Friday, September 18, 2009

Μήπως αντιλήφθηκες και εσύ τελικά τους μιναρέδες του χωριού που πηγαίνουμε;


Του Σενέρ Λεβέντ

Μήπως αντιλήφθηκες και εσύ τελικά τους μιναρέδες του χωριού που πηγαίνουμε;

Κοίτα αδελφέ Χριστόφια.

Ο 'Αγγλος λόρδος που με είχε επισκεφτεί μια μέρα μού είπε το εξής: «Δεν θα ήθελα καθόλου να είμαι στα παπούτσια σου». Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό στα ελληνικά, αλλά αν μεταφραστεί επί λέξει όπως μου το είπε, ότι δηλαδή «δεν θα ήθελα να είμαι στα παπούτσια σου», στη δική μας γλώσσα δεν είναι και πολύ σωστό. Ακριβώς όπως η κουβέντα που είπε ο Ταγίπ Ερντογάν στον Βρετανό πρέσβη στη δεξίωση στην 'Αγκυρα. Τι είχε πει; «Μην μου κάνεις νούμερα»! Ο μεταφραστής του Ερντογάν το μετάφρασε στα αγγλικά ως εξής: «DonΆt pull a number on me»! Αυτή είναι η λέξη προς λέξη μετάφραση.

Συνήθως είναι γελοία. Αυτό που μου είπε ο 'Αγγλος λόρδος μπορεί να μεταφραστεί στη γλώσσα μας μόνο ως «δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση σου».

Με συγχωρείς αδελφέ. Έκανα μια μακροσκελή εισαγωγή. Αυτό που ήθελα να πω είναι κοντολογίς το εξής: «Ούτε εγώ θα ήθελα να ήμουν στη δική σου θέση αδελφέ»! Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι πολύ στριμωγμένος. Δεν πάνε καλά τα πράγματα. Μοιάζεις με τιγράκι που έπεσε στην παγίδα ή κλείστηκε σε κλουβί. Νομίζω πως και εσύ το γνωρίζεις πλέον αυτό. Αναζητάς διέξοδο. Για να σωθείς από αυτή την παγίδα, από αυτό το κλουβί.

Όμως, σαν να είναι λίγο αργά. Διανύθηκε περισσότερη από τη μισή απόσταση. Έπρεπε να τα είχες αντιληφθεί όλα από την αρχή της υπόθεσης. Γιατί στήθηκε αυτό το τραπέζι. Για ποιον στήθηκε. Ποιος το έστησε. Σε αποκοίμισαν λέγοντάς σου συνεχώς ότι «οι Κύπριοι θα λύσουν το πρόβλημα». Ότι «αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία». Μάλιστα ξεχάστηκες και εσύ με αυτές τις μελωδίες. Και εσύ έλεγες σε όποιον σε ρωτούσε ότι «αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία». Δεν αντιλήφθηκες το κακό παιχνίδι που παιζόταν πίσω από αυτό. Εμπιστεύτηκες πολύ τον συνομιλητή σου, τον οποίο θεωρούσες «σύντροφο». Νόμιζες ότι θα συμφωνούσες εύκολα μαζί του αν τον άφηνε η 'Αγκυρα. Παρηγορούσες συνεχώς τον εαυτό σου σάμπως και η 'Αγκυρα έθετε συνεχώς όρους και εκείνος ήταν αντίθετος με αυτούς. Ακόμη έτσι είσαι ε;..

