Sunday, January 31, 2010

Συνέδριο το Μάιο....

Με ευρεία πλειοψηφία η ΚΠΕ ενέκρινε την πρόταση του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα για την διεξαγωγή Έκτακτου Συνεδρίου στο πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου. Για την καλύτερη οργάνωση του Συνεδρίου αποφασίστηκε η συγκρότηση Επιτροπής Θέσεων και Οργανωτικής Επιτροπής με επικεφαλής τους συντρόφους, Γιάννη Δραγασάκη και Αλέκο Φλαμπουράρη, αντίστοιχα. Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθεί η πλήρης σύνθεση των Επιτροπών. Εντός του μήνα Φλεβάρη θα συνεδριάσει η ΚΠΕ για την διαμόρφωση των τελικών κειμένων των θέσεων προς το Συνέδριο.

Δήλωση αιτιολόγησης ψήφου τεσσάρων μελών της ΠΓ του ΣΥΝ στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ

Υπό τις παρούσες συνθήκες βαθύτατης κλιμακούμενης οικονομικής κρίσης και πρωτοφανούς κυβερνητικής επίθεσης σε δικαιώματα και εισοδήματα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων αλλά και παίρνοντας υπόψη τις ειδικές δύσκολες περιστάσεις στο κόμμα και τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε εκφράσει τη διαφωνία μας στη διεξαγωγή Έκτακτου Συνεδρίου του ΣΥΝ, δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στην ανάγκη το κόμμα, μακριά από κάθε εσωστρέφεια, να προσανατολιστεί στα μεγάλα κοινωνικά μέτωπα της περιόδου.

Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά εξελίξεων και κυρίως τη θέληση σημαντικού τμήματος των μελών του κόμματος, αποφασίσαμε με την ψήφο μας στην ΚΠΕ του ΣΥΝ (αποχή) να μην εμποδίσουμε τη λήψη απόφασης για Έκτακτο Συνέδριο. Αντίθετα, θέλησή μας είναι, εφ’ όσον το κόμμα πορευτεί στο Συνέδριο, αυτό να συνδυαστεί όσο το δυνατόν περισσότερο με την εξωστρεφή δράση.

Είναι στις προθέσεις μας αυτό το Συνέδριο, εφ’ όσον προκρίθηκε η πραγματοποίησή του, να μην γίνει ένα Συνέδριο «εξπρές» αλλά να διεξαχθεί με άνεση χρόνου και να καταστεί ένα Συνέδριο γόνιμο και ουσιαστικό που θα θέσει στο επίκεντρο των συζητήσεων και αποφάσεών του όλες τις επίκαιρες προκλήσεις για ένα πραγματικά ανατρεπτικό, συλλογικό κόμμα των μελών του, με σύγχρονες ιδεολογικές αρχές κοινωνικού μετασχηματισμού, ισχυρές ταξικές και κοινωνικές αναφορές, προσηλωμένο στη συμπαράταξη όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, ικανό να αμφισβητήσει την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική βαρβαρότητα, ανοίγοντας νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους.

Λαφαζάνης Παναγιώτης, Λεουτσάκος Στάθης, Παπαδόγιαννη Σόφη, Στρατούλης Δημήτρης.


Σχέδιο ενταγμένο σε μια διεθνή δυναμική

Του Γιάννη Δραγασάκη

Ευτυχώς στην Αριστερά και τον ΣΥΝασπισμό υπάρχουν ακόμα σύντροφοι που μπορούν να αρθρώσουν πολιτικό & αριστερό λόγο για τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας. Ενας τέτοιος σύντροφος είναι ο Γιάννης Δραγασάκης ο οποίος σε άρθρο του στο Βήμα της Κύριακης καταθέτει τη δική του, αριστερή θέση & πρόταση για την οικονομική κρίση της χώρας και παράλληλα κάνει προτάσεις για έξοδο από αυτή, τις οποίες δεν θα "πληρώσουν" τα λαϊκά στρώματα με άγρια λιτότητα. Ο σ. Δραγασάκης για πολλοστή φορά αποδεικνύει ότι η εξαιρετική του μαρξιστική κατάρτιση του επιτρέπει να είναι και ριζοσπαστικός, ευρωπαϊστής αλλά και "γειωμένος" στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Διαβάστε το άρθρο του με τίτλο: "Σχέδιο ενταγμένο σε μια διεθνή δυναμική".

"Το πραγματικό δίλημμα σήμερα δεν είναι: δραχμή ή ευρώ. Τα κύματα που ξεσπούν πάνω μας απειλητικά δεν τα δημιούργησε το ευρώ. Σχηματίστηκαν πολύ πιο πριν, στη μακρά διαδρομή του συναινετικού και ουσιαστικά ανεξέλεγκτου δικομματισμού. Γιγαντώθηκαν με τις κοινωνικά άδικες και διαλυτικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ. Εγιναν καταστροφικά με το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Η διέξοδος, επομένως, δεν βρίσκεται στην επιστροφή στο πριν από το ευρώ καθεστώς. Μια προοδευτική διέξοδος από την κρίση πρέπει να εντάσσεται σε ένα διεθνές πλαίσιο και να υπηρετεί ένα εθνικό σχέδιο, ενταγμένο σε μια ευρύτερη διεθνή δυναμική.

Στην περίπτωσή μας το διεθνές αυτό πλαίσιο είναι η Ευρώπη και το σχέδιο πρέπει να απαντά τόσο στην εσωτερική διάσταση του προβλήματος, τις ενδογενείς αιτίες του, όσο και στην ευρωπαϊκή πτυχή του. Πρέπει δηλαδή να εντάσσεται σε μια δυναμική αλλαγής της αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ και της πολιτικής της ΕΕ. Αυτό το δεύτερο αποσιωπάται σήμερα, αλλά είναι ζωτικής σημασίας. Διότι βασική επιλογή της ΕΕ είναι να μην υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική εξόδου από την κρίση, αλλά η κάθε χώρα να κινηθεί με τα δικά της μέσα. Ωστόσο εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση δεν νοείται χωρίς εθνικό νόμισμα και την αντίστοιχη εθνική δυνατότητα δανεισμού της τελευταίας καταφυγής. Από τη στιγμή που το νόμισμα έγινε ευρωπαϊκό, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση χωρίς ένα υποστηρικτικό ευρωπαϊκό πλαίσιο, χωρίς μια ευρωπαϊκή δυνατότητα δανεισμού είτε με ευρωομόλογα είτε με άλλον μηχανισμό.

Αν, λοιπόν, η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι λύση, δεν αποτελεί διέξοδο και το να προσδεθούμε απλώς στο κατάρτι του ευρώ και να δηλώνουμε παθητικά πίστη στους κανόνες. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ και σημερινός πρωθυπουργός έδειχνε προεκλογικά να έχει συνείδηση του προβλήματος και γι΄ αυτό ορθά μιλούσε για «διαπραγμάτευση».

Οπως αποδείχθηκε όμως, ούτε σχέδιο διέθετε ούτε στρατηγική διαπραγματευτική ούτε- το κυριότερο - γραμμή άμυνας. Αυτό όμως δεν είναι μόνο λάθος, είναι και επικίνδυνο.

Τώρα βέβαια, για λόγους πολλούς και ποικίλους, η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί. Μας δείχνουν και μας απειλούν πως δεν θα κάνουν καμιά εξαίρεση για πάρτη μας.

Μας λένε πως δεν θα βοηθήσουν την Ελλάδα. Θα την αφήσουν να χρεοκοπήσει αν χρειαστεί.

Ωστόσο δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Ολες οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και πολλές του Βορρά είναι, ή θα βρεθούν, σε ανάλογη με εμάς θέση. Θα απειληθούν από τον «αργό θάνατο» αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές και οι κανόνες της ΕΕ. Για ποια αξιοπιστία λοιπόν του ευρώ μιλούν, όταν τα περισσότερα μέλη της ευρωζώνης θα έχουν πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας;

Το θέμα επομένως δεν είναι να γίνει μια εξαίρεση υπέρ της Ελλάδας, όπως ψευδώς επαναλαμβάνουν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Το ζητούμενο είναι να αρθούν οι εγγενείς μονεταριστικές μονομέρειες της ΟΝΕ. Να βρεθούν κοινές θεσμικές λύσεις για το κοινό πρόβλημα. Να περιληφθούν η ανεργία, η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες στο νέο «σύμφωνο», το οποίο θα πάρει τη θέση του σημερινού. Να υπάρξουν θεσμοί και διαδικασίες δανεισμού της τελευταίας καταφυγής και, γιατί όχι, να αναληφθεί μέρος του χρέους όλων των χωρών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Να κάνουν για τα κράτη δηλαδή ό,τι έκαναν για τις τράπεζες και τις αυτοκινητοβιομηχανίες τους.

Μας λένε πως τηρώντας πιστά τους υφιστάμενους κανόνες τόσο τα κράτη όσο και η ΕΕ θα βγουν από την κρίση. Γελοιοποιούνται. Διότι οι κυρίαρχες πολιτικές επιλογές της ΕΕ και οι υφιστάμενοι κανόνες δεν δημιουργούν πρόβλημα μόνο σε μεμονωμένες χώρες. Καθηλώνουν στην ύφεση, στην ανεργία και στο τέλμα την ευρωπαϊκή οικονομία συνολικά. Μας λένε πως γι΄ αυτό δεν φταίνε οι πολιτικές τους αλλά οι «ανισορροπίες» ανάμεσα στις πλεονασματικές και στις ελλειμματικές χώρες, οι οποίες για να αρθούν πρέπει οι ελλειμματικές χώρες να μειώσουν τους μισθούς, όπως έκανε η Ιρλανδία. Ωστόσο αν όλες οι χώρες ακολουθήσουν την Ιρλανδία στην περικοπή των μισθών, δεν θα υπάρξει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για καμιά χώρα, αλλά ύφεση για όλες.

Γιατί, λοιπόν, η διέξοδος να αναζητηθεί στη μείωση των μισθών των ελλειμματικών χωρών και όχι στην αύξηση των μισθών των πλεονασματικών, όπως είναι η Γερμανία; Αυτό δεν θα ενεργοποιούσε την εσωτερική ζήτηση που τόσο λείπει από τη Γερμανία, μία χώρα που κατά 49% εξαρτάται από τις εξαγωγές;

Γιατί πρέπει οι περιβόητες «ανισορροπίες» να εξομαλύνονται πάντα με μια σύγκλιση των μισθών προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω;

Και, εν πάση περιπτώσει, γιατί πρέπει- για να έλθουμε στα δικά μαςνα ασχολούμαστε διαρκώς με το πώς θα μειώσουμε τους μισθούς και όχι με το πώς θα βελτιώσουμε την παραγωγικότητα και τη θέση των εργαζομένων στην κατανομή των αποτελεσμάτων της;

Υπάρχουν λοιπόν όχι μόνον ανάγκες, αλλά και δυνατότητες συντονισμού και συνεργασίας κρατών και λαών για τη διεκδίκηση μιας άλλης πορείας της ΕΕ. Υπάρχουν πλαίσια, περιεχόμενα και στόχοι για τη διαπραγμάτευση και τη διεκδίκηση άλλων, οικονομικά βιώσιμων και κοινωνικά δίκαιων δρόμων εξόδου από την κρίση. Και αφού οι κυβερνήσεις δεν θέλουν ή δεν μπορούν να στραφούν σε αυτές τις δυνατότητες, πρέπει οι ίδιες οι κοινωνίες, οι φορείς τους, οι συλλογικές οργανώσεις των εργαζομένων και των πολιτών να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο".

Διχαστικός, είρωνας και εμπαθής εμφανίζεται ως ο Μωϋσής που θα σώσει την αριστερά.... Ο Αλ. Αλαβάνος επανεμφανίστηκε....




- Η πλήρης αποστασιοποίησή σας από τον ΣΥΝ προκαλεί εύλογες απορίες. Πιστεύετε ότι έχει κλείσει ο κύκλος αυτής της ιδιότυπης συνύπαρξης του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Χωράει ο ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ που προσδοκάτε και το αντίστροφο;

«Δεν μπορείς να αποκλείεις μια θετική εξέλιξη για κανέναν, είτε για τον ΣΥΝ είτε για το ΚΚΕ είτε για το ΠαΣοΚ είτε για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στον Συνασπισμό υπάρχει πολύ αξιόλογο δυναμικό. Ενα παράδειγμα: ένας βουλευτής έντιμος, βιωματικός, μαχητικός είναι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης».


