρνηση το θέμα, γιατί νομίζω ότι περιβάλλει την υπόθεση με ένα είδος ρήξης, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να την κάνει. Το πρώτο που μπορεί να πει κανείς: Διπλή ονομασία. Τι θα πει αυτό; Θα αναπαράγει συνεχώς, θα έχουμε αναπαραγωγή των ίδιων και των ίδιων προβλημάτων. Ενα όνομα έτσι και ένα όνομα αλλιώς. Εμείς από την αρχή είχαμε πει ότι πρέπει να υπάρχει ένα όνομα και εφόσον δεν μπορούσε να περιέχει τον όρο "Μακεδονία", το βάρος πρέπει να ξεκαθαριστεί στο γεωγραφικό περιεχόμενο του όρου. Να ξεκαθαριστεί η Μακεδονική εθνότητα, ότι δεν αλλάζουν τα σύνορα, να αντιμετωπιστεί ο αλυτρωτισμός κ.τ.λ. Και το κυριότερο: Σήμερα, δυστυχώς η γειτονική χώρα είναι ένα αμερικανικό προτεκτοράτο, είναι μια αμερικανική βάση, ένα εφαλτήριο για τα γενικότερα σχέδια των Αμερικανών στα Βαλκάνια. Επομένως, το ζήτημα πια του ονόματος είναι ένας κρίκος, αλλά η αλυσίδα είναι πιο μεγάλη». Η "Πιπεριά" συμφωνεί απολύτως με τη θέση της Αλ. Παπαρήγα.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που κινητοποιείται ενάντια στις τελευταίες δραματικες εξελίξεις στα Βαλκάνια (βλέπε ανεξαρτοποίηση Κοσσόβου, "ονοματολογία" Π.Γ.Δ.Μ.) και το Σάββατο 23 Φλεβάρη στις 12 το μεσημέρι, διοργανώνει συγκέντρωση στην Αθήνα στα Προπύλαια και πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ και την πρεσβεία των ΗΠΑ. Θυμίζω ότι το ΚΚΕ (και ο χώρος της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) είχε διοργανώσει συγκέντρωση και εναντίον του Σχεδίου Αναν το 2004.
Επίσης συγκεντρώσεις και πικετοφορίες οργανώνονται σ' όλη τη χώρα. Επίσης εκδήλωση - συζήτηση της ΚΕ του ΚΚΕ με συμμετοχή κοινωνικών παραγόντων της χώρας, τη Δευτέρα 25 Φλεβάρη στις 6 μ.μ. στο ξενοδοχείο «Stanley».

Αλλαγή πλεύσης του Πεκίνου στο Σκοπιανό; ΠΓΔΜ κατά το 'Νέα Κίνα' τα Σκόπια.

Σε τηλεγράφημα του πρακτορείου 'Νέα Κίνα' για το νέο γύρο συνομιλιών Αθηνών-Σκοπίων, η γειτονική χώρα αναφέρεται ως ΠΓΔΜ και όχι ως 'Μακεδονία'! Αν θυμάμαι καλά, η Κίνα ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν τη γειτονική χώρα με το λεγόμενο συνταγματικό της όνομα (1993). Μου προξενεί εντύπωση λοιπόν που χθες, στην ανταπόκριση του κινεζικού κρατικού πρακτορείου τα Σκόπια καταγράφτηκαν οκτώ φορές ως ΠΓΔΜ (μία στον τίτλο και επτά στο κείμενο). Αναρωτιέμαι εάν η 'αλλαγή' οφείλεται στην αμφιλεγόμενη ανακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου (χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ), η οποία ενδεχομένως αποτελέσει 'κακό' προηγούμενο για την Κίνα (βλέπε Θιβέτ) όπως άλλωστε και για άλλες χώρες (Ισπανία, Τουρκία κλπ). Υποθέτω επίσης ότι το Πεκίνο δεν θα βλέπει με καλό μάτι την επέκταση της αμερικανικής επιρροής στα Βαλκάνια (ΠΓΔΜ/Βουλγαρία/Αλβανία/Κόσοβο). Δεν ξεχνώ, τέλος, την 'ιδιαίτερη' σχέση Κίνας-Αλβανίας από την εποχή Χότζα..