Δεν ξέρεις ότι ακόμη και αν η 'Αγκυρα τραβηχτεί από το τραπέζι, αν δεν αναμειγνύεται καθόλου, ο Ταλάτ θα τη σύρει με το ζόρι σε αυτό. Τώρα σε έβαλαν μέσα σε αυτό το κλουβί και σε πιέζουν από παντού, έτσι δεν είναι; Διπλωμάτες. Επιχειρηματίες. Και εκείνοι οι παλιοί λύκοι που είναι πλέον συνδρομητές για το νησί μας. Οι «Σοφοί». Να που δεν μπορείς να επιβάλεις τίποτε που είναι δίκαιο κατά τη γνώμη σου σε αυτό το τραπέζι. Ούτε αν πάρεις το δρόμο για το Παρίσι ωφελεί, ούτε το δρόμο για τη Ρώμη. Πάλι χιόνισε στα βουνά που έλπιζες (να σε βοηθήσουν). Έκλεισαν οι δρόμοι, έστω και αν είναι Σεπτέμβριος ακόμη.

Έπαψαν πλέον να υπάρχουν ελπίδες ότι θα ασκήσουν πιέσεις πάνω στην 'Αγκυρα εκείνοι πάνω στους οποίους είχαν εναποτεθεί τέτοιες ελπίδες. Δεν ξέρω ούτε εγώ πλέον πώς θα γλιτώσεις από αυτή την υπόθεση με τις πιο ελαφρές πληγές. Αφού δέχτηκες αυτό το παιχνίδι μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Ακριβώς όπως οι προκάτοχοί σου. Έπεσες και εσύ σε αυτή την παγίδα. Και τώρα δεν προστρέχει σε βοήθειά σου ούτε η μπλε ευρωπαϊκή σημαία με τα πολλά αστέρια που θεωρούσες ότι θα κοιμόσουν ήσυχος κάτω από τη σκιά της. Για παράδειγμα θα μπορούσες να είχες δικαιολογημένους όρους για να καθίσεις σε αυτό το τραπέζι.

Θα μπορούσες να πεις ότι πρέπει να ανοίξει το Βαρώσι που είναι κλειστό και να επιστραφεί στους ιδιοκτήτες του. Θα μπορούσες να πεις να αποσυρθούν τουλάχιστον οι δέκα χιλιάδες από τις σαράντα χιλιάδες Τούρκων στρατιωτών. Να σταματήσει η ροή των εποίκων. Να τερματιστεί η λεηλασία των περιουσιών. Να ανοιχτούν χωρίς όρους οι ομαδικοί τάφοι. Όλα αυτά θα μπορούσαν να ήταν λογικοί λόγοι.

Αλλά δεν πρόβαλες τίποτα από αυτά ως όρο για συνομιλίες. Και στο τέλος εσύ έχασες. Μαζί με εσένα έχασαν και όλοι οι Κύπριοι που θέλουν την επανένωση του νησιού. Εμείς εδώ σε αυτή την πλευρά θα συνεχίσουμε να ζούμε κάτω από τη διοίκηση της Τουρκίας. Ως Τουρκοκύπριοι θα αφανιζόμαστε καθημερινά όλο και πιο πολύ. Και εσείς σε εκείνη την πλευρά θα ζείτε με το φόβο ότι μια μέρα θα χάσετε τη Λάρνακα κλπ.

Διάβασα στις εφημερίδες ότι θα μπορούσες να αποσυρθείς από τις συνομιλίες. Τι έγινε; Τι συμβαίνει; Μήπως αντιλήφθηκες και εσύ πλέον τους μιναρέδες του χωριού στο οποίο πηγαίνουμε;

Πηγή: Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Μπορεί να βρισκόμαστε σε... εκλογική παραζάλη, όμως τα κείμενα που αποδυναμώνουν τον κοσμοπολιτισμό πρέπει να "ανεβάζονται"... Θυμίζω ότι ο Σενέρ Λεβέντ είναι εκδότης της εφημερίδας "Αφρικα", στην Κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Από τους ελάχιστους που όχι απλά πιστεύουν, αλλά αγωνίζονται για την επανένωση του νησιού, χωρίς "βόρεια" και "νότια" τμήματα, χωρίς εμαφρόδιτες συνομοσπονδίες...

10 comments:

Anef_Oriwn said...

