Wednesday, March 31, 2010

Η τοποθέτηση της Συσπείρωσης Αναρχικών για τον θάνατο του 15άχρονου Αφγανου

Με αφορμή το θάνατο του 15άχρονου Αφγανού στα Πατήσια η Συσπείρωση Αναρχικών στο φύλλο της "Διαδρομής Ελευθερίας" που κυκλοφορεί σήμερα Τετάρτη 31/3 καταθέτει την άποψη της για τα τελευταία, δραματικά, γεγονότα, που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρων.

Ακολουθεί το προλογικό κείμενο αυτής της έκδοσης:
Είχαμε γράψει ήδη από τον Ιούνη του 2008 ότι «η στρατηγική της έντασης παραπέμπει σε παρα-τεταμένες περιόδους, προϋποθέτει, προβλέπει, επιζητά και τελικά καθορίζεται από την από κοινού υιοθέτησή της από τις εμπόλεμες πλευρές. Μ’ άλλα λόγια ποτέ δεν εξελίσσεται ως μονομερής συνθήκη. Η αναμέτρηση ως εκ τούτου σημαδεύεται από την στρατιωτικοποίηση των όρων διεξαγωγής της και τους ποικιλώνυμους διαχωρισμούς, που αποδέχεται ως «αναγκαίο κακό» η λογική της επιβεβλημένης δραστηριοποίησης ειδικών της διεξαγωγής της».
Και είχαμε προσθέσει ακόμη: «Η στρατηγική της έντασης, όμως εμπεριέχει αναπόσπαστα και ένα άλλο στοιχείο: την προβοκάτσια, που χρησιμοποιείται αμφίδρομα στην κατεύθυνση είτε της όξυνσης, είτε της συνεχούς παρενόχλησης των αντιπάλων δυνάμεων, είτε διασποράς της σύγχυσης». Την στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις δεν έχει υπάρξει ακόμη ανάληψη ευθύνης για την έκρηξη βόμβας στα χέρια 15χρονου Αφγανού, που βρήκε φρικτό θάνατο, τον σοβαρό τραυματισμό της 10χρονης αδερφής του και τον ελαφρύτερο της μητέρας τους. Η συγκεκριμένη αφγανική οικογένεια λόγω ανέχειας συνήθιζε να ψάχνει κάδους σκουπιδιών στην περιοχή αυτή, όπως δυστυχώς τόσοι και τόσοι ομοεθνείς τους ή μη. Η βόμβα ήταν τοποθετημένη είτε στα σκαλιά στην είσοδο κτιρίου της Ελληνικής Διοίκησης Επιχειρήσεων, είτε σε κάδο σκουπιδιών έξω από το κτίριο.
Δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει «ανάληψης ευθύνης» καν στο μέλλον. Και ούτε είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε μέχρι τότε. Το κράτος «χρεώνει» το τραγικό αποτέλεσμα της έκρηξης στην Συνομωσία Πυρήνων της φωτιάς αφήνοντας, όμως, αρχικά τουλάχιστον «ανοιχτό» και το ενδεχόμενο ρατσιστικής ενέργειας. Από την πλευρά της η Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς με ανακοίνωσή της, μεταξύ άλλων, αρνείται κάθε εμπλοκή. Οι αριστεροί αναγγέλλουν αντιρατσιστική συγκέντρωση στο σημείο και προφανώς οφείλουν να καταδείξουν από πού τεκμαίρεται ότι πρόκειται για ρατσιστική επίθεση.
Δεν μας ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο η συμμετοχή στην άσκηση οποιωνδήποτε σεναρίων. Μεμφόμαστε, όμως, πρώτα απ’ όλα τους ίδιους μας τους εαυτούς, που δεν καταγράψαμε με τον πιο εξαντλητικό τρόπο, το γιατί και το πώς εξελίσσονται εδώ και καιρό καταστάσεις, που θα υποχρέωναν και τον πλέον αδαή να διαβλέψει τις ανεπίστρεπτες καταστροφικές τους επιπτώσεις. Καταστάσεις οι οποίες στηρίζονται πρώτα απ’ όλα σε λογικές, σιωπηρής ή μη, αποδοχής ότι οι διάφορες «επαναστατικές» πρωτοπορείες φορτωμένες με μπόλικα «παράσημα» αποτελούν ένα θεόσταλτο ιερατείο, στο οποίο όλοι είναι υποχρεωμένοι να προσκυνούν και να αποδέχονται. Και ας γράφονται και λέγονται «σημεία και τέρατα». Ας ιεροποιείται συστηματικά η στρατιωτικοποίηση. Ας πληθαίνουν οι «στρατιώτες» και ας λιγοστεύουν οι σύντροφοι.
Όχι δεν είμαστε εμπαθείς σε απόψεις που αποστρεφόμαστε ως αναρχικοί. Όχι δεν είναι «επιχειρησιακού» τύπου ορισμένα ζητήματα. Τα ερωτήματα είναι μπροστά σ’ όλους εδώ και καιρό και είναι αμείλικτα. Ποιός μπορεί λόγου χάρη να αψηφά –και γιατί– το γεγονός ότι η τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών στο εσωτερικό κάδων σκουπιδιών είναι το κατ’ εξοχήν δείγμα γραφής των μυστικών υπηρεσιών, εγχώριων ή μη, για την εξυπηρέτηση ποικίλων κατά περίπτωση στόχων (χαρακτηριστικές είναι οι εκρήξεις πριν από χρόνια τόσο έξω από τα γραφεία κουρδικής οργάνωσης στο κέντρο της Αθήνας, όσο και στην Ρόδο);
Πως είναι δυνατόν να υιοθετείται επανειλημμένα αυτή η πρακτική ακόμα και κατά την διάρκεια συγκέντρωσης πλήθους κόσμου (βλ. προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ πρόσφατα); Πως είναι δυνατόν να ανοίγεται τόσο εύκολα ο δρόμος για κάθε λογής προβοκάτσια με δήθεν ασφαλιστική δικλείδα τα «κλασσικά» μέτρα προφύλαξης (προειδοποιητικό τηλεφώνημα); Μέχρι που μπορεί να φθάσει τελικά η λογική, ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα» για ορισμένους; Πως είναι δυνατόν να εμφανίζεται, κοντολογίς, ο τάδε ή ο δείνα νονός της νύχτας ως σημείο αναφοράς ή έμπνευσης σε κείμενα ανάληψης «ευθύνης» ενεργειών;
Όμως «σιωπή»! Ο «χώρος κοιμάται»! (η ενοχλητική Συσπείρωση Αναρχικών δεν είναι παρά το «παρατράγουδο» της κινηματικής ιστορίας…). Έστω και αν η «ολική αναμέτρηση» φαίνεται να έχει μπει στην τελική ευθεία…
Απρίλιος 2010
Ο Κύκλος Σύνταξης της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
anarchy.gr

Tuesday, March 30, 2010

Στο περίπου...

Της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Ο χειμώνας έφυγε , η άνοιξη έσκασε μύτη και εμείς ήμαστε στο περίπου. Μία βάζουμε χειμερινά μία κυκλοφορούμε με το φανελάκι. Έτοιμοι να υποδεχτούμε το θερμό καλοκαίρι. Παράλληλα βιώνουμε μία παράξενη κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Κάτι στο περίπου. Λίγο πράσινο σοσιαλισμό με άφθονες δόσεις καπιταλιστικής γαλάζιας αλαζονίας.

Πριν ή λίγο μετά από τα όρια αντοχής μας. Η χώρα περνάει μία οικονομικό-πιστωτική κρίση στο περίπου (χωρίς επακριβή υπολογισμό ή καθορισμό των δεικτών) και παρουσιάζει κάποιες στατιστικές στο περίπου. Εμάς ,που δεν ξέρουμε όλα τα στοιχεία του προβλήματος ,δεν μας μένει παρά να ζήσουμε στο περίπου. Πολλοί συνάνθρωποι μας θα επιβιώσουν στο περίπου αφού αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα που τους ωθούν στα όρια και μετά βίας βγάζουν τον μήνα. .

Ήμαστε ελεύθεροι πολίτες στο περίπου αλλά κάθε δύο και πέντε δεχόμαστε εντολές. Μερικές είναι καλοπροαίρετες(προσοχή στην δίαιτα) άλλες μας αφαιρούνε τις τελευταίες ελπίδες για αξιοπρέπεια (εξομοίωση όρων ηλικίας ανδρών και γυναικών, φορολόγηση της αποζημίωσης όταν σε απολύουν). Η Ε.Ε που διαχειρίζεται στο περίπου τα προβλήματα του οίκου της νίπτει τας χείρας της και υπολογίζει κατά προσέγγιση το πώς θα διαβούμε την επόμενη δεκαετία. Ενώ πρέπει να δείξει υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα δίνει μία λύση στο περίπου. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η χώρα μας υπολείπεται σε ότι αφορά στο εποπτικό και ελεγκτικό μηχανισμό άρα αμφισβητεί τα πάντα. Η αναμνηστική φωτογραφία με τα υποκριτικά χαμόγελα των εκπροσώπων της για την υποτιθέμενη νίκη δεν πείθει κανέναν. Τζάμπα κοκορεύεται ο πρωθυπουργός μας .Όλοι ξέρουμε ότι σε λίγους μήνες θα χρειαστούμε καινούργια δανεικά και πάλι θα "καταφέρουν" να μας το δώσουν με μεγαλύτερο επιτόκιο από τους φίλους μας τους γερμανούς.