Το τηλεγράφημα του πρακτορείου
"Νέα Κίνα"

Thursday, February 21, 2008

Κασουλίδης - Χριστόφιας, όπως λέμε ΑΠΟΕΛ - Ομόνοια;

Τα ποδοσφαιρικά σωματεία της Α’ Κατηγορίας Εθνικός Αχνας, Ενωση Νέων Παραλιμνίου, Ολυμπιακός Λευκωσίας, ΑΕΚ, Ανόρθωση, ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνας Λεμεσού ανακοίνωσαν τη στήριξη τους στην υποψηφιότητα του Ιωάννη Κασουλίδη.
Μιλώντας σε διάσκεψη Τύπου, ο Πρόεδρος της εταιρείας Απόλλων Φρίξος Σαββίδης, είπε ότι αν και η πάγια θέση των σωματείων είναι να αφήνουν την πολιτική μακριά από τον αθλητισμό ”το καθένα από τα παρόντα εδώ σωματεία, που έχουν τη δική τους ιστορία σε αγώνες που έχουν γίνει για την επιβίωση αυτού του τόπου, είχε δεχθεί να αναλάβει την υποχρέωση να υποστηρίξει όποιον υποψήφιο θα περνούσε στον Β’ γύρο και θα μας εξέφραζε λόγω της κομματικής ή ιδεολογικής του τοποθέτησης”, είπε και πρόσθεσε ότι το ίδιο θα έκαναν αν στον Β’ γύρο των εκλογών περνούσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος αντί του κ. Κασουλίδη. ”Κάθε φορά που υπάρχουν εκλογές, υπάρχουν οι ανάλογες προσπάθειες από τα κόμματα να αντλήσουν τοποθετήσεις και ανακοινώσεις που να προσδιορίζουν κάποιον από τους υποψηφίους”, παρατήρησε.

Εκφράζοντας την εκτίμηση των άνωθεν σωματείων προς τον υποψήφιο Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, καθώς και σε όλους τους πολιτικούς του τόπου, ο κ. Σαββίδης είπε ότι ‘‘ο υποψήφιος πρόεδρος Γιαννάκης Κασουλίδης μας εκπροσωπεί υπό την έννοια του σύγχρονου ανθρώπου, του συναινετικού πολιτικού, του ευρωπαϊστή που έχει όραμα και για τη λύση του Κυπριακού, μια λύση βιώσιμη και δίκαιη και είναι αυτός που μας εκφράζει και καλούμε τον κόσμο μας να τον ψηφίσει την ερχόμενη Κυριακή”.

Επανέλαβε την εκτίμησή του προς τον κ. Χριστόφια, προσθέτοντας όμως ότι ‘‘υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις μαζί του”. Ανέφερε ακόμα ότι το πρόγραμμα του κ. Κασουλίδη για τον αθλητισμό εκφράζει τα σωματεία. Ο κ. Σαββίδης απηύθυνε έκκληση να μην υπάρξουν ακρότητες, οι οποίες όπως είπε, είναι πέραν της λογικής και της κοινωνίας.

Σχόλιο "Πιπεριάς": Είναι γνωστό ότι στη Κύπρο οι ομάδες είναι "δεμένες" με τα τοπικά κόμματα. Μην ξεχνάτε ότι στα τελευταία ντέρμπι ΑΠΟΕΛ - Ομόνοιας οι οπαδοί της δεύτερης (που υποτίθεται ότι ανήκουν στην αριστερά τρομάρα τους...) έκαιγαν ελληνικές σημαίες, είχαν σηκώσει πανώ για την άλωση της Πόλης και φώναζαν "Ελληνες είστε και φαίνεστε...". Αρα είναι υποκριτικό από τη πλευρά του Χριστόφια να μιλάνε για κομματικοποίηση του ποδοσφαίρου, όταν και αυτοί έχουν συμβάλλει (τα μέγιστα...) στην... άκρατη κομματικοποίηση. Η δημόσια τοποθέτηση των 7 σωματείων υπερ του Κασουλίδη είναι πολύ πιθανό να "απαντηθεί" από ανακοινώσεις "κόκκινων" σωματείων υπερ Χριστόφια. Ο καθένας με τα όπλά του. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι και στις δικές μας εκλογές τα κόμματα "ρίχνουν" στην προεκλογική μάχη τα "όπλα" των υπογραφών και των δηλώσεων στήριξης.