ΚοκκινοΠίπερε,
ΣΕ χαιρετώ κι απ’ εδώ και να ‘μαι να πω 2-3 κουβέντες για το άρθρο του Σενέρ Λεβέντ.

Πριν όμως προχωρήσω στο κυρίως θέμα επέτρεψε μου ένα μικρό πρόλογο για να πω κάποια άλλα πράματα [βασικά για τις αναρτήσεις σου για τις εκλογές στην Ελλάδα] ...
Τελευταία περνώ [όλο] συχνότερα από το Blog σου για να δω [και να διαβάσω] τα άρθρα [αλλά και κείμενα δικά σου – σπάνιο αυτό όμως] που “ανεβάζεις” με αφορμή τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. [Είναι και ένας τρόπος να παρακολουθώ τις προεκλογικές εξελίξεις και τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο – αναρτήσεις για το ΚΚΕ, την μεγαλύτερη συνιστώσα της ελληνικής Αριστεράς ΔΕΝ ΕΙΔΑ!].
Να σημειώσω [από τις αναρτήσεις σου] το ενδιαφέρον άρθρο του [ιστορικού] Κρεμμυδά [το ‘χα διαβάσει στα “ΝΕΑ” και είναι στις βραχυπρόθεσμες προθέσεις μου να το αναρτήσω και στο Blog μου – δεν χάνει από την επικαιρότητα έστω κι αν το κάνω με κάποια καθυστέρηση – για να το συζητήσω. Όπως είδες άφησα κι ένα σχόλιο πολιτικο-λαογραφικού περιεχομένου στο post για την προεκλογική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ].

Ας έρθω όμως και στο προκείμενο, στο κείμενο του Λεβέντ που έχεις αναρτήσει εδώ και που είναι και ο κύριος λόγος αυτής μου της παρέμβασης - καιρό είχα να δω post για την Κύπρο στο Blog σου.
Κατ’ αρχάς να πω ότι ο Λεβέντ αποτελεί μια πολύ δυνατή [αντικαθεστωτική] φωνή μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα [με θέσεις ενάντια στην κατοχή και τον εποικισμό], αλλά δεν είναι και ο μόνος. Μια άλλη δυνατή φωνή είναι και αυτή του Γενικού Γραμματέα της [προοδευτικής] Συντεχνίας του Τουρκοκυπρίων Δασκάλων (της KTOS) Σενέρ [συμπτωματικά με το ίδιο όνομα] Ερτζίλ. Τις τελευταίες μέρες ήρθαν στο προσκήνιο οι απειλές και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η ζωή του [από τουρκοκύπριους εθνικιστές]. Πιο πολλά στο link http://www.haravgi.com.cy/site-article-27848-gr.php, αλλά και στο Blog μου – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/09/522009.html

Επανέρχομαι στον Λεβέντ για να πω ότι οι θέσεις του πάνω στο ζήτημα της λύσης τοπ κυπριακού δεν είναι και τόσο σαφείς [κάποτε συμφωνώ μαζί του και κάποτε όχι]. Όμως εκείνο που παρατηρώ είναι ότι τον επικαλούνται [επιλεκτικά και αποσπασματικά και κατα το δοκούν – δηλ. όπως τους βολεύει], συνήθως και όσοι αντιτίθενται στην ομοσπονδιακή λύση [ενδεικτική και η δική σου μπηχτή στο “Σχόλιο της Πιπεριάς” για «“βόρεια” και “νότια” τμήματα»], ή/και όσοι προτιμούν τη διατήρηση του σημερινού [διχοτομικού] status quo, ως “the second best solution”!

