Οταν καπνίζει ο λουλάς...

Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ έξω από το θέατρο τέχνης στην Πλάκα, εμφανίστηκε ξαφνικά μια ομάδα οπαδών συγκεκριμένης ομάδας προκειμένου να δώσει τη δική της αναρχοαυτόνομη παράσταση δρόμου, συνοδευμένη από μολότωφ, τσεκούρια και επιθετική διάθεση κατά πάντων.
Αυτό που τους έστειλε μέχρι εκεί ήταν το περίγραμμα του έργου που παιζόταν και είχε τίτλο ''ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ''. Γεγονός που για τους ίδιους ήταν αρκετό για να εξαπολύσουν μια επίθεση τρόμου και πανικού κατά δικαίων και αδίκων έστω και άσχετων με το ποδόσφαιρο.

Μερικές μέρες πιο πριν χάλασε ο θεός τον κόσμο με αφορμή τα γεγονότα της νομικής, όταν ξαφνικά προέκυψε τεράστιο κοινωνικό ζήτημα για διαβούλευση σε σχέση με το ποιος έβαλε μέσα τους καταληψίες μετανάστες, πως τους έβαλε, ποιος ευθύνεται το άσυλο και το μη άσυλο και πάει λέγοντας.

Ανάμεσα στ’ άλλα έχουνε ενεργό στέκι, κάνουνε κινηματογραφικές προβολές και στο γήπεδο κρεμάνε πανό σαν κι αυτό που βλέπετε. Με τσιτάτα κλωτσιά στ' αχαμνά των ακτιβιστών της ξεσηκωμένης φαφλατάδικης αερογαμίας και των σιωπηλών υποστηρικτών τους. Κατά τα λοιπά όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Αβανταδόρικο το θέμα έδωσε ευκαιρία σ' όσους λατρεύουν τις δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης όπως ο τραχανάς τον ήλιο, να βγούνε και να λένε τα δικά τους. Η ευαισθησία είναι δεδομένο πως ποτέ δεν έλλειψε σ' αυτή τη χώρα.
Για τα γεγονότα της Παρασκευής κουβέντα. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι (κατά πλειοψηφία) ψέλλισαν πως κάτι έγινε αλλά μέχρι εκεί. Η (συγκεκριμένη) ομάδα βλέπετε, έχει πολύ κόσμο πίσω της και δεν είναι ώρα να σκαλίζουμε πληγές. Έτσι λοιπόν υποκριτική τέχνη και υποκρισία βρέθηκαν σε παράδοξη συνύπαρξη.

Δεν θα μιλήσω για την (εθνική μας πλέον) φίλαθλη βία που έχει από καιρό αποκτήσει χαρακτηριστικά οργανωμένης εγκληματικής παραβατικότητας. Περιορίζομαι να πω μονάχα, πως στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μια ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα που ονομάζεται Προοδευτική Τούμπας. Την ξαναγέννησαν από τη στάχτη της συλλογικότητες του αντεξουσιαστικού χώρου της συμπρωτεύουσας.