Wednesday, February 20, 2008

Μεζεδάκια πριν τον 2ο γύρο των Κυπριακών εκλογών

Μας προέκυψε πάλι η Τριμερής, αυτή τη φορά υπό τον Χριστόφια
- Γιατί δεν το αποφάσιζαν από πριν για να γλυτώσουμε τα βάσανα
- Εκτός και εάν οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ δεν πειθαρχήσουν στις αποφάσεις των κομμάτων τους
- Ακόμα τίποτα δεν έχει κριθεί, αλλά στην θεωρία προηγείται ο Χριστόφιας
- Είναι βέβαιο ότι αρκετοί ΔΗΚΟϊκοί κυρίως της βάσης θα στηρίξουν Κασουλίδη
- Μάρκος Κυπριανού, Αντώνης Μιχαηλίδης, Άκης Κλεάνθους αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος από τους επώνυμους στηρίζουν ήδη Κασουλίδη
- Στον Μάρκο προτάθηκε το Υπουργείο Εξωτερικών από τον Κασουλίδη
- Ο Τάσσος δήλωσε δημόσια ότι δεν θα πάρει θέση υπέρ κάποιου υποψηφίου
- Δεν τον πιστεύουμε
- Παρασκηνιακά εισηγήθηκε τον Χριστόφια στους στενούς του συνεργάτες Κάρογιαν, Πάλμα και Κενεβέζο
- Μέχρι και οι "Κυπριανικοί" Πιττοκοπίτης και Κλεάνθους στηρίζουν Χριστόφια
- Φυσικά ο Κλεάνθους δούλευε από τον 1ο γύρο για το ΑΚΕΛ
- Ελπίζουμε τα κριτήρια να είναι πολιτικά και όχι συναισθηματικά ή στη βάση πάρε-δώσε
- Πέντε Υπουργεία ήταν διατεθειμένος να δώσει το ΔΗΚΟ ο Κασουλίδης
- Τρία συν την προεδρία της Βουλής το ΑΚΕΛ
- Ο Κατσιαρίστρας στηρίζει Γιαννάκη αλλά θέλει Υπουργείο
- Γιατί να μην θέλει και ο Ούτοπος ?
- Ο Ττίμης "ψοφά" για δημοσιότητα αφού είναι μόνιμα πίσω από τον Κασουλίδη
- Δύσκολη η απόφαση του ΕΥΡΩΚΟ
- Από την μία ο κουμμουνιστής και από την άλλη ο Αναστασιάδης
- Φανταστείτε τον Συλλούρη δίπλα στον Αναστασιάδη
- Οι Οικολόγοι "πάνε" για Χριστόφια
- Έμεινε ο Ματσάκης να τοποθετηθεί
- Σε περίπτωση εκλογής Χριστόφια λέτε να εμφανιστούν και πάλι οι κόκκινες σημαίες και τα σφυροδρέπανα που έκρυψαν το τελευταίο διάστημα οι Ακελικοί ?
- Ο ΔΗΣΥ μέχρι πριν λίγες μέρες δήλωνε έτοιμος για τη μεγάλη υπέρβαση αλλά μετά την ψεσινή απόφαση του ΔΗΚΟ θυμήθηκε τον "μπαμπούλα" του κουμμουνισμού
- Είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί να "τραβήσει" με τον τρόπο αυτό τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ
- Τα λέμε

Πηγή:
FOUKOU.BLOGSPOT.COM

«Ιπτάμενη» Ολλανδή προσγειώνεται στη Γαλλία

Την Αγιάν Χίρσι Αλι ίσως τη θυμάστε. Είναι η σομαλικής καταγωγής Ολλανδή πρώην βουλευτής κεντροδεξιού κόμματος που είχε την ατυχή έμπνευση να συγγράψει μαζί με τον Ολλανδό σκηνοθέτη Τέο Βαν Γκογκ το σενάριο της «Υποταγής», ταινία με θέμα τη θέση των γυναικών στο Ισλάμ. Ο Βαν Γκογκ δολοφονήθηκε τον Νοέμβριο του 2004 από φανατικό ισλαμιστή και η Αλι αναγκάστηκε να «περάσει στην παρανομία», αφού οι σύντροφοι του εν λόγω ισλαμιστή απειλούσαν ότι θα έχει και εκείνη ανάλογο τέλος. Η υπόθεση είχε φέρει στο προσκήνιο τα προβλήματα της ένταξης των μουσουλμάνων στην Ολλανδία, που μέχρι τότε δεν είχαν θεωρηθεί σοβαρά σε μια χώρα παραδοσιακά ανοιχτή, ανεκτική και υπόδειγμα για την ενσωμάτωση των ξένων. Η Αλι πρωταγωνιστούσε στον σχετικό δημόσιο διάλογο… εκ του μακρόθεν, καθώς ήταν αναγκασμένη να αλλάζει καθημερινά τόπο κατοικίας και να ζει φρουρούμενη από αστυνομικούς επί 24ώρου βάσεως. Για την ασφάλειά της όλο αυτό το διάστημα φρόντιζαν -και πλήρωναν- οι ολλανδικές αρχές. Oταν το συντηρητικό αμερικανικό ίδρυμα, American Εnterprise Institute, της πρόσφερε θέση εργασίας, η Αλι εγκατέλειψε την Ολλανδία και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα, επιθυμεί να ξαναγυρίσει στην Ολλανδία και να ζει τον μισό χρόνο εκεί, στη χώρα που της έδωσε άσυλο, της έδωσε καινούρια ζωή όταν έφθασε ως απελπισμένη πρόσφυγας από τη Σομαλία, το 1992, τη χώρα που την εξέλεξε βουλευτή, τη χώρα που έμαθε να θεωρεί πατρίδα της.

