Monday, August 31, 2009

Αλέξη... χάσαμε!

Απέρριψε η ΚΠΕ την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝασπισμού. Η προσπάθεια του Τσίπρα να ταρακουνήσει τα βαλτωμένα νερά στο κόμμα απέτυχε καθώς η πλειοψηφία του Αριστερού (;) Ρεύματος (οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ δηλαδή) σε αγαστή συνεργασία με την πλειοψηφία της Ανανεωτικής Πτέρυγας (προερχόμενοι κυρίως από την ΕΑΡ) καταψήφισαν την πρόταση. Και εντάξει οι του Ρεύματος, φαίνεται ότι επέλεξαν να στοιχηθούν πίσω από τον Αλαβάνο και όπου τους βγάλει (μάλλον εκτός βουλής...), αλλά οι Ανανεωτικοί γιατί φοβήθηκαν το συνέδριο; Δεν μας λένε τόσο καιρό ότι η γραμμή του ΣΥΝ είναι λάθος; Πως (και ποιος...) θα την αλλάξει αν όχι τα μέλη του κόμματος σε συνέδριο; Μας λένε ότι υπάρχει πρόβλημα με τον Σύριζα (πολύ σωστά υπάρχει....) πως θα λυθεί αν όχι με συνέδριο; Δυστυχώς όταν οι Ανανεωτικοί καταλάβουν πόσο μεγάλο λάθος έκαναν και τι ευκαιρία έχασαν με το έκτακτο συνέδριο θα είναι πολύ αργά...
Ετσι ο Τσίπρας ηττήθηκε και μαζί του η όποια προσπάθεια να αλλάξει η εικόνα του ΣΥΝ και, κυρίως, να μπορέσει να "απαντήσει" στις Αλαβανιές και τιος Κοροβεσιές που ακούγονται κατά συρροή το τελευταίο διάστημα.

Ομως η γραφειοκρατία της Κουμουνδούρου δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Προτιμά να ξεφτιλίζεται από τον κάθε Κοροβέση παρά να χάσει τη... καρέκλα της!

Η απόρριψη της πρότασης σημαίνει την αντίστροφη μέτρηση τόσο για το "τέλος" του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία του ΣΥΝ, αλλά και για την πλήρη (πολιτική) υποταγή του χώρου στις "ορέξεις" του Αλαβάνου!

Υ.Γ. Ο... ηγέτης (μη χέσω...) της Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλέκος Αλαβάνος (φίλος του Κοροβέση), που υπιοτίθεται ότι είναι μέλος του ΣΥΝ μιλώντας στα «ΝΕΑ» αρνήθηκε να σχολιάσει τις εξελίξεις λέγοντας πως «δεν παρακολούθησα το θέμα». Να τον χαίρονται...

Friday, August 28, 2009

Αφού σε "χαλάνε" τα media ρε Περικλή γιατί τους μιλάς;


Τελικά η βαρύγδουπη... ανακύκλωση που έκανε ο Περικλής Κοροβέσης, των γραπτών του Βότση και του Μπέη από την "Ελεθεροτυπία"... διαμορφώθηκε από τα media! "Εγώ δεν έχω να ανακαλέσω τίποτα, από την άποψη ότι ανακύκλωσα μια δική σας δουλειά, πράγματα που είχαν δημοσιευτεί στην "Ελευθεροτυπία....Η δήλωσή μου δεν ήταν να καταγγείλω την Αριστερά, μην φανταστείτε, αυτή είναι η Αριστερά που υπερασπίζομαι εδώ και χρόνια. Τώρα το πώς διαμορφώθηκε από τα media είναι άλλο κεφάλαιο, αλλά στην ουσία η θέση μου είναι ξεκάθαρη". Με αυτή τη δήλωση (κωλοτούμπα που θα ζήλεε και ο Ιωάννης Μελισσανίδης...) ο Κοροβέσης "καθάρισε" τη μπουγάδα και παραμένει βουλετής, μαζί με το κόμμα που όπως... ανακύκλωσε τα πήρε (και αυτό...) από την Siemens (κατά Βότση και Μπέη).

Από τη μεριά της η Κοινοβουλευτική (για πόσο ακόμα;) Ομάδα του Σύριζα εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει: "Η Κοινοβουλευτική Ομάδα και τα μέλη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μια ουσιαστική και σε βάθος συζήτηση στην οποία από κοινού εκφράστηκε η κατηγορηματική διαφωνία και αντίθεση στο περιεχόμενο των επίμαχων δηλώσεων του σ. Περικλή Κοροβέση.

Μετά τις εξηγήσεις που έδωσε ο σ. Περικλής ότι, πέρα από ατυχείς διατυπώσεις, δεν είχε την πρόθεση να θίξει την ηθική και ιστορική διαδρομή προσώπων και κομμάτων της Αριστεράς, η Κοινοβουλευτική Ομάδα θεωρεί το θέμα λήξαν.

Αισθανόμαστε υπερήφανοι για το ηθικό φορτίο του ΣΥΡΙΖΑ, την αγωνιστική παρουσία και δράση του".

Εγώ απλά θα παραθέσω ένα απόσπασμα από την επιστολή του Γιάννη Δραγασάκη προς την Κ.Ο. του Σύριζα, η οποία κατά την ταπεινή μου άποψη περιγράφει τις πραγματικές προθέσεις του Κοροβέση: "...Η ιδιαιτερότητα, κατά τη γνώμη μου, του τελευταίου αυτού επεισοδίου είναι ότι ο Περικλής Κοροβέσης δεν διατυπώνει διαφορετικές πολιτικές απόψεις, πράγμα που θα ήταν θεμιτό, αλλά για να υπηρετήσει τις όποιες δικές του ιδιαίτερες επιδιώξεις, έχει επιδοθεί απρόκλητα σε μια πρωτοφανή προσπάθεια κατασυκοφάντησης και απαξίωσης που κατ’ αρχάς στρέφεται ενάντια στον Συνασπισμό, στην ιστορία του, τα μέλη και τα στελέχη του, την ηγεσία του, αλλά τελικά πλήττει πολιτικά και ηθικά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει μια πολιτική συμμαχία, ούτε καν συνεργασία, αν η κάθε συνιστώσα πολεμά τις υπόλοιπες, και μάλιστα με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Περικλής Κοροβέσης.

Ο Περικλής Κοροβέσης όχι μόνο δεν τηρεί αυτή την αρχή, αλλά για να προωθήσει την άποψή του περί διάλυσης του ΣΥΝ και διάχυσής του στον ΣΥΡΙΖΑ –άποψη που έχει διατυπώσει και δημόσια– καταφεύγει σε αθέμιτα, συκοφαντικά, απαξιωτικά και προσβλητικά για τον κόσμο του Συνασπισμού και ευρύτερα της Αριστεράς μέσα. Δεν υποστηρίζει την, κατά τη γνώμη μου, λανθασμένη ούτως ή άλλως άποψή του με κάποια επιχειρήματα, αλλά για να την προωθήσει προσπαθεί να απαξιώσει τον Συνασπισμό με την ανεύθυνη αναπαραγωγή συκοφαντικών ισχυρισμών, αστήρικτων καταγγελιών, αναπόδεικτων φημών".