Ήμαστε ισότιμα μέλη της Ε.Ε. ή μας έχουν στο περίπου; Ήμαστε η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω οικονομικής κρίσης; Για τι εδώ και μήνες μας χλευάζουν και μας ειρωνεύονται; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να συμπεριφέρονται σαν να ήμαστε ζητιάνοι; Για ποια ενότητα μιλάνε όταν μας ρίχνουν στο λάκκο με τα φίδια; Η ελληνογαλλική και γερμανική φιλία ήταν στο περίπου και αυτές; Μας κάνουν και ένα δώρο με την ευκαιρία της εθνικής μας γιορτής. Μας στέλνουν στο γείτονα Δ.Ν.Τ. εκεί θα μας λυγήσουν καλύτερα Η Ε.Ε. θυμίζει μία ανένδοτη, κακάσχημη γκουβερνάντα που αντί να χαϊδεύει και να συμμορφώνει ήπια τα παιδιά, όταν κλαίνε ,τα μαστιγώνει με το χάρακα δίνοντας τους εντολές με βρισιές. Τα τιμωρεί βάζοντας τα στην γωνία με τα γυμνά τους γόνατα πάνω σε τσόφλια καρυδιού. Εκεί,στην γωνία, θα μηδενιστούν όλες οι τάσεις ανεξαρτησίας και αυτοπροσδιορισμού της οικονομίας μας.

Μήπως φταίει και ο ταξιδιάρης πρωθυπουργός μας που ,εδώ και μήνες, παρουσιάζει μία αλλιώτικη εικόνα της οικονομίας μας; Μία έχουμε το όπλο πάνω στο τραπέζι άλλη ήμαστε με χαμόγελα και ευχαριστημένοι που πέρασε το κακό. Τους παρουσίασε τα προβλήματα της χώρας μας στο περίπου; Πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα; Έχουμε ή δεν έχουμε λεφτά; Θα τα πάρουμε από τις εγχώριες τράπεζες ή θα βγούμε στην γύρα για δανεικά στην Γερμανία και με ποιους όρους θα τα πάρουμε; Μήπως θα έπρεπε και εμείς να τους φερθούμε στο περίπου; Να αποβάλουμε το παρακαλετό και την γονυπετής στάση;

*** Το χαρακτικό είναι της Βάσως Κατράκη

Monday, March 29, 2010

Ηταν 15 χρονών προσφυγόπουλο...



Τραγικό θάνατο βρήκε ένας 15χρονος Αφγανός πρόσφυγας, ο οποίος ψάχνοντας εχθές στα σκουπίδια, βρήκε τελικά... το θάνατο, όταν εξερράγη στα χέρια του βόμβα που είχε τοποθετηθεί σε βαλίτσα παραπλεύρως κάδου σκουπιδιών. Η έκρηξη, η οποία σύμφωνα με τις μαρτυρίες ήταν ιδιαίτερα ισχυρή, σημειώθηκε στις 22:41 το βράδυ, στη συμβολή των οδών Πολίτη Φωτίου και Ιακωβάτων 61 στα Πατήσια, όπου βρίσκεται το κτίριο της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ο άτυχος 15χρονος μαζί με τη μητέρα του και την 10χρονη αδελφή του, όπως πολλά βράδια έψαχναν στα σκουπίδια για κάτι χρήσιμο , όταν –σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες- η μικρή Αφγανή υπέδειξε στον αδελφό της έναν ταξιδιωτικό σάκο που είχε αφεθεί δίπλα από έναν κάδο, στα 50μ. από το σπίτι τους. O 15χρονος πρόσφυγας πήγε να πάρει το σάκο και τότε σημειώθηκε η έκρηξη, η οποία διαμέλισε τον νεαρό και είχε ως αποτέλεσμα το να χάσει τη ζωή του.

Στο "Κουτί της Πανδώρας" ο Κώστας Βαξεβάνης γράφει: Όσοι με αποτροπιασμό γράφουν για το αίμα των αθώων ή το αίμα της θυσίας, δεν έχουν δει ποτέ αίμα. Ούτε διαμελισμένο πτώμα. Ευτυχώς. Το αίμα λοιπόν, αυτό το συστατικό της ζωής, έχει μια χαρακτηριστική μεταλλική οσμή, που φέρνει αναγούλα. Περνά απ τη μύτη και φτάνει ως τον εγκέφαλο. Μπορείς να την αναγνωρίσεις ανάμεσα σε χιλιάδες μυρωδιές. Είτε προέρχεται από Αφγανό, είτε από αστυνομικό, είτε από αθώο , είτε από ένοχο. Όσοι μιλούν για αίμα: τρομοκράτες που θέλουν να σώσουν, υπερπατριώτες που θέλουν να σωθούν, υπουργοί που θέλουν να διασωθούν,δεν έχουν μυρίσει αίμα . Δεν έχουν ξεράσει λίγα μέτρα πιο πέρα. Είναι προστατευμένοι απ την αόριστη, μεταφυσική επίκλησή του.

Μια χώρα λοιπόν κινδυνεύει, όχι όταν φτάνει στη χρεωκοπία, αλλά όταν οι γωνιές της αποκτούν τη μυρωδιά του αίματος και οι άνθρωποί της, της συνήθειας. Μετά ο υπουργός κάνει μια δήλωση. Δεν κινδυνεύουμε από την αύξηση της εγκληματικότητας. Κινδυνεύουμε από την εξοικείωση με το αίμα. Όταν οι ειδικές δυνάμεις της χώρας τραγουδάνε στις παρελάσεις ανθρωποφαγικά τραγουδάκια, οι βομβιστές εκδικούνται ίσως την κοινωνία, ίσως τον εαυτό τους, σπάνια πάντως το σύστημα και όταν το κράτος μοιράζει χιλιάδες όπλα σε δημοσιογράφους, δημάρχους, πολίτες κάνοντας την παραδοχή πως κινδυνεύουν.

Αυτά που γράφονται για τον κύκλο του αίματος είναι λογοτεχνικές μπούρδες. Το αίμα δεν κλείνει ποτέ κύκλο. Όταν αρχίζει να ρέει κάνει τη δικιά του ακατάστατη γραμμή που δεν ξέρεις ποιόν θα αγγίξει και ποιόν θα συμπεριλάβει. Όταν προετοιμάζεις την κοινωνία να το μυρίσει, τότε θα το μυρίσει.Έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε το αίμα. Και πίσω απ τα πιστόλια και τις βόμβες υπάρχουν οπλισμένες κοινωνικές αντιλήψεις.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα Πατήσια, στο σημείο που σκοτώθηκε ο 15χρονος Αφγανός πρόσφυγας μετά από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετηθεί σε βαλίτσα παραπλεύρως κάδου σκουπιδιών, οργανώνει σήμερα στις 18:30 η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και ο ΣΥΡΙΖΑ του 5ου Διαμερίσματος. Ενα κεράκι για την ψυχούλα που χάθηκε μέσα στα σκουπίδια...

Sunday, March 28, 2010

ΑΦΙΣΣΑ ΠΟΥ ΚΟΛΛΙΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

Το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν δε μοιραστούμε τους αγώνες ενάντια σε αυτό το σύστημα που παράγει κρίσεις, θα μοιραστούμε την ήττα, την εξατομίκευση και την αποξένωση.

Thursday, March 25, 2010

Για την επανάσταση του 1821

Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λεφτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει αν όχι η επανάσταση; Γράφει ο Γιάννης Σκαρίμπας στο βιβλίο του "Το 1821 και η αλήθεια".

Δυστυχώς σήμερα η Επανάσταση του 1821 εξαντλείται στις μίζερες σχολικές γιορτές και στην επιλογή του...μπακαλιάρου για το γιορτινό τραπέζι. Και όμως η Ελληνική επανάσταση του 1821 είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν και σήμερα επίκαιρη. Επέλεξα να μεταφέρω λίγες γραμμές από τα γραπτά του Γιάννη Σκαρίμπα. Διαβάστε: "Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμμιά διαφορά. Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το ‘21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις σε ζυγό-αυτό είναι επανάσταση. Το θαύμα του ‘21 δεν έγκειται στη στρατιωτική ήττα της Τουρκίας-πράγμα ευκολώτερο-αλλά στο (ως εκ θαύματος) σώσιμό του από την εχθρότητα των κοτζαμπάσηδων, των λογίων και του Κλήρου. Ο κατά μόνο, το γένος και το θρήσκευμά του διαφέρων είναι ένας άγιος, μπρος στον κατά μόνο το “κατεστημένο” του διαφέροντα.
Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι…Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες.Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αφτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ’αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν πάει ναπεί διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό,αυτό την έφαγε…Η Επανάσταση απότυχε…"



Ο Γ.Σκαρίμπας γεννήθηκε στην Αιθυμιά, πήγε σχολείο στην Ιτιά, ωστόσο έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Χαλκίδα, όπου και πέθανε. Παρολαυτά το έργο του δεν προβάλλεται σχεδόν καθόλου στον τόπο που τον ανέθρεψε. Χαρακτηριστικό είναι πως στα σχολεία μας ποτέ δεν μας είπαν γι' αυτόν και βέβαια ποτέ δεν αναφέρεται αυτό το μνημειώδες ιστορικό του έργο για την επανάσταση του 1821, που όποιος το διάβασε άλλαξε μια για πάντα η οπτική που βλέπει την ελληνική ιστορία.