Μόνο που η χώρα αυτή έχει αλλάξει. Καθώς η Αλι δεν είναι πλέον βουλευτής και αφού προηγήθηκε πόλεμος εναντίον της από την πρώην υπουργό Μετανάστευσης, Ρίτα Φερντόνκ, για το αν η Αλι είχε πει ψέματα προκειμένου να λάβει την ολλανδική υπηκοότητα, και με το επιχείρημα ότι ζει πλέον στις ΗΠΑ, 130 βουλευτές του ολλανδικού Κοινοβουλίου επί συνόλου 150 ψήφισαν υπέρ της άρσης της προστασίας της από τις ολλανδικές αρχές. Η αναχώρησή της για την Αμερική είχε ανακουφίσει πολλούς στην Ολλανδία και η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτική κατευνασμού έναντι των μουσουλμάνων μεταναστών, την οποία δεν θέλει να θέσει υπό αμφισβήτηση, επαναφέροντας ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία που παραμένουν άλυτα.

Μην έχοντας άλλη εναλλακτική λύση,
η Αλι απευθύνθηκε στη Γαλλία για βοήθεια. Στη χώρα όπου την περασμένη άνοιξη ο Σαρκοζί, ως υποψήφιος πρόεδρος, είχε δεσμευτεί ότι η Γαλλία θα προστατεύει τις ανά τον κόσμο γυναίκες που απειλούνται για τις ιδέες τους. Από την περασμένη άνοιξη, όμως, άλλαξαν πολλά στη Γαλλία. Ο Σαρκοζί εξελέγη πρόεδρος με σλόγκαν τον φιλελευθερισμό, τη ρήξη με τις παλαιές ιδέες και ασφαλώς την πίστη του στις αρχές του Διαφωτισμού. Μόνο που προσφάτως, ο Σαρκοζί θυμήθηκε ξανά την αξία του χριστιανισμού και μάχεται εναντίον των «φανατικών» του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους -ένα ζήτημα που η Γαλλία έχει ξεκαθαρίσει, διά νόμου, περί του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος από το 1905- οι οποίοι θέλουν να καταπνίξουν κάθε θρησκευτική πίστη. Η αξία της θρησκείας βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτισμικού σχεδίου του Σαρκοζί. Η Αλι δεν εντάσσεται στο σχέδιο αυτό, αφού η κριτική που άσκησε σε μια συγκεκριμένη θρησκεία παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή. Πριν από δέκα μέρες το Παρίσι της απένειμε το βραβείο Σιμόν ντε Μποβουάρ για τη δράση της υπέρ των γυναικών. Ομως στη Γαλλία του Σαρκοζί, η Σιμόν ντε Μποβουάρ δεν είναι της μόδας. Μήπως θα ήταν καλύτερα για τη Αλι να ξαναγυρίσει στις ΗΠΑ; Εκεί η χριστιανική Δεξιά έχει ακόμη ρεύμα, όμως ρεύμα έχει και ο Μπαράκ Ομπάμα…

Της Μαριλιας Παπαθανασιου/ mpapathanasiou@kathimerini. gr , H KAΘHMEPINH

Monday, February 18, 2008

Η... άλλη πλευρά της ήττας Παπαδόπουλου

Πώς είδε ο τ/κ Τύπος το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών

Μεγάλη δημοσιότητα δίνουν οι τουρκοκυπριακές εφημερίδες με τα πρωτοσέλιδά τους στα αποτελέσματα του χθεσινού πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Η ''Κίπρις'', με τίτλο ''Εχασε ο Παπαδόπουλος'', γράφει ότι οι Ιωάννης Κασουλίδης και Δημήτρης Χριστόφιας εξασφάλισαν περισσότερες ψήφους και παρέμειναν στην κούρσα για το β' γύρο. Προβάλλει ακόμη δηλώσεις του λεγόμενου πρωθυπουργού των κατεχομένων Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ,ο οποίος είπε ότι το άθροισμα των ψήφων των Κασουλίδη-Χριστόφια φθάνει το 65% κάτι που αφήνει ελπίδες για μια κοινώς αποδεκτή λύση, αφού στο δημοψήφισμα ο μεν ΔΗΣΥ είπε ''ναι'' το δε ΑΚΕΛ ψήφισε ''όχι'' για να τσιμεντώσει το ''ναι''.