Αυτοί που έμπλεξαν τον Συνασπισμό σ' όλη αυτή την κωμικοτραγική ιστορία με Αλαβάνους, Κοροβέσηδες, Βότσηδες κ.λ.π. να δω τώρα πως θα ξεμπλέξουν... Αν και πολύ φοβάμαι ότι εκτός βουλής θα έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο να λύσουν κάθε "διαφορά" και "παρεξήγηση"...


Thursday, August 27, 2009

Η (χαμένη) τιμή της αλήθειας

Ο Στάθης Σταυρόπουλος απαντάει στον Βότση και τις... Κοροβεσιές... Γιατί είναι ντροπή για την Αριστερά να έχει τιμητές τον Βότση και τον Κοροβέση...

Επί της ουσίας: Ο κ. Γιώργος Βότσης σε άρθρο του στην «Ε» (24.VIII.2009) ζητά από «ορισμένους αδιάντροπους να βάλουν χαλινάρι στο στόμα τους» για την κριτική που έκαναν στον κ. Περικλή Κοροβέση περί όσων ο ίδιος είπε για την Αριστερά εν σχέσει με τις μίζες της Ζήμενς, ανακυκλώνοντας -πάντα κατά τον κ. Βότση- όσα εκείνος είχε γράψει σε άλλο άρθρο του, πάλι στην «Ε», στις 13.7.2009.

Για να ξέρουμε για τι μιλάμε, ο κ. Βότσης αναδημοσιεύει στο δεύτερο άρθρο του το «επίμαχο», όπως το προσδιορίζει ο ίδιος, χωρίο του πρώτου, το οποίον κατά λέξιν έλεγε τα εξής:

«...Οι δραστηριότητες της "Ζίμενς" στη χώρα μας έχουν μια εξόχως ενδιαφέρουσα προϊστορία διάστικτη από σκανδαλωδώς χαριστικές πολιτικές ενέργειες. Η κορυφαία το 1990: Η τότε "οικουμενική" κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα απεφάσισε να ακυρώσει διεθνή διαγωνισμό για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, που έβαινε προς προκλητικά χαριστική κατακύρωση στη "Ζίμενς" σε σύμπραξη με την Intracom του Σωκ. Κόκκαλη και να προκηρύξει νέο. Και ξαφνικά παρενέβησαν από κοινού οι τρεις πολιτικοί ηγέτες (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης), ανέτρεψαν πραξικοπηματικά την κυβερνητική απόφαση και η κατακύρωση ολοκληρώθηκε -ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τη συναινετική διαπλοκή και όσα έκτοτε ακολούθησαν. Ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη "μίζα" σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε "Συνασπισμό". Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός και η ψυχή τους. Το απολύτως βέβαιο κι εύγλωττο είναι το πολιτικό ομόθυμο αρχηγικό πραξικόπημα...».

Μάλιστα, προς επίρρωσιν της άποψής του, ότι δηλαδή επρόκειτο για «ομόθυμο πολιτικό πραξικόπημα» των τριών αρχηγών (Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Φλωράκη), ο αρθρογράφος λίγο παρακάτω στο ίδιο άρθρο προσθέτει:

«Θέλουν τώρα να πιστέψουμε ότι το αρχηγικό πραξικόπημα έγινε μόνο και μόνο για το καλό του ΟΤΕ (και της... πατρίδας!) και να δεχθούμε ότι ήταν ανίκανος ο αείμνηστος Ξεν. Ζολώτας, που αρνήθηκε με σθένος να συνδέσει το όνομά του με ένα τεράστιο σκάνδαλο; Ε, όχι...».

Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι! Δεν θα μπούμε στην προϊστορία της ιστορίας και πώς από τον Σεπτέμβριο του 1986, μετά από εισήγηση της κυρίας Βάσως Παπανδρέου, μπήκε ταφόπλακα στην ΕΛΒΗΛ και την προσπάθεια των Ελλήνων επιστημόνων να αποκτήσουμε εγχώρια ψηφιακή τεχνολογία, αποφασίζοντας την «επιλογή δύο συστημάτων τεχνολογίας της Ερικσον και της Ζήμενς», αλλά θα σταθούμε από τον Μάρτιο του 1988 και ύστερα.

Τότε, ο πολύς Θεοφάνης Τόμπρας και όχι η Οικουμενική, υλοποιώντας απόφαση του Ανδρέα, αποφάσισε να αναθέσει στη Ζήμενς-Τηλεβιομηχανική και στην Ιντρακόμ την προμήθεια 84.000 ψηφιακών κυκλωμάτων και 20.000 ψηφιακών παροχών δαπάνης 6,6 δισ. δραχμών (συμβάσεις με τις δύο Εταιρείες 7170 και 7160/30.3.1988).

Κι όχι μόνον αυτά. Αλλά κυρίως: με βάση τις συμβάσεις αυτές ο ΟΤΕ ανέλαβε ισχυρές νομικές δεσμεύσεις έναντι των δύο Εταιρειών να προμηθευτεί στο εξής από αυτές όλα τα ψηφιακά που θα χρειαζόταν για το διάστημα 1989-1993, αξίας 70 δισ. δραχμών. (Αυτή η δέσμευση είναι και το «ψητό» της υπόθεσης.)

Αμέσως ο Θεοφάνης Τόμπρας (τον Μάιο του 1989) σε εκτέλεση της παραπάνω συμβατικής δέσμευσης του ΟΤΕ έσπευσε να αναθέσει στις δύο Εταιρείες 470.000 ψηφιακές αξίας 32,5 δισ. δραχμών.

Με αυτήν την απόφαση διαφώνησαν οι συνδικαλιστές τής (κατά τα άλλα «χρηματιζόμενης») Αριστεράς, εκπρόσωποι στο Δ.Σ. του ΟΤΕ, κ. Στρατούλης και κ. Χριστοφορίδης. Σε συνέντευξη Τύπου κατήγγειλαν τις δεσμεύσεις του ΟΤΕ έναντι των δύο Εταιρειών, οι οποίες μάλιστα λειτουργώντας ως καρτέλ μοιράζονταν μεταξύ τους τις δουλειές.

Με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων οι δύο συμβάσεις δεν υπογράφηκαν κι αναβλήθηκαν για μετά τις εκλογές.

Επί κυβέρνησης Τζαννετάκη η νέα διοίκηση του ΟΤΕ με πρόεδρο τον αείμνηστο Τάσο Μήνη (επίσης βασανισθέντα επί Χούντας, του έσπασαν τα κόκαλα), επανεξέτασε τις συμβάσεις, μείωσε το τίμημα κατά 6 δισ. δραχμές και ταυτοχρόνως κατέληξε σε πόρισμα ότι το τυχόν σπάσιμο των συμβάσεων Τόμπρα θα ανάγκαζε τον ΟΤΕ να πληρώσει αποζημιώσεις πολλών δισ. δραχμών.