Friday, March 19, 2010

Ναρκωτικά στις πενθήμερες σχολικές εκδρομές…

Έπεσαν, τάχα, από τα σύννεφα διάφοροι μεγαλοδημοσιογράφοι, για την έκπτωση του θεσμού της πενθήμερης… Να γελάς ή να κλαις με το θράσος τους; Όλοι πλέον, άλλος λίγο άλλος πολύ, γνωρίζουν πως οι πενθήμερες σχολικές εκδρομές της Γ΄ Λυκείου, έρχονται να μυήσουν τους τελειόφοιτους σε αυτό που 12 χρόνια τους εκπαίδευαν: στην υπακοή, στην υποταγή και στην εθελοδουλεία και να τους προσφέρουν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας, που υποτίθεται έρχεται με την ενηλικίωση. Δεν είναι τυχαίο που για αυτές τις life style εκδρομές επιλέγονται ξενοδοχεία πολυτελείας και η πενθήμερη «απόδραση» συνδυάζεται με ένα καταναλωτικό τρόπο ζωής.

Αυτές οι εκδρομές έρχονται να «επικυρώσουν» την είσοδο των νέων ανθρώπων στον εν δυνάμει ενεργό πληθυσμό, που για να χάψει το παραμύθι της σκλαβιάς του αποδέχεται το «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης» και των καταναλωτικών προτύπων διασκέδασης, στα οποία πρωταρχικό ρόλο παίζουν οι ναρκωτικές ουσίες.

Μαζί με τα «παράνομα» ναρκωτικά (που τις περισσότερες φορές βρίσκονται πανεύκολα), κάθε χρόνο στις πενθήμερες ρέει το αλκοόλ, οι διευθυντάδες έχουν πάρει τα πριμ τους από τα γραφεία τουρισμού που έχουν επιλέξει, μαζί με ένα πριμ από το υπουργείο παιδείας, οι συνοδοί καθηγητές ένα βοήθημα και όλα τελειώνουν μια βδομάδα πριν τις διακοπές του Πάσχα και την «κατάνυξη» της μεγάλης βδομάδας που θα ακολουθήσει.

Για αρκετούς οι αμφεταμίνες θα πάρουν την σκυτάλη για τις όσο το δυνατόν καλύτερες επιδόσεις στις πανελλήνιες που ακολουθούν. Πάντως, η φετινή χρονιά που, εκτός των άλλων, χαρακτηρίστηκε από την απειλή της ματαίωσης των πενθήμερων εκδρομών για την αποφυγή των καταλήψεων στη διάρκεια του χρόνου, αλλά και με σκοπό τον έλεγχο των ανυπότακτων νεολαίων, έχει δείξει πως υπάρχει αύξηση της χρήσης και της διάθεσης ναρκωτικών-εξαρτησιογόνων ουσιών.

Σ’ αυτό είναι βέβαιο πως ο ρόλος των μηχανισμών του κράτους είναι καθοριστικός. Άλλωστε, είναι «τοις πάσει» γνωστό πως οι ναρκωτικές ουσίες αποτελούν ένα εργαλείο που ξέρει καλά να χρησιμοποιεί η κυριαρχία, ιδιαίτερα μετά από περιόδους κοινωνικών συγκρούσεων όπως ήταν αυτές του Δεκεμβρίου 2008, αλλά και παλιότερα μετά από τις μαθητικές κινητοποιήσεις της δεκαετίας του 1990.

Το γνωστό παραμύθι της διάκρισης των εξαρτησιογόνων ουσιών σε «μαλακές» και «σκληρές» «παίζει» καλά το ρόλο του μιας και αποτελεί το διαρκές τέχνασμα που χρησιμοποιείται για την παγίδευση νέων, την ενίσχυση της εξάρτησης και την ανοχή των ανθρώπων στις συνθήκες υποταγής και αλλοτρίωσης.

(Δημοσιεύτηκε από Ε. και Γ. από τη συλλογικότητα anarchypress gr)

Εξαιρετικό ενδιαφέρων παρουσιάζει η θέση της Συσπείρωσης Αναρχικών για το θέμα των ναρκωτικών που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαρτίου της εφημερίδας "Διαδρομή Ελευθερίας". Μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ

Thursday, March 18, 2010

Συνέλευση κατοίκων στο Θησείο ξηλώνει τις πινακίδες ελεγχόμενης στάθμευσης

Το απόγευμα της Τετάρτης 17 Μάρτη έγινε συγκέντρωση κατοίκων στο Θησείο.Οι κάτοικοι έχουν εξοργιστεί καθώς ο Δήμος επιβάλει σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης με δωρεάν θέσεις για κατοίκους και επί πληρωμή για επισκέπτες χωρισμένες με διαγράμμιση διαφορετικού χρώματος. Όμως αντί το μέτρο να αποθαρρύνει το IX των επισκεπτών και να έχει επαρκείς θέσεις για τους κατοίκους, κάνει το ακριβώς αντίθετο. Λίγες και απομακρυσμένες θέσεις για τους κατοίκους και πολλές επισκεπτών επί πληρωμή κοντά στα μαγαζιά. Το αποτέλεσμα θα είναι οι κάτοικοι, ειδικά τις καθημερινές, να βρίσκουν κενή θέση έξω από το σπίτι τους, αλλά να πρέπει να παρκάρουν πολύ μακρυά.
Επίσης δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα αυτοκίνητα που εξυπηρετούν τις ανάγκες των επαγγελματιών της περιοχής με αποτέλεσμα να πρέπει να παρκάρουν σε θέσεις επισκεπτών και να πληρώνουν κάθε μέρα.
Όλα αυτά καθώς και το έτσι θέλω του Δήμου που πριν καν δηλώσουν οι κάτοικοι για να πάρουν κάρτα έχει κάνει της διαγραμμίσεις και βάζει προειδοποιητικές κλείσεις, εξόργισαν τους κατοίκους που χτες μετά από μια μαζική συγκέντρωση στη γέφυρά του Πουλόπουλου ξήλωσαν ΟΛΕΣ τις πινακίδες της στάθμευσης στο Θησείο.
Επίσης συγκροτήθηκε και επιτροπή κατοίκων για την συνέχεια.

Wednesday, March 17, 2010

Είχε ράστα μαλλιά, άρα ήταν... ύποπτος!

Γιατί έχεις ράστα μαλλιά; Είσαι... αλήτης; Πάμε μέσα!!!

Ο Μ.Ζ. συμμετείχε όπως και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες και συνάδελφοί του στην απεργιακή διαδήλωση. Προς το τέλος της πορείας, στη 13:40,και καθώς η πορεία κατέβαινε την Πανεπιστημίου, ο Μ.Ζ. που βρισκόταν με τον κύριο όγκο της πορείας στο ύψος της Οδού Σίνα, μπροστά στην Τράπεζα της Ελλάδας, δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από μέλος διμοιρίας ΥΑΤ (ΜΑΤ) που βρισκόταν στο σημείο.

Ο εν λόγω αστυνομικός ακινητοποίησε τον Μ.Ζ. τραβώντας τον από τα μαλλιά και στη συνέχεια τον συνέλαβε με την εκ των υστέρων, όπως προκύπτει από την κατάθεση του αστυνομικού, δικαιολογία ότι συμμετείχε σε επεισόδια και συγκεκριμένα σε ομάδα 50 ατόμων που επιτέθηκε σε αστυνομικούς. Μάλιστα, ο αστυνομικός υποστήριξε ότι ο Μ.Ζ. έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του, του επιτέθηκε με βόμβα "μολότοφ" η οποία προκάλεσε φωτιά στα πόδια του, την οποία αφού έσβησε συνέλαβε τον Μ.Ζ.

Ωστόσο βάσει του πλούσιου φωτογραφικού υλικού από τη στιγμή της σύλληψης αλλά και σύμφωνα με πλήθος μαρτύρων, όχι μόνο ο Μ.Ζ. δεν είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του, όχι μόνο δεν έριξε ή δεν είχε στη διάθεσή του βόμβα μολότοφ, αλλά αντίθετα, ούτε φωτιά υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο σημείο σύλληψης ούτε κάποια ένταση ή επεισόδια. Ο σάκος που έφερε, περιείχε... εξοπλισμό της δουλειάς του όπως σαμπουάν και ρούχα καθώς μετά την πορεία θα πήγαινε στην εργασία στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ!

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι η ποινική δίωξη και η προφυλάκιση στηρίχθηκαν μόνο στην κατάθεση του αστυνομικού και δεν ζητήθηκε η κατάθεση των πολλών δηλωμένων μαρτύρων υπεράσπισης παρά μόνο από έναν.

Η απόφαση της προφυλάκισης στερείται βάσης καθώς σύμφωνα με την πρόσφατα αναθεωρηθείσα νομοθεσία, κανένας δεν είναι δυνατόν να προφυλακιστεί εάν δεν είναι ύποπτος φυγής ή αν δεν βαρύνεται με σοβαρό ποινικό ιστορικό.