Μ' αυτή την (ουσιαστικά) απαξιωτική απάντηση για τον ΣΥΝασπισμό ο Αλέκος Αλαβάνος έδωσε από το ΒΗΜΑ της Κυριακής ξεκάθαρα το στίγμα των προθέσεων του σε ότι αφορά τον ΣΥΝ και τον Σύριζα. Ο ΣΥΝασπισμός, το κόμμα που δημιούργησε την συμμαχία και είναι η βασική του ραχοκοκκαλιά είναι το ίδιο με το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ (!!!) και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Επίσης στο "Εθνος της Κυριακής" ο Παναγιώτης Τσούτσιας έχει αναλυτικό ρεπορτάζ (με ονόματα και διευθύνσεις...) για τις επόμενες κινήσεις του Αλαβάνου και την δημιουργία κόμματος της αντισυστημικής αριστεράς. "Σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής», ο κύβος ερρίφθη τα Χριστούγεννα σε «σύσκεψη» που πραγματοποιήθηκε στα Εξάρχεια. Ο Αλέκος Αλαβάνος και περίπου 30 άτομα συζήτησαν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ και παρότι υπήρξαν διαφορετικές εκτιμήσεις και αναλύσεις, κοινή ήταν η διαπίστωση ότι έχει ξεπεραστεί ο ΣΥΝ («έχει κλείσει ο κύκλος του») και πλέον πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες για τη δημιουργία ενός «νέου αντισυστημικού κινήματος» στον χώρο της Αριστεράς. Μεταξύ αυτών που παραβρέθηκαν στη συνάντηση ήταν ιδρυτικά μέλη του ΝΑΡ που παραμένουν μέχρι σήμερα στον χώρο αυτό (προέρχονται από το ΚΚΕ), συνεργάτες και φίλοι του κ. Αλαβάνου, όπως ο Δ. Τσακνιάς, ο Ρούντι Ρινάλντι της ΚΟΕ κ.ά". Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ ΕΔΩ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Εχω γράψει και σ' άλλο ποστ ότι δυστυχώς στον ΣΥΝασπισμό δεν έχουμε καταλάβει ότι τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει. Εμείς συζητάμε για το "χθες", ενώ ήδη βρισκόμαστε στο... "μεθαύριο". Η συνέντευξη του Αλαβάνου (και το ρεπορτάζ του "Εθνους") είναι η καλύτερη απόδειξη. Το συνέδριο πλέον επιβάλλεται γιατί το κόμμα πρέπει να θωρακιστεί (πολιτικά & ιδεολογικά...) καθώς είναι βέβαιο ότι η απόπειρα διάλυσης του, δια μέσω της δήθεν οργανωτικής συγκρότησης του Σύριζα, θα ενταθεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να συνεννοηθούν οι δυο μεγάλες τάσεις του κόμματος "Αριστερό Ρεύμα" & "Ανανεωτική Πτέρυγα" με τον σ. Πρόεδρο για να βρεθεί κοινός βηματισμός και να αποκατασταθεί η τραυματισμένη ενότητα του κόμματος. Οσοι... "ονειρεύονται" το νέο κόμμα της... αντισυστημικής αριστεράς μπορούν να ακολουθήσουν τον Αλαβάνο. Τους έδωσε "γραμμή" από το... Βήμα και το... Εθνος!

Υ.Γ.: Ενας σύντροφος με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν είναι τυχαίο ότι μαζί με το Βήμα της Κυριακής δινόταν δώρο και το βιβλίο του Σιγκμουντ Φρόυντ: "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση"; Ετσι όπως πάνε ορισμένοι να κάνουν την Αριστερά σε λίγη θα χρειαζόμαστε εντατική ψυχοθεραπεία...

Υπάρχουν συνέδρια...


Αναδημοσιεύω από το μπλογκ του Syrizix το πολύ καλό του κείμενο. Διαβάστε: "Υπάρχουν συνέδρια που αποτελούν σταθμό στην ιστορία του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, και υπάρχουν συνέδρια που αποτελούν επανάληψη καθιερωμένων χειρονομιών, θέσεων και απόψεων.

Συνέδρια, που λύνουν προβλήματα και συνέδρια που επικυρώνουν προαποφασισμένα ήδη πράγματα.

Συνέδρια, που τολμούν να θέσουν προβλήματα και συνέδρια που δισταχτικά περνούν από δίπλα.

Συνέδρια όπου ηγεσία και βάση συμμετέχουν ουσιαστικά σαν ισότιμοι ιστορικοί πρωταγωνιστές, και άλλα όπου η βάση άλλα μια φορά ποδηγετείται από τον ίδιο ηγετικό κύκλο αυτοεκλεγόμενο αέναα.

Συνέδρια πο εκλέγουν και συνέδρια που διορίζουν.

Συνέδρια που αποτελούν την έκφραση της ιστορικής πρωτοπορίας και συνέδρια ναυαγοσωστικά μιας απομακρυσμένης από το παρόν βραδυπορίας.

(από άρθρο του Α. Εμμανουήλ, στο περιοδικό Αγώνας* της Κομματικής Οργάνωσης Παρισιού, του ΚΚΕ εσωτερικού, Φεβρ. 1971)

Αγώνας ήταν όργανο της Κομματικής Οργάνωσης Παρισιού του ΚΚΕ Εσωτερικού τα χρόνια της δικτατορίας.

Στο περιοδικό αυτό είχαν διατυπωθεί απόψεις που ασκούσαν έντονη κριτική στη στρατηγική του ΚΚΕ Εσωτ. Γι΄αυτό άλλωστε η τότε ηγεσία του κόμματος είχε απαγορεύσει την έκδοσή του επικαλούμενη διάσπαση των δυνάμεων και ότι εξ αντικειμένου όπως έλεγε, θα αποτελούσε ένεν άλλο πόλο, ανταγωνιστικό προς την επίσημη καθοδήγηση του κόμματος.

Σε συνέλευση όμως της οργάνωσης αποφασίστηκε ομόφωνα η συνέχιση της έκδοσης γιατί απ΄όλους θεωρήθηκε ότι αποτελεί κομματικό δικαίωμα σε μια οργάνωση βάσης η έκδοση δικών της εντύπων, κι ότι μόνο έτσι αναδεικνύεται ο προβληματισμός των μελών, εκφράζεται η εσωκομματική πολυφωνία, αναπτύσσεται ουσιαστικά ο διάλογος, και όχι μόνο δεν έρχεται, σε αντίθεση με το πνεύμα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού αλλά αντίθετα κατοχυρώνεται η εσωκομματική δημοκρατία.

Απ΄όσο γνωρίζω για πρώτη φορά υπήρξε τέτοιο διάβημα στην ιστορία του ΚΚΕ. Τελικά η καθοδήγηση του ΚΚΕ εσωτ. ανέχθηκε την έκδοση του Αγώνα αν και αποσιώπησε την ύπαρξή του.

Στη συντακτική επιτροπή του Αγώνα μετείχαν ο Ντίνος Γεωργιάδης, Κώστας Διαφωνίδης, Άγγελος Ελεφάντης, Μάκης Καβουριάρης, Παναγιώτης Σκούφης, Νίκος Πουλαντζάς, Άννα Φραγκουδάκη και Νίκος Χατζηνικολάου.

Κυκλοφόρησαν συνολικά 3 τεύχη.

Άγγελος Ελεφάντης

Ο ΑΝΕΥΡΕΤΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ


Επιλογή άρθρων από τον ΠΟΛΙΤΗ 1976 -1981


Το 1ο(9ο) συνέδριο του ΚΚΕ εσωτ. και η ελληνική αριστερά σελ. 13

ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΑΘΗΝΑ 1981

Η φωτο είναι από το 1ο(9ο) συνέδριο του ΚΚΕ Εσωτερικού 15 έως 21 Ιουνίου 1976, όπου ο σύντροφος Μπάμπης Δρακόπουλος προεδρεύει των εργασιών



Saturday, January 30, 2010

Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής....

Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα να παρακολουθήσω την (κρίσιμη...) συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού. το εναρκτήριο λάκτισμα έδωσε ο σ.πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας ο οποίος με μια ισορροπημένη ("κεντρίστικη" έλεγαν κάτι παλαιοκομμουνιστές...) ομιλία (εδώ μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη) προσπάθησε να πείσει το σώμα για την αναγκαιότητα του έκτακτου συνεδρίου. Προσπάθησε. Δεν ήταν "κακή" ομιλία. Προσπάθησε να είναι ενωτικός, αν και πλέον λειτουργεί ως "τασιάρχης". Αν το κατάφερε θα φανεί στην ψηφοφορία της Κυριακής.
Πολύ καλές (για διαφορετικούς λόγους...) ήταν οι παρεμβάσεις του σ. Παναγιώτη Λαφαζάνη και του σ. Φώτη Κουβέλη. Ο σ. Λαφαζάνης περιέγραψε την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, τόνισε ότι ένα συνέδριο είναι εσωστρεφής διαδικασία σε μια στιγμή που η ελληνική κοινωνία χρειάζεται την Αριστερά στο πλευρό της και τόνισε ότι αν είναι να πάμε σε συνέδριο να πάμε σε ένα συνέδριο εφ' όλης της ύλης (το οποίο κατά την άποψή μου σημαίνει ότι θα τεθεί και θέμα ηγεσίας...). Ηταν πολύ καίρια παρέμβαση. Ο σ. Κουβέλης εξέφρασε την αντίθεσή του στο έκτακτο συνέδριο, απάντησε στις "κατηγορίες" των "23" (και όσων τους υποστηρίζουν μέσα στον ΣΥΝασπισμό) και έβαλε με πολύ σωστό και συνάμα απλό τρόπο ότι το πρόβλημα είναι οι σχέσεις ΣΥΝασπισμού - Σύριζα.
Επίσης παρουσιάστηκε κείμενο από συντρόφους & συντρόφισσες από διάφορες τάσεις, ως κείμενο σύμβολη στη συζήτηση. Εδω μπορείτε να το διάβασετε
Το κλίμα ήταν "περίεργο". Πολλά πηγαδάκια, περισσότερες ενστάσεις (αναλόγως σε ποια τάση ανήκαν οι μετέχοντες στο πηγαδάκι...) και φυσικά πολλές ομιλίες. Ετσι κι αλλιώς η συνεδρίαση συνεχίζεται και αύριο Κυριακή.

Ναι στο συνέδριο...

Επαναλαμβάνω ότι είμαι ΥΠΕΡ του έκτακτου συνεδρίου, εφ όλης της ύλης μάλιστα. Αν κάποιοι επιδιώκουν "ξεκαθάρισμα λογαριασμών" ή ονειρεύονται νέες "προεδρικές φρουρές" ας κοπιάσουν. Θεωρώ ότι μπορεί το έκτακτο συνέδριο να αποδειχθεί λυτρωτικό για το κόμμα μας. Είτε με επώδυνο τρόπο, είτε όχι... Στο συνέδριο πρέπει να κατατεθούν ξεκάθαρες θέσεις για το τι κόμμα θέλουμε, πως θα λειτουργεί με δημοκρατία και χωρίς αποκλεισμούς και φυσικά θα πρέπει (για πολλοστή φορά...) να επαναβεβαιωθεί ότι ο ΣΥΝασπισμός αγωνίζεται για έναν Σοσιαλισμό, με Ελευθερία, Δημοκρατία & Αυτοδιαχείριση. Γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε από στελέχη του ΣΥΝασπισμού. Οσο αφορά τον Σύριζα, που για μένα θα είναι και το κομβικό θέμα, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι παραμένει εκλογική συμμαχία η οποία θα πρέπει να ανοιχθεί προς τον σοσιαλδημοκρατικό και οικολογικό χώρο.


Friday, January 29, 2010

Αγαπητέ Φώτη Κουβέλη

Σας γράφω από τη Λευκωσία στην οποία όπως ξέρετε έχω εγκατασταθεί εδώ και κοντά 8 χρόνια. Ο ξενιτεμός αυτός είναι ιδιότυπος. Είναι «τόσο κοντά και τόσο μακριά» ταυτόχρονα. Μου επιτρέπει να παρακολουθώ τα εν Ελλάδι τεκταινόμενα αρκετά στενά μεν αλλά, παράλληλα μου δίνει χώρο για να βλέπω (νομίζω) λίγο πιο καθαρά.

Και βέβαια, μέσα στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης που για αρκετό κόσμο δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, το ενδιαφέρον και η αγωνία έχουν διπλό πυρήνα.

Από τη μια, είναι το «που πάει ο τόπος μας και τι θα γίνει» και από την άλλη, εξ ίσου δυνατά και οδυνηρά το «τι κάνει, τι θα κάνει και πως, η Αριστερά»

Απευθύνομαι σε σας, όχι μόνο γιατί έχετε βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής (ή και της ύβρεως) που εκπορεύεται από ορισμένους «συντροφικούς» κύκλους αλλά και γιατί γνωρίζω καλά πως είσαστε εκεί που είσαστε ως πολλαπλά εκλεγμένος Βουλευτής γιατί σας επιλέγουν ελεύθερα χωρίς κομματικές ντιρεκτίβες αρκετές χιλιάδες Αριστεροί ψηφοφόροι που δεν περιχαρακώνουν την οντότητά τους στην Ανανεωτική, την Αντισυστημική, ή την όποια άλλη Αριστερά.

Είναι άτυπα «μέλη» θα έλεγα, μιας Νοήμονος Αριστεράς που ζει, δρα και αναπνέει έξω από τα τεχνητά πλαίσια που δημιουργούν οι διάφορες ομάδες προκειμένου να υπογραμμίσουν τις διαφορές τους με τους όποιος άλλους.

Είναι –κατά κανόνα- άνθρωποι που μεγάλωσαν με το ΚΚΕ Εσωτερικού, έζησαν στο πετσί τους το βδελυρό πρόσωπο του αυταρχικού Σταλινισμού και του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού, βίωσαν στην εφηβεία τους και στη νεότητά τους τα γόνιμα χρόνια του Ρήγα Φεραίου και είδαν τον κόσμο να αλλάζει δραματικά και τα στερεότυπα να κονιορτοποιούνται. Βεβαίως δεν είναι μόνο αυτοί, υπάρχουν και πολλοί νεώτεροι άνθρωποι σε όλη αυτή την Πολιτική Συγχορδία.

Παρακολουθώντας τις «εξελίξεις» (βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά, γιατί δύσκολα μπορώ να βαφτίσω ως εξέλιξη την οπισθοδρόμηση) μόνο θλίψη νιώθει κανείς.

Αφ ενός για τις ίδιες τις θέσεις που εκφράζονται και αφ’ ετέρου για τον τρόπο που τις καθιστά εκτός όλων των άλλων και αντιαισθητικές.