Ως εκ τούτου η Διοίκηση Μήνη-Κιουλάφα εισηγήθηκε τον Ιανουάριο του 1990 στον Πρωθυπουργό της Οικουμενικής Ξενοφώντα Ζολώτα και τους τρεις αρχηγούς (Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Φλωράκη): ή να δεχθούν τις νέες βελτιωμένες συμβάσεις ή να εμπλακούν σε ατέρμονες δικαστικές διαμάχες με κόστος πολλών δισ. και ταυτοχρόνως την αδυναμία του ΟΤΕ να ικανοποιήσει για πολλά χρόνια τις πάνω από 1.000.000 εκκρεμείς αιτήσεις για νέες τηλεφωνικές συνδέσεις.

Ηταν προφανές ότι για το «καλό της πατρίδας», καθώς ειρωνεύεται ο κ. Βότσης, οι τρεις αρχηγοί δεμένοι χειροπόδαρα απ' τις συμβάσεις Τόμπρα (-Ανδρέα) προέκριναν την πρώτη λύση, χωρίς να διαφωνήσει ο Ξενοφών Ζολώτας, καθώς, πάλι λάθος, λέει ο κ. Βότσης.

Ο μόνος που διεφώνησε ήταν ο τότε υπουργός κ. Γ. Κεφαλογιάννης, αλλά δεν παραιτήθηκε. Αντιθέτως η ΟΜΕ-ΟΤΕ εκτίμησε την απόφαση ως «θετική» και ως τη «μόνη δυνατή λύση» δεδομένων των δεσμεύσεων Τόμπρα (συμβάσεις 7170 και 7160 του 1988).

Προσέτι, ο Χαρίλαος Φλωράκης, όπως τοποθετήθηκε τότε δημοσίως ως εκπρόσωπος του Ενιαίου Συνασπισμού ζήτησε: αμέσως μετά την υπογραφή να βρεθούν τρόποι ώστε «να σπάσουν οι νομικές δεσμεύσεις του ΟΤΕ έναντι των δύο Εταιρειών», να απεξαρτηθεί ο Οργανισμός απ' το μονοπώλιο του καρτέλ Ζήμενς - Ιντρακόμ και για «τις μελλοντικές του ανάγκες να γίνονται ανοιχτοί διαγωνισμοί».

Απ' αυτό το συνοπτικό χρονικό (τα εκτενή στοιχεία του οποίου υπάρχουν κι έχουν δημοσιευθεί με χαρτιά και ντοκουμέντα) η επιλεκτική μνήμη (για την οποίαν κατηγορεί άλλους) του κ. Βότση δεν φαίνεται να ανακαλεί τίποτα, παρά μόνον σπερμολογίες. Ούτε ο Ξενοφών Ζολώτας διεφώνησε, ούτε φυσικά οι προτροπές Φλωράκη πραγματοποιήθηκαν.

Εγινε ακριβώς το αντίθετο. Οι Ζήμενς, Κόκκαλης Ιντρακόμ ελάμβαναν έκτοτε συστηματικώς απευθείας αναθέσεις από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Ανδρέα -με τη Ζήμενς από το 1994 κι ύστερα να διαθέτει το 8% των ετησίων εισόδων της στη χώρα για λάδωμα των δύο εναλλασσομένων στην εξουσία κομμάτων, φθάνοντας το 1997 επί κυβέρνησης Σημίτη να υπογράψει την κορυφαία της σύμβαση (την 8002), γνωστή και ως «Μητέρα όλων των Μιζών».

Κατηγορεί ο κ. Βότσης την Αριστερά ότι δεν έχει απαντήσει σε όλα αυτά. Κι εδώ κάνει λάθος!

Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρονικού περιγράφεται για τελευταία φορά στην «Αυγή» 23/8/2009 σε άρθρο του κ. Δημήτρη Στρατούλη.

Αν ο κ. Βότσης πιστεύει ότι ο κ. Στρατούλης ψεύδεται, ας τον κατηγορήσει ευθέως.

Αντιθέτως ο κ. Βότσης αναλώνεται σε ανύπαρκτα γεγονότα, όπως ότι η κυβέρνηση Ζολώτα «ακύρωσε διεθνή διαγωνισμό», ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορούσε καν να προβεί σε τέτοιον διαγωνισμό. (Πόρισμα Μήνη)

Αβασάνιστα γράφει ότι «παρενέβησαν ξαφνικά από κοινού οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί», ενώ αντιθέτως δέχθηκαν αναγκαστικώς την εισήγηση Μήνη (μήπως «τα 'παιρνε» κι αυτός;), ενώ καταφεύγει σε «ανεπιβεβαίωτες φήμες», καθώς ο ίδιος παραδέχεται (!) ότι «προσδιόριζαν τη μίζα σε δύο δισ. δραχμές για το ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. κι ένα δισ. για τον Συνασπισμό».

Δεν ήξερα ότι οι «ανεπιβεβαίωτες φήμες» είναι η πρώτη ύλη για τη σοβαρή δημοσιογραφία, αλλά θα το μάθω κι αυτό -με «όποιον δάσκαλο καθήσω».

«Ποια είναι η αλήθεια, ο Θεός και η ψυχή τους» συνεχίζει ο κ. Βότσης. Ουδεμίαν σχέσιν με την αλήθεια είχεν έκπαλαι ο Θεός (όστις είναι «ένα παιδί που παίζει») και η ψυχή οποιουδήποτε, όταν μάλιστα του την κακολογούν μετά θάνατον οι άλλοι, όπως εν προκειμένω ο κ. Βότσης σμιλεύει τη μνήμη πολλών νεκρών που δεν μπορούν να απαντήσουν.

Λέει ο κ. Βότσης για «φήμες που ουδέποτε διερευνήθηκαν» -γιατί δεν τις διερεύνησε ο ίδιος; Κι αφού δεν μπόρεσε να τις διερευνήσει ώστε να εξακριβώσει αν είναι αληθινές, πώς τις επικαλείται;

Κατόπιν τούτων κι άλλων (αλλά το πράγμα θα καταντήσει πολύ άχαρο), δεν ξέρω ποιος πρέπει να βάλει «χαλινάρι στο στόμα του» και ποιος είναι «αμετροεπής». Ξέρω όμως ότι χρειάζεται «έρκος οδόντων».

Στο χωριό μου όταν κατηγορείς κάποιον χωρίς στοιχεία ότι είναι κλέφτης (ή οτιδήποτε άλλο), μόνον και μόνον για να του δώσεις τάχα μου την ευκαιρία να σου αποδείξει ότι δεν είναι ελέφας, ή σου κόβουν την καλημέρα, ή σε παίρνουν για ένα είδος Πάγκαλου ικανού να κακολογήσει και τη μάνα του.