Την ίδια στιγμή, ο νόμος για την "κουκούλα" παραμένει σε ισχύ παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις κορυφαίων υπουργών ότι θα καταργηθεί.

Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί στα πολλά περιστατικά αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας τα οποία σημάδεψαν την πορεία της 11ης Μαρτίου, όπως ο αδικαιολόγητος ξυλοδαρμός διαδηλωτών στη συμβολή των οδών Πατησίων και Καποδιστρίου (και αλλού) και η προσπάθεια διάλυσης της πορείας στο σημείο εκείνο από δυνάμεις ΜΑΤ που εισέβαλαν στον κύριο κορμό της διαδήλωσης "κόβοντάς" την στα δύο.

Η ποινική δίωξη και προφυλάκιση του Μ.Ζ. συνιστά ευθεία προσβολή του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και προσπάθεια "παραδειγματισμού" και τρομοκράτησης όσων από εδώ και πέρα θα διαδηλώνουν.

Ο Μάριος Ζ., που από τον δρόμο προς τη δουλειά του βρέθηκε στη φυλακή, πλέον μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε αποφασίζει να συμμετέχει σε μια ειρηνική διαδήλωση, ο διπλανός μας διαδηλωτής, ο φίλος μας, εμείς οι ίδιοι.

Την άμεση παύση της δίωξης και την αποφυλάκιση του Μάριου Ζ.
·
Την κατάργηση του νόμου για την "κουκούλα"

Την παραδειγματική τιμωρία όσων αστυνομικών βιαιοπράγησαν κατά πολιτών.

Η σελίδα του Μάριου



Στα ύψη η βενζίνη. Από «είδος» πρώτης ανάγκης, «είδος» πολυτελείας και η μολότοφ !!!

Tελικά πού θα φθάσει η τιμή της βενζίνης, αλλά και γενικότερα των καυσίμων κανείς δεν το γνωρίζει. Μια ιλιγγιώδης άνοδος, που φυσικά θα συμπαρασύρει και τις τιμές όλων των προϊόντων, αλλά και διαφόρων υπηρεσιών.
Ήδη ουρές εμφανίζονται έξω από πρατήρια που έχουν χαμηλότερες τιμές, ενώ η 48ωρη απεργία που έχει αναγγελθεί για τις προσεχείς ημέρες μάλλον θα τις εκτοξεύσει περαιτέρω. Ακριβαίνει και το όπλο των φτωχών, η μολότοφ, λοιπόν. Οικονομία, αδέλφια, οικονομία για τις δύσκολες ώρες όχι τις δικές μας αλλά τις δικές τους…

Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών

Σχόλιο "Πιπεριάς": Αυτό είναι που λέμε... ένα γέλιο θα σας (τους) θάψει!

Monday, March 15, 2010

Εκδικητική απόλυση

Εργαζόμενη 55 ετών, η οποία για πάνω από 10 χρόνια εργαζόταν ως καθαρίστρια σε ιδιωτικές εταιρίες που έχουν αναλάβει την καθαριότητα του νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία απολύθηκε ξαφνικά και ο λόγος της απόλυσής της συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι η δημοσιογράφος κόρη της με σειρά δημοσιευμάτων στην εφημερίδα που εργάζεται, αποκάλυψε πτυχές της δράσης τέτοιου τύπου εταιριών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.) καταγγέλλει την εκδικητική απόλυση, το πρωτοφανές αυτό περιστατικό, που συνιστά ευθεία πρόκληση προς το δημοσιογραφικό κόσμο. Πρόκειται για απροκάλυπτη προσπάθεια λογοκρισίας και μάλιστα με «όπλο» το εκδικητικό χτύπημα σε βάρος συγγενικού προσώπου της δημοσιογράφου.
Η συγκεκριμένη –πέρα από κάθε όριο ηθικής και νομιμότητας- υπόθεση, επαναφέρει στο προσκήνιο το απαράδεκτο φαινόμενο της ενοικίασης εργαζομένων, αυτό το σύγχρονο δουλεμπόριο το οποίο η ελληνική κοινωνία άρχισε να το μαθαίνει με την περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα και συνεχίζει να το… εμπεδώνει με τις αποκαλύψεις πλήθους απειλών σε βάρος καθαριστριών- συνδικαλιστριών. Τελευταίο επεισόδιο σε αυτό το γαϊτανάκι απειλών, εκβιασμών, χρήσης μεσαιωνικού τύπου μεθόδων, υπήρξε η απόλυση της Χρυσούλας Ζιώζιου.
Οι εταιρείες - εργολάβοι, που μειώνουν το "εργατικό κόστος", καταπατώντας εργασιακά δικαιώματα, καταστρατηγώντας συλλογικές συμβάσεις, κλέβοντας μεροκάματα και ένσημα επεκτείνονται, παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες της κυβέρνησης. Το υπουργείο Εργασίας έχει πλέον το λόγο να εφαρμόσει στην πράξη τις εξαγγελίες αυτές, πριν μετρήσουμε και νέα θύματα.

Saturday, March 13, 2010

Εκδήλωση για το Γερμανικό Ριζοσπαστικό Ανατρεπτικό Κίνημα (1967-'90)

Την περασμένη Τετάρτη διοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία Συντρόφων του Αναρχικού/Αντιεξουσιαστικού χώρου εκδήλωση για την εμπειρία του Γερμανικού Ριζοσπαστικού Ανατρεπτικού Κινήματος (1967- '90) στο Πάντειο. Παρέμβαση στην εκδήλωση έκανε ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο οποίος επιχείρησε να κάνει έναν απολογισμό για την ένοπλη δράση στην Ελλάδα. Είναι μια από τις σπάνιες φορές που κάποιο μέλος της "Ε.Ο. 17 Νοέμβρη" επιχειρεί κάτι τέτοιο και γι' αυτό το λόγο και το αναδημοσιεύω στην "Πιπεριά".

Καλωσορίζω κι εγώ στη σημερινή συνάντηση τους συντρόφους Στέφαν Βισνιέφσκι και Κλάους Φίμαν και τους σφίγγω δυνατά το χέρι. Από διαφορετικές οργανώσεις, το κίνημα 2 Ιούνη και τη RAF, από την ίδια εμπειρία απελευθέρωσης στην ΟΔΓ, την ισχυρότερη δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Με την ίδια μακρόχρονη αιχμαλωσία στις άγριες φυλακές του δυτικού γερμανικού κράτους, που ξέρει να εκδικείται, που διακρίνεται για την τεχνική του να λυγίζει τους αγωνιστές, να αφομοιώνει και να διαστρεβλώνει την ιστορία μας.
Το ότι όμως είναι σήμερα μαζί μας θα πει ότι δεν λύγισαν. Γι αυτό θα ακούσουμε με πολλή προσοχή τον κριτικό στοχασμό τους, θα υποδεχτούμε τη συμβολή τους στον προβληματισμό για την ανάπτυξη των αγώνων του σήμερα κι αυτών που μέλλονται για να έρθουν.
Το ένοπλο κίνημα στην ΟΔΓ, όπως και πολλά αντάρτικα πόλης, γεννήθηκε από το επαναστατικό κύμα που σάρωσε τον κόσμο στα τέλη της δεκαετίας του ʼ60 και με τη σειρά του επηρέασε τα κινήματα σε άλλες χώρες.

Θυμόμαστε την κινητοποίηση του 1976 για να μην εκδοθεί ο Ρολφ Πόλε, που μπόλιασε το κίνημά μας με την πρακτική και την έννοια της αλληλεγγύης στους κυνηγημένους επαναστάτες καθώς και τις συζητήσεις που τότε άνοιξε.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη νύχτα της 19ης Οκτώβρη του 1977 που τόσο σημάδεψε την πορεία της ένοπλης πάλης στην Ελλάδα, όταν σκοτώθηκε έξω από την AEG ο αντάρτης Χρήστος Κασίμης στην ενέργεια διεθνιστικής αλληλεγγύης στη RAF για τους συντρόφους που έχασαν τη ζωή τους στα νύχια του δυτικογερμανικού κράτους.
Τιμάμε τους νεκρούς μας, η μνήμη τους γίνεται υλική δύναμη που μας ωθεί να συνεχίσουμε το δρόμο της κοινωνικής επανάστασης.

Τιμάμε όσους επιβίωσαν από εκείνα τα σκληρά χρόνια, αυτούς που τόλμησαν τότε να εξεγερθούν, να παραβούν νόμους και κανόνες, νομιμότητες και καθιερωμένα πρότυπα. Τιμάμε τους συντρόφους που ήρθαν εδώ να καταθέσουν τον αγώνα και την αγωνία τους για το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Σε μια συζήτηση σαν τη σημερινή αναπόφευκτα θα τεθούν πολλά ερωτήματα για την ιστορία μας, για την αυτογνωσία και κυρίως για την προοπτική:
- Υπάρχουν σήμερα οι συνθήκες για να επαναληφθεί ένα ανάλογο πείραμα;
- Επιμένουμε στο ίδιο υπόδειγμα ή υπάρχει τομή;
- Εξαντλήθηκε το αντάρτικο παράδειγμα ή μήπως όχι;

Θα τεθούν ερωτήματα γύρω από τα λάθη του παρελθόντος, όπως για το έλλειμμα μιας οργάνωσης πολιτικοκοινωνικού χαρακτήρα και γενικότερα το έλλειμμα της σύνδεσης και του συνδέσμου των νόμιμων με τους παράνομους αγώνες. Το ζήτημα του συντονισμού της σχέσης ανάμεσα στο ένοπλο κίνημα και τους μαζικούς αγώνες.
Ερωτήματα ακόμη γύρω από ζητήματα τακτικής και στρατηγικής, όπως όταν δευτερεύουσες τακτικές ενέργειες, τείνουν καμιά φορά να γίνονται κυρίαρχες, όπως στο ζήτημα των αντιποίνων όταν δίνεται η εικόνα ενός «εσωτερικού» πολέμου κρατικής βίας – λαϊκής αντιβίας. Μιλάμε για ενέργειες που δεν είναι στρατηγικού χαρακτήρα, δεν εγγράφονται στο σχέδιο του ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού.