Όπως δήλωσε ο κ. Σογιέρ στα μέσα ενημέρωσης των κατεχομένων, σέβεται την ετυμηγορία των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων, την οποία χαρακτήρισε ως ένα μήνυμα.
Χαρακτήρισε επίσης «σημαντική» την αποχώρηση του Τάσσου Παπαδόπουλου από την προεδρία και πρόσθεσε ότι οι δύο του δευτέρου γύρου έχουν διαφορετικές θέσεις.

Πρωτοσέλιδο, ολοσέλιδο, δημοσίευμα της ''Γενί Ντουζέν'' για τις εκλογές τιτλοφορείται ''Οι Ε/Κ είπαν όχι στη διχοτόμηση'', ενώ ο τίτλος της ''Αφρίκα'' είναι ''Ανατροπή Τάσσου'' και γράφει ''Οι Ε/Κ του 'όχι' στρέφονται προς πρόεδρο του ''ναι'', αφού ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ Ιωάννης Κασουλίδης άφησε πίσω όχι μόνο τον Παπαδόπουλο αλλά και τον Χριστόφια".

Η ''Γκιουνές'' κάνει λογοπαίγνιο με το όνομα του ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι-μουν και του Κόφι Ανάν και γράφει πως ''όποιος και αν είναι ο νικητής στην ε/κ πλευρά,το μενού προβλέπει πιλάφι Μπανάν''.

Η ''Χαλκίν Σεσί'' με τίτλο ''Ο Παπαδόπουλος στην Ιστορία. Εκπληξη από Κασουλίδη'', προβάλλει δηλώσεις του κ. Σογιέρ, ο οποίος καλεί τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο «να λογοδοτήσει ενώπιον της Ιστορίας».

Η εθνικιστική ''Βολκάν'' αναφέρεται στη δήλωση του κ. Κασουλίδη ότι ''ο πραγματικός αγώνας κατά της Τουρκίας αρχίζει τώρα'' ενώ αναφορά γίνεται και στη δήλωση Χριστόφια για απελευθέρωση του Πενταδακτύλου και επανένωση της πατρίδας.

Τέλος, η ''Ορτάμ'' γράφει ''Οι Ε/κ άνοιξαν τις πύλες μιας νέας περιόδου. Εφυγε ο Παπαδόπουλος''.

Μήνυμα Μεχμέτ Αλί Ταλάτ υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσόβου

Λευκωσία: O Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ με μήνυμά του χαιρέτισε την μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και εξέφρασε την ελπίδα ότι αυτή θα έχει θετικό αντίκτυπο στην ασφάλεια και συνεργασία στα Βαλκάνια. «Ζητώ εκείνοι που αντιτίθενται στην ανεξαρτησία του Κοσόβου να λάβουν υπόψη ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εξαναγκάζεται να ζει κάτω από τη δύναμη κάποιου άλλου λαού και να προχωρήσουν στα απαραίτητα μέτρα ώστε τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν να μπορούν να λυθούν μέσω συνεργασίας. Η θέληση του λαού του Κοσόβου πρέπει να γίνει σεβαστή και το νέο κράτος να βοηθηθεί», είπε ο κ. Ταλάτ. «Ελπίζουμε ότι η ΕΕ δεν θα επαναλάβει τα λάθη, από τα οποία εμείς ακόμη υποφέρουμε στο Κυπριακό», είπε ο κ. Ταλάτ και υποστήριξε ότι η διεύρυνση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο «για επίλυση αυτού του δύσκολου και πολύπλοκου προβλήματος».

Σχόλιο "Πιπεριάς": Το πιάσατε το υπονοούμενο του κ. Ταλάτ;

Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Γιατί πρέπει να αλλάξουμε πολιτική
Αρθρο του Κώστα Σημίτη στο "Βήμα της Κυριακής"

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν αποτελματωθεί. Το έδειξαν τόσο η στασιμότητα των «διερευνητικών επαφών» όσο και η πρόσφατη επίσκεψη του κ. Καραμανλή στην Αγκυρα. Πρόοδος δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και οι δύο χώρες τηρούν στάση αναμονής. Αναμονής ως προς την εξέλιξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
Η Τουρκία δεν έχει λόγο ούτε τώρα ούτε αργότερα να παραχωρήσει οτιδήποτε ώσπου να έρθει η στιγμή που οι διαπραγματεύσεις θα έχουν φτάσει στη θετική κατάληξή τους. Δεν χάνει τίποτε, κρατώντας τα θέματα ανοιχτά. Θα προβεί σε παραχωρήσεις μόνο όταν είναι βέβαιο ότι θα λάβει το αντάλλαγμα που επιδιώκει, την ένταξη.
Σύμφωνα με το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης η Ελλάδα θα ζητήσει την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών όταν έρθει η περίοδος της ολοκλήρωσης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Η επίλυσή τους θα είναι προϋπόθεση της συμφωνίας της Ελλάδας στην ένταξη.