Θεωρώ Κύριε Κουβέλη πως έχετε ένα σημαντικό χρέος που ξεπερνά και αυτή την πολιτική σας επιβίωση. Ένα χρέος έναντι όλων όσων σας έχουν στηρίξει τόσα χρόνια.

Και αυτό το χρέος έχει να κάνει με την έμπρακτη εκδήλωση συνέπειας σε μια σειρά ζητήματα.

Πρώτο αν και όχι αναγκαία πιο κρίσιμο, η επικείμενη επανεκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ζήτημα στο οποίο λάβατε σαφέστατη θέση που καλύπτει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών όπου και αν αυτοί ευρίσκονται τοποθετημένοι Πολιτικά.

Αυτή τη στιγμή η Αριστερά (στην οποία θα περιλάβω και το κατά την αντίληψη μου βαθύτατα αντιδραστικό ΚΚΕ) για λόγους ξένους προς την Κοινή Λογική χαρίζει έναν πετυχημένο, αποδεκτό, και αγαπητό σε όλους Πρόεδρο στο κόμμα της εξουσίας , στη δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και την δηλητηριώδη ακροδεξιά του ΛΑ.Ο.Σ.

Εξορίζει η Αριστερά τον εαυτό της από τη συμμετοχή της σε μία επιλογή που είναι α) Συμβολική β) συναινετική και γ) όχι Πολιτική αλλά Θεσμική.

Η πλέον εξωφρενική δήλωση, ήρθε από τα χείλη του κου Τσίπρα όταν χωρίς αιδώ δήλωνε πως «σέβεται και εκτιμά τον Πρόεδρο, αλλά δεν» ! Έλεος!

Τέτοια έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής αγωγής σε ένα καθαρά Θεσμικό και Συμβολικό ζήτημα δεν την περιμέναμε από κάποιον που θεωρεί το εαυτό του φορέα του Αριστερού Ήθους.

Να θυμίσω σε τι επιπέδου ξεχαρβάλωμα βρίσκεται η χώρα Θεσμικά, Ηθικά, Οικονομικά, Πολιτικά;

Να θυμίσω πως εκείνες οι ελάχιστες ικανές συναινέσεις όπου μπορούν να βρεθούν είναι κρίσιμα αναγκαίες για μια κοινωνία που είναι στα όριά της;

Να θυμίσω πως αν η Αριστερά έχει έναν τρόπο να είναι «μπροστά» είναι γιατί υποτίθεται πως μπορεί να θρυμματίζει τα στερεότυπα και να προτείνει έμπρακτα την ουσία;

Άλλο ζήτημα: Ο περίφημος Καλλικράτης. Κατά τη γνώμη τόσο πολλών πολιτών όσο και τη δική μου, χωρίς ο Καλλικράτης ως προσχέδιο να είναι ιδανικός αποτελεί ωστόσο ένα γόνιμο πεδίο διαβούλευσης για τον Διοικητικό Χάρτη της χώρας για τα επόμενα χρόνια.

Και εξ όσων θυμάμαι όλοι μας για χρόνια μιλάμε και παραμιλάμε για τις συνθήκες εκείνες που θα δώσουν στην περιφέρεια οικονομική ανεξαρτησία και δυνατότητες ανάπτυξης μακράν του σχεδόν δικτατορεύοντος κέντρου των Αθηνών.

Ακόμα:

Την ώρα που η ακροδεξιά δράκα του ΛΑ.Ο.Σ και των συνοδοιπόρων του της Χρυσής Αυγής βυσσοδομούν κατά των αλλοεθνών συμπολιτών μας την ώρα που βάλλουν με αισχρότητα κατά των αυτονόητων που επιχειρεί αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση με το υπό κατάθεση Σχέδιο Νόμου για το φυσικό και αυταπόδεικτο δικαίωμα των νομίμως εγκατεστημένων αλλοδαπών το δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές εκλογές, η Αριστερά δεν μπορεί να είναι τόσο θρασύδειλη ώστε να μην υπερασπίζεται την προσπάθεια σθεναρά από όπου και αν αυτή προέρχεται!

Και μιλάμε εδώ για κάτι που ωρίμασε εδώ και καιρό με τους αγώνες της Αριστεράς και κανενός άλλου!

Δεν μπορεί αγαπητέ μου κε Κουβέλη η Αριστερά να είναι ένα διαρκές και στείρο «Όχι» επί παντός.

Η στάση του Σύριζα μέχρι στιγμής δεν είναι καν «προγραμματική αντιπολίτευση», μοιάζει παραδομένη σε μία θολή και επιτρέψτε μου ουσιαστικά απολίτικη «αντισυστημική αντίληψη» …λες και οι εκφραστές της ζουν σε άλλο πλανήτη εκτός συστήματος.

Μα αυτό το ρημάδι το «σύστημα», απίστευτα και χυδαία πρωτόγονο στην Ελλάδα, είναι που πρέπει να καλυτερεύσουμε κύριε Κουβέλη ώστε να ικανοποιεί αν μη τι άλλο τις βασικές αξίες που παρέχουν αξιοπρέπεια στους πολίτες μιας σύγχρονης δυτικής αστικής δημοκρατίας.

Εφ όσον κάποτε φτάσουμε εκεί, συζητάμε για παρακάτω….!

Γιατί δυστυχώς οι Επαναστατικές διαδικασίες όχι μόνο μας τελείωσαν αλλά, νομοτελειακά αποδείχθηκε πως γεννούν τον κάθε είδους αυταρχισμό και την ιδεολογική καταστολή προς την όποια Ετερότητα με το πρόσχημα της υπεράσπισης των «επαναστατικών κατακτημένων».

Και ακόμα πιο δυστυχώς, βρισκόμαστε στην Ελλάδα σε φάση βαθύτατης κρίσης, στον κυριολεκτικό πάτο, στα πρόθυρα μιας πλήρους κατάρρευσης.

Και αυτό αν σκεφτόμαστε στοιχειωδώς όχι Αριστερά ή Πατριωτικά, αλλά απλά Λογικά και έξω από τα μικροπολιτικά παίγνια, επιβάλλει Συναινέσεις για να μην πω πως στην πραγματικότητα επιβάλλει και μορατόριουμ σε διεκδικήσεις κινητοποιήσεις και απεργίες για ένα προαποφασισμένο διάστημα, για παράδειγμα, ενός έτους.

Με άλλα λόγια αγαπητέ κε Κουβέλη, δεν μπορεί κάτω από τις παρούσες συνθήκες η Ελλάδα να είναι κομμένη στα δύο, να παρεμποδίζονται οι εμπορικές αμαξοστοιχίες, να κινδυνεύουν εκατοντάδες επιχειρήσεις με τίναγμα στον αέρα δηλαδή και άλλες απολύσεις και άλλοι άνεργοι και η Αριστερά να μην έχει το θάρρος και τον πραγματικό ριζοσπαστισμό να καταγγείλει αυτές τις συντεχνιακές και εν τέλει αντικοινωνικές κινητοποιήσεις.

Εκτός, αν δεν έχει γίνει αντιληπτή η θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Εκτός αν…κάποιοι επιδιώκουν την κατάρρευση γιατί τάχα μέσα από αυτή θα προκύψει το απόλυτο χάος που θα γονιμοποιήσει την Επανάσταση και τον Σοσιαλισμό.

Αν ναι, τότε δεν καταλαβαίνω γιατί δεν στελεχώνουν τις τρομοκρατικές ομάδες που σπέρνουν βόμβες και αίμα προκειμένου να επιταχύνουν κατά τη λογική τους τη φθορά του συστήματος…

Όχι, το ζητούμενο δεν είναι ούτε κατά διάνοια μια συνταύτιση με το ΠΑΣΟΚ.

Όχι, το ζητούμενο δεν είναι μια καινούργια έκδοση της περίφημης Ε.ΑΔ.Ε και όλων των λογικών που προκάλεσαν τον εγκληματικό αυτοχειριασμό του ΚΚΕ Εσωτερικού στην απαρχή της ακμής του.

Όχι, το ζητούμενο δεν είναι ένα «καθεστωτικό» και «καθώς πρέπει» Συνασπισμό.

Ούτε εσάς προσωπικά θα σας «χάριζα» στο ΠΑΣΟΚ στο οποίο αν θέλατε να πάτε και θα το είχατε ήδη πράξει και δεν θα είχατε τη μοίρα κάποιων άλλων που εμφυτεύτηκαν και χάθηκαν.

Όμως δεν καταλαβαίνω τι εμποδίζει τον Συνασπισμό και κατ’ επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ , την Αριστερά εν γένει να βρίσκει το θάρρος και να συμφωνεί –όταν η κοινή λογική το επιβάλλει- να ασκεί κριτική με ολοκληρωμένες αλλά εφαρμόσιμες προτάσεις και να διαχωρίζει τη θέση του κάθετα από τον λαϊκισμό που χαρακτηρίζει το ΚΚΕ.

Εκπαιδεύτηκαν αρκετές πια φουρνιές στην «επαναστατική ημιμάθεια». Νισάφι.

Τέλος κε Κουβέλη, σας άκουσα σε μία τηλεόραση να επαναλαμβάνεται την (ορθή) άποψή σας για την στάση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ στην Προεδρική εκλογή.

Και μετά, σας άκουσα να λέτε πως ωστόσο, αν η απόφαση είναι αλλιώς, θα υπακούσετε στα Συλλογικά Όργανα.

Προσωπικά, αυτή την υπακοή δεν μπορώ να την καταλάβω. Ακριβώς με την ίδια έννοια που δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί μια διαφοροποίηση ενός βουλευτή οποιουδήποτε κόμματος ή και αρκετών σε ένα επί μέρους ζήτημα συνιστά «απειθαρχία» «σημάδι διάλυσης μιας παράταξης» και άλλα τέτοια φαιδρά. Γιατί επιμένουμε στη συντήρηση νοοτροπιών τόσο ξεπερασμένων; Έχουμε δει πόσες φορές βουλευτές των Εργατικών διαφωνούν με τις επιλογές της Κυβέρνησης τους και κανένας βέβαια δεν δημιουργεί ζήτημα;
Ο βουλευτής δίνει λόγο στους ψηφοφόρους του κυρίως. Αν οι θέσεις του είναι διαχρονικά γνωστές (όπως οι δικές σας) απαιτεί και να τις στηρίζει μέχρις εσχάτων.

Κύριε Κουβέλη, Η Ελλάδα χρειάζεται Αριστερά. Όχι Αριστερά προσχήματα.

Αλλιώς…

[…Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
 προστατευτικό σπίτι 
με τις πέτρες που μου ρίξατε
 σ' όλη τη ζωή μου….] Τάσος Λειβαδίτης από τον Αιώνα εμπορίου.

Γιώργος Πήττας για το TVXS

...Συμφωνώ απολύτως... Κόκκινη Πιπεριά


Ηρθε η ώρα για τους Μπολσεβίκους και τους Μενσεβίκους του Συνασπισμού...

"Βλέπεις Βλαδίμηρε. Τόσα χρόνια πέρασαν αλλά η παρακαταθήκη που αφήσαμε έχει ρίζες. Μέχρι και στον ΣΥΝασπισμό ονειρεύονται το Μπολσεβίκικο κόμμα. Λες να μας αποκαταστήσουν στο έκτακτο συνέδριο;".

Διαβάστε την ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ με τίτλο: Εμπρός για συνέδριο «διαχωριστικών γραμμών» και όχι συνεννοήσεων κορυφής

Έπρεπε - δυστυχώς - να μεσολαβήσουν γεγονότα που δυσφημίζουν το κόμμα μας, παλινωδίες και παιχνίδια κορυφών, για να ανοίξει ο δρόμος, προκειμένου να οδηγηθούμε, όπως όλα δείχνουν, σε έκτακτο συνέδριο. Ακόμα και τώρα, στελέχη των δύο μεγάλων τάσεων, ενώ εκφωνούν εκ διαμέτρου αντίθετα πολιτικά σχέδια, μιλούν για πολιτική συνεννόηση για να αποφύγουν ένα συνέδριο που θα διαταράξει τις διαμορφωμένες ισορροπίες του τρόμου, θα σπάσει τις επετηρίδες, τις προσωπικές διευθετήσεις και τους μηχανισμούς.

Η «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» είχε έγκαιρα επισημάνει την ανάγκη για έκτακτο συνέδριο που δεν θα αφορά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, αλλά θα δημιουργούσε καθαρούς λογαριασμούς μεταξύ μας. Το έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην ιδεολογική και οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος, προκειμένου να απαντήσει στα σημερινά αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας. Θεωρούμε ότι τα κόμματα πολιτικής ενότητας πνέουν τα λοίσθια και πως πρέπει ο ΣΥΝ, 18 χρόνια μετά την ίδρυσή του, να περάσει σε νέο στάδιο. Αυτό της συνεκτικής πολιτικο-ιδεολογικής ενότητας. (Πιπεριά: δηλαδή του κόμματος νέου τύπου, που ακολουθεί το τριτοδιεθνιστικό μοντέλο. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε...)
Γι’ αυτό θεωρούμε ότι :

  • Δεν χρειαζόμαστε πολιτική συνεννόηση, «προωθητικούς συμβιβασμούς» αλλά καθαρές μειοψηφίες και πλειοψηφίες. (Πιπεριά: σε απλά... κομματικά δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Σε απλά ρώσικα πλειοψηφία Μπολσεβίκοι και μειοψηφία Μενσεβίκοι...)Έντονα
  • Δεν περισσεύει κανείς και καμία, όποια άποψη κι αν έχει, αρκεί να σέβεται τις αποφάσεις των οργάνων και να τις προβάλει σε κάθε δημόσια εμφάνισή του/της. (Πιπερια: σε απλά... κομματικά θα λες ότι θέλουμε εμείς. Σπίτι σου λέγε ότι θες..)
  • Η προσωπική άποψη προβάλλεται δημόσια, αλλά πριν κατατίθεται στα όργανα του κόμματος. (Πιπεριά: Σε απλά... κομματικά πρώτα θα "εγκριθεί" και μετά βλέπουμε...)