Το κεντρικό όμως ερώτημα που τίθεται αφορά το «τι να κάνουμε». Με δεδομένη την καινούργια φάση που διανύουμε, με την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων παγκόσμια και στην Ελλάδα χρειάζεται να μιλάμε για ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο στη σημερινή εποχή. Δεν ξέρω φυσικά τι ακριβώς χαρακτηριστικά θα έχει. Δεν μπορεί όμως παρά να έχει συγκρουσιακή κατεύθυνση ρήξης και να διαρρηγνύει τα εκάστοτε όρια της αστικής νομιμότητας. Και κυρίως θα πρέπει να προβάλει τη λογική του συνδυασμού όλων των μορφών αγώνα, χωρίς μία μορφή να μετατρέπεται από μέσο σε σκοπό και χωρίς καμία μορφή να παραπέμπεται στις καλένδες. Μία ελάχιστη, όχι και μοναδική, προϋπόθεση είναι η καθαρότητα των επιλογών και βέβαια η σχέση – σύνδεση με τη συγκεκριμένη συγκυρία. Η προϋπόθεση αυτή συνδέεται με τον συνδυασμό των μορφών του αγώνα. Η δυναμική δράση θα πρέπει να γειώνεται με τους πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες. Να συνδέεται με την πραγματική κίνηση της ταξικής πάλης, και με τους μικρούς επιμέρους ή μεγαλύτερους γενικότερους στόχους των κινητοποιούμενων υποτελών τάξεων της κοινωνίας. Η δυναμική πρακτική για να εμπλουτίσει πράγματι το «οπλοστάσιο» αυτών των τάξεων πρέπει να εξυπηρετεί τους αγώνες τους, να τίθεται έστω και άρρητα στην υπηρεσία των αγώνων τους, να αποτελεί μια λογική τους προέκταση. Εκείνη την αναγκαία προέκταση που μπορεί να οδηγεί έστω και σε μικρές νίκες, όταν οι δυνατότητες της νόμιμης δράσης δείχνουν τα όριά τους. Είναι οι μικρές νίκες που λείπουν για να αρχίσει η αντιστροφή του δυσμενούς συσχετισμού δυνάμεων, σε ανατρεπτική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και ακριβώς η δυναμική πρακτική μπορεί να αποτελέσει το συμπληρωματικό «όπλο» όταν τα όρια της νομιμότητας επιβάλλουν το συμβιβασμό ή την ήττα. Εδώ δεν έχει σημασία τόσο το μέγεθος, το «στρατιωτικό» σκέλος της πρακτικής, όσο η πολιτική της στόχευση.

Με απλά ή πιο σύνθετα μέσα ανάλογα με το πόσο προχωράει η συγκρότηση ενός νέου επαναστατικού υποκειμένου, θα μπορούσε αυτό να παρεμβαίνει όχι υποκαθιστώντας αλλά μόνο προεκτείνοντας, ως ένα δυνατό βαθμό, αγώνες, χαμένους μέσα στην καθεστωτική νομιμότητα.
Αυτή την τοποθέτηση να την εκλάβετε και ως έναν απολογισμό και αυτοκριτική.
Κλείνοντας, δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν μετανιώνω επειδή πήραμε τα όπλα για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Κι αν οι συνθήκες άλλαξαν, δεν άλλαξε ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και τη ζωή. Σήμερα που η κοινωνία μας γίνεται πειραματόζωο για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση είναι στο χέρι μας να γίνει εργαστήρι ανατροπής. Αν ο πόλεμός τους είναι συνεχής, ο αγώνας μας που πρέπει να αρθρώνεται με τους άλλους αγώνες έξω από τοπικά και εθνικά πλαίσια είναι δίκαιος και θα είναι αδιάκοπος.

Δημήτρης Κουφοντίνας
Ειδική Πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
10-3-2010

Σχόλιο ¨Πιπεριάς": Ελπίζω να δημοσιευθούν οι τοποθετήσεις των Στέφαν Βισνιέφσκι και Κλάους Φίμαν έτσι ώστε να μπορέσουμε να τις... αναδημοσιεύσουμε καθώς έχει εξαιρετικό ενδιαφέρων οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο κίνημα να καταθέσουν τις απόψεις και τα συμπεράσματά τους.

Reflections...





Είναι από τις φορές που είμαι "αναγκασμένος" να σας προτείνω να αγοράσετε μια εφημερίδα για την προσφορά της. Τα Νέα που κυκλοφορούν σήμερα Σάββατο έχουν (με 3,5 ευρώ) ένα μουσικό αριστούργημα. Το Reflections που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις με τους New York Rock & Roll Ensemble. Μπορεί πριν από κάποια χρόνια οι δικοί μας Raining Pleasure να είχαν αποδώσει πολύ ωραία το Reflections όμως σαν την πρώτη εκτέλεση δεν είναι. Μπορείτε λοιπόν να έχετε στη δισκοθήκη σας ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, σε πολύ καλή ποιότητα.

Friday, March 12, 2010

Το πανό...

Της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Συγκεντρωθήκαμε μπροστά στο Μουσείο. 5 επιμελητές και 6 ειδικευόμενοι. Από πολλά νοσοκομεία της Αθήνας και του Πειραιά. Από το ΚΑΤ ήμασταν μόνο 2. Καλοι και αυτοί έχοντας υπόψη ότι το μόνο που λειτουργούσε ήταν ο ηλεκτρικός . 10π.μ με 4 μ.μ.
Μερικοί συναντιόμαστε μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλοι είναι πιο τακτικοί συνδικαλιστές. Η πορεία ξεκίνησε ήρεμα και χαλαρά. Από τα μεγάφωνα μία φωνή ειδοποίησε ότι ξεκινάμε. Πήραμε το πανό στα χέρια μας και μετά από λίγα βήματα σταματήσαμε. Τα συνθήματα είχαν σταματήσει και ο κόσμος φώναζε από παντού. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα άσπρο σύννεφο. Κάτω στην άσφαλτο χύθηκε μία κίτρινη σκόνη. Όλοι τρέξανε, και προστάτεψαν τις μύτες τους. Οι τυχεροί προστατέψανε το πρόσωπο τους με μαντίλια. Ένιωσα στο πρόσωπό μου έναν οξύ πόνο και με πλημμύρησαν δάκρια.
Η Όλγα μας φώναξε: μην σταματάτε, κρατήστε το πανό!Θα προχωρήσουμε. Με ποιους τρόπους θα το κάναμε ήταν λίγο άγνωστο. Γύρω μας ο κόσμος έτρεχε και φώναζε. Σταθήκαμε σε μία άτυπη γραμμή άμυνας και περιμέναμε. Οι ειδικές δυνάμεις είχανε κόψει στην μέση την πορεία αφήνοντας μία λουρίδα χωρίς κανέναν μέσα στο επίπεδο της Στουρνάρι.

Η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα. Συνεχίζουμε. Ήταν φανερό ότι οι ειδικές δυνάμεις ,με το πρόσχημα την απώθηση των αντιεξουσιαστικών ομάδων ,που είχανε παρεισφρήσει στην πορεία, προσπαθούσαν να σπάσουν την πορεία ή και να την σταματήσουνε. Βρεθήκαμε σώμα με σώμα αντιμέτωποι με τις πλαστικές ασπίδες τους. Τα κλομπ πέφτανε στα κεφάλια και στα σώματα μας και οι ασπίδες μας έσπρωχναν προς τα πίσω. Μας ρημάξανε στις κλοτσιές και στο ξύλο. Το μίσος τους όπλιζε την επιθετικότητα. Τους φωνάζαμε ότι ήμαστε γιατροί. Αυτοί που ανά πάσα ώρα και στιγμή θα προσφέρουν βοήθεια όχι μόνο σε αυτούς αλλά και στους γονείς τους. Ο τι θέλαμε μόνο να περάσουμε ειρηνικά με το πανό μας για να φτάσουμε στην Βουλή. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, τα δάκρυα μου ήταν καυτά και το πρόσωπο μου έκαιγε. Ο μηρός μου πονούσε αφόρητα. Ενός συνάδελφου του σπάσανε τα γυαλιά. Δίπλα μου άλλος κρατούσε το μέτωπό του με τα δυο του χέρια αλλά δεν έκλαιγε. Μια άλλη γυναίκα δέχτηκε κλομπ στο κεφάλι της και γέμισε αίματα. Η Όλγα έβαλε Maalox στο πρόσωπό της και θύμιζε τους Αβοριγίνες της Αυστραλίας.