Κι ένα τελευταίο, για να μη βρικολακιάσει κι ο Χαρίλαος. Γράφει ο κ. Βότσης κατά λέξιν στο άρθρο του της 24.VIII.2009: «Ο Χαρ. Φλωράκης με τον οποίον είχα τότε πολύ καλές σχέσεις (...) αντέδρασε γελώντας όταν τον ρώτησα αν ο "Συνασπισμός" το τσέπωσε το ένα δισ. "Και σαν χωρατό είναι κακό, Γιώργη...". "Τόσο χωρατό, καπετάνιε, όσο και το ότι ο Κόκκαλης ενισχύει το κόμμα;" αντέτεινα. Σοβάρεψε απότομα και ξεστράτισε την κουβέντα»...

Προσωπικώς δεν ξέρω -κι εγώ γνώριζα τον Χαρίλαο- αν «ξεστράτισε την κουβέντα» ο θυμόσοφος ηγέτης, ωστόσο βασίζομαι στα λεγόμενα του κ. Βότση (ο Χαρίλαος δεν ζει για να τον διαψεύσει) και δέχομαι ότι, όντως, ο Φλωράκης «ξεστράτισε την κουβέντα». Ισως γιατί παραήταν πια «κακό το χωρατό, Γιώργη», ίσως κι από στενοχώρια.

Είναι ενίοτε και θέμα ευγένειας, όταν κάποιος σε ρωτάει κατάμουτρα αν τα 'πιασες Καπετάν αντάρτη μου, να μην τον αποπάρεις, αλλά απλώς να αποστρέψεις το πρόσωπο... *

Wednesday, August 26, 2009

Σε έκτακτο συνέδριο ο Συνασπισμός

Σε έκτακτο συνέδριο, αρχές Οκτωβρίου οδηγείται ο ΣΥΝασπισμός. Μετά την συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας δήλωσε: "Στις μέρες μας που οξύνονται ολοένα και περισσότερο οι κοινωνικές αντιθέσεις, ενώ το δικομματικό πολιτικό σύστημα βουλιάζει στο τέλμα και την αναξιοπιστία, η κοινωνία έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη την αριστερά. Μια αριστερά ισχυρή, ενωμένη, ριζοσπαστική, που να αντιστοιχεί στο ύψος των περιστάσεων.

Μια αριστερά, ικανή να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των εργαζόμενων, των ανέργων, των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, και ιδαίτερα των νέων ανθρώπων. Όλων αυτών που κάποια στιγμή έστρεψαν με ενδιαφέρον και ελπίδα το βλέμμα τους προς τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς, από την επομένη των ευρωεκλογών, ο χώρος μας παρουσιάζει μια εικόνα απόλυτα προβληματική. Μια εικόνα εντελώς αναντίστοιχη με την εμπιστοσύνη και την ελπίδα με τις οποίες η Αριστερά θέλησε να εμπνέυσει το προηγούμενο διάστημα την ελληνική κοινωνία.

Ένα εκλογικό αποτέλεσμα κατώτερο των προσδοκιών έδωσε την αφρομή να τεθούν όλα υπό αμφισβήτηση. Η πολιτική μας γραμμή, η ηγεσία, και εσχάτως ο,τι πολυτιμότερο έχει απομείνει στους χιλιάδες αριστερούς αγωνιστές και αγωνίστριες, η ηθική υπόσταση της αριστεράς.

Κάτω απο αυτές τις συνθήκες, ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια του κόσμου της αριστεράς και βεβαίως η ανάγκη να δοθούν απαντήσεις σε σοβαρότατες πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες, μας οδηγούν σε μια και μόναδική επιλογή, την πιό δημοκρατική που διαθέτουμε: Να δοθεί ο λόγος στα μέλη του κόμματος. Και πρώτα απο όλα η ηγεσία του κόμματος να κάνει τον απολογισμό της και να τεθεί υπο την κρίση τους.

Ζήτησα σήμερα στην συνεδρίαση της ΠΓ τη σύγκλιση της ΚΠΕ του κόμματος, το προσεχές Σαββατοκύριακο. Η πρότασή μου προς την ΚΠΕ, θα είναι η διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου στις αρχές Οκτώβριου για την πολιτική ανασυγκρότηση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και την οργανωτική ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ένα κόμμα με κατοχυρωμένες δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να ξαναβρεί τον βηματισμό του, μόνο αν στηριχτεί στους χιλιάδες φίλους, στα χιλιάδες μέλη του. Σε όλες και όλους αυτούς που, ακόμα και σε δυσκολότερες περιόδους, με ανιδιοτέλεια και αγωνιστικότητα κράτησαν ζωντανή την ελπίδα.

Το ίδιο χρειάζεται να γίνει και τώρα. Οφείλουμε όλοι μαζί να δώσουμε μία νέα δυναμική στην υποθεση της αριστεράς. Μόνο μια αριστερά ενωμένη, ισχυρή και αποτελεσματική, μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα και δύναμη στην κοινωνία, και να δείξει τον δρόμο της εναλλακτικής διεξόδου απέναντι στην ολόπλευρη σημερινή κρίση".

Σχόλιο "Πιπεριάς":
Ηταν η πλέον ενδεδειγμένη κίνηση από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα η πρόταση για έκτακτο συνέδριο. Στα δημοκρατικά κόμματα δεν υπάρχουν αδιέξοδα και κυρίως δεν υπάρχουν "φωτισμένες" ηγεσίες που παίρνουν αποφάσεις ερήμην των μελών. Ο ΣΥΝ βρίσκεται σε μεγάλη κρίησ, κυρίως λόγω των σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το συνέδριο αποτελεί την καλύτερη απάντηση και πλέον είναι στα χέρια των μελών του ΣΥΝ να χαράξουν μια νέα πορεία προκειμένου το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς να είναι, πρώτα απ' όλα, χρήσιμο στην κοινωνία και τους πολίτες.

Tuesday, August 25, 2009

Οσο για τα προβλήματα του Συνασπισμού...

Υ.Γ.: Με τις Κοροβεσιές δεν πρόκειται να ασχοληθώ. Αυτοί (και δυστυχώς ήταν πολλοί μέσα κι' έξω από τον Συνασπισμό) που μέχρι πριν λίγο (;) καιρό μιλούσαν για την "αντισυστημική αριστερά και ονειρεύοντουσαν τον μεγάλο αντικαπιταλιστικό Σύριζα ας βγάλουν άκρη. Με καλύπτει απόλυτα η τοποθέτηση του σ. Δημήτρη Μπίρμπα. Διαβάστε εδώ

* Το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου το πήρα από το μπλογκ του Αντώνη Χελιδόνη


Saturday, August 8, 2009

Φύγαμε, φύγαμε...

Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το φιλόξενο Αγκίστρι θα αποτελέσει το λιμάνι μας για λίγες μέρες ξεκούρασης μακριά από την βαβούρα της Αθήνας. Στις υπέροχες παραλίες του νησιού θα προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε το χρόνο και θα αφεθούμε στην αυταπάτη ότι λίγες μέρες μακριά από τα προβλήματα και τα άγχη μπορούν να επουλώσουν "πληγές" πολλών μηνών.