Στο έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ απαιτείται ανασυγκρότηση της αριστερής πλειοψηφίας, που σημαίνει επικαιροποίηση των αποφάσεων του 4ου , 5ου Τακτικού και του Προγραμματικού συνεδρίου, περαιτέρω ανάλυση των καπιταλιστικών κρισιακών φαινομένων σε Ελλάδα και Ευρώπη, εμβάθυνση του ΣΥΡΙΖΑ και δεσμεύσεις ότι θα τηρηθούν οι καταστατικές προβλέψεις για περιοδικότητα στις θητείες. Η «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» καλεί τα μέλη του κόμματος να μην παρασυρθούν από τεχνητές «διαφοροποιήσεις» και ερμαφρόδιτες «συνθέσεις», να μη μείνουν απαθείς παρατηρητές των «στελεχικών» ή τασικών πρωτοβουλιών, αλλά να διεκδικήσουν το ρόλο που τους ανήκει, για να γίνει επιτέλους ο ΣΥΝ κόμμα των μελών.... Των μελών που θα μιλάνε δημόσια μόνο αν ανήκουν στη πλειοψηφία. Των μελών που θα είναι δυο κατηγοριών. Των "καλών" Μπολσεβίκων" (πλειοψηφία...) και των "κακών" Μενσεβίκων (μειοψηφία...)

Σχόλιο "Πιπεριάς": Από το 1978, τότε που η ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτερικού διέγραψε το καλύτερο (τότε...) κομμάτι της ηγεσίας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος (που είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργάι της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β' Πανελλαδική) η μάχη μέσα στον κομματικό φορέα της Ανανεωτικής, Κομμουνιστικής. Αριστέρας ήταν για την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του τριτοδιεθνιστικού μοντέλου κόμματος. Δηλαδή το ξεπέρασμα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, της δικτατορίας του προλεταριάτου και ότι άλλο είχε φορτώσει η σταλινική σκουριά στα κομμουνιστικά κόμματα. 32 χρόνια μετά στον ΣΥΝασπισμό μια τάση που θέλει να λέγεται "Αριστερή Ανασύνθεση" ζητά την επιβολή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ρε σύντροφοι της "ΠΑΡΑΝ" έχω μια απορία. Βγάλατε πρόσφατα ανακοίνωση κατά του συντρόφου Φώτη Κουβέλη με την "κατηγορία" ότι δεν λεει τη γραμμή του κόμματος. Για την συντρόφισσα Αυγή Θεοδόση που έκανε "δεύτερη φωνή" στον Αλαβάνο (ούτε αυτός έλεγε τη γραμμμή....) θα βγάλετε ανακοίνωση; Ε;

Thursday, January 28, 2010

Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι για τις κινητοποιήσεις των αγροτών

Κοινή συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος και ο Πράσινος αγροτοσυνδικαλιστής και ευρωβουλευτής Ζοζέ Μποβέ, με αφορμή της κινητοποιήσεις των αγροτών στην Ελλάδα και την κρίση του γεωργικού τομέα.

Πιο συγκεκριμένα, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε: "Θεωρούμε απαράδεκτο το ότι δεν έχουμε προσκληθεί στο διάλογο που πραγματοποιείται για τα αγροτικά, παρόλο που έχουμε καταθέσει έγκαιρα αναλυτικές προτάσεις. Οι αγρότες αγωνίζονται για την επιβίωσή τους ακριβώς επειδή απέτυχε η αγροτική πολιτική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μεταξύ 2000 και 2008 το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 20% περίπου ενώ την ίδια περίοδο στην Ε.Ε. αυξήθηκε κατά 16%.

Λέμε, λοιπόν, ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ:

- της επιβίωσης των αγροτών

- της κοροϊδίας όλων των κυβερνήσεων

- της χημικοσυντηρούμενης γεωργίας

- των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς

Λέμε ένα μεγάλο ΝΑΙ ΣΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΛΕΩΦΟΡΩΝ:

- της ποιοτικής γεωργίας

- των δικτύων παραγωγών καταναλωτών για απευθείας διακίνηση προϊόντων

- της στήριξης των πληθυσμών της υπαίθρου

- των νέων μορφών δράσης που ενώνουν και δε διχάζουν την κοινωνία".

Σύμφωνα με τον Ζοζέ Μποβέ, η προβληματική κατάσταση στην ευρωπαϊκή γεωργία είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής επιλογής που ήθελε τις τιμές των ευρωπαϊκών αγροτικών προϊόντων να εναρμονίζονται με τις παγκόσμιες τιμές και παράλληλα να αποσυνδέονται οι αποζημιώσεις από την παραγωγή. Τα προβλήματα θα ενταθούν ενόψει του 2013 και της διαφαινόμενης προοπτικής κατάργησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Όσον αφορά τις ελληνικές αγροτικές κινητοποιήσεις ο Ζοζέ Μποβέ εξέφρασε τη συμπαράστασή του και τόνισε ότι οι αγρότες δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο τρόπο για να απεργήσουν και να προβάλλουν τα αιτήματα τους και έτσι είναι υποχρεωμένοι να καταλήγουν σε μορφές δράσης που να τους επιτρέπουν να ακουστεί η φωνή τους. "Αυτό που έλεγα πάντα στους Γάλλους αγρότες" είπε ο Μποβέ, "είναι το να υιοθετούν τέτοιες μορφές δράσης που να οδηγούν σε συναίνεση της κοινωνίας και όχι να την απομακρύνουν".

«Πρώτη Μαρτίου 2010-24 ώρες χωρίς εμάς»

Η «Πρώτη Μαρτίου 2010-24 ώρες χωρίς εμάς», είναι ένα ειρηνικό κίνημα, που συσπειρώνει ανθρώπους κάθε εθνικότητας, καταγωγής, πίστης, εκπαίδευσης και πολιτικού προσανατολισμού. Είμαστε μετανάστες πρώτης ή δεύτερης γενιάς και Έλληνες πολίτες. Αυτό που μας ενώνει είναι η άρνηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας της έλλειψης ανεκτικότητας που χαρακτηρίζει τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.Έχουμε συναίσθηση της σημασίας της μετανάστευσης (όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο) και μας εξοργίζουν οι συκοφαντικές και ξενοφοβικές φωνές που ακούγονται κυρίως τώρα τελευταία με την ευκαιρία της ψήφισης του νόμου που ρυθμίζει τα θέματα της ιθαγένειας και του δικαιώματος ψήφου σε μερίδα μεταναστών.

Καταδικάζουμε και αρνούμαστε τα στερεότυπα, τη γλώσσα των διακρίσεων και τις πρακτικές αποκλεισμού. Μας τρομάζει η επίκληση των πολιτισμικών και θρησκευτικών μας ριζών, που μας θυμίζουν το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» της χούντας. Υπενθυμίζουμε ότι το δικαίωμα στη μετανάστευση αναγνωρίζεται από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κι ότι η ανθρώπινη ιστορία υπήρξε πάντοτε ιστορία μετανάστευσης. Χωρίς μετανάστευση δεν θα είχε υπάρξει καμία διαδικασία οικοδόμησης των πολιτισμών.

Η καταπάτηση αυτού κι άλλων δικαιωμάτων του ανθρώπου βλάπτει και προσβάλλει την κοινωνία στο σύνολό της.Το να αντιμετωπίζονται οι μετανάστες ως μια άμορφη μάζα παρασίτων ή μια ανεξάντλητη πηγή φτηνής εργατικής δύναμης, αποτελεί κατά την γνώμη μας θέση ανήθικη, παράλογη και επικίνδυνη. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα εργάζονται σκληρά και συμβάλλουν καθοριστικά στην διατήρηση και την ανάπτυξη της πολυπολιτισμικής πλέον κοινωνίας μας. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της σημερινής Ελλάδας.

Η αντίθεση μεταξύ του «εμείς» και του «εκείνοι», του «αυτόχθονες» και «ξένοι» είναι αναχρονιστική. Τη θέση της παίρνει η συνειδητοποίηση ότι σήμερα είμαστε «μαζί», παλιοί και νέοι πολίτες που παλεύουμε για την πρόοδο της χώρας και για την οικοδόμηση του μέλλοντός της και του μέλλοντός μας. Στόχος μας είναι η διοργάνωση, την 1η Μαρτίου 2010, ειρηνικών κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων στην Ελλάδα. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από τη Γαλλία, πέρασε στην Ιταλία, την Ισπανία, σε μας και σταδιακά απλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Θέλουμε η μέρα αυτή να σηματοδοτήσει δυναμικά την έναρξη μιας συζήτησης, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, για το τι θα συνέβαινε αν πραγματικά, τα εκατομμύρια των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ευρώπη αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους ή τις χώρες μας.

Την 1η Μαρτίου η φωνή μας θα ακουστεί με διαφορετικούς τρόπους. Κεντρικός άξονας θα είναι η αποχή μας από κάθε οικονομική συναλλαγή για 24 ώρες. Σε συνεργασία με όλους τους υποστηρικτές αυτής της πρωτοβουλίας και με βάση τις ανάγκες, τις δυνατότητες και τις επί μέρους ιδιαιτερότητες, θα οριστικοποιηθούν και μια σειρά άλλες εκδηλώσεις. Όλες οι ιδέες και οι πρωτοβουλίες είναι καλοδεχούμενες, αρκεί να κινούνται στα πλαίσια της νομιμότητας και της μη βίας. Σας καλούμε όλες και όλους να υφάνουμε μαζί ένα όμορφο πολύμορφο πολυπολιτισμικό πέπλο που θα σκεπάσει όλη την Ελλάδα.

Wednesday, January 27, 2010

Μνήμη Ολοκαυτώματος

Σοβιετικοί στο Ματχάουζεν

Πολωνοί Εβραίοι

Εβραίοι, τσιγγάνοι, ομοφυλόφυλοι, κομμουνιστές, αναρχικοί, Μάρτυρες του Ιεχωβα, Ρώσοι, Πολωνοί, Ελληνες, Ανδρες, Γυναίκες, παιδιά, παιδιά, παιδιά... Αιωνία τους η μνήμη! Γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ...

Ιστορικό κέντρο της Αθήνας: Ποσοτική τεκμηρίωση μιας διαρκούς υποβάθμισης

Η εικόνα της Αθήνας αποτυπώνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλά μεγάλα αστικά κέντρα

Του Κώστα Καρτάλη*

Η εικόνα της Αθήνας αποτυπώνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλά μεγάλα αστικά κέντρα. Όμως στην περίπτωση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα καθώς η υποβάθμιση που παρατηρείται, κυρίως από το 2004 και μετά, είναι ραγδαία και αφορά στον παραμελημένο κτιριακό ιστό, στη δραματική έλλειψη ελεύθερων χώρων, στα υψηλά επίπεδα αέριας ρύπανσης και ηχορύπανσης, στην επικράτηση του ιδιωτικού χώρου έναντι του δημόσιου, στην υπερβολική συγκέντρωση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος («βιομηχανία διασκέδασης»), στην απομάκρυνση δημόσιων υπηρεσιών, στη μείωση της νόμιμης επιχειρηματικής δραστηριότητας και στην αύξηση του παρεμπορίου, στις αλλαγές χρήσεων γης που οδηγούν σε αισθητική και κοινωνική υποβάθμιση, στην αυξημένη συγκέντρωση μεταναστών χωρίς όμως τις αντίστοιχες υποδομές ή τα αναγκαία μέσα ενσωμάτωσης, στην αυξημένη παραβατικότητα, κ.α. Το περίπλοκο αυτό σκηνικό συμπληρώνεται και από τους κερδοσκόπους γης και ακινήτων που επενδύουν στην «υποβάθμιση» και εκμεταλλεύονται την πρόθεση των παλαιών κατοίκων να φύγουν από το Ιστορικό Κέντρο εκποιώντας σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές τις περιουσίες τους.

Είναι προφανές ότι η αναβάθμιση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας δεν επιλύεται με επιχειρήσεις «σκούπα» αλλά μέσα από μια οργανωμένη και σε βάθος χρόνου παρέμβαση που θα αντιμετωπίζει πολεοδομικά, αρχιτεκτονικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. Ουσιαστικά μέσα από ένα «Κοινωνικό, Οικονομικό και Περιβαλλοντικό» Ξενοκράτη.

Η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής ανοίγει το θέμα «Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας» σε μία προσπάθεια να καταγραφούν τα προβλήματα, να εντοπισθούν οι αναγκαίες λύσεις, να οργανωθεί ένα σύστημα συντονισμού των επιμέρους φορέων αλλά και να δρομολογηθεί ένα ουσιαστικό σύστημα παρακολούθησης της εφαρμογής των λύσεων. Αν και η Επιτροπή εντοπίζει λόγω αρμοδιότητας την προσέγγιση της στο αστικό περιβάλλον, αντιλαμβάνεται ότι η συνολική εξέταση του προβλήματος δεν μπορεί να αγνοήσει τις οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις του που άλλωστε επηρεάζουν αλλά και επηρεάζονται καθοριστικά από την κατάσταση του αστικού περιβάλλοντος.

