Thursday, September 11, 2008

Πάρε - δώσε, το λένε, όχι δώσε - δώσε

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Επιτέλους! Να ξεκινήσουν σήμερα οι συνομιλίες, να μπούμε στα βαθιά μπας και γλυτώσουμε από τις κινήσεις καλής θέλησης. Διότι τελικά, είναι πολύ κουραστικό να κάνεις συνέχεια δώρα και να μην βλέπεις ανταπόδοση. Ακόμα και χτες, παραμονή έναρξης συνομιλιών, η ανταπόδοση του Ταλάτ στην επίθεση φιλίας του Προέδρου Χριστόφια ήταν υβριστική. Μίλησε ακόμα και για το σύντροφο και φίλο Δημήτρη Χριστόφια, με τον οποίο όπως διακηρύσσεται μέρα παρά μέρα, έχουν τη χημεία και μπορούν να βρουν λύση, για να τον κατηγορήσει ότι είναι άπειρος στα καθήκοντα του και ότι κάνει δηλώσεις στα ΜΜΕ «οι οποίες δημιουργούν συνθήκες αντιπαράθεσης με την τουρκοκυπριακή πλευρά».

Δηλαδή εκεί που νομίζαμε ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει πετύχει να προσεγγίσει την τουρκοκυπριακή πλευρά, με δηλώσεις και ενέργειες, που πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια και τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές, ξαφνικά είναι κατηγορούμενος ότι όχι μόνο δεν είναι θετικός αλλά δημιουργεί και συνθήκες αντιπαράθεσης. Δηλαδή, αυτά που έλεγε ο κ. Ταλάτ για τον Τάσσο Παπαδόπουλο τα λέει και για τον Δημήτρη Χριστόφια. Αλλά, αφού ξεκινούν οι συνομιλίες και θα εμπλακούμε σε ένα πάρε δώσε, θα ήταν καλό να κάνει μια αυτοκριτική η διαπραγματευτική ομάδα του κ. Χριστόφια για το τι έδωσε τους τελευταίους μήνες και τι πήρε για να ξέρει πού βαδίζει και να ξέρουμε κι εμείς με ποιο τρόπο εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής κοινότητας την οποία εκπροσωπεί (αυτό πρέπει να το υπενθυμίζουμε συνέχεια) στις συνομιλίες ο Πρόεδρος Χριστόφιας και η ομάδα του.

Η κορύφωση είναι η δημόσια δέσμευση αποδοχής 50.000 εποίκων (όταν ο Ταλάτ δεν αποδέχθηκε ούτε καν να συσταθεί ομάδα εργασίας γι΄ αυτό το θέμα) και η εκ περιτροπής προεδρία, που δήθεν έχουν αποδεχθεί προηγούμενοι Πρόεδροι. Διότι, ακόμα και αν τα έχουν αποδεχθεί σε διαπραγματεύσεις ίσχυε πάντα η συμφωνία ότι καμιά επιμέρους αποδοχή δεν ισχύει αν δεν συμφωνηθεί το σύνολο. Αλλά, έστω κι έτσι, οφείλει ο Πρόεδρος ή οι εκπρόσωποι του να δώσουν στοιχεία, να πουν ποιος και πότε, παρά να λένε «κουβέντες», που λέει οποιοσδήποτε στο καφενείο της γειτονιάς. Ποια ανταλλάγματα πήρε όμως η πλευρά μας στα δώρα καλής θέλησης, που έκανε.

Μόνο υβριστικές απαντήσεις: Η απαγόρευση της εκδρομής στον άγιο Μάμα, η εκδίωξη των πιστών στον απόστολο Βαρνάβα, ο Ερντογάν στα κατεχόμενα, οι δηλώσεις ότι δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ η Μόρφου στους Ελληνοκύπριους, οι απίστευτες δυσκολίες για τη λειτουργία του σχολείου στο Ριζακάρπασο. Η μόνη κίνηση καλής θέλησης που είδαμε να κάνει ο Ταλάτ ήταν ένα κινητό τηλέφωνο, που πρόσφερε στον κ. Χριστόφια. Κι αυτό, όπως εξήγησε ο Πρόεδρος ήταν προσωπικό δώρο. Εκτός αν μας αρκεί αυτό για τις 50.000 εποίκους.

Εφημερίδα Φιλελεύθερος, 11/9/2008

1 comment:

Anonymous said...

Έλα, μη χαλάς το κλίμα! Για το κλίμα τον βγάλαμε πρόεδρο, αυτό είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα. Το κλίμα με τη διεθνή κοινότητα («ας πάψουμε να είμαστε τα μαύρα πρόβατα», και γίναμε τελικά σκέτα πρόβατα άχρωμα, άοσμα, ενίοτε βελάζοντα και πάντως ψηλο-πρόθυμα για σφαγή), το κλίμα με την τουρκοκυπριακή κοινότητα (α, στην τελευταία τελευταίως ψηλο-συμπεριλαμβάνουμε και τους εποίκους, τούρκοι είναι, στην Κύπρο μένουν, άρα;), το κλίμα στην Ευρώπη, το κλίμα στην Αμερική, το κλίμα στους πόλους («να λυώσουμε τους πάγους»)κλπ, κοκ, etc... Και μετά ήρθε ο γάιδαρος και το φαγε. Και επειδή η μετεωρολογική υπηρεσία του προεδρικού προβλέπει τον κακό μας τον καιρό, είπαμε να κάνουμε και μια ταχύρυθμη εκπαίδευση στο σύνολο των πολιτών, αρχίζοντας φυσικά από τα βλαστάρια. Βέβαια, «περασμένα-ξεχασμένα». Ό,τι δώσαμε ως τώρα, τα ξεχνάμε, και πάμε παρακάτω. Ξεχνάμε και ότι ξεχάσαμε να πάρουμε οτιδήποτε για αυτά που (ξεχάσαμε ότι) ήδη δώσαμε. Το μόνο που δεν ξεχνάμε είναι ... το κλίμα! Και μετά από όλα αυτά έρχεται τούτη η φυλλάδα (και 1-2 άλλες) να το διαταράξει; Πιπέρι!!! (όχι απ το δικό σου βρε :-))

Και για το συνδέσω με το επόμενό σου post (είδες, 2 σε 1), εκτός από τη μνήμη, και τα πρόβατα κοντά ποδάρια έχουν. Ο Χριστόφιας βρίσκεται στην προεδρία με την υποστήριξη τριών (από τα 4 «μεγάλα») κομμάτων, και το τέταρτο, η «αξιωματική αντιπολίτευση» (τουλάχιστον η ηγεσία του) υπερθεματίζει 110% με την εξωτερική πολιτική. Ποιός στο καλό θα ρωτήσει τον πρόεδρο (ο οποίος πριν 6-7 μήνες μόλις εξελέγει) πού ακριβώς στο κυβερνητικό του πρόγραμμα αναφέρονται τα όσα σήμερα πρεσβεύει; Ανησυχούν στηρίζοντας, και στηρίζουν ανησυχώντας. Και για να απαντήσω και στο καταλικτήριο σου ερώτημα: όταν δεν υπάρχει μνήμη, τι νόημα έχει η κρίση; Το ευθυκρινέστερο χρυσόψαρο μια ζωή στη γυάλα θα την βγάλει. Είπαμε ότι το 2004, την ώρα της κρίσεως, έπεσαν οι μάσκες. Ε, και τι έγινε; Το 04 είναι παρελθόν, και την μνήμη στη χώρα του «Δεν Ξεχνώ» την έφαγε η μαρμάγκα.

Άντε και καλό χειμώνα!