Σας χαιρετώ με τα λόγια του μεγάλου Μανόλη Αναγνωστάκη:
Γυμνός κυλίστηκα μέσα στην άμμο μα δεν υποτάχτηκα
Και δεν αγάπησα μόνον εσένα που τόσο με κράτησες
Όπως αγάπησα τα ναυαγισμένα καράβια με τα τραγικά ονόματα
Τους μακρινούς φάρους, τα φώτα ενός απίθανου ορίζοντα
Τις νύχτες που γύρευα μόνος να βρω το χαμένο εαυτό μου
Τις νύχτες που μόνος γυρνούσα χωρίς κανείς να με νιώσει
Τις νύχτες που σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αυταπάτη.

(Μανόλης Αναγνωστάκης: Πέντε Μικρά Θέματα ΙΙ - Εποχές 1941-44)

Σύντροφοι και φίλοι τα λέμε σε λίγες εβδομάδες... Οσοι θέλετε να γνωρίσετε το Αγκίστρι πατήστε ΕΔΩ

Thursday, August 6, 2009

Συνασπισμός εκτός ορίων

Δεν έμαθε τίποτε από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα

Της Βάσως Κιντή


O ΣΥΡΙΖΑ πήρε στις ευρωεκλογές 4,7%. Το γεγονός αυτό κατεγράφη ως ήττα στον δημόσιο χώρο. Όσοι αμφισβητούν τη συγκεκριμένη ερμηνεία, π.χ. ορισμένοι από την πλειοψηφία του ΣΥΝ, δεν έχουν καταφέρει να σχηματίσουν μιαν άλλη εικόνα. Μάλιστα, όσα ακολούθησαν, κυρίως με τις ακροβατικές παλινωδίες του Α. Αλαβάνου, παγίωσαν την ερμηνεία της ήττας- αλλά και την ίδια την ήτταστο εκλογικό σώμα. Τι κάνει ο ΣΥΝ για την ήττα αυτή; Πρώτον, απέκρουσε τις εκκλήσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας για αλλαγή πολιτικής, αφού απέδωσε την υποχώρηση των ποσοστών του στην ίδια την Πτέρυγα, στις ευρωπαϊκές τάσεις, στην κρίση του πολιτικού συστήματος, στην αποχή, στην κοινωνία, στον δικομματισμό, σε οργανωτικές αδυναμίες, στις επιθέσεις που δέχθηκε. Το πρόγραμμά τους, ισχυρίζονται ο πρόεδρος και ο νέος γραμματέας του ΣΥΝ, είναι εξαιρετικό, μόνο που δεν προβλήθηκε αρκετά ώστε να πείσει. Το δεύτερο που έκαναν στον ΣΥΝ ήταν να αφοσιωθούν, και να αναλωθούν, σε εσωκομματικές διεργασίες που έφεραν στην επιφάνεια όψεις της Αριστεράς που θα ήθελε κανείς να ξεχάσει: μηχανισμούς, φραξιονισμούς, προσωπικές στρατηγικές και συντροφικά χτυπήματα. Επιπλέον, εφόσον δεν θέτουν ζήτημα αλλαγής πολιτικής, δρομολογούν, εκ των πραγμάτων, εκόντες άκοντες, μαζί με τους πιο δραστήριους συμμάχους τους, την οργανωτική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδοντας, πάντως να διευκρινίσουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν συγκροτούν ενιαίο κόμμα. Εν μέρει, η διευκρίνιση αυτή είναι προσχηματική: στάχτη στα μάτια για να μην αντιδρούν οι ανανεωτές που έχουν προβάλει κατηγορηματική αντίρρηση σε μια τέτοια εξέλιξη.

Είναι, όμως, και ειλικρινής, κυρίως εκ μέρους των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν και την πίτα ακέραιη και τον σκύλο χορτάτο: από τη μια επιζητούν την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Συνασπισμού και από την άλλη δεν θέλουν να δουν τα παγιωμένα προνόμιά τους να χάνονται στις νέες ισορροπίες ενός ενιαίου φορέα. Κατά τα άλλα, ο Α. Αλαβάνος έκανε ένα νεύμα αναγνώρισης προς την Ανανεωτική Πτέρυγα: «Δώσε μας τις προτάσεις σου, δώσε μας τις μεταρρυθμίσεις σου», είπε, υποθέτω για να πεταχτούν λοιδορούμενες στο καλάθι των αχρήστων. Ή, ίσως, για να κατατεθούν κάποια στιγμή, αν κριθεί σκόπιμο, αλλά και να αποσυρθούν αμέσως, όπως έγινε παλαιά με τις προτάσεις για την παιδεία στη Βουλή, μη τυχόν και κάποια από αυτές, ο μη γένοιτο, συζητηθεί ή γίνει ποτέ δεκτή.

Το πρόβλημα με τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιμένουν να κινούνται σε μια γραμμή αντισυστημική, όπως την αποκαλούν, μια γραμμή κινηματικής δράσης «εκτός ορίων», με τα λόγια του Α. Αλαβάνου. Τι σημαίνει, όμως, για ένα αριστερό κόμμα να κάνει πολιτική εκτός ορίων; Όταν η κοινωνία συγκροτείται εντός ορίων, όταν χτίζει θεσμούς, αναδεικνύει αντιπροσώπους, αντιμετωπίζει προβλήματα εντός ορίων, τι σημαίνει κάνω πολιτική έξω από τα όρια; Σημαίνει ότι ασχολούμαι με τα περιθώρια; Σημαίνει ότι χρησιμοποιώ την κοινωνία και τους θεσμούς της προσχηματικά ώστε να συγκεντρώσω τα μέλη, τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς που θα με ακολουθήσουν κάποτε στην επανάσταση η οποία θα καταλύσει τα όρια και θα χαράξει νέα; Κι ώς τότε; Οι ζωές των ανθρώπων αφήνονται στη διαχείριση που έχουν επιβάλει επί μακρόν δυνάμεις συναλλαγής, λαϊκισμού και ιδιοτέλειας.

Πράγματι, ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και το ΚΚΕ) συμπαρίστανται σε ομάδες του πληθυσμού και αναπτύσσουν κινηματική δράση. Όμως, σχεδόν πάντα, μόνο αμυντικά, χωρίς πραγματική εμπλοκή σε όσα απαιτούν οι καταστάσεις και η συνθετότητα των προβλημάτων. Απαγγέλλουν πεισματικά λόγους ιδεολογικής καθαρότητας μεταθέτοντας τη συζήτηση σε άλλα θέματα και όχι σε αυτά που απασχολούν τους πολίτες. Σαν να έχουν μιαν άλλη ατζέντα, του μέλλοντος, και να αναγκάζονται παρεμπιπτόντως να ασχοληθούν με τα σημερινά. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και γι΄ αυτό τελικά δεν τους εμπιστεύεται. Ψηφίζει άλλους πολιτικούς, του επάρατου δικομματισμού, οι οποίοι, ακόμη κι αν τον εξαπατήσουν- και το γνωρίζει ήδη αυτό- τουλάχιστον θα ασχοληθούν, έστω και ιδιοτελώς, με τα πραγματικά του προβλήματα. Ο Συνασπισμός πολιτεύεται, δυστυχώς ακόμη, με τον μεσσιανισμό του παλαιο-κομμουνισμού (εμπιστευθείτε με και θα σας οδηγήσω στη σωτηρία) και την καχυποψία του αριστερισμού απέναντι σε κάθε ιδεολογική απόκλιση και διαφωνία (αν διαφωνείς μαζί μου είσαι εχθρός και δεν χρειάζομαι καν την ψήφο σου). Έτσι, καθώς αναχωρεί από το πεδίο της πολιτικής, δεν μένουν στον λόγο του παρά ιδεολογικές κορόνες, δογματισμός και επικοινωνιακές ατάκες. Δεν έμαθε τίποτε από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα και βαδίζει με ασφάλεια (και συνέπεια;) στον δρόμο που τον οδηγεί, όπως άλλωστε επιθυμεί, εκτός ορίων.