Στην προσπάθεια της αυτή δεν υποτιμώνται οι ενέργειες που έχουν δρομολογηθεί για την προστασία του Ιστορικού Κέντρου. Όμως τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα. Η ισχύς των παρεμβάσεων των εμπλεκόμενων φορέων είναι πολύ ασθενέστερη από την ένταση των προβλημάτων, ενώ όσο δεν προκύπτει συντονισμός μεταξύ των φορέων, οι ήδη περιορισμένες αρμοδιότητες αποδυναμώνονται ακόμη περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση δεν χρειάζεται να ανακαλυφθεί η πυρίτιδα. Αρκεί να εξετασθεί τι έγινε με την Πλάκα αλλά και τι έκαναν άλλες πόλεις με συναφή προβλήματα.

Τέλος επισημαίνεται ότι στην περίπτωση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Υπό αυτή την έννοια αποτελεί κρίσιμο ζητούμενο η αποκατάσταση των ρυθμών που γνώρισε το Ιστορικό Κέντρο κατά την περίοδο της Ολυμπιακής προετοιμασίας, ρυθμοί που σε πείσμα συνήθων πρακτικών και γνωστών αντισωμάτων οδήγησαν τελικά σε λύσεις. Πολλοί μιλούν για την ανάγκη για ένα νέο όραμα για το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας. Τα οράματα είναι πάντα χρήσιμα, όμως αυτό που προέχει είναι ένα άμεσο σχέδιο που θα αξιοποιεί τη συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία και θα κερδίσει επιτέλους τη μάχη με το χρόνο.


1.Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2008), η Αθήνα είναι μαζί με το Αμβούργο και τη Μπρατισλάβα, οι ευρωπαϊκές πόλεις στις οποίες αναπτύσσονται με ανησυχητικό ρυθμό περιοχές – γκέτο με σημαντικά ποσοστά ανεργίας.

2.Τα ποσοστά κατοίκησης στο Ιστορικό Κέντρο αγγίζουν το μόλις 3-4%, ενώ η υπερσυγκέντρωση μεταναστών με νόμιμα ή μη έγγραφα γίνεται χωρίς να υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές με αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται χιλιάδες άνθρωποι σε καθεστώς ημι-παρανομίας και να καθίστανται ευάλωτοι και αναλώσιμοι.

3. Σε ότι αφορά στις περιβαλλοντικές επιδόσεις , η Αθήνα κατατάσσεται 22η σε σύνολο των 30 πόλεων που περιλαμβάνονται στον Ευρωπαϊκό Δείκτη Πράσινης Πόλης, με βαθμολογία 53,09 στα 100. Σε σύγκριση με άλλες πόλεις που βρίσκονται σε θερμά κλίματα, η Αθήνα βρίσκεται χαμηλότερα από τη Μαδρίτη, τη Ρώμη και τη Λισσαβόνα, αλλά υψηλότερα από την Κωνσταντινούπολη και το Βελιγράδι. Η γενική βαθμολογία της πόλης είναι χαμηλή, εξαιτίας της ποιότητας του αέρα, στα προβλήματα ως προς τη διαχείριση απορριμμάτων και τις χρήσεις γης καθώς και της έλλειψης ενεργειακά αποδοτικών κτιρίων.

4.Η θερμοκρασία του αέρα στην πυκνά δομημένη αστική περιοχή του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας είναι υψηλότερη από αυτή της περιβάλλουσας περιοχής κατά 3-4 βαθμούς Κελσίου. Επιπρόσθετα έχουν αυξηθεί τα συνεχή διαστήματα με υψηλή θερμοκρασία και η συχνότητα των θερμών περιόδων (Σανταμούρης, 2009).

5. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (Public Issue, 2008), oι κάτοικοι των περιοχών του Ιστορικού Κέντρου αντιμετωπίζουν καθημερινά σύνθετα προβλήματα όπως η στάθμευση (84%), η παραβατικότητα/εγκληματικότητα (79%), η ατμοσφαιρική ρύπανση (69%), τα ναρκωτικά (64%), οι υποδομές (57%), ο θόρυβος (56%), η αστυνόμευση (54%), η κατάσταση των ελεύθερων χώρων (42%), τα απορρίμματα (42%) κτλ.

6. Αντίθετα με τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν με το ΠΔ «Περί καθορισμού χρήσεων γης και ειδικών όρων και περιορισμών δόμησης στην περιοχή Ψυρρή-Κέντρου (Ομόνοιας)», δεν καθορίσθηκαν ζώνες αμιγούς κατοικίας με αποτέλεσμα την αλλοίωση του αστικού ιστού. Eπισημαίνεται ότι το 1994 υπήρχαν έξη εστιατόρια και τέσσερα θέατρα, ενώ μόλις οκτώ χρόνια αργότερα υπήρχαν 107 καταστήματα εκ των οποίων τα 57 εστιατόρια και τα 15 μπαρ.

7. Η εξέλιξη που περιγράφεται στο σημείο #6 συνοδεύθηκε από τη μείωση της βιοτεχνικής δραστηριότητας. Από τις 1300 βιοτεχνίες που υπήρχαν μέχρι τις αρχές του 1990, έχουν παραμείνει οι 300. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στο διάστημα από 1991-2001 η απασχόληση στη βιοτεχνία μειώνεται από 55.000 σε 37.000 εργαζομένους (δηλαδή κατά περίπου 30%). Αντίθετα η απασχόληση σε μπαρ και εστιατόρια αυξήθηκε από 27.000 σε 47.000 εργαζόμενους, δηλαδή κατά περίπου 90%. Η εξέλιξη αυτή μεταφράζεται πρακτικά σε ένα μάλλον βίαιο μετασχηματισμό της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας σε μία περισσότερο καταναλωτική και ψυχαγωγική κατεύθυνση. Με την εξαίρεση των γκαλερί και των θεάτρων, οι επιχειρήσεις που χωροθετούνται στο Ιστορικό Κέντρο αντλούν από την ταυτότητα του αστικού χώρου διαμορφώνοντας ένα νέο πρότυπο διασκέδασης («νέο-ταβέρνες»). Μαζί αναπτύσσεται και η βιομηχανία της νυκτερινής διασκέδασης με την εγκατάσταση πλήθους κέντρων που επιβαρύνουν το αστικό τοπίο, αποδυναμώνουν την κλίμακα της γειτονιάς και καταλαμβάνουν λόγω παρελκόμενων δραστηριοτήτων τους πολύτιμα τμήματα του δημόσιου χώρου (λ.χ. πεζοδρόμια).
8. Περισότερα από 500 κτήρια στο κέντρο της Αθήνας είναι εγκαταλελειμμένα. Στο Μεταξουργείο έχουν καταγραφεί 211 εγκαταλελειμμένα κτίρια και 110 στου Ψυρρή.

9. Οι δημόσιες Επενδύσεις για έργα ανάπλασης και ανάδειξης του Ιστορικού Κέντρου μέσω της ΕΑΧΑ ΑΕ περιορίσθηκαν σε 15 περίπου εκ. ευρώ συνολικά για το διάστημα 2004-2009 ενώ το προηγούμενο διάστημα (2000-2004) ανέρχονταν στα 120 εκ ευρώ.
10. Σύμφωνα με έρευνα της Ενωσης Ξενοδόχων Αθηνών (ΕΞΑ, 2009), καταγράφεται χαμηλή αξιολόγηση από τους αλλοδαπούς επισκέπτες στον παράγοντα ‘value for money’ σε ότι αφορά τη χρήση των ξενοδοχείων και την προσφορά όλων των υπολοίπων τομέων παροχής υπηρεσιών στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας.

11. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα της ΕΞΑ, χαμηλή είναι η αξιολόγηση και όλων των στοιχείων αστικής εξυπηρέτησης, χρήσης και αστικού εξοπλισμού της πόλης εκτός των ΜΜΜ. (από το καλύτερο προς το χειρότερο: αναψυχή-διασκέδαση, σήμανση – πληροφόρηση, πράσινο – πάρκα, ασφάλεια, κατάσταση πεζοδρομίων και πλατειών, δημόσια καθαριότητα, ατμοσφαιρική ρύπανση, ηχορύπανση).

12. Από τον Δεκέμβριο του 2008 μέχρι το Νοέμβριο 2009, παρατηρείται μείωση της ζήτησης στον τουριστικό τομέα που σε αριθμούς μεταφράζεται σε 12% μείωση της πληρότητας (62.1%) και σε 8% μείωση των μέσων τιμών ανά δωμάτιο (Έρευνα ΕΞΑ, 2009).

13. Διαπιστώνεται σταδιακή αύξηση της διαθεσιμότητας εμπορικών χώρων στο Κέντρο (πρόκειται για χώρους που παραμένουν χωρίς μίσθωση). Ειδικότερα ο Δείκτης διαθεσιμότητας Εμπορικών Χώρων Αθήνας (2009) ανέρχεται σε 18,8% (Έρευνα ΕΣΑ, 2009), με τη διαθεσιμότητα να αγγίζει το 25% στα Εξάρχεια – Νεάπολη, το 5% στο Κολωνάκι, στο 16.4% στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους και στο 17% στο Ιστορικό Τρίγωνο.

14. Διαπιστώνεται σταδιακή απομάκρυνση παραδοσιακών ελληνικών επιχειρήσεων. Ειδικότερα στον εμπορικό τομέα που περικλείεται από την Πλατεία Ομονοίας - Αγ. Κωνσταντίνου - Αχιλλέως - Κολοκυνθούς - Ευριπίδου - Αθηνάς - Πλατεία Ομονοίας, η παρουσία των αλλοδαπών επιχειρήσεων εκτιμάται ότι ξεπερνά το 30% της συνολικής εμπορικής δραστηριότητας με αυξητικές τάσεις οι οποίες ενισχύονται. Ειδικότερα στις αγορές στις οδούς Σοφοκλέους, Σωκράτους, Ευριπίδου, Κολοκυνθούς το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 40%.

* Ο Κώστας Καρτάλης είναι Πρόεδρος Επιτροπής Περιβάλλοντος Βουλής και βουλευτής Μαγνησίας του ΠΑΣΟΚ



Ειδήσεις από το Die Linke (η Αριστερά) της Γερμανίας


Από τη Γερμανία και το Die Linke έρχονται οι παρακάτω ειδήσεις:

1) Εν όψει και του Συνεδρίου του Die Linke, ο Όσκαρ Λαφοντέν ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από τη Συμπροεδρία του Κόμματος και τη θέση του Επικεφαλής της Κ.Ο. στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, λόγω ασθένειας (ανακοίνωσε ότι πάσχει από καρκίνο). Θα διατηρήσει μόνο την ευθύνη του Επικεφαλής της Κ.Ο. του κόμματος στο Κοινοβούλιο του Κρατιδίου του Ζάαρλαντ (τόπος καταγωγής του Λαφοντέν).

2) Την Τρίτη, ο Γκρέγκορ Γκύζι (Επικεφαλής της Κ.Ο. στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο) ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου ότι η πρόταση της Εκτελεστικής Επιτροπής και των Περιφερειακών Προέδρων (Προέδρων, δηλαδή, των Οργανώσεων του Κόμματος σε κάθε Κρατίδιο) για τη νέα ηγεσία του κόμματος περιλαμβάνει (διατηρώντας το μοντέλο διαρχίας που ίσχυε μέχρι τώρα) τη Gesine LÖTZSCH (49 ετών, Βουλευτή, ανατολικογερμανίδα και προερχόμενη από το παλιό PDS) και τον Klaus ERNST (56 ετών, Βουλευτή, δυτικογερμανό και προερχόμενο από το συνδικαλιστικό κίνημα και τη WASG-διαγραφέντα από το SPD το 2004).

Πληροφορίες για τους δύο στα Αγγλικά: http://en.wikipedia.org/wiki/Gesine_L%C3%B6tzsch
http://en.wikipedia.org/wiki/Klaus_Ernst

Για τις δύο θέσεις των "Εκτελεστικών Διευθυντών" (Executive Director, το Νο2 στην κομματική δομή), προτείνονται η Caren LAY (38 ετών, Βουλευτή στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο και προερχόμενη από την Ανατολική Γερμανία και το PDS) και ο Werner DREIBUS (63 ετών, επίσης Βουλευτή στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, προερχόμενο από τη Δυτική Γερμανία και τη WASG).

Πληροφορίες για τους δύο στα Γερμανικά: http://carenlay.linkeblogs.de/
http://de.wikipedia.org/wiki/Werner_Dreibus

Η νέα ηγεσία του Κόμματος θα εκλεγεί στο επερχόμενο Εθνικό Συνέδριο, που θα γίνει στο Ροστόκ, στις 15-16 Μαίου 2010.

3) Στο μεταξύ, στις 23 Ιανουαρίου, 3 νέα στελέχη του Die Linke, ο Jan Korte (Βουλευτής), o Stefan Liebich και η Halina Wawzyniak (Βουλευτής), και οι τρεις με πολιτικές αναφορές στην τάση "Φόρουμ Δημοκρατικού Σοσιαλισμού" ("ανανεωτικής πτέρυγας" του κόμματος), συνυπέγραψαν άρθρο στην μεγάλης κυκλοφορίας Frankfurter Allgemeine Zeitung, μαζί με νέα στελέχη των Πρασίνων και του SPD, με το οποίο στηρίζουν την ιδέα του "κόκκινο-κοκκινο-πράσινου" κυβερνητικού συνασπισμού μεταξύ SPD, Die Linke και Πρασίνων, στις Ομοσπονδιακές Εκλογές του 2013 .