Σπρώχναμε με δύναμη τις ασπίδες των αστυνομικών και φωνάζαμε: "έξω η αστυνομία από την πορεία" Τελικά , παρότι μας ξυλοφόρτωσαν, περάσαμε θριαμβευτικά, και ο κόσμος μας χειροκροτούσε Φωνάζαμε: "Η απεργία είναι Υγεία ,το λένε οι γιατροί το λεν και τα βιβλία". Στα Χαυτεία και μετά στην Σταδίου επαναλήφθηκαν οι επιθέσεις. Ήμασταν πλέον μαθημένοι. Δεν υποχωρήσαμε. Κοσμοπλημμύρα, βουή και συνθήματα. Φωνές και κρότους από τις διάφορες χειροβομβίδες (κρότος, λάμψης, δακρυγόνα) που πετούσανε σαν χαλάζι οι αστυνομικοί.. Μετρώντας τις απώλειες ετοιμαζόμουνα να εγκαταλείψω το δίκιο του αγώνα. Να πάω σπίτι μου για να γλείψω τις πληγές μου. Να ηρεμήσω και να ανοίξω , επιτέλους τα μάτια μου χωρίς να κλαίω από τον πόνο και την καούρα.

Με σταμάτησε η φωνή της Όλγας. "Το πανό, μην αφήνεται το πανό". Συνέχισα μαζί με τους συναδέλφους. Στην Βουλή, στην Πανεπιστημίου και μετά στην Ομόνοια όπου παραδώσαμε σε καλά χέρια το πανό μας. Να το έχουμε έτοιμο. Για άλλες μελλοντικές πορείες. Σήμερα άκουσα τον απολογισμό του συλλαλητηρίου. 40.000 διαδηλωτές , 13 αστυνομικοί τραυματίστηκαν. Συνελήφθησαν 16. Πόσοι διαδηλωτές τραυματίστηκαν;

Thursday, March 11, 2010

Δυο χρόνια χωρίς τον Γκουίντο

Στις 13 του Μάρτη συμπληρώνονται δύο χρόνια απ' το θάνατο του Γκουΐντο Τσιόφφι.

Το Σάββατο, 13 Μαρτίου 2010, ώρα: 8:00 μ.μ. στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13 στα Εξάρχεια, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Δικτύου και του Collettivo Bellaciao θα τον θυμηθούμε και πάλι, μαζί με όλους τους άλλους συντρόφους και συντρόφισσες, που μας άφησαν και μας λείπουν…

Ο Γκουίντο Τσιόφφι γεννημένος το 1953 και μεγαλωμένος στην Ιταλία, με σπουδές στη μηχανολογία και τις οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, συνδέθηκε από μικρός με την ιταλική ριζοσπαστική Αριστερά(μέσα από τις γραμμές του «Μανιφέστου»). Εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, δούλεψε ως δημοσιογράφος και συμμετείχε ενεργά στο Δίκτυο για τα κοινωνικά δικαιώματα. Πρωτοστάτησε στην πραγματοποίηση των αποστολών αλληλεγγύης στο Ιράκ (2003), την Παλαιστίνη (2005), και το Λίβανο (2006), σε δεκάδες κινητοποιήσεις και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ριζοσπαστικής αριστερής ομάδας Ιταλών/ίδων που ζουν στην Ελλάδα BELLA CIAO.

Η βραδιά είναι αφιερωμένη στην Παλαιστίνη

Μουσική και φαγητό από την ομάδα Bellaciao

Από την Ιταλία....

Tuesday, March 9, 2010

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 11/3

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΟ ΦΑΪ ΑΠ' ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ, κηρύσσουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα΄ρθουν (Μπέρτολτ Μπρεχτ).

Μέσα στο περιβάλλον της τριπλής επιτήρησης (Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε με τη στήριξη του ΛΑΟΣ στη Βουλή ένα πακέτο μέτρων που οδηγεί στην τελική εξόντωση όλων των εργαζόμενων χωρίς καμία εξαίρεση.

Τα κυβερνητικά μέτρα θίγουν βάναυσα όχι μόνο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, αλλά όλους τους εργαζόμενους. Καταργούν ουσιαστικά τις συνταγματικά κατοχυρωμένες συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις ΔΕΚΟ. Οδηγούν όχι μόνο σε μείωση εισοδημάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων αλλά και σε αύξηση του πληθωρισμού και της ακρίβειας. Η μείωση των μισθών σε συνδυασμό με την περικοπή των δημόσιων επενδύσεων δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε βάθεμα της ύφεσης και σε ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας στη χώρα μας.

Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θα σταματήσουν εδώ. Περιμένουν, υπολογίζουν, μετράνε ποια θα είναι η αντίδραση του εργαζόμενου κόσμου για να προχωρήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών και των συντάξεων και στον ιδιωτικό τομέα, στη συνέχιση του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, στην ουσιαστική και τυπική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στην ολοκληρωτική διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.

Χωρίς καμία αναβολή λοιπόν είναι η στιγμή που πρέπει να απαντήσουμε. Ο κόσμος της δουλειάς να δείξει επιτέλους ότι η δύναμη βρίσκεται στα χέρια του. Έχουμε ανάγκη ΕΝΑ μεγάλο κίνημα ενάντια στο κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας, ενάντια στο ζουρλομανδύα του ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας.

Καλούμε στο συντονισμό και στην κοινή δράση όλο τον κόσμο της αριστεράς, τους κοινωνικούς αγωνιστές, τους συνδικαλιστές που σέβονται το ρόλο τους, όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους νέους και τις νέες, στη δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου, που θα ανατρέψει αυτές τις πολιτικές και θ’ ανοίξει το δρόμο για μία άλλη πορεία της χώρας μας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στην πανελλαδική πανεργατική απεργία που έχουν προκηρύξει η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη 11/3/2010 και στις κατά τόπους απεργιακές συγκεντρώσεις που οργανώνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.

ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Προσυγκέντρωση του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Αθήνα, Πέμπτη 11/3, 10:30 πμ στο Μουσείο.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Να ξέρουμε τουλάχιστον για ποιους δουλεύουμε (όσο ακόμη έχουμε δουλειά).

Να ξέρουμε τουλάχιστον για ποιους δουλεύουμε (όσο ακόμη έχουμε δουλειά). Και για ποιους πληρώνουμε φόρους. Οι Ισλανδοί ξέρουν. Και γι΄ αυτό, σε ποσοστό 98%, αρνήθηκαν να πληρώσουν αυτοί τα σπασμένα για να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες της χώρας τους.

Σε άρθρο του ο δημοσιογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Λούκας Ζάισε γράφει: «Δύο χρόνια μετά την κρίση, δεν έχει υπάρξει ακόμη καμία πρόοδος στον έλεγχο των τραπεζών. Ούτε στις ΗΠΑ ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Η αποτυχία των κυβερνήσεων να χαλιναγωγήσουν τις τράπεζες αποκαλύπτει πως αυτές υπαγορεύουν τις κυβερνητικές πολιτικές.

Σύμφωνα με ανάλυση της Τράπεζας της Αγγλίας, η κρατική ενίσχυση προς τις τράπεζες στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την ευρωζώνη ανήλθε σε 14 τρισ. δολάρια, δηλαδή στο ένα τέταρτο του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Οι μεγάλες τράπεζες λοιπόν μπορούν να συνεχίσουν να τζογάρουν ανενόχλη- τες, γνωρίζοντας καλά πως, αν ξαναπέσουν έξω, οι κυβερνήσεις θα βάλουν πάλι τους πολίτες να πληρώσουν τα σπασμένα. Γιατί η παρασιτική σχέση ανάμεσα στο διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο και το πολιτικό σύστημα είναι χρόνια. Δεν υπάρχει αμερικανική κυβέρνηση που να μην είχε για υπουργούς της τραπεζίτες.

Στο Λονδίνο, η πολιτική επιρροή των τραπεζιτών του Σίτι ποτέ δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο επί των κυβερνήσεων των Νέων Εργατικών. Στη Γερμανία, η νομοθεσία που ενθάρρυνε τις γερμανικές τράπεζες να κερδοσκοπήσουν με τα χρέη των χωρών ψηφίστηκε από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Και σε άλλες χώρες, όπως γράφει το «Γουέρλντ Σόσιαλιστ», ακόμη και πρώην στελέχη αρπακτικών επενδυτικών τραπεζών τα βρίσκουμε στο τιμόνι οργανισμών που διαχειρίζονται το χρέος τους. Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς που πολιτικοί αναλυτές προβλέπουν και νέα τραπεζική φούσκα, η οποία ενδεχομένως να σκάσει με ακόμη πιο εκκωφαντικό κρότο από όσο η φούσκα του 2008.

Η ελπίδα πως μια διεθνής διακυβερνητική συνεργασία θα μπορούσε να ελέγξει τις τράπεζες είναι μια αυταπάτη, λέει ο Σάιμον Τζόνσον, πρώην διευθυντικό στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου: «Ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ούτε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου έχουν εντολή για κάτι τέτοιο. Οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες το γνωρίζουν αυτό. Το γνώριζαν πάντα. Όταν λοιπόν λένε πως δεν έκαναν "τίποτα παράνομο" όταν έπαιξαν εις βάρος του ελληνικού χρέους, στην ουσία λένε "πιάστε μας αν μπορείτε"».