Η Βάσω Κιντή διδάσκει Φιλοσοφία στο Τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Tuesday, August 4, 2009

«Αναβάπτιση ΣΥΝ στις ανανεωτικές αρχές»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ

«Το κέντρο του κόσμου δεν είμαστε εμείς. Οι αναζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις μας έχουν αξία όταν προσφέρουν σε μια διαφορετική πορεία της χώρας. Μάλιστα, όχι γενικά σε μια διαφορετική πορεία. Αλλά σε μια προοδευτική, δημοκρατική πορεία βαθιών και σημαντικών αλλαγών. Στο νέο πολιτικό τοπίο, κεντρικό ζήτημα παραμένει πού θα πάει η χώρα εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Ποιο μοντέλο θα κυριαρχήσει, ποιοι θα ωφεληθούν, ποιοι θα πληρώσουν, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα».

Ο Φώτης Κουβέλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μιλά στην «Ε» για τις εσωτερικές διεργασίες, την προεδρολογία, το συνέδριο του Σεπτεμβρίου, τον πολυκερματισμό των δυνάμεων της Αριστεράς, την αντιπαράθεση Τσίπρα - Αλαβάνου κ.ά.

Να περάσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ: υπάρχει η αίσθηση ότι δεν υπάρχουν σημεία επικοινωνίας και συμφωνίας. Ετσι είναι;
«Υπάρχουν όντως διαφωνίες που αφορούν τον πολιτικό και οργανωτικό του χαρακτήρα. Είναι αναγκαία η αποσαφήνιση του χαρακτήρα του και της λειτουργίας του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανακαθοριστεί, τυπικά και ουσιαστικά, ως πολιτικό συμμαχικό σχήμα και όχι ως σχήμα που θα υποκαθιστά και θα ακυρώνει τον Συνασπισμό και το δικαίωμα διατήρησης των δικών του θέσεων. Και εκείνο που προέχει είναι η αντιμετώπιση κρίσιμων πολιτικών ζητημάτων και θέσεων που έχουν άμεση σχέση με το περιεχόμενο της πολιτικής της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτό είναι το ζητούμενο».

«Σοβαρή αποτυχία»

Πρόσφατα ζητήσατε από τα μέλη του ΣΥΝ να γίνει «διάλογος χωρίς αυτάρεσκες ωτοασπίδες». Απευθυνόμενος στα μέλη της ΚΠΕ, είπατε ότι «δεν είναι στραβός ο γιαλός, εμείς στραβά αρμενίσαμε». Γιατί τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ήταν δυσμενή για το κόμμα σας;
«Η αποτυχία των εκλογικών στόχων που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαρή. Για πρώτη φορά το ποσοστό μας στις ευρωεκλογές ήταν μικρότερο των εθνικών εκλογών. Υπήρξε απώλεια 120.000 ψηφοφόρων από τις εκλογές του 2007. Το μέγεθος των απωλειών σε συνδυασμό με ποιοτικά στοιχεία για το ιδεολογικοπολιτικό μας στίγμα οδηγούν στο πολιτικό συμπέρασμα ότι εκδηλώθηκε δυναμικά κρίση εκπροσώπησης στον πολιτικό μας χώρο.
Τις αιτίες της αποτυχίας δεν θα τις βρούμε σε επιμέρους επικοινωνιακά λάθη, σε διαδικαστικά ζητήματα και τακτικούς χειρισμούς. Δεν τα υποτιμώ. Αυτά όμως δεν είναι η ουσία της μειωμένης εκλογικής απήχησης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ».
Τότε, ποια είναι;
«Η ουσία είναι η στρατηγική, οι πολιτικές θέσεις και η δράση του. Αυτές έκριναν οι πολίτες. Γι' αυτές ψήφισαν ή απείχαν. Εκριναν τις βασικές επιλογές που προσδιόρισαν την πολιτική εικόνα του και έπληξαν την ουσιαστική ενότητά του».
Αυτές οι επιλογές πρέπει να ανακαθοριστούν;
«Βεβαίως. Δεν αρκεί η θεωρία των "αντικειμενικών συνθηκών" να ερμηνεύσει το αποτέλεσμα. Εκείνο που επιβάλλεται είναι η αναβάπτιση του ΣΥΝ στις ανανεωτικές και δημοκρατικές αρχές που γέννησαν τη σύγχρονη Αριστερά. Ο ευρύτερος πολιτικός χώρος της σύγχρονης Αριστεράς δεν μπορεί να οδηγείται σε αριστερίστικου χαρακτήρα εκπτώσεις και να αρνείται τον αριστερό διεκδικητικό μεταρρυθμισμό που μπορεί να οδηγεί σε σχέση προγραμματικής εμπιστοσύνης των πολιτών με την Αριστερά».
Πριν από λίγες ημέρες στέλεχος του Συνασπισμού χαρακτήρισε την ενωμένη Αριστερά το «πιο σύντομο ανέκδοτο» και αμφισβήτησε κατά πόσον μπορεί να γεφυρωθούν οι διαφορές του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμφωνείτε;
«Η αντιμετώπιση του ζητήματος του πολυκερματισμού των δυνάμεων της Αριστεράς είναι αναγκαία, με την προϋπόθεση ότι δεν μπορεί να γίνεται ερήμην των ουσιαστικών διαφορών και αντιθέσεων που τον προσδιορίζουν. Διαφορετικά, η όποια ενότητα εκ των πραγμάτων είναι εύθραυστη. Κατά συνέπεια, η επίτευξη ενότητας βρίσκεται στη διαμόρφωση κοινού πολιτικού τόπου, με προηγούμενη αντιμετώπιση των διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών επιλογών και στόχων που χαρακτηρίζουν τη σημερινή κατάσταση. Αυτό είναι εκείνο που δοκιμάζει σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα έντονα».
Συνέδριο, Τσίπρας, Αλαβάνος
Τον Σεπτέμβριο θα διεξαχθεί διαρκές συνέδριο του Συνασπισμού. Τι προσδοκάτε από αυτό;
«Το ζητούμενο από τέτοια σχήματα είναι, κάθε φορά, η αντιμετώπιση των πολιτικών θεμάτων. Αν το διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ μείνει περιχαρακωμένο σε εσωτερικές πλειοψηφίες διαμορφωμένες από το παρελθόν και σε βεβαιότητες που θέλουν να επικυρώσουν τις επιλογές και την πολιτική γραμμή του, που η ίδια η κοινωνία αμφισβήτησε, τότε ο ΣΥΝ και κατ' επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσουν νέες δοκιμασίες και έντονες αμφισβητήσεις. Και το απεύχομαι. Οι εφησυχασμοί για την ορθότητα της πολιτικής που εξέπεμψε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα υπονομεύουν την πορεία του».
Καταγράφεται μια αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα, και του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκου Αλαβάνου. Ποια είναι η δική σας θέση;
«Τα ζητήματα είναι πολιτικά και δεν πρέπει να προσωποποιούνται. Ποια θα είναι η περαιτέρω πορεία του ΣΥΝ σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Με ποια πολιτική; Με ποια φυσιογνωμία και με ποια πρόταση προς την κοινωνία; Τι πολιτική δύναμη θα είναι; "Αντισυστημική", όπως διαφημίζεται, που θα ενισχύει εξ αντικειμένου τις διαιρέσεις στον λαό, ή αποφασισμένη ενωτική δύναμη των ώριμων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία; Θα στοχεύει στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα αμφισβητεί τον δικομματισμό στη βάση μιας εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης ή θα παραμείνει περιχαρακωμένη; Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν».

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Monday, August 3, 2009

Οχι στον ιο του πανικού

Το πρωτοσέλιδο της σημερινής "Ελευθεροτυπίας"

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα. Οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’αυτό.

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 25 σέντς. Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.

Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο. Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα.

Είναι κάποια χρόνια που εμφανίστηκε η γνωστή πια γρίπη των πουλερικών.

Παγκοσμίως οι δημοσιογράφοι μας πλημμύρισαν με πληροφορίες, πανικό, σήματα κινδύνου.

Επιδημία, η πιο επικίνδυνη απ’ όλες, μια πανδημία!!!

Μιλάγανε μόνο για την τρομακτική αυτή ασθένεια των πουλερικών.

Και βέβαια, η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε το θάνατο μόλις 250 ατόμων παγκοσμίως. 250 θάνατοι σε 10 χρόνια, δηλαδή αναλογικά 25 θάνατοι το χρόνο.

Η κοινή γρίπη σκοτώνει μισό εκατομμύριο ανθρώπων το χρόνο παγκοσμίως.

Μισό εκατομμύριο έναντι 25.

Για ένα λεπτό. Τότε γιατί τόση φασαρία με τη γρίπη των πουλερικών;

Γιατί πίσω από αυτά τα κοτόπουλα υπήρχε ένας «κόκορας», ένας κόκορας με μεγάλο λειρί.

Η διεθνής φαρμακευτική Roche με το πασίγνωστο Tamiflú της πούλησε εκατομμύρια δόσεων στις Ασιατικές χώρες.

Ακόμα και αν το Tamiflú έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη του πληθυσμού της.

Με την γρίπη των πτηνών, η Roche και η Relenza, οι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με αντιγριππικά, κέρδισαν χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια.

Πρώτα με τα πουλερικά και τώρα με τα χοιρινά.

Ναι, τώρα ξεκίνησε η ψύχωση της γρίπης των χοίρων. Και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου μιλάνε μόνο γι’αυτό.

Πια δεν λένε τίποτα για την οικονομική κρίση ούτε τους βασανισμένους στο Guantánamo.

Μόνο για τη γρίπη των χοίρων.

Και διερωτώμαι: αν πίσω από τα πτηνά υπήρχε ένας «κόκορας», πίσω από τα γουρουνάκια να μην υπάρχει ένα «μεγάλο γουρούνι»;

Ας δούμε τι λέει ένας υπεύθυνος των εργαστηρίων της Roche.
ROCHE: Εμάς μας απασχολεί πολύ αυτή η πανδημία, τόσος πόνος, γι’ αυτό δίνουμε στην αγορά το θαυματουργό Tamiflú.

- Και πόσο πωλείται το «θαυματουργό» Tamiflú;

- Λοιπόν, είναι 50 δολάρια το κουτί.

- 50 δολάρια το κουτί με τις κάψουλες;

- Πρέπει να καταλάβετε κυρία ότι τα θαύματα πληρώνονται ακριβά.

- Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αυτές οι εταιρείες βγάζουν μεγάλα κέρδη από τον δικό μας πόνο.

Η εταιρεία Gilead Sciences της Β. Αμερικής έχει την πατέντα του Tamiflú. Ο κύριος μέτοχος αυτής της εταιρείας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσωπικότητα της αριστερής πολιτικής, τον Donald Rumsfeld, γραμματέα αμύνης του George Bush, υπεύθυνο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Οι μέτοχοι των φαρμακευτικών Roche και Relenza τρίβουν τα χέρια τους, είναι ευτυχείς με τις πωλήσεις τους, που για άλλη μια φορά φέρουν εκατομμύρια, του αμφίβολου Tamiflú. Η πραγματική πανδημία είναι η απληστία, τα τεράστια κέρδη αυτών των ιδιοτελών της υγείας.

Δεν αρνούμαστε τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει η κάθε χώρα.

Αλλά αν η γρίπη των χοιρινών είναι μια φοβερή πανδημία απ’ ό,τι λένε τα μέσα ενημέρωσης, εάν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ασθένεια, γιατί δεν τη δηλώνει ως παγκόσμιο πρόβλημα της δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευασθούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Να απορρίψει τις πατέντες της Roche και της Relenza και να κάνει διανομή δωρεάν γενικών φαρμάκων σε όλες τις χώρες και ειδικά στις πιο φτωχές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.

ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ «ΠΑΝΔΗΜΙΑ»

Sunday, August 2, 2009

Χιλιάδες παιδιά χωρίς ταυτότητα

Γεννήθηκαν ή ήρθαν σε μικρή ηλικία στην Ελλάδα, σπούδασαν εδώ, αλλά με την ενηλικίωσή τους μετατρέπονται σε μετανάστες

Του Κωστα Oνισενκο

Σε αδιέξοδο βρίσκεται η πολιτεία στο θέμα των λεγόμενων «μεταναστών δεύτερης γενιάς» αδυνατώντας να δώσει λύση και μετατρέποντας χιλιάδες παιδιά σε «φαντάσματα» του ελληνικού κράτους. Πρόκειται για παιδιά μεταναστών, που παρά το γεγονός ότι γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή ήρθαν σε μικρή ηλικία, δεν έχουν κανένα νομιμοποιητικό έγγραφο παραμονής και όταν ενηλικιώνονται μετατρέπονται αυτόματα σε μετανάστες. «Δεν είμαστε μετανάστες. Δεν έχουμε γνωρίσει άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα, μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε εδώ, μαζί με τα παιδιά των Ελλήνων. Πολλοί από μας δεν έχουν πάει ούτε μια φορά στη χώρα των γονιών μας ούτε γνωρίζουμε τη γλώσσα τους», λένε τα ίδια τα παιδιά.