Σχόλιο Πιπεριάς: Θέλω πρώτα απ' όλα να εκφράσω την συμπάθεια μου στον σύντροφο Οσκαρ Λαφοντέν. Εύχομαι να ξεπεράσει το πρόβλημα με την υγεία του. Οσο αφορά την τρίτη είδηση δεν έχω μάθει μέχρι στιγμής αν κάποια μέλη από την... γραμματεία του Die Linke συλλέγουν υπογραφές για να καταγγείλουν τους τρεις συντρόφους που συνυπόγραψαν μαζί με Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους πρόταση για κυβέρνηση συνασπισμού! Επειδή διάφοροι μέσα και έξω από τον ΣΥΝ και τον Σύριζα επικαλούνται το Die Linke ας δουν πως λειτουργούν οι Γερμανοί σύντροφοι...


Μήπως ήρθε η στιγμή σύντροφοι;

Ολα δείχνουν ότι ο ΣΥΝασπισμός οδηγείται σε έκτακτο συνέδριο. Ο πρόεδρος του κόμματος σ.Αλέξης Τσίπρας στην προσπάθεια του να δημιουργήσει μια νέα προεδρική τάση (κάποιοι κακεντρεχείς την αποκαλούν και προεδρική φρουρά....), με την οποία πιστεύει (αφελώς...) ότι θα ξεπεράσει τα μεγάλα πολιτικά & ιδεολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος μας και θα αντιμετωπίσει την πίεση που προκαλεί η παρουσία του Αλ. Αλαβάνου και η μόνιμη πλέον κρίση στον Σύριζα.

Είμαι πεπεισμένος ότι τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει. Το πρόβλημα του ΣΥΝασπισμού δεν είναι η έλλειψη μιας νέας προεδρικής ("κεντροαριστερής"...) πλειοψηφίας. Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι οι "δεξιοί" ανανεωτικοί. Το πρόβλημα του ΣΥΝασπισμού είναι η απόπειρα διάλυσης του, δια μέσω της ρευστοποίησης στον Σύριζα, στο όνομα μιας αέναης και χωρίς περιεχόμενο αριστερίστικης στροφής. Από πότε σύντροφοι της πλειοψηφίας μια εκλογική συμμαχία έχει όργανα, μέλη, κάρτες και παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν τα κόμματα που την απαρτίζουν;

Ισχύουν οι αποφάσεις του 5ου συνεδρίου;

Και επειδή πολλά έχουν ακουστεί για αποφάσεις συνεδρίων θυμίζω τη αναφέρει για τον Σύριζα η ειδική πολιτική απόφαση του 5ου συνεδρίου μας, διαβάστε: "Στρατηγική επιλογή για τον ΣΥΝ ήταν και παραμένει η κοινή δράση και η συνεργασία, πέρα από διαφορές, όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας στη χώρα μας στη βάση των ώριμων μεγάλων κοινωνικών αιτημάτων και ενός κοινού σύγχρονου προοδευτικού προγράμματος με σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Η επανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως συμμαχικού πλαισίου ισότιμης συνάντησης διαφορετικών δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της αριστεράς της οικολογίας, συνιστά ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και συνεργασίας όλου του φάσματος αριστερών και ριζοσπαστικών οικολογικών κομμάτων, οργανώσεων και κινήσεων.
Το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι, παρά τις δυσκολίες, είναι δυνατόν δυνάμεις του χώρου της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογικής αντίληψης, οι οποίες έχουν σημαντικές διαφορές, να συνεργαστούν δημιουργικά και να συνδιαμορφώσουν προωθητικές πολιτικές και προγραμματικές συνθέσεις, χωρίς να χάνουν την αυτονομία και την αυτοτέλειά τους". Ισχύουν ή όχι οι αποφάσεις του 5ου συνεδρίου; Η απόφαση για μητρώο μελών και κάρτες παραβιάζει ή όχι τις αποφάσεις του 5ου συνεδρίου;

Και όμως η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ πήγε στην τελευταία συνδιάσκεψη - σύσκεψη του Σύριζα και δεσμεύθηκε για θέματα που είναι αντίθετα με τις αποφάσεις του συνεδρίου, συμβάλλωντας έτσι στην τάση ρευστοποίησης του κόμματος μέσα σε έναν ενιαίο Σύριζα. Γι' αυτό πιστεύω ότι τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλές οργανώσεις του ΣΥΝ δεν λειτουργούν πλέον, καθώς έχουν υποκατασταθεί από τοπικές οργανώσεις του Σύριζα.

Θα μιλήσει η βάση;

Εκτακτο συνέδριο λοιπόν. Σε άλλες εποχές θα πέταγα από τη χαρά μου. Καθότι πολιτικό όν τα συνέδρια ήταν ότι το καλύτερο. Ομως το συγκεκριμένο συνέδριο με φοβίζει. Ιδαίτερα όταν ακούω να λένε: "Να μιλήσει επιτέλους η βάση...". Στην Αριστερά τα μεγαλύτερα... εγκλήματα έγιναν στο όνομα της... βάσης και του προλεταριάτου. Θέλετε να σας θυμίσω τη Μεγάλη Πολιτιστική Προλεταριακή Επανάσταση όπου ο Πρόεδρος Μάο ζητούσε από τους ερυθροφρουρούς να "βομβαρδιστούν τα αρχηγεία...". Γνωρίζουμε όλοι που κατέληξε η... Πολιτιστική Επανάσταση!

Πιστεύω ότι το έκτακτο συνέδριο θα είναι έκτακτο... ανανεωτοδικείο! Η Ανανεωτική Πτέρυγα θα αναδειχθεί ως η αιτία των κακών του κόμματος (και του Σύριζα), το Αριστερό Ρεύμα θα εμφανιστεί διασπασμένο αφού ένα (μεγάλο;) κομμάτι του θα αποτελέσει την βάση για τη νέα προεδρική τάση και το αποτέλεσμα του σύνεδρίου θα είναι η επιβεβαίωση της περιβόητης αριστερής στροφής με μια νέα πιο αριστερή στροφή.... Ασχετο αλλά πηγαίνοντας συνεχώς αριστερά καταλήγεις... δεξιά!

Ολοκληρωτική ιδεολογική αντιπαράθεση...

Η Ανανεωτική Πτέρυγα και όλοι όσοι πιστεύουμε ότι η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από την ύπαρξη ενός σύγχρονου κόμματος της Ανανεωτικής & Οικολογικής Αριστεράς θα πρέπει να πάμε στη μάχη του συνεδρίου με ξεκάθαρες θέσεις για όλα τα θέματα. Μπορεί σωστά να αποχώρησαν οι 4 σύντροφοι από την συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας, όμως από τη στιγμή που η ΚΠΕ αποφασίσει την διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου θα πρέπει να δώσουμε τη μάχη ακόμα και αν είναι η τελευταία στον ΣΥΝασπισμό.

Σ' αυτό το συνέδριο θα πρέπει να πάμε με όλα μας τα "όπλα". Θα πρέπει να καταθέσουμε ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα για την ανασυγκρότηση του ΣΥΝασπισμού και την αναγέννηση της Ανανεωτικής Αριστεράς. Να πούμε στα μέλη του κόμματος πως ο ΣΥΝ θα ξαναγίνει το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς. Παράλληλα θα πρέπει να έχουμε ΞΕΚΑΘΑΡΗ θέση για το ζήτημα του Σύριζα. Οχι μισόλογα, όχι υπεκφυγές. Είναι εκλογική συμμαχία με μια συντονιστική γραμματεία η οποία συνεργάζεται με την Κοινοβουλευτική ομάδα. Μέχρι εκεί. Ούτε μητρώα, ούτε κάρτες, ούτε όργανα. Επίσης ολοκληρωμένη πρόταση για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου θα τονίζεται ότι ο ΣΥΝασπισμός θα εργαστεί για τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες έτσι ώτσε οι τοπικές κοινωνίες να αποκτήσουν προοδευτικές αρχές.

Με λίγα λόγια η Ανανεωτική Πτέρυγα πρέπει να ετοιμαστεί (και μαζί της όλοι εμείς...) για μια ολοκληρωτική, σκληρή και πάνω απ' όλα ιδεολογική αντιπαράθεση στην οποία θα γίνεται σαφές (από τις συνελεύσεις των Πολιτικών Κινήσεων μέχρι το τελικό σώμα του συνεδρίου...) ότι δεν είμαστε δεδομένοι. Οπως αρκετοί συντροφοι μας διατηρούν το δικαίωμα να επιδιώκουν τη διάλυση του ΣΥΝασπισμού και την συγκρότηση του κόμματος της αντι-συστημικής (...) αριστεράς, έτσι και εμείς έχουμε το δικαίωμα αφενός να μην θέλουν την διάχυση του ΣΥΝασπισμού στον Σύριζα, αφετέρου αν αυτό αποφασιστεί (με τον έναν ή άλλο τρόπο...) στο έκτακτο συνέδριο να προχωρήσουμε στις δικές μας πολιτικές επιλογές που δεν μπορεί παρα να είναι η επανίδρυση του κόμματος της Ανανεωτικής Αριστεράς. Του κόμματος της Αριστεράς, της Οικολογίας & της Ελευθερίας...

Tuesday, January 26, 2010

Η Θεσσαλονίκη πρέπει να αλλάξει!

Παρέμβαση πολιτών για μια ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η Θεσσαλονίκη πρέπει να αλλάξει σελίδα. Να ξεφύγει από την πολύπλευρη υποχώρηση και την αφόρητη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της, και να απαλλαγεί από το κλίμα σκοταδισμού και φοβικών συνδρόμων που συστηματικά καλλιεργούν πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες τις τελευταίες δεκαετίες.

Η πόλη μας αξίζει σίγουρα μια καλύτερη τύχη. Έχει όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχτεί σε δυναμικό περιφερειακό κέντρο ευρωπαϊκής, βαλκανικής και μεσογειακής εμβέλειας, σε μια πόλη με ταυτότητα, αντάξια της ιστορίας και των προσδοκιών των κατοίκων της, που θα εξασφαλίζει ελκυστική λειτουργία και αισθητική, προκοπή και εργασία, ευημερία και αλληλεγγύη για όλους. Μια πόλη με υψηλή ποιότητα ζωής, με διεύρυνση του δημόσιου χώρου και σεβασμό στο περιβάλλον, με πλούσια πολιτιστική δημιουργία και δραστηριότητα, φιλική στους κατοίκους της, στους επισκέπτες, στους μετανάστες και στο διαφορετικό.

Εγγύηση για τα παραπάνω αποτελούν τα ιστορικά και γεωγραφικά της πλεονεκτήματα, κυρίως όμως οι άνθρωποί της, οι ενεργοί ανώνυμοι και επώνυμοι πολίτες, φορείς, συλλογικότητες και κινήσεις, ομάδες πρωτοβουλίας, άνθρωποι του πολιτισμού και του πνεύματος, ανεξαρτήτως πολιτικής ένταξης, που δεν βολεύονται με την απουσία οραματικών στόχων και τον εγκλωβισμό τους στις μειωμένες προσδοκίες μιας απρόσωπης μεγαλούπολης, αλλά αντίθετα προσβλέπουν σε ένα διαφορετικό πρότυπο διοίκησης και σε μια προοπτική για την πόλη και το νομό διαφορετική από αυτήν της καθήλωσης και της στασιμότητας, όπου την έχει οδηγήσει η παρούσα δημοτική και νομαρχιακή αρχή.

Η πλειονότητα των πολιτών, ανεξάρτητα από κομματική επιλογή, κατανοεί την ανάγκη να απαλλαγεί η πόλη όχι μόνο από τους σημερινούς διοικούντες, που έχουν συνδεθεί με εξόφθαλμες ανεπάρκειες, σκάνδαλα, μαύρες τρύπες και μιζέρια αλλά και από πρόσωπα παρόμοιας αντίληψης, που ίσως κληθούν να ανακαινίσουν την πρόσοψη ενός πολύχρονου καθεστώτος, το οποίο έχει εγκαθιδρυθεί στην πόλη επί ένα τέταρτο του αιώνα. Να αλλάξουν οι πολιτικές και όχι μόνο τα πρόσωπα.

Πρέπει επιτέλους να δράσουμε αποφασιστικά για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την αποκέντρωση, την αντιμετώπιση της αέριας και θαλάσσιας ρύπανσης, την αύξηση του πράσινου και των ελεύθερων χώρων, την προώθηση των ήπιων μορφών ενέργειας, την ανάπτυξη του προαστιακού σιδηροδρόμου, την ενίσχυση των δημόσιων και των εναλλακτικών μέσων μετακίνησης με περιορισμό της χρήσης του αυτοκινήτου, την προστασία των δασών, την εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων και την ανακύκλωση.

Να αφήσουμε πίσω την επιφανειακή φιλανθρωπία και τις ελεημοσύνες των κοινωνικών βοηθημάτων, εφαρμόζοντας πολιτικές κοινωνικής συνοχής και βιωσιμότητας. Να ενισχύσουμε την κοινωνία των πολιτών, την κουλτούρα της συμμετοχής, τον πλουραλισμό στην επικοινωνία και την ενημέρωση, τη διεκδίκηση και το δημοκρατικό διάλογο, με χρηστή διοίκηση, αποκέντρωση και διαφάνεια παντού.

Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν και να απαντηθούν στις εκλογές της περιφερειακής και της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης το 2010. Όχι ποιό κόμμα θα κερδίσει τον Δήμαρχο ή τον Περιφερειάρχη. Ούτε πώς θα καταγραφούν οι κομματικοί συσχετισμοί, πώς θα τακτοποιηθούν εσωκομματικές ισορροπίες και προσωπικές φιλοδοξίες.

