«Ως άνθρωπος και ως διάκονος της ανόθευτης διδασκαλίας του Χριστού αισθάνομαι την ανάγκη να διατρανώσω την συμπαράστασή μου στον δίκαιο και σκληρό αγώνα του Νίκου Ρωμανού.

Ο Νίκος, ως εκ των πραγμάτων καταδεικνύεται, δεν επέλεξε, εξαναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει το έσχατο αμυντικό όπλο που είχε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όχι μόνο του ίδιου, αλλά και όλων όσων βρίσκονται ή θα βρεθούν στη θέση του. Γνωρίζει καλά ότι η ασπίδα που κρατά τον δηλητηριάζει και τον οδηγεί στον θάνατο, αλλά δεν έχει άλλο μέσο. Φυσικά αυτή η στάση ζωής είναι αδιανόητη για τους πολλούς που έχουν μάθει να σέρνονται και να γλείφουν για να βολεύονται.. Η υποταγή όμως και η οσφυοκαμψία, ως φαίνεται, δεν ταιριάζουν στο Νίκο που ξέρει και θέλει να μάχεται όρθιος.

Ο Ρωμανός δεν αυτοκτονεί. Αγαπά πολύ τη ζωή, αλλά την θυσιάζει για το δίκιο, για τη δυνατότητα ελεύθερης και ισότιμης συμμετοχής του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην οποία εισήλθε δίνοντας εξετάσεις μέσα από τη φυλακή. Αγαπά πολύ τη ζωή, άλλως δεν θα πονούσε τόσο από την δολοφονία του φίλου του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Αγαπά τη ζωή γι’ αυτό μετείχε στη διαδικασία εξετάσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από τη φυλακή, γιατί η γνώση εμπλουτίζει τη ζωή. Αγαπά, τιμά και σέβεται όχι μόνο τη δική του ζωή, αλλά και των άλλων, γι’ αυτό απελευθέρωσε τους ομήρους, αντί να τους χρησιμοποιήσει και να είναι ίσως τώρα ελεύθερος. Ευρισκόμενος σε θέση ισχύος έναντι των αστυνομικών στο πρόσωπο των οποίων έβλεπε τον δολοφόνο του φίλου του και κατέχοντας επιθετικό οπλισμό δεν τον χρησιμοποίησε για να μη τραυματιστούν μη εμπλεκόμενοι. Σεβάστηκε τη ζωή για να λάβει ως ανταπόδοση σκληρότατα βασανιστήρια.

Σήμερα ο Νίκος Ρωμανός δεν ζητά προνομιακή αλλά ίση μεταχείριση. Αγωνίζεται να έχει δικαιώματα που άλλοι φυλακισμένοι για φοβερά εγκλήματα είχαν και έχουν.

Σε απάντηση τα όργανα του αστικού κράτους δείχνουν τους κυνόδοντές τους στον Νίκο για να τους δούμε κι εμείς. Τον δολοφονούν για να μας τρομοκρατήσουν.

Αυτό το έγκλημα μπορούμε και πρέπει να το σταματήσουμε. Μπορούμε και πρέπει να αντισταθούμε. Η συμπαράσταση στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού δεν είναι δικαίωμα, είναι καθήκον όλων όσων θέλουν να λέγονται άνθρωποι.

Με σεβασμό και τιμή στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού

Πρεσβύτερος Χρήστος Κ. Ζαρκαδούλας

Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Καραβομύλου Φθιώτιδας»