* Η αιτία της μεταστροφής


Εστω ότι τα πράγματα εξελίσσονται σύμφωνα με αυτή την πρόβλεψη. Πρέπει να διαπιστώσουμε πρώτα από όλα ότι η αισιοδοξία της ελληνικής πλευράς είναι υπέρμετρη. Οταν οι κύριες χώρες της Ενωσης θα έχουν υπερβεί σε επίπονες διαπραγματεύσεις διαρκείας ετών τις ενστάσεις των άλλων κρατών, πιθανόν είναι να αντιδράσουν αρνητικά στις νέες αντιρρήσεις της Ελλάδας στο τέλος της διαδικασίας. Θα τις ξεπεράσουν με υποσχέσεις μελλοντικών διαβουλεύσεων και επίκληση του γεγονότος ότι οι φόβοι της Ελλάδας είναι υπερβολικοί και τα αιτήματά της υπέρμετρα σε σχέση με το μείζον διακύβευμα της ένταξης της Τουρκίας. Και πράγματι το θέμα δεν θα είναι ώριμο για τελική επίλυση αφού επί τόσα χρόνια Ελλάδα και Τουρκία θα έχουν αποφύγει οποιαδήποτε συγκεκριμένη συζήτηση και θα είναι ακόμη εκκρεμείς όλες οι διαφωνίες.
Ο σχεδιασμός αυτός της ελληνικής πλευράς δεν είναι ούτως ή άλλως ρεαλιστικός. Η ένταξη της Τουρκίας δεν είναι πλέον πιθανή. Στην κοινή γνώμη της Ενωσης υπάρχουν έντονες αντιρρήσεις να γίνει η Τουρκία μέλος της. Στην Τουρκία υπάρχει σθεναρή αντίσταση στην αποδοχή του συνόλου του κοινοτικού κεκτημένου. Ευρώπη και Τουρκία εδώ και καιρό δεν δείχνουν να συγκλίνουν. Το κλίμα είναι τώρα τελείως διαφορετικό από ό,τι ήταν τη δεκαετία του 1990. Η κύρια αιτία της μεταστροφής είναι ότι η κοινή γνώμη της ΕΕ θεωρεί την ένταξη της Τουρκίας ως δυσβάστακτη και επικίνδυνη επιβάρυνση για την εσωτερική ζωή και το μέλλον της Ενωσης.
Η Τουρκία θα έχει σε λίγες δεκαετίες πληθυσμό εκατό εκατομμυρίων κατοίκων. Θα είναι τότε η χώρα της Ενωσης με τον μεγαλύτερο πληθυσμό. Θα έχει ή θα διεκδικεί τις περισσότερες ψήφους στο Συμβούλιο και τον μεγαλύτερο αριθμό ευρωβουλευτών. Η πολιτική της Ενωσης θα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από ό,τι απασχολεί την Τουρκία. Η Τουρκία θα αναδεικνύεται ως κλειδί των εξελίξεων. Θα πρόκειται για μια πορεία αντιφατική σε σχέση με την αρχική επιδίωξη μιας σύγχρονης Ευρώπης των πιο ανεπτυγμένων κρατών του κόσμου. Σύμφωνα με τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις καμιά κοινωνία των 27 κρατών-μελών δεν συμφωνεί με την προοπτική της ένταξης της Τουρκίας στην Ενωση.


* Μια σχέση «οιονεί μέλους»


Οι δυσκολίες αυτές οδήγησαν ορισμένους από τους ηγέτες των κρατών-μελών στο να συζητούν μια «ειδική σχέση» με την Τουρκία. Με την έκφραση αυτή υποδεικνύεται μια σχέση στενότερη εκείνης η οποία προκύπτει από μια Συμφωνία Σύνδεσης ή την Πολιτική Γειτονίας, που ισχύει για όλους τους γείτονες της Ενωσης όπως η Τουρκία. Είναι μια σχέση «οιονεί μέλους» που θα περιλαμβάνει όσα κεφάλαια του κοινοτικού κεκτημένου δεν δημιουργούν πρόβλημα, με αδιευκρίνιστο ακόμη το αν και το πώς της συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Η Τουρκία δεν επιθυμεί την ειδική σχέση και θα αντιδράσει έντονα, αν δεν γίνει δεκτή η αίτησή της για ένταξη. Αναμενόμενο είναι επίσης η Ενωση να προτείνει μια σειρά ευνοϊκές ρυθμίσεις για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις και να «χρυσώσει το χάπι». Η τύχη των θεμάτων που αφορούν την Ελλάδα μπορούν να επηρεασθούν από αυτή την προσπάθεια εξευμενισμού. Να υποστούμε πιέσεις για να αποδεχθούμε ρυθμίσεις με τις οποίες δεν συμφωνούμε. Ιδίως αν οδηγηθούμε σε μια κατάληξη συμφωνίας όπου Ενωση και Τουρκία θα ικανοποιούν τις μείζονες προτεραιότητές τους και θα μένει ανοιχτό μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας.

