Οι σημαίες της πλατείας Ινονού

της Άντρης Κωνσταντίνου

Στη Λευκωσία όπου κι αν σταθείς μπορείς να δεις «τη σημαία τους». Χαραγμένη πάνω στο ψηλότερο βουνό της Κύπρου. Τεράστια, επιβλητική, με τα λόγια του Κεμάλ Ατατούρκ δίπλα της. «Είμαι περήφανος που γεννήθηκα Τούρκος». Το βράδυ μάλιστα θα την δεις φωτισμένη. Πρώτα ανάβει το φεγγάρι, μετά το αστέρι και μετά οι γραμμές. Η Τουρκική σημαία δεν έχει γραμμές θα σκέφτεστε. Η Τουρκοκυπριακή έχει όμως. Λίγοι το ξέρουν, λίγοι το παρατηρούν. Πρώτα η Τουρκική, μετά η Τουρκοκυπριακή.

Η σημαία στην Τουρκία (όπως και στην Ελλάδα βέβαια) είναι σχεδόν παντού. Στα σχολεία, στις πλατείες, στα μπαλκόνια. Στην κατεχόμενη Κύπρο το μόνο που διαφέρει είναι η Τουρκοκυπριακή σημαία στο πλάι της Τουρκικής. Σχεδόν πανομοιότυπες. Ανάποδα τα χρώματα (κόκκινο το φεγγάρι και το αστέρι, άσπρο το φόντο) με 2 κόκκινες γραμμές πάνω και κάτω. Ίσα-ίσα για να μην μπερδεύονται.

Την Παρασκευή όμως κάτι αναπάντεχο συνέβη στην κατεχόμενη Κύπρο. Έξω από την τουρκική πρεσβεία κυμάτισε για λίγο η Κυπριακή σημαία. Λίγα δευτερόλεπτα μόνο. Δεν χρειάστηκε παραπάνω για να επέμβει η αστυνομία. Η σημαία κατέβηκε αμέσως και ο Τουρκοκύπριος που την είχε στα χέρια του ξέφυγε από την ασφάλεια και χάθηκε μέσα στο πλήθος των διαδηλωτών. Ο Ταγίπ Ερντογάν είδε το περιστατικό σε βίντεο. Δήλωσε οργισμένος για την σημαία, δυσαρεστημένος για τους διαδηλωτές.

Οι 50.000 άνθρωποι που τους τελευταίους μήνες πλημυρίζουν την πλατεία Ινονού στην κατεχόμενη Λευκωσία ζητάνε αποχώρηση του τουρκικού στρατού και των εποίκων. Τα οικονομικά μέτρα που τους έχουν επιβληθεί από την Τουρκία τους έχουν λυγίσει. «Πάρτε το πακέτο σας και φύγετε», φωνάζουνε, «εμείς είμαστε Τουρκοκύπριοι, εσείς ποιοι είστε;». Ζητάνε επανένωση του νησιού και τα δικαιώματα τους. «Άγκυρα πάρε τα χέρια σου από πάνω μας, αυτή η χώρα είναι δική μας». «Υπήρχαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε».

Οι φωνές τους όμως είναι ψίθυροι στα αυτιά του Ταγίπ Ερντογάν. Πόσο μάλλον στις μεγάλες δυνάμεις ή στα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Δεν είναι Λιβύη ούτε Αίγυπτος. Δεν έχουν πετρέλαια στα χέρια τους και ότι έχουν δεν το διαχειρίζονται αυτοί. Είναι μάλλον καταδικασμένη να πεθάνει αυτή η εξέγερση πριν καλά-καλά προλάβει να γεννηθεί. Τι θα μπορούσαν να κάνουν άλλωστε 50.000 χιλιάδες άνθρωποι σε ένα θηρίο 80 εκατομμυρίων; Το μόνο που ίσως κάποτε διαβάζουμε στα βιβλία ιστορίας είναι για την πλατεία Ινονού και τις σημαίες της.

Πηγή: www.protagon.gr