Οι λόγοι που αναφέρει ο Λεβέντ και που θα μπορούσε να τους επικαλεστεί ο Πρόεδρος για να μην συνεχίσει τις συνομιλίες [όπως ας πούμεν το άνοιγμα του περιφραγμένου μέρους της Αμμοχώστου ή η αποχώρηση έστω και μέρους των τουρκικών στρατευμάτων], θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από κάποιον άλλο Πρόεδρο που ψάχνει αφορμές ή έστω δικαιολογίες για να την κάνει από τις συνομιλίες. Είναι σαφές όμως ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι σαφές πως ΔΕΝ έχει τέτοιες προθέσεις και ούτε πιστεύω ότι αισθάνεται “στριμωγμένος” [όπως λέει ο Λεβέντ]. Αντίθετα, νομίζω ότι το προχτεσινό κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου στο οποίο τονίζεται ότι η προτεινόμενη λύση θα είναι “διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα” και ότι “η λύση πρέπει να είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ των δύο ηγετών και όχι αποτέλεσμα επιβολής εκ των έξω …”, δηλ. «λύσης από τους κυπρίους για τους κυπρίους», έχει ενισχύσει σημαντικά τον Πρόεδρο! [Πιο πολλά για το θέμα αυτό μπορείς να διαβάσεις στην τελευταία ανάρτηση στο Blog μου, στο link που παράθεσα πιο πάνω]. Γι’ αυτό και άποψη μου είναι πως οι τοποθετήσεις του Λεβέντ είναι βεβιασμένες.
[Καλώς ή κακώς τα πιο πολλά ζητήματα που αναφέρει και που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αιτίες για αποχώρηση του Προέδρου από τις συνομιλίες άπτονται της τελικής λύσης του κυπριακού και είτε δεν τέθηκαν για άμεση επίλυση ή προώθηση ή κι αν τέθηκαν, όπως το ζήτημα του Βαρωσιού, η άλλη πλευρά είτε κωλυσιεργεί είτε τα συνδέει με την τελική λύση].
Αυτά για την ώρα ...

Anef_Oriwn
Κυριακή 20/9/2009 – 10:03 π.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Anef Oriwn

Σε χαιρετώ. Δεν γράφω κείμενα δικά μου για τις εκλογές γιατί πραγματικά έχω "κολλήσει". Εχω κάνει κάποιες προσωπικές επιλογές γύρω από την σχέση μου με τον ΣΥΝ, αλλά θεωρώ σωστό να τις ανακοινώσω μετά τις εκλογές. Αυτός είναι ο κριότερος λόγος που δεν γράφω δικά μου κείμενα. Ομως αυτά που αναρτώ με εκφράζουν απόλυτα. Με καλύπτουν.

Για τον Λεβεντ

Είσαι άδικος μαζί μου. Εγώ αναρτώ συχνά πυκνά άρθρα του γιατί όπως σου έχω ξαναγραψει με εκφραζει απόλυτα. Οι απόψεις του, θεωρώ, ότι είναι γειωμένες με τον κυπριακό λαό. Ελληνες και Τούρκους.

Δυο λόγια για την ομοσπονδιακή λύση. Εγώ είμαι κάθετα αντίθετος στην συνομποσπονδία δυο κρατών. Θέλω η Κύπρος να επανενωθεί, όχι μόνο κρατικά. Θέλω και οι λαοί να είναι ενωμένοι. Δεν θέλω να δημιοργηθεί μια... εταιρία! Με καταλαβαίνεις νομίζω.

Ο Λεβέντ γράφει απλά, λαϊκά. Γράφει με συναίσθημα. Θεωρώ ότι είναι από τους λίγους που πιστεύουν πραγματικά σε μια ενιαία Κύπρο.

Αυτά τα λίγα...

Anef_Oriwn said...