* Η χαμένη ευκαιρία του 2004

Στη Σύνοδο Κορυφής του 2004 οπότε αποφασίστηκε η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία που της παρείχαν οι συμφωνίες του Ελσίνκι να καθορίσει επ' ωφελεία της το πλαίσιο και τις διαδικασίες για τη διευθέτηση του θέματος της υφαλοκρηπίδας. Ο κ. Καραμανλής δέχτηκε την έναρξη των διαπραγματεύσεων, απεμπολώντας τον μοχλό πίεσης που παρείχε το Ελσίνκι. Η εξέλιξη αυτή έδωσε χρόνο στην Τουρκία για να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να εξεταστούν ευνοϊκά σε διεθνές επίπεδο οι απαιτήσεις της. Ερευνητικά πλοία, πολεμικά πλοία και αεροπλάνα επιδιώκουν ήδη και θα μπορούν για πολλά χρόνια ακόμη να δημιουργούν δεδομένα στο Αιγαίο ώστε να αμφισβητηθούν οι ελληνικοί ισχυρισμοί. Οι παραβιάσεις του εναέριου και του θαλάσσιου χώρου είναι ένδειξη της εφαρμογής της πολιτικής αμφισβήτησης από την Τουρκία.
Η Τουρκία έχει τηρήσει άτεγκτη στάση στα θέματα του αμέσου ενδιαφέροντός της στη διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Δεν δέχεται, για παράδειγμα, να εφαρμόσει το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν κατά την άποψή της τίθεται σε κίνδυνο η ενότητα του κράτους. Η στάση αυτή δεν προδικάζει συμφωνίες στα θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα την κρίσιμη στιγμή. Η Τουρκία θα διαπραγματευτεί την κάθε λεπτομέρεια, παρουσιάζοντάς την ως ουσιώδη υποχώρηση. Αλλωστε οι συμφωνίες του Ελσίνκι θα είναι τότε μακρινό παρελθόν και η επίκλησή τους θα έχει αποδυναμωθεί από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης.
Η επιτυχία του Ελσίνκι ήταν ότι κατέστησε σαφές σε όλα τα μέλη της Ενωσης ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι και θέμα κοινοτικό για την επίλυση του οποίου πρέπει να ενδιαφερθεί και η Ενωση. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης μετά το 2004 καθιστά όλο και πιο πιθανό οι κοινοτικοί εταίροι μας να θεωρήσουν ότι πρόκειται για διμερές θέμα και να δηλώσουν ότι δεν θέλουν να ασχοληθούν με αυτό.

* Τι πρέπει να κάνουμε

Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνει η χώρα μας αντιμέτωπη με αυτή τη συγκυρία.
Η χώρα μας δεν πρέπει να απομονωθεί, δεν πρέπει, π.χ., να επιμείνει μέχρι τέλους για την ένταξη της Τουρκίας παρ' όλο που η πλειοψηφία της Ενωσης θα έχει ταχθεί κατά. Θα πρέπει έγκαιρα να καταστήσει σαφές ότι δεν δεσμεύεται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση και η στάση της θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις. Να συζητήσει με όσους προτείνουν την ειδική σχέση πώς μπορούν να ρυθμιστούν τα θέματα που την απασχολούν. Να αναδείξει και πάλι ότι υπάρχουν εκκρεμότητες των οποίων περιμένει την επίλυση.
Μερικοί πιστεύουν ότι οποιαδήποτε ελληνική κίνηση στην κατεύθυνση της συζήτησης της ειδικής σχέσης θα αποτελούσε αδικαιολόγητη επάνοδο στην εποχή των εχθρικών σχέσεων με την Τουρκία, στην αποδοχή της άποψης των «κακών Τούρκων».
Πρέπει να διακρίνουμε με σαφήνεια δύο διαφορετικά θέματα. Το πρώτο είναι η σχέση καλής γειτονίας με την Τουρκία, η φιλία των λαών μας, η συνεχής προσπάθεια για στενότερη σύνδεση των κοινωνιών μας. Στα θέματα αυτά δεν μπορεί να υπάρχει αλλαγή στάσης. Θα πρέπει να συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την επαφή, τη συνεννόηση, τον αμοιβαίο σεβασμό, την ειρηνική επίλυση διαφορών. Αν υπάρξει «ειδική σχέση» δεν θα υπάρξει διαφορετική στάση σε όλα αυτά τα θέματα από ό,τι στην περίπτωση της ένταξης. Από μας και την Τουρκία θα εξαρτάται η πορεία τους. Και μπορούμε και πρέπει να κάνουμε ακόμη μεγάλα και σημαντικά βήματα.
Το δεύτερο θέμα είναι η επίλυση της εκκρεμότητας που έχουμε στο Αιγαίο. Η Ελλάδα είναι υπέρ της ειρηνικής διευθέτησής της, υπέρ της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου, κατά των απειλών πολέμου και της πολιτικής που παίζει με τη δύναμη των όπλων. Η Ελλάδα έχει προτείνει την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Εφόσον τα μέσα που εξασφάλιζαν την πορεία προς την ειρηνική διευθέτηση αποδειχθούν για διάφορους λόγους ατελέσφορα έχει υποχρέωση να δοκιμάσει άλλους δρόμους, ειρηνικούς και αυτούς, για να επιτύχει το αποτέλεσμα, όπως η διαπραγμάτευση, με αφορμή την ειδική σχέση.