Ο συγγραφέας Εντουαρντ Γκρίφιν γράφει γι΄ αυτές τις τράπεζες στο τέλος του βιβλίου του «Το πλάσμα από το νησί του Τζέκιλ»: «Το πλάσμα μεγάλωσε κι έγινε πια πανίσχυρο από τότε που γεννήθηκε στο νησί του Τζέκιλ. Εξαπλώνεται σε όλες τις ηπείρους και υποχρεώνει τις μάζες να το υπηρετούν, να το θρέφουν, να το υπακούνε και να το λατρεύουν».

Τι να κάνουμε; Ο Σάιμον Τζόνσον πιστεύει πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αντιμετωπίσουμε αυτές τις διεθνείς τράπεζες σε διεθνές επίπεδο. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε εθνικό επίπεδο. Αν οι λαοί δηλαδή ξαναπάρουν στα χέρια τους τις εθνικές οικονομίες τους. Όπως οι Ισλανδοί.

Του Ρούσσου Βρανά - Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"




Μη μασάς!

Μη μασάς
Όταν σου λένε ότι «ως χώρα χρωστάμε...»ρώτα τους, γιατί, μαζί τα φάγαμε;

Όταν σου μιλάνε για τις «αγορές» ρώτα τους, ποιά είναι η διαφορά τους από τους τοκογλύφους;

Όταν σου μιλάνε για την ανάγκη να σου κόψουν ένα μισθόρώτα τους, ποιος πλήρωσε τα 28 δισ. που χάρισαν πέρυσι στις τράπεζες;

Όταν σου μιλάνε για "περικοπές" και «ευέλικτες σχέσεις εργασίας»ρώτα τους, έχουν κανέναν άνεργο στην οικογένειά τους;

Όταν σου μιλάνε για τον «υπέρμετρα διογκωμένο δημόσιο τομέα»ρώτα τους, ξέρει τίποτα το πολιτικό τους γραφείο από διορισμούς και ρουσφέτια;

Όταν σου μιλάνε για «μέτρα που διασφαλίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων» ρώτα τους, γιατί τα χειροκροτούν ο ΣΕΒ, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών και όλοι οι εργοδότες;

Όταν σου μιλάνε για «αδυναμία να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις»ρώτα τους, για τα δισ. που δίνουν κάθε χρόνο για όπλα και μίζες.

Πολλές οι ερωτήσεις...

Η απάντηση μία: στο ΔΡΟΜΟ!!


Sunday, March 7, 2010

Οι Ισλανδοί είπαν το μεγάλο ΟΧΙ! Τώρα η σειρά μας!

Η Ισλανδική τράπεζα-καζίνο Landsbanki, μέσω internet καλούσε Βρετανούς και Oλλανδούς πολίτες να αποταμιεύσουν σε λογαριασμούς με το όνομα «Icesave» και με τεράστιο τόκο κέρδος για του καταθέτες. Καμία κυβέρνηση δεν έβαλε φρένο στην καθαρή φούσκα μέχρι που η τράπεζα "πτώχευσε", δηλαδή εξαφάνισε τα χρήματα τους.

Η "Κεντροαριστερή" κυβέρνηση της Ισλανδίας ψήφισε νομοσχέδιο τον περασμένο Δεκέμβρη που μετά από πιέσεις από Βρετανία και Ολλανδία -που ήδη είχαν αποζημιώσει τους καταθέτες- καλούσε κάθε Ισλανδό πολίτη να χρεωθεί με 12.000 ευρώ για να ξεπληρώσει η Ισλανδία την φούσκα της τράπεζας στις δύο αυτές χώρες.

Οι Ισλανδοί όμως δεν λύγισαν στις πιέσεις και συγκέντρωσαν υπογραφές για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, κάνοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να ασκήσει βέτο στην εφαρμογή του νόμου που επέβαλε τη σκληρή λιτότητα.
Σήμερα έγινε το δημοψήφισμα και πάνω από το 90% των Ισλανδών ψήφισαν ενάντια στην συμφωνία. Αρνήθηκαν να πληρώσουν αυτοί γιά τους τραπεζίτες κερδοσκόπους. Και όλα αυτά παρά τις απειλές ότι δεν θα δοθούν δάνεια στη χώρα, ή θα ανέβουν τα επιτόκια δανεισμών ή θα σταματήσει η πορεία ένταξης της χώρας στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι όμως ήδη με τα πρώτα αποτελέσματα οι τεχνοκράτες της Ε.Ε. άρχισαν να αποσύρουν τις απειλές τους. Διαβάστε σχετικά από ΕΡΤ και Eλευθεροτυπία

Και εκεί όπως και εδώ οι πολιτικές εξόντωσης των εργαζομένων παρουσιάζονται ως μονόδρομος. Αλλά οι Ισλανδοί είναι ο πρώτος λαός της Ευρώπης που είπε ΟΧΙ και όσο περισσότεροι μπουν σε αυτό το στρατόπεδο τόσο πιο γρήγορά θα ανατραπεί το κλίμα τρομοκρατίας των κερδοσκόπων και των αγορών κατά των εργαζόμενων της Ευρώπης. Από τη βόρεια γωνιά της Ευρώπης μέχρι τη νότια της. Την Ελλάδα.

Τώρα είναι η ώρα!

Saturday, March 6, 2010

Το ΜΠΑΤΣΟΚ είναι εδώ...

Ο Μανόλης Γλέζος, όπως έχει μάθει στη ζωή του βρίσκεται στη πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων

Συγχαρητήρια κύριε Χρυσοχοϊδη. Τον λυγίσατε...

Κύριοι του ΜΠΑΤΣΟΚ ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση!

Θα γίνουμε εμείς η κρίση τους. Ας το καταλάβουν καλά...


Friday, March 5, 2010

Μιλάμε για...ΜΠΑΤΣΟΚ κανονικά!

Ο άνθρωπος που δεν λύγισε από τους Ναζί, "ψεκάζετε" από τους ματατζήδες του ΜΠΑΤΣΟΚ! Ο Μανώλης Γλέζος πάντα στη πρώτη γραμμή των αγώνων...


Wednesday, March 3, 2010

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 04/03 ΣΤΙΣ 6 Μ.Μ.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΪ ΑΠʼ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα ʽρθουν.
-Μπέρτολτ Μπρεχτ


Μέσα στο περιβάλλον της τριπλής επιτήρησης (Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), η κυβέρνηση ανακοίνωσε τελικά ένα πακέτο μέτρων που οδηγεί στην τελική εξόντωση όλων των εργαζόμενων χωρίς καμία εξαίρεση: μίλησε για μείωση των μισθών από 14 σε 12,4 περικόπτοντας μέρος από το δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων καθώς και από το επίδομα αδείας, περικοπή των επιδομάτων στο δημόσιο κατά 12%, πάγωμα των συντάξεων στο δημόσιο το 2010, αύξηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, αύξηση 20% στα τσιγάρα και στα ποτά, αύξηση της τιμής της βενζίνης 8 λεπτά το λίτρο, μέτρα που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους θα επιφέρουν 4,8 δις ευρώ καθώς και τη στήριξη της Ευρώπης. Γιʼ αυτό και ο κ. Παπανδρέου ζήτησε τη στήριξη των μέτρων από όλους.
Η στάση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είναι τουλάχιστον προκλητική όταν βλέπουμε όλο το επιτελείο της να περιδιαβαίνει την Ευρώπη προσπαθώντας να πείσει ότι είναι διατεθειμένη να πάρει όσο γίνεται πιο σκληρά μέτρα αρκεί να ικανοποιήσει τις διαθέσεις και τις ορέξεις τόσο του διεθνούς κεφαλαίου όσο και των πολιτικών εκπροσώπων τους όπως η Μέρκελ, ο Αλμούνια, ο Μπαρόζο και όλο το σινάφι τους. Εκφράζουν με όλους τους τρόπους την υποτακτικότητά τους και τη διάθεσή τους να κηρύξουν τον πόλεμο στην ελληνική κοινωνία, να οδηγήσουν τους εργαζόμενους σε οριακό σημείο επιβίωσης.

Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θα σταματήσουν εδώ. Περιμένουν, υπολογίζουν, μετράνε ποια θα είναι η αντίδραση του εργαζόμενου κόσμου για να προχωρήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών και των συντάξεων, στη συνέχιση του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, στην ουσιαστική και τυπική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στην ολοκληρωτική διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.

Χωρίς καμία αναβολή λοιπόν είναι η στιγμή που πρέπει να απαντήσουμε. Ο κόσμος της δουλειάς να δείξει επιτέλους ότι η δύναμη βρίσκεται στα χέρια του.

Οι πολλές και διαφορετικές, κατακερματισμένες πρωτοβουλίες δεν είναι χρήσιμες ούτε και αποτελεσματικές. Χρειάζεται ένας ενιαίος συντονισμός που να αγκαλιάζεται από όλους.

Γιατί:

Έχουμε ανάγκη ΕΝΑ μεγάλο κίνημα ενάντια στο κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας, ενάντια στο ζουρλομανδύα του ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας.