ΚοκκινοΠίπερε,

Μα είπες σου κανένας ότι όσοι μιλούμε για ομοσπονδιακή λύση [συμπεριλαμβανομένου και του Εαυτού μου] είμαστε υπέρ της Ομοσπονδίας; Εδώ πιστεύω ότι βρίσκεται και η μεγαλύτερη οργανωμένη συσκότιση που γίνεται πάνω στο ζήτημα αυτό από τους αντιπάλους της ομοσπονδιακής λύσης. Στην ουσία η Ομοσπονδία αποτελεί και τη μόνη εφικτή λύση που θα βοηθήσει “… η Κύπρος να επανενωθεί … [και ο κυπριακός λαός – κι όχι “οι λαοί”, όπως εσύ λες] να είναι ενωμένοι.” Καλό θα ήταν αν μελετούσες λίγο περισσότερο [και μέσα από τα έγγραφα για τις μέχρι τώρα συνομιλίες, τα οποία διέρρευσαν] τις θέσεις που κατάθεσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας για την Ομοσπονδία ή αν αναρτούσες κάποιοι σχετικό άρθρο και να το κουβεντιάζαμε. [Κάτι τέτοιο προτίθεμαι να κάνω σύντομα στο Blog μου].

Για την ελληνική Αριστερά ίσως τα πούμε κάποια άλλη φορά ...

Anef_Oriwn
Κυριακή 20/9/2009 – 2:39 μ.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

Αγαπητέ anef Oriwn κατασκευασμένοι λαοί και έθνη δεν υπάρχουν. Οσο και αν προσπαθείς δεν γίνεται σύντροφε. Στη Κύπρο ζουν Ελληνες και Τούρκοι. Πολιτιστικά και εθνολογικά.

Πως χαρακτηρίζεται ένας λαός, ένα έθνος; Από τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, την ιστορία. Να το αλλάξουμε τώρα;

Ακόμα και ο Πρόεδρος Χριστόφιας στον προεκλογικό του λόγο είχε πει ότι είναι περήφανος για την ελληνικότητα του. Κάπως έτσι το είπε. Και φυσικά όλοι όσοι είμαστε περήφανοι για την καταγωγή αμς δεν είμαστε φασίστες και εθνικιστές.

Συμφωνώ μαζί σου για τα περί αποδοχής της ομοσπονδίας. Μόνο που φοβάμαι ότι μεγάλο κομμάτι της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας, και φυσικά η Τουρκία, δεν την θέλουν.

Σε ενημερώνω ότι διαβάζω με προσοχή τις θέσεις του Χριστοφιά. και δεν σου κρύβω ότι από αυτές έχει ανέβει στην πολιτική μου εκτίμηση.

Μάκης

Anef_Oriwn said...

Αγαπητέ ΚοκκινοΠίπερε,
Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάπου συγχύζεις τους πολιτικούς όρους “λαός” και “έθνος”; Λαός είναι γενικά ο κόσμος που κατοικεί σ’ ένα μέρος που μπορεί να είναι η κοινή του πατρίδα και στην προκείμενη περίπτωση μιλάμε για κυπριακό λαό που περιλαμβάνει όλες τις κοινότητες [εθνικές και θρησκευτικές] που κατοικούν εδώ [έλληνες, τούρκους, μαρωνίτες, αρμένιους, λατίνους]. Κι ως κυπριακός λαός [ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι] έχουμε και κοινά ήθη και κοινές παραδόσεις και ακόμα και κοινές κοινωνικές εξεγέρσεις [και παλαιότερες και νεότερες]. Το έθνος είναι κάτι το διαφορετικό και λίγο πολύ έχει τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις. Εδώ γίνεται από πολλούς έντεχνα ένα ανακάτωμα, πιθανό για να προκαλέσουν σύγχυση. Κανένας [από την Αριστερά] δεν έχει επίσημα μιλήσει για κυπριακό έθνος, αλλά για κυπριακή ταυτότητα. Κι όταν ο Σενέρ Λεβέντ δηλώνει ότι είναι πρώτα κύπριος [κι όλοι το χειροκροτούν] άραγε τι να εννοεί; [Ρητορικό το ερώτημα μου].