* Ο τρίτος κύκλος προβλημάτων

Υπάρχει και ένας τρίτος κύκλος προβλημάτων που δεν αφορά τη σχέση μας με την Τουρκία. Είναι θέματα που συνδέονται με την εξέλιξη της Ενωσης. Εμείς επιδιώκουμε μια Ενωση η οποία δεν θα περιορίζεται στη διαχείριση μιας ενιαίας αγοράς και στην αντιμετώπιση ορισμένων θεμάτων που θα καθορίζει η διακυβερνητική συνεργασία, όπως είναι σήμερα το κοινό νόμισμα, τα διαρθρωτικά προγράμματα ή η μετανάστευση. Θέλουμε μια Ενωση που θα διαμορφώνει κοινές πολιτικές και θα εμβαθύνει ουσιαστικά στην ενοποίηση. Είναι ο τρόπος να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά μεγάλα προβλήματα, όπως οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, η ενεργειακή επάρκεια και η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Η ένταξη της Τουρκίας ενισχύει τη θέση της Ενωσης στη Μέση Ανατολή. Αλλά δεν συμβάλλει στον χειρισμό άλλων θεμάτων και στην πορεία ενοποίησης. Η μεγάλη απόσταση της Τουρκίας από το επίπεδο ανάπτυξης της υπόλοιπης Ενωσης θα καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη μια κοινή προσπάθεια. Με την ένταξη της Τουρκίας θα ενισχυθεί η επιδίωξη ορισμένων κρατών-μελών να αρκεστεί η ενοποιητική διαδικασία με τη λειτουργία μιας κοινής αγοράς, στην οποία βαθμιαία θα προστεθούν και άλλες αγορές, όπως της Ουκρανίας, με κριτήριο αποκλειστικά τις γεωπολιτικές σκοπιμότητες.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτό το ευρύτερο πρόβλημα της Ενωσης δεν θα είναι πλέον επίκαιρο, όταν ενταχθεί η Τουρκία. Σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, όταν πραγματοποιηθεί η ένταξη, η Ενωση θα έχει πάρει την οριστική μορφή της. Η άποψη αυτή παραβλέπει ότι η Τουρκία, όπως το έχει δηλώσει, υπολογίζει σε σύντομη κατάληξη των διαπραγματεύσεων και δεν πρόκειται να δεχτεί τόσο μακροχρόνια αναμονή. Παραβλέπει επίσης ότι κάθε σημαντικό βήμα της Ενωσης απαιτεί πολύ χρόνο. Η τρέχουσα συνταγματική αναθεώρηση ξεκίνησε το 2001 και πρόκειται να ολοκληρωθεί, στην εφαρμογή της, το 2017.
Η Ελλάδα είχε θεωρήσει το 1998 μαζί με άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και Γερμανία, ως μικρότερης σημασίας το ευρύτερο πρόβλημα που έθετε η ένταξη της Τουρκίας. Την ίδια την ενδιέφερε κυρίως η ειρήνη στην περιοχή και η διασφάλιση των δικαιωμάτων της. Από τη στιγμή όμως που η λύση η οποία είχε επιλεγεί στο Ελσίνκι το 1999 ματαιώθηκε, πρέπει να αναπροσανατολίσει την πολιτική της. Να συνεκτιμήσει τη σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα αλλά και την προοπτική της Ενωσης στη στάθμιση των επιδιώξεών της. Και να μη δεχτεί μια εξέλιξη που οδηγεί σε δεσμεύσεις χωρίς ανταλλάγματα.