Καλούμε στο συντονισμό και στην κοινή δράση όλο τον κόσμο της αριστεράς, τους κοινωνικούς αγωνιστές, τους συνδικαλιστές που σέβονται το ρόλο τους, όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους νέους και τις νέες, στη δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου που θα ανατρέψει αυτές τις πολιτικές.

ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΡΑ
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Monday, March 1, 2010

Δομική ή προγραμματική αντιπολίτευση;

Του Βασίλη Μουλόπουλου

Δομική ή προγραμματική αντιπολίτευση; Και γιατί; Για να δώσουμε την απάντηση στο ερώτημα, πρέπει να συμφωνήσουμε πρώτα στο περιεχόμενο των λέξεων. Εγώ, την πρώτη απάντηση που αυθόρμητα δίνω, είναι αριστερή, χωρίς άλλον επιθετικό προσδιορισμό. Αλλά τι σημαίνει αριστερή; Και τι σημαίνει δομική;
Και η αριστερή αντιπολίτευση εμπεριέχει την προγραμματική αντιπολίτευση; Και σε ποιο πεδίο θα δοθεί; Στους θεσμούς, στα κινήματα, στα συνδικάτα; Και ποιες είναι οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα συσπειρώσουμε; Οι κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που θα κάνουμε; Και κυρίως ποια θα είναι η πρόταση αυτής της αριστερής αντιπολίτευσης;
Για μένα η αντιπολίτευση μιας κοινωνικής αριστεράς, όπως πιστεύω ότι έιναι ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν από όλους τους άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς, είναι η αντισυστημική. Και αυτή την αντιπολίτευση μπορεί να την κάνει μια ανταγωνιστική αριστερά. Μια αριστερά που αρνείται ότι ο καπιταλισμός είναι το μόνο δυνατό σύστημα παραγωγής και ότι η μόνη δυνατή κοινωνία είναι αυτή της αγοράς.
Αλλά μια αντισυστημική αντιπολίτευση δεν αρκεί να λέει «όχι», να είναι μόνο «ενάντια». Πρέπει να έχει μια πρόταση που στα προβλήματα της εργασίας, της κοινωνίας, της οικονομίας, της οικολογίας, της Δημοκρατίας, δίνει απαντήσεις διαφορετικές από τη δεξιά. Εδώ και τώρα και όχι όταν οι «συνθήκες ωριμάσουν».

Εθελοντική υποδούλωση, ο βρόγχος της αριστεράς

Αλλά αυτό είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις, όπως αποδεικνύει η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ πιστεύω ότι οι διαφορές μεταξύ των διαφόρων αριστερών δεν εξαρτώνται από το έλλειμα καλής θέλησης ή από κομματικούς μικροϋπολογισμούς. Για πάνω από τριάντα χρόνια, η αριστερά διαλύεται από την επίθεση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που άλλαξε τις οικονομικές και παραγωγικές δομές, τις ταξικές συνθέσεις και τις ανάγκες του κόσμου μας. Προσπάθησε να υπερασπίσει ανεπιτυχώς τις κοινωνικές κατακτήσεις του νεοφιλελευθερισμού, εγκαταλείποντας τις μεγάλες ιδέες που την είχαν γεννήσει.
Εδώ και τριάντα χρόνια, χρόνο με το χρόνο, ήττα με την ήττα, ωρίμασε στη συλλογική της συνείδηση η ιδέα ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει, ότι οι «άλλοι» κέρδισαν οριστικά.
Αυτή η «εθελοντική υποδούλωση» -όπως την αποκαλεί η Ροσάνα Ροσάντα- είναι ο βρόγχος που πνίγει την αριστερά. Που την παραλύει μεταξύ του «αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα καλύτερα να παραδοθούμε» και του «αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα ας κλείσουμε ερμητικά τις πόρτες και τα παράθυρα του κομματικού μας οίκου, για να σώσουμε τουλάχιστον την επαναστατική ψυχή μας».

Ο εργαζόμενος πάλι στο επίκεντρο

Αν θέλουμε όχι απλά να επιβιώσουμε, ούτε μόνο να αντισταθούμε ηρωικά, στην τελική επίθεση που έχει εξαπολύσει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, χρειαζόμαστε μια πρόταση που να πείθει και να κινητοποιεί. Που να δένει τις μεμονωμένες κοινωνικές συγκρούσεις και να τους δίνει προοπτική παρέμβασης στην κεντρική σκηνή. Ένα πολιτικό υποκείμενο δηλαδή, που θα αμφισβητήσει το κοινωνικό μοντέλο και θα αρχίσει να περιγράφει ένα άλλο. Τα διάφορα κινήματα μας έχουν δείξει το δρόμο. Αλλά από μόνα τους δεν αρκούν. Είναι η αναγκαία αλλά όχι η ικανή συνθήκη. Χρειάζεται το πολιτικό υποκείμενο. Είναι πολύ πιθανό ότι το ιστορικό πρότυπο, που ονομάζεται κόμμα, δεν είναι πλέον κατάλληλο για να αναλάβει αυτόν το ρόλο. Η πολιτική όμως παραμένει απαραίτητη, αυτό που πρέπει ν' αλλάξει είναι ο τρόπος άσκησης της πολιτικής. Το κλασικό μοντέλο του εργατικού κινήματος που βασιζόταν στη σχέση μεταξύ τάξης-κόμματος-συνδικάτου, δεν λειτουργεί πλέον. Πρέπει να ανακαλύψουμε μια νέα πολτική κουλτούρα προσαρμοσμένη στη σημερινή κοινωνία όπου ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός την έχει κατακερματίσει, ικανή να ανασυνθέσει την κοινωνία και να της δώσει τις απαντήσεις που θέτει. Μια πρόταση που θα βάλει και πάλι στο επίκεντρο τον εργαζόμενο. Όχι τον εργαζόμενο που γνωρίζαμε, αλλά εκείνον με τα πολλά πρόσωπα της μεταβιομηχανικής εποχής.

Παρέμβαση και στο πεδίο των θεσμών

Για μένα, το πρώτο απαραίτητο βήμα που πρέπει να γίνει, είναι να ορίσουμε και να εγγυηθούμε μια περίμετρο, εντός της οποίας να συνομιλήσουμε, να συγκρουστούμε, να διαφωνήσουμε και να συμφωνήσουμε για να συνθέσουμε μια πολιτική πρόταση ισχυρή στα πεδία των ιδεών, της κοινωνίας και των θεσμών. Για τα όρια παρέμβασης στους θεσμούς, συμμερίζομαι τις ενστάσεις, αλλά χωρίς αυτήν την παρέμβαση, η πρόταση χωλαίνει, όπως και το να περιορισθούμε μόνο σε αυτήν, σημαίνει ότι κόβουμε κάθε κανάλι επικοινωνίας και τροφοδοσίας από τα κοινωνικά κινήματα και πεθαίνουμε από ασφυξία. Σε αυτή την περίμετρο χωράνε όλες οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλές έξω από αυτόν. Με την προϋπόθεση να βάλουν στην άκρη τις αγκυλώσεις του κομματικού πατριωτισμού και της ιστορικής τους ταυτότητας.
Μέσα μπορούν να χωρέσουν και εκείνοι οι οικολόγοι που γνωρίζουν ότι η λεηλασία του πλανήτη οφείλεται στην οικονομία του κέρδους. Ότι η αντίθεση κεφαλαίου-μισθωτής εργασίας είναι και αντίθεση κεφαλαίου-οικοσυστήματος. Όσο για τα κινήματα, η ίδια τους η υπόσταση τους επιτρέπει να προσχωρούν στο όλον ή στα επιμέρους, διατηρώντας την αυτονομία τους.

Πώς θα αλλάξουμε μια κοινωνία άδικη

Άφησα τελευταίους τους ηγέτες. Αυτοί θα πρέπει να δουλέψουν μαρξιστικά όπως το κράτος στην κομμουνιστική κοινωνία. Δηλαδή για την εξαφάνισή τους.
Σε αυτή την περίμετρο οικοδόμησης του νέου πολιτικού υποκειμένου της αριστεράς, αυτό που δεν χωράει, ούτε καν εφάπτεται, είναι το ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί είναι σοσιαλδημοκρατικό αλλά γιατί δεν είναι το άλλο σκέλος της αριστεράς. Της λεγόμενης συστημικής.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, η αριστερά διασπάστηκε βίαια μεταξύ επαναστατών και ρεφορμιστών. Δηλαδή στο «πώς» θα αλλάξουμε μια κοινωνία άδικη, αλλά στο ότι έπρεπε να αλλάξει δεν διαφώνησε κανείς. Σήμερα, αυτό το ρεύμα της αριστεράς δεν υπάρχει. Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη πέθανε τη δεκαετία του '80, όταν κήρυξε το τέλος της πάλης των τάξεων και ανέλαβε την εδραίωση και εξάπλωση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Το ΠΑΣΟΚ, όπως και τα ομόσταυλα μετασοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης, δεν είναι συστημική λύση του προβλήματος αλλά μέρος αυτού. Δεν στοχεύει όπως η κλασική σοσιαλδημοκρατία να διορθώσει τον καπιταλισμό, αλλά να αναδιαρθρώσει τα δικαιώματα της εργασίας ως το σημείο να τα κάνει ένα εμπόρευμα, όπως τα άλλα, όπως ήταν μέχρι το 18ο αιώνα.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