Anef_Oriwn
Κυριακή 20/9/2009 – 5:43 μ.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

Αγαπητε anef oriwn, στη Μεγάλη Βρετανία κατοικούν Αγγλοι, Σκωτσέζοι, Ουαλλοί και (Βορειο) Ιρλανδοί. Είναι όλοι Βρετανοί. Σωστά; Σωστά. Τους λεει κανένας Βρετανούς; Οχι βέβαια. Για Αγγλο Ρούνεϊ μιλάμε, για Ουαλό Γκιγκς (επειδή είμαι Μαν. Γιουνάιτεντ τα παραδείγματα...). κ.λ.π.

Προφανώς οι κάτοικοι της νήσου Κύπρου είναι Κύπριοι. Τι θα ήταν; Ισπανοί; Ομως στη νήσο Κύπρο κατοικούν Ελληνες και Τούρκοι.
Και ως τέτοιοι πρέπει να συμβιώσουν ειρηνικά.
Να βρουν αυτά τα (πολλά) που τους ενώνουν και να πορευθούν με ειρήνη.

Δεν είμαι ούτε σωβινιστής, ούτε "τυφλός". Στην Θράκη κατοικούν άνθρωποι που τος αποκαλούμε (και είναι βέβαια στο θρήσκευμα...) Μουσουλμάνοι. Ομως εθνοτικά νιώθουν (και οι περισσότεροι είναι...) Τούρκοι, Τουρκογενείς.

Εγώ αγαπητέ σύντροφε τα έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου. δεν μπορεί να είναι Ελληνες της Πόλης, της Β. Ηπείρου (Ν. Αλβανίας) ή της Κύπρου και οι... άλλοι να είναι Μουσουλμάνοι της Θράκης ή Μουσουλμανική μειονότητα της Κύπρου.

Επί της ουσίας δεν διαφωνούμε. Να το ξέρεις.

Αλήθεια πιστεύεις ότι είμαστε κοντά σε λύση;

Με ενδιαφέρει η άποψή σου...

Anef_Oriwn said...

Όχι, αγαπητέ ΚοκκινοΠίπερε, δυστυχώς ΔΕΝ “είμαστε κοντά σε λύση”! Λείπουν οι κοινωνικοπολιτικές δυναμικές καθώς και οι συνεπακόλουθες κοινωνικές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις υπέρ της Ομοσπονδιακής λύσης. Τις απόψεις μου τις έχω εκφράσει αναλυτικά σε αναρτήσεις μου στο Blog μου καθώς και σε πολλά σχόλια μου ένθεν και ένθεν.
Πιο κάτω θα παραθέσω κάποια αποσπάσματα από δύο κείμενα μου που θα τα βρεις στα links http://aneforiwn.blogspot.com/2009/09/492009-momentum.html και http://aneforiwn.blogspot.com/2009/06/322009.html