Η συντηρητική κυριαρχία στην αυτοδιοίκηση της Θεσσαλονίκης μπορεί να ανατραπεί μόνο με την ενεργοποίηση των πολιτών και τη σύγκλιση ενός ευρέως φάσματος πολιτικών αντιλήψεων και κομματικών επιλογών. Με τη σύμπραξη δηλαδή, πολιτών, παρατάξεων και πολιτικών φορέων που επιθυμούν την αλλαγή πλεύσης. Οι κομματικές περιχαρακώσεις και οι ηγεμονισμοί είναι συνταγή που αποδείχθηκε ότι ηττάται και αδυνατεί να ανατρέψει τις ισχυροποιημένες από τη συναλλαγή τόσων χρόνων κατεστημένες δυνάμεις.

Η παρέμβασή μας δεν ανταγωνίζεται τους πολιτικούς φορείς, αντίθετα είναι μια ενωτική προσπάθεια που λειτουργεί συσπειρωτικά, που δεν επιχειρεί να διχάσει αλλά να συνθέσει, και αποβλέπει στη συγκέντρωση των αναγκαίων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που απαιτούνται ώστε, μακριά από οποιαδήποτε κομματική εκμετάλλευση, να συγκροτηθεί ένα νικηφόρο πλειοψηφικό ρεύμα, ικανό να αλλάξει τη μοίρα της Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία πολιτών με διαφορετική ή χωρίς κομματική ένταξη, που πιστεύουν ότι μόνο με την υπέρβαση των πολιτικών διαχωρισμών και τη συνεργασία των ενεργών πολιτών και των προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της τοπικής κοινωνίας μπορεί να διατυπωθεί μια πειστική εναλλακτική πρόταση για τη διοίκηση της πόλης, με ανθρώπους αξιόπιστους και ικανούς να την υλοποιήσουν.

Το κείμενο που συνυπογράφουμε φιλοδοξεί να ανοίξει έγκαιρα τη δημόσια συζήτηση και να λειτουργήσει ως καταλύτης έτσι ώστε, επιτέλους, η Θεσσαλονίκη να αλλάξει σελίδα.

1) Αβραμόπουλος Παναγιώτης --- Τραπεζικός - Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης
2) Άγιος Αλέξανδρος --- Αν. Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
3) Ακριτίδου Μαίρη --- Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης
4) Γερόλυμπου-Καραδήμου Αλέκα --- Καθηγήτρια πολεοδομίας Α.Π.Θ.
5) Γουργούρη Φανή --- Μέλος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Υπ/λων λιμένων Ελλάδος
6) Γωγάκου Δήμητρα --- Αρχιτέκτων - Νομαρχιακή Σύμβουλος Νομού Θεσσαλονίκης
7) Εδιάρογλου Ρούλης --- Μέλος του Δ.Σ. του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης
8) Ζαφείρης Χρίστος --- Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
9) Θεοδωρίδης Πάνος --- Δημοσιογράφος - Συγγραφέας
10) Ίκας Στέλιος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων
11) Καζάκος Άρις --- Καθηγητής Εργατικού Δικαίου Α.Π.Θ.
12) Καράγιωργας Αντώνης --- Βιοχημικός-Γραμματέας Ένωσης Πεζών
13) Καρυπίδης Γιώργος --- Οδοντίατρος
14) Κουράκης Ανδρέας --- Αρχιτέκτονας - Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης
15) Κουταλιανός Θέμης --- Γεωτεχνικός
16) Κωνσταντίνου Γιάννης --- Δικηγόρος - Μέλος του Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Θεσ/νίκης
17) Κωτίδου Γωγώ --- Πολιτικός Μηχανικός
18) Λαμπριανίδης Λόης --- Οικονομικός Γεωγράφος-Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας
19) Λειψηστινού Θεοδώρα --- Φιλόλογος - Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Θεσ/νίκης
20) Λιβέρης Πάνος --- Δρ. Σύμβουλος Μηχανικός
21) Λυσαρίδης Γιώργος --- Μαθηματικός
22) Μανιτάκης Αντώνης --- Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Α.Π.Θ.
23) Μαυράκης Γρηγόρης --- Πρόεδρος Ένωσης Πεζών
24) Νεράντζης Παύλος --- Δημοσιογράφος
25) Παπαδημητρίου Ζήσης --- Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.
26) Παπαδόπουλος Λόης --- Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
27) Παπάζογλου Δημήτρης --- Πολιτικός Μηχανικός
28) Παπάς Θανάσης --- Αρχιτέκτονας
29) Πασχαλίδης Γρηγόρης --- Αν. Καθηγητής Α.Π.Θ.
30) Σκαμπαρδώνης Γιώργος --- Δημοσιογράφος - Συγγραφέας
31) Τελίδης Χρήστος --- Δημοσιογράφος
32) Τζιόλας Γιάννης --- Μηχανικός
33) Τρεμόπουλος Μιχάλης --- Δικηγόρος-Ευρωβουλευτής
34) Φωτίου Νίκος --- Φιλόλογος
35) Χαλβατζής Λαοκράτης --- Τραπεζικός


Η Ανανεωτική Πτέρυγα αποχώρησε από τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας...

Η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ εκφράζει την πλήρη διαφωνία της με τη μεθοδολογία με την οποία η ηγεσία του ΣΥΝ οδηγεί το κόμμα σε έκτακτο συνέδριο.

Μέσα σε 6 μήνες, για 4η φορά, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, αδιαφορώντας για την πολιτική συγκυρία, πιέζει το κόμμα για μια εσωστρεφή πορεία, χωρίς πολιτικό σχέδιο και με μοναδική στόχευση εσωκομματικές διευθετήσεις. Είναι προφανές ότι με εκβιαστικές διαδικασίες, ψιθυρολογίες και συκοφαντικές επιθέσεις οδηγείται ο ΣΥΝ σε ένα συνέδριο με ορατό τον κίνδυνο να κινηθούν «όλοι εναντίον όλων».

Προτείνεται Έκτακτο Συνέδριο για να χαραχτούν διαχωριστικές γραμμές μέσα στο κόμμα και να παρθούν αποφάσεις επιστροφής σε περιόδους όπου κάθε διαφορετική φωνή ήταν ένοχη και έπρεπε να εξοστρακιστεί.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα θεώρησε αναγκαίο να υπογραμμίσει ότι σήμερα χρειάζεται η ψύχραιμη αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων στο χώρο μας, με κριτήριο την πολιτική συνεννόηση στο εσωτερικό του ΣΥΝ και τον ανακαθορισμό της πολιτικής συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ. Υποστήριξε την πρόταση για διενέργεια εσωκομματικού δημοψηφίσματος για τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να εκφρασθεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες η γνώμη των μελών του κόμματος, χωρίς τη μάχη μηχανισμών σε ένα διχαστικό συνέδριο.

Έστω και αυτή τη στιγμή, πριν τη συνεδρίαση της ΚΠΕ, καλούμε την ηγεσία του κόμματος να αλλάξει ρότα και να προσανατολιστεί σε μια κατεύθυνση πολιτικής συνεννόησης μέσα στον ΣΥΝ και ,ταυτόχρονα, μαχητικής παρουσίας στην κοινωνία.

Με την κατάθεση αυτής της δήλωσης, τα μέλη της ΠΓ Σπύρος Λυκούδης, Θόδωρος Μαργαρίτης, Στέφανος Μπαγεώργος και Μιχάλης Σαμπατακάκης, που ανήκουν στην Ανανεωτική Πτέρυγα, αποχώρησαν από τη συνεδρίαση της ΠΓ.


Σχόλιο στην κόκκινη πιπεριά

Του Γρηγόρη Ψαριανού*

Αγαπητοί σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, συναγωνιστές και συνοδοιπόροι, δεξιοί αναθεωρητές, σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, κενροαριστεροί, αντιευρωπαϊστές και τσιράκια του Μάαστριχτ, αναρχοαυτόνομοι και λικβινταριστές, ρεβιζιονιστές και κομμουνιστοχριστιανοί, οπορτουνιστές και δογματίλες, ξεστρατισμένοι κνίτες και συντεταγμένοι αντιφρονούντες, σκύθες και ιλλυροί, πελασγοί και ακαρνάνες, πομάκοι και ρουμανόβλαχοι, λακέδες και λακεδαιμόνιοι, πασοκιστές και αντίχριστοι, χειροπράκτες και διανοούμενοι, μακεδόνες και γυφτοσκοπιανοί, εξαρχειώτες και εξαρχειωμένοι, αντιλόπες και στρουθοκάμηλοι, μπετοναρμέδες και ρεμπετασκέρηδες. "Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει. Δεν έχει αλλαγή. Καμμιά φωτιά στην κορυφή του. Κράτησα τη ζωή μου. Το χιόνι και το νερό παγωμένο. Βραδυάζει. Στα πατήματα των α-λόγων" (Σεφέρης, μουστάκια...).

Δύσκολοι οι καιροί για ομονοούντες και ετεροδημότες. Για ελευθερόφρονες και φραξιονιστές. Τι κι αν χρειάζεται η μέγιστη κοινή σύμπραξη για τους ελάχιστους κοινούς στόχους. Πώς να συνταιριάσουμε τον ελάχιστο κοινό διαιρέτη με τον μέγιστο κοινό πολλαπλασιαστή, άνθρωποι μονάχοι σα ξεδοντιασμένοι βράχοι, πολυδιαβασμένοι, παραμορφωμένοι, αστοιχείωτοι. "Αλλοίμονο σ' αυτούς που (δεν) αγάπησαν, αλλοίμονο, αλλοίμονο, αλλοίμονο.
Αλλοίμονο σ' αυτούς που (δε) δακρύσανε, ζωή, την ομορφιά σου (δε) γνωρίσανε, ζωή" (Κωστής Χρήστου, μουστάκια...).

Αλλοίμονο αν στον κοινό αγώνα, ας πούμε για τη μονοδρόμηση της Μεσογείων, θέτουμε ο καθένας ως μόνος γνώστης της μόνης αλήθειας, ως προαπαιτούμενα μαξιμαλιστικά ιδεολογήματα, προλεταριακούς διεθνισμούς, δικτατορίες (κατά) του προλεταριάτου, υποταγή στην κομματική γραμμή που είναι μία και αδιαίρετη, στο σφυροδρέπανο, στον δικέφαλο αετό ή στο μανιφέστο του Πατέρα.

Πώς θα συν-αγωνιστούμε ευρωπαϊστές με αντιευρωπαίους, συστημικοί με αντισυστημικούς, συσπειρωμένοι με ασυσπείρωτους, εκλεγμένοι με αυτοδιορισμένους, καθαρόαιμοι επαναστάτες με αλλοτριωμένους μεταρρυθμιστές, ψιλοσυμβιβασμένοι με χοντροασυμβίβαστους, ερματισμένοι (sic) με ανερμάτιστους.

Τι πιθανότητες έχουμε να πετύχουμε τον κοινό στόχο;
Μάλλον η Μεσογείων δεν θα μονοδρομηθεί ποτέ (βέβαια ίσως τότε ανακαλύψουμε ότι ίσως είχαμε βάλει λάθος στόχο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, όπως επίσης μπορεί η μονοδρόμηση να γίνει από άλλους και κόντρα στο κοινό συμφέρον).
"Η νύχτα απλώθηκε παντού, είν' το τραγούδι τ' ουρανού, νύχτα βαθιά, πολύ βαθιά μεσ' την ψυχή μου, με σκέπασε η ερημιά, μια θλίψη και μια παγωνιά, γιατί να φύγεις (σφύριζα...) ξαφνικά απ' τη ζωή μου.

Θέλω απόψε να σου γράψω, μα φοβάμαι μήπως κλάψω, με κουράσανε τα δάκρυα κι οι λυγμοί, τα παράθυρά μου κλείνω, πάλι μόνος μου θα μείνω, θα με πνίξουν πάλι απόψε οι στεναγμοί" (Μητροπάνος, μουστάκια...).

Συριζίτες και Συριζίτισες, Συνασπισμένοι και Συνασπισμένες, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Σφυριχτές και Σφυριζόμενοι, Ακροκεντριστές και Κεντροακραίοι, μπορούμε άλλοι να πάμε στο αγαπημένο μας ΚΚΕ με τη μία και μόνη γραμμή που τόσο πολύ γουστάρουμε να εκφράζουμε και να υπηρετούμε, άλλοι στις ανταρσύες και στα αγαπημένα μας γκρουπούσκουλα που τρεις κι ο κούκος κάνουμε την επανάστασή μας μέχρι να διασπαστεί κι ο τελευταίος, άλλοι στο αγαπημένο μας πανελλήνιο σοκ για γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια κι άλλοι να ξαναπάμε σπίτια μας.

Επίσης μπορούμε να οργανώσουμε νέες ομάδες, κόμματα και κινήματα μέχρι να ξαναδιασπαστεί κι ο τελευταίος και να κλείσει και τις πόρτες. Πέντε άτομα, έξι διασπάσεις, το 'χουμε κερδίσει με αγώνες και θυσίες. Και τριάντα διασπάσεις το εξάμηνο στην ομάδα των επτά υπέροχων επίσης το 'χουμε.

Τίποτα καλύτερο, τίποτα πιο έξυπνο και πιο αποτελεσματικό μπορούμε να κάνουμε; Έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και τόσο αργά. "Κάλλιο αυγά παρά πουρέ" (Δικό μου, μουστάκια...).

* Ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Ο σύντροφος Γρηγόρης έγραψε ένα σχόλιο στο post "Οι απόψεις του Κουβέλη, οι υπογραφές του Σύριζα και η μνήμη του Στάλιν" το οποίο δημοσίευσε στην Αυγή. Τον ευχαριστούμε πολύ


Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για απλή αναλογική. Με τι σκοπό;

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου «Για την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως εκλογικού συστήματος για την εκλογή Βουλευτών και Βουλευτών Επικρατείας».