Το πρόβλημα ζητά πιεστικά λύση χρόνο με τον χρόνο καθώς ενηλικιώνονται όλο και περισσότερα από αυτά τα παιδιά. Φέτος, μάλιστα, κλείνουμε 18 χρόνια από το 1991, τη χρονιά που ξεκίνησε το μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς την Ελλάδα από τη γειτονική Αλβανία και τις πρώην σοβιετικές χώρες στη συνέχεια. «Κάθε χρόνο, όσο θα μεγαλώνουν τα παιδιά των μεταναστών που ήρθαν στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία, το πρόβλημα θα γίνεται όλο και εντονότερο» τονίζει ο κ. Δημ. Χριστόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Στο κενό η ρύθμιση

Η πολυαναμενόμενη ρύθμιση του υπουργείου Εσωτερικών (Παρ. 7, Αρθ. 40 του Ν. 3731/ 2008), που δίνει τη δυνατότητα σε παιδιά μεταναστών να υπαχθούν στο καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, έπεσε στο κενό. Ενδεικτικά μέχρι σήμερα για όλη την Αττική έχουν υποβληθεί μόλις... τρεις αιτήσεις υπαγωγής στη συγκεκριμένη ρύθμιση. Λόγος της αποτυχίας θεωρούνται οι αυστηρές προϋποθέσεις: να είναι νόμιμοι και οι δύο γονείς την περίοδο που υποβάλλεται η αίτηση (όταν το παιδί κλείνει τα 18 του χρόνια), να έχει ολοκληρώσει την 9ετή υποχρεωτική εκπαίδευση αλλά και το παράβολο 900 ευρώ. Από τη ρύθμιση εξαιρούνται όσα παιδιά έχουν ήδη ενηλικιωθεί αλλά και τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν εδώ αλλά ήρθαν σε μικρή ηλικία.

«Εκτός από το αίσθημα αδικίας, την ανασφάλεια και όλα τα άλλα προβλήματα αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην αγορά εργασίας. Δεν μπορούν να ασκήσουν αυτό που σπούδασαν, ιδίως όταν πρόκειται για κλειστό επάγγελμα, και αναγκάζονται να κάνουν πρόχειρες δουλειές. Συμβαίνει κάποιο παιδί να έχει τελειώσει Αρχιτεκτονική και η μόνη δυνατότητα που έχει είναι να εργαστεί ως βοηθός σε αντίστοιχο γραφείο. Παρά το ότι έχει τις ίδιες σπουδές και κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα με τους άλλους συναδέλφους του, δεν θα είναι ποτέ ίσος και θα πληρώνεται λιγότερο» περιγράφει η Σόνια Μητραλιά συντονίστρια της καμπάνιας «Οχι στον ρατσισμό από την κούνια» (http://www.kounia.org).

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στη χώρα μας ζουν 86.528 παιδιά νόμιμων μεταναστών (από 0-18 ετών). Ωστόσο, αν συνυπολογίσουμε και τα παιδιά μη νόμιμων μεταναστών, εκείνα που ήρθαν στην Ελλάδα μικρά ή αυτά που έχουν ενηλικιωθεί, τότε το πρόβλημα της «δεύτερης γενιάς» αφορά πάνω από 220.000 άτομα. Ενδεικτικά, τη σχολική χρονιά 2006-07 υπήρξαν 109.482 «αλλοδαποί» μαθητές σε ελληνικά σχολειά.

«Αόρατοι Ελληνες»

«Ο όρος μετανάστες δεύτερης γενιάς δεν είναι σωστός γιατί αυτά τα παιδιά δεν υπήρξαν ποτέ μετανάστες. Εζησαν εδώ όλη τη ζωή τους, είναι η μόνη πατρίδα που γνώρισαν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όμως είναι περισσότερα από εκείνα των γονιών τους. Σήμερα, εάν ένα παιδί μετανάστη που ζει στην Ελλάδα μετά τα 18 του χρόνια δεν αρχίζει να εργάζεται και να κολλάει ένσημα, θεωρείται παράνομο και μπορεί να συλληφθεί και να φυλακιστεί ανά πάσα στιγμή», σχολιάζει ο Αχμέτ Μοαβία, συντονιστής του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών. Οι «μετανάστες δεύτερης γενιάς» δεν έχουν πιστοποιητικό αλλά μόνο ληξιαρχική πράξη γέννησης, «η οποία έχει χρησιμότητα μόνο για τη Στατιστική Υπηρεσία. Κατά τα άλλα, αυτά τα παιδιά δεν είναι καταγεγραμμένα πουθενά. Εγώ τους ονομάζω αόρατους Ελληνες», συμπληρώνει ο κ. Μοαβία.

Ενα μόνο παιδί έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να πάρει πιστοποιητικό γέννησης, και αυτό «συμβολικά». Πρόκειται για τη μικρούλα Κούκουα, οι γονείς της οποίας κατάγονται από την Γκάνα και η οποία ενεγράφη στο Δημοτολόγιο του Δήμου Καισαριανής κατά τη διάρκεια συμβολικής εκδήλωσης που έκανε ο δήμος πριν από δύο μήνες με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στο θέμα. «Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα κάποια επίσημη ανταπόκριση. Ζητήσαμε από το υπ. Εσωτερικών να δοθεί κάποια λύση γι' αυτά τα παιδιά αλλά και τη συνδρομή της ΚΕΔΚΕ. Η ΚΕΔΚΕ μας απάντησε ότι εξετάζει το θέμα, το υπ. Εσωτερικών δεν μας έχει απαντήσει ακόμα» ανέφερε στην «Κ» ο δήμαρχος Καισαριανής κ. Σπύρος Τζόκας.

Τι ισχύει στην Ε.Ε.

Γαλλία. Τα παιδιά αποκτούν την υπηκοότητα αυτόματα με την ενηλικίωσή τους.

Γερμανία. Αν έστω κι ο ένας γονέας διαμένει στη χώρα οκτώ χρόνια με άδεια αόριστης διάρκειας, τα παιδιά θεωρούνται Γερμανοί με τη γέννησή τους.

Βέλγιο. Προϋπόθεση οι γονείς να διαμένουν στη χώρα τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν από τη γέννηση του παιδιού.

Ισπανία. Τα παιδιά αποκτούν την υπηκοότητα αν οι γονείς ζούσαν στη χώρα τουλάχιστον ένα χρόνο πριν υποβάλουν την αίτηση για πολιτογράφηση.

Ιταλία. Πολιτογραφούνται Ιταλοί αφού συμπληρώσουν τα 18.

Μ. Βρετανία. Αν ο ένας τουλάχιστον γονέας έχει αόριστη διάρκεια διαμονής, το παιδί γίνεται αυτόματα Βρετανός πολίτης. Επίσης αν το παιδί ζήσει ώς τα 10 του χρόνια στη χώρα, έχει το δικαίωμα να πολιτογραφηθεί.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