“Τέτοιες δυναμικές λύσης [ή και για μη λύση] δημιουργήθηκαν και με το Σχέδιο Ανάν αλλά και με την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Στις δύο αυτές τελευταίες περιπτώσεις η δυναμική για λύση και επανένωση καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό κύρια και από την ανάγκη για εδραίωση της ειρήνης και για τη δημιουργία μιας ενιαίας οικονομίας και αγοράς στο νησί, που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την περαιτέρω [καπιταλιστική] ανάπτυξη του τόπου.
Όμως από τη μια η [παγκόσμια] οικονομική κρίση που περιόρισε την επιχειρηματική δραστηριότητα και τις επενδύσεις, κι από την άλλη η αδυναμία της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να απεγκλωβιστεί [πολιτικά και οικονομικά] από την Άγκυρα [κάτι που επισημαίνεις κι ΕΣΥ, αγαπητέ PolitisPittas] σε συνδυασμό μάλιστα και με την έξαρση του εθνικισμού και των αντιομοσπονδιακών φωνών [και δη των καμουφλαρισμένων] στη δική ΜΑΣ πλευρά, περιχαρακώνουν την κάθε πλευρά στις θέσεις της και οδηγούν τα πράματα σε τελμάτωση! Και προσωπικά ΔΕΝ βλέπω [δυστυχώς] να υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις ή οι ιστορικές συγκυρίες στην κοινωνία για να δημιουργηθούν δυναμικές από εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές [την Αριστερά και τη φιλελεύθερη Δεξιά] δυνάμεις [και στις δύο κοινότητες] που φύσει και θέσει στηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση για κοινωνικές παρεμβάσεις υπέρ των προσπαθειών για λύση και επανένωση.
Μήπως τελικά ο εγκλωβισμός ή έστω η μακροχρόνια προσήλωση του ΑΚΕΛ [και γενικότερα της κυπριακής Αριστεράς] σε τακτικές που υποβάθμιζαν το κοινωνικό και το ταξικό περιεχόμενο του κυπριακού [για χάριν του εθνικού και της λεγόμενης εθνικής ενότητας] ΔΕΝ βοηθούν στην ανάπτυξη τέτοιων δυναμικών;



“Καταλήγω λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι η προσπάθειες για εξεύρεση λύσης στη βάση των διατήρησης των υφισταμένων ατομικο-ιδιοκτησιακών ανταγωνιστικών σχέσεων (και διαχωρίζοντας το εθνικοαπελευθερωτικό στάδιο το αγώνα μας από το κοινωνικό), αν τελικά οδηγήσουν στην επίτευξη κάποιας συμβιβαστικής λύσης τούτη η λύση θα εξυπηρετεί πρώτα και κύρια τα συμφέροντα των κυρίαρχων οικονομικά κοινωνικών ομάδων και στις δύο κοινότητες.”

Anef_Oriwn
Κυριακή 20/9/2009 – 8:04 μ.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

Anef Oriwn γράφεις: "Μήπως τελικά ο εγκλωβισμός ή έστω η μακροχρόνια προσήλωση του ΑΚΕΛ [και γενικότερα της κυπριακής Αριστεράς] σε τακτικές που υποβάθμιζαν το κοινωνικό και το ταξικό περιεχόμενο του κυπριακού [για χάριν του εθνικού και της λεγόμενης εθνικής ενότητας] ΔΕΝ βοηθούν στην ανάπτυξη τέτοιων δυναμικών;"
Να δεχθώ ότι ισχύει το παραπάνω. Ομως το ίδιο ακριβώς δεν ισχύει και για την Τουρκοκυπριακή πλευρά;

Πιστεύω ότι χρειάζεται ειλικρίνεια και από τις δυο πλευρές και εδώ θα μου επιτρέψεις να πω ότι για τον Χριστόφια βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι αυτά που λεει τα πιστεύει. Για την επανένωση του νησιού. Ομως για τον Ταλάτ δεν είμαι καθόλου βέβαιος... Δυστυχώς!

εξαποδώ said...

Δυνατότητα ελεύθερης εγκατάστασης Τούρκων στην Κύπρο ζητά ο Ταλάτ

Anef_Oriwn said...

@ ΚοκκινοΠίπερο,
Πριν απ’ εκείνη την κουβέντα μου είχα μιλήσει “… την αδυναμία της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να απεγκλωβιστεί [πολιτικά και οικονομικά] από την Άγκυρα ...”, κάτι που σίγουρα δεν αφήνει τον Ταλάτ έξω. Γι’ αυτό κι εγώ μια την άλλη υπερθεματίζω την αναγκαιότητα των κοινωνικών παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων.

***********
@ Εξαποδώ,
Ο Ταλάτ μπορεί να ζητά ότι νομίζει, τούτο δεν σημαίνει ότι θα γίνει και αποδεκτό ...

Anef_Oriwn
Δευτέρα 21/9/2009 – 3:55 μ.μ.