Η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί στην καθιέρωση πάγιου εκλογικού συστήματος, με το οποίο θα επιτυγχάνεται η αντιστοιχία ψήφων του εκλογικού σώματος και βουλευτικών εδρών των κομμάτων και θα δίνει τη δυνατότητα να εκπροσωπούνται στη Βουλή όλες οι υπαρκτές πολιτικές τάσεις και δυνάμεις που παίρνουν μέρος στις εκλογές. Στην εισηγητική της έκθεση η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι με τα εκλογικά συστήματα που κατά καιρούς ισχύουν στην Ελλάδα «υφίσταται, εξ αντικειμένου, διάσταση ανάμεσα στην επιρροή τους στον λαό και στη δύναμή τους στη Βουλή. Η διάσταση ανάμεσα στην πολιτική τους και την εκφρασμένη θέληση του λαού».

Προτείνεται η κατάργηση του ορίου 3%, που αποκλείει υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις, και προβλέπει ρυθμίσεις ώστε και στις μονοεδρικές περιφέρειες το σύστημα να γίνει αναλογικότερο. Φυσικά, η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ αποκλείει την ενίσχυση οποιουδήποτε κόμματος με επιπλέον έδρες εκτός από όσες του αναλογούν. Για την ενίσχυση των προσπαθειών για ισότητα των δύο φύλων, η πρόταση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει ποσοστό υποψηφίων από κάθε φύλο ανά εκλογική περιφέρεια.

Σε συνεργασία με τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα επιδιώξει να αναπτυχθεί ευρεία δημόσια συζήτηση για το εκλογικό σύστημα και τις επιπτώσεις του στην πολιτική ζωή του τόπου, και για την αναγκαιότητα να θεσπιστεί η απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα στην Ελλάδα.

Σχόλιο "Πιπεριά": Πολύ καλά έκανε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και κατέθεσε πρόταση για την θεσπιστεί η απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα. Το ερώτημα μου είναι απλό και πιστεύω λογικό. Η απλή αναλογική "φέρνει" κυβερνήσεις συνεργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ' όσο γνωρίζω δεν συζητά το ενδεχόμενο συνεργασίας με κανένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα (κετός του ΚΚΕ, το οποίο όμως προτιμά να αυτοπυρποληθεί παρά να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ...). Αρα καταλήγω ότι η πρόταση για θέσπιση της απλής αναλογικής δεν είναι παρά ένα καλό σχέδιο για... ανατροπή του καπιταλισμού, καθώς αν θεσμοθετηθεί ΠΑΣΟΚ & ΝΔ δεν θα έχουν πλειοψηφία, θα "αναγκαστούν" να συνεργαστούν, έτσι θα ο λαός επιτέλους θα... καταλάβει ότι είναι το ίδιο (θυμάστε; Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας; Ενα τέτοιο πράγμα...) και θα στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ (όσοι βέβαια δεν πάνε στην "ασφάλεια" του ΚΚΕ) ο οποίος θα γίνει ισχυρός... Ναι να σκεπαστούμε όμως σύντροφοι γιατί κάνει κρύο...


Monday, January 25, 2010

Τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά...

O Αλέκος Αλαβάνος διαβάζει τις θέσεις του για την επερχόμενη επανάσταση

Σε πλήρη κινητικότητα βρίσκεται ο χώρος του Συνασπισμού & του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μισόλογα, οι υπεκφυγές τελείωσαν. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τον "χορό" των εξελίξεων άνοιξε ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος με μια πλατφόρμα (μπορείτε να την διαβάσετε εδώ) που θα ζήλευε κάθε συνεπής αριστεριστής έστειλε σαφέστατο μήνυμα στην ηγεσία του ΣΥΝ ότι αναλαμβάνει... δράση! Ο Αλαβάνος με ύφος χιλίων Ανδρεοπαπανδρέων αποφάσισε ότι ήρθε η στιγμή να... σώσει την Ελλάδα από τους ακραίους καπιταλιστές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καλώντας σε ενότητα τον Σύριζα με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Οπότε τρέμετε Βρυξέλλες, τρέμετε "ακραίοι" καπιταλιστές τα ψέμματα τελείωσαν επέστρεψε ο Αλαβάνος!

Οταν το Αριστερό Ρεύμα συνάντησε τη Μαρξιστική Φωνή!

Η επανεμφάνιση του Αλαβάνου ήρθε ένα 24άωρο μετά την άκαρπη (όπως αποδείχθηκε...) σύσκεψη του Αριστερού Ρεύματος. Ακαρπη γιατί δεν αποφασίστηκε κοινή στάση της τάσης στο θέμα της διεξαγωγής η μη έκτακτου συνεδρίου στην συνεδρίαση της ΚΠΕ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Από την συνεδρίαση του Ρεύματος ξεχώρισα την παρέμβαση των μελών της "Μαρξιστικής Φωνής" που πλέον έχουν ενταχθεί στον ΣΥΝ (και ουχί στον Σύριζα παρακαλώ...) διαβάστε: «Το σημαντικότερο καθήκον του κόμματος είναι να καταλάβει σωστά την περίοδο και τα καθήκοντα που θέτει στον ΣΥΝ. Σε μια περίοδο κρίσης των θεμελίων του καπιταλισμού, είναι ανάγκη να επιστρέψουμε στις θεμελιώδεις ιδέες του κομμουνιστικού κινήματος για να αντλήσουμε έμπνευση για τα καθήκοντα του σήμερα.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι ενώ τα κείμενα των τελευταίων μας συνεδρίων απέτυχαν να προβλέψουν την σημερινή κρίση, ένα κείμενο που γράφτηκε πάνω από 160 χρόνια πριν, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, μπορεί να ερμηνεύσει με έναν αξιοθαύμαστα επίκαιρο τρόπο την κρίση, τα αίτια και τις συνέπειες της.
Σε μια εποχή χρεοκοπίας του καπιταλισμού πρέπει να προβάλουμε ξανά τις βασικές θέσεις ενός σοσιαλιστικού προγράμματος, που λείπουν από τον προγραμματικό λόγο του κόμματος. Η όξυνση της ανεργίας και η εκτόξευση του δημόσιου χρέους, επαναφέρουν αποφασιστικά στο προσκήνιο τη διεκδίκηση για εθνικοποίηση των τραπεζών και των μονοπωλίων κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση, στον αγώνα για μια δημοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία. Δυστυχώς όμως, οι προτάσεις που προβάλει η ηγεσία μας για την ανεργία και την κρίση είναι ελλιπείς, όπως δείχνει η αποκλειστική έμφαση στους 500.000 διορισμούς στο Δημόσιο και η ανυπαρξία θέσης για το μέλλον των εργατών που καταλαμβάνουν τα εργοστάσια που κλείνουν. Σημαντικές αλλαγές πρέπει να γίνουν και στην τακτική του κόμματος.
Έχει εγκαταλειφτεί εντελώς η έκκληση συνεργασίας στο ΚΚΕ και τείνει να αντικατασταθεί από την έκκληση για συμμαχία με τους Οικολόγους Πράσινους, που δεν αποτελούν μια αριστερή πολιτική δύναμη.
Αυτό που πρέπει να γίνει λοιπόν, δεν είναι να εγκλωβιστούμε σε μια αντιπαράθεση για τη μορφή της πολιτικής συζήτησης, αλλά να διεξαχθεί μια τέτοια συζήτηση άμεσα, με την ενεργή συμμετοχή της βάσης.
Η διαίρεση της αριστερής πλειοψηφίας πάνω στο ζήτημα του συνεδρίου πρέπει να πάψει, καθώς ενθαρρύνει την Ανανεωτική Πτέρυγα να προκαλεί περισσότερο, σπρώχνοντας το κόμμα προς την αναξιοπιστία και τον κατακερματισμό. Αν η «Α.Π» βρει απέναντί της μια ενωμένη αριστερή πλειοψηφία, τότε δεν θα καταφέρει να φέρει σε πέρας τα διασπαστικά της σχέδια και θα απομονωθεί πολιτικά.
Εδώ και τώρα, όλοι οι σύντροφοι της ηγεσίας της αριστερής πλειοψηφίας που φιλονικούν γύρω από το ζήτημα του έκτακτου συνεδρίου, πρέπει να κάτσουν στο τραπέζι και να βρουν μια κοινά αποδεκτή ημερομηνία για ένα συνέδριο του ΣΥΝ, που θα συζητήσει διεξοδικά και δημοκρατικά το πρόγραμμα, την πολιτική και την τακτική του».

Εν κατακλείδι...

Μπορεί να διαβαστεί κυνικό, διασπαστικό, αλλά κάθε μέρα που περνά αυξάνεται η τάση αναχώρησης μου από τον (σημερινό) χώρο του ΣΥΝ/Σύριζα. Ακούγοντας τις θέσεις του Αλαβάνου, μαθαίνοντας τους διαλόγους στον Ρεύμα, τις "σκέψεις" του προέδρου Τσίπρα και διαβάζοντας τις... προτάσεις της "Μαρξιστικής Φωνής" το ερώτημα τι σχεση έχω εγώ (και πάρα πολλοί άλλοι αριστεροί της ανανέωσης) με αυτές τις απόψεις έχει γίνει (πλέον) μόνιμο στο μυαλό μου!

Υ.Γ.: Πολλές φορές μέλη και στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ έχουν "κατηγορηθεί" για δηλώσεις, απόψεις, συμμετοχές σε εκδηλώσεις & δείπνα. Το γεγονός ότι το μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ σ. Αυγή Θεοδόση ήταν δίπλα στον Αλ. Αλαβάνο, ο οποίος αυτοσυστήνεται ως μέλος του Σύριζα Χαλανδρίου, σημαίνει κάτι; Θέλει να πει κάτι ο... ποητής και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε;






Sunday, January 24, 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡIΣΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΗΤΤΑΣ ΜΑΣ

Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΠΑ*


Μονόδρομος είναι το έκτακτο συνέδριο για τον ΣΥΝ. Ολα τα δεδομένα συνηγορούν στο γεγονός ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του κόμματος θα αποφασίσει την προετοιμασία ενός συνεδρίου όπου η ηγεσία του ΣΥΝ θα αναζητήσει νέες εσωκομματικές ισορροπίες, σε μια προσπάθεια να υπερισχύσει των δύο τάσεων -του Αριστερού Ρεύματος και της Ανανεωτικής Πτέρυγας- η λεγόμενη «προεδρική» φρουρά, δηλαδή η ομάδα των στελεχών που είναι κοντά στον Αλέξη Τσίπρα.
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Εάν η λεγόμενη "προεδρική" φρουρά ακόμη δεν έχει καταλάβει
1. ότι ........καμμιά πιθανότητα δέν υπάρχει για να υπερισχύσει οργανωτικά,
2. ότι το σημερινό πολιτικοιδεολογικό και οργανωτικό μπάχαλο απαιτεί τομές στην δομή, την σκέψη, τον πολιτικό και προγραμματικό λόγο και τις πολιτικές λειτουργίες του κόμματος,
3. ότι οι παράγοντες και οι αριστερίστικες συνιστώσες του Συριζα ειναι δεδομένο, απο την άνοιξη, οτι οργανώνουν τον δικό τους φορέαπροσπαθόντας να διαλύσουν τον Συν και την ....καρέκλα τους βεβαίως,4. ότι έαν η ανανεωτική πτέρυγα κρατήσει στάση, αποστασιοποίησης απο τον ΣYN, κάτι που ΜΠΟΡΕI ΝΑ ΤΟ ΚAΝΕΙ και δεν το κάνει ακόμη, ΤΟΤΕ θα έχουν τελείωσει στα γρήγορα, την πολιτική τους διαδρομή, καθώς θα βρεθούν στο κενό της διάλυσης του Συν.
Η μόνη ρεαλιστική πρόταση σήμερα στο αδιέξοδο που έχει διαμορφωθεί και που έχει συμβάλει και η ...φρουρά στην δημιουργία του, είναι αυτή που προτείνει και ζητά και η δική μας σσυλλογικότητα. Εδώ και τώρα, το ....λουλουδένιο διαζύγιο της εκλογικής συνεργασίας του Συριζα, και διατήρηση της κινηματικής συνεργασίας, πάνω σε προγραμματικές ταυτίσεις και στόχους.
Πίσω λοιπόν, από εκεί που ξεκινήσαμε, σχεδόν δέκα χρόνια πρίν. Για όλους τους υπόλοιπους (θα συμπεριλάμβανα και τους ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ πολιτικοιδεολογικά ΣΥΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΥΣ, σ. της ΑΚΟΑ) , το ελάχιστο σοβαρό, είναι, να συκροτήσουν τον Συν, ως συνασπισμό κομμάτων, ξανά "μακράς πνοής", με σαφές αυτή την φορά στρατηγικό πλαίσιο, που θα υπηρετεί τον Σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, με αυτονομία της κοινωνίας των πολιτών και των κινημάτων της, με βάθεμα της δημοκρατίας, με πρόγραμμα και δράσεις για την ανάπτυξη αμεσοδημοκρατιών και αυτοδιαχειριστικών θεσμών, με εναλλακτικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και προτάσεις για διαθρωτικές αλλαγές, με το οποίο θα παρεμβαίνουν δημιουργικά, στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, έχει ανάγκη σήμερα, στα δύσκολα χρόνια της κρίσης και της μεταλλαγης της κοινωνίας μας, κόμμα με συνοχή πολιτικοιδεολογικής ενότητας και αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και όχι συρφετό και φατρίες, -ισμών πολιτικής ενότητας και λαικισμού.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡIΣΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΗΤΤΑΣ ΜΑΣ
ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ TOY ΣΥΝ ΕΙΝΑΙ ΗΤΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.

* Ο Γιώργος Παππάς είναι μέλος της Πρωτοβουλία πολιτών για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς