Sunday, February 3, 2008

O MacManus γράφει....

" Όταν ήμουνα παιδί, τις ΑΝΤΙΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ τις διοργάνωναν… οι Φασίστες, οι τραμπούκοι του Παρακράτους της ”Καρφίτσας” και της ΕΚΟΦ, οι Εμμανουηλίδηδες, οι Γκοτζαμάνηδες κλπ τρικυκλιστές, οι δολοφόνοι του Λαμπράκη και του Πέτρουλα, όξω από τα κινηματοθέατρα όταν ομιλούσαν βουλευτές της ΕΔΑ.

Σήμερα τις αντισυγκεντρώσεις τις διοργανώνουν αυτοί που παρελαύνουν 150 μέρες τον χρόνο στους δρόμους της Αθήνας σε Πορείες Διαμαρτυρίας εναντίον παντός επιστητού.

Και τι θα σας έβλαπτε ρε λεβέντες να “παρελάσουν” και μιά φορά τον χρόνο 300 μαλάκες διά να “τιμήσουν” [my ass] τους κατα-φαντασίαν νεκρούς τους στα Ίμια;

Χέστηκε η φοράδα στο Γενί Τζαμί.

Εκτός αν γουστάρατε γενικώς το πλάκωμα σε “στυλ Παιανίας”: Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί. Τότες πάω πάσο.

Αλλά δεν είναι Δημοκρατικό να εμποδίζεις τον άλλον να κάνει την Πορειούλα του, όταν ΕΣΥ μας έχεις γαμήσει τον φλάρο με (δις)εβδομαδιαίες πορείες όλον τον χρόνο!

Τέλος πάντων! Ούτως ή άλλως ζούμε σε μιά Χώρα όπου Αριστερό και Προοδευτικό θεωρείται η κάθε εμετική σαχλαμάρα που ξεστομίζει ο κώλος του κάθε J95, οπότε ο δικός μου λόγος/αντίλογος περιττεύει να’ούμε! "

Η συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ήταν επιτυχής (από το www.e-rooster.gr)

...χάρις τους "αντιεξουσιαστές". Η αντισυγκέντρωση τους στην ίδια πλατεία είχε ως αποτέλεσμα τα χθεσινά επεισόδια κάνοντας δώρο έτσι στα Χρυσά Αυγά διαφήμιση χιλιάδων ευρώ. Την προβολή που απέκτησαν λόγω των οδομαχιών και των καταστροφών ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν την φανταζόντουσαν. Αν δεν πήγαιναν οι "αντιεξουσιαστές" εκεί, τα Χρυσά Αυγά θα παρέμεναν στην αφάνεια που ήταν, για τους περισσότερους πολίτες ουσιαστικά δεν υπήρχαν. Εγώ μάλιστα νόμιζα ότι είχε διαλυθεί αυτή η οργάνωση εδώ και καιρό, τώρα 11.000.000 έμαθαν την ύπαρξη της.

Όχι μόνο έμαθαν την ύπαρξη της αλλά πολλοί θα την δουν με συμπάθεια, γιατί ήταν θύματα επίθεσης τα μέλη της. Αυτήν την φορά, τις άλλες που είναι οι θήτες δεν τις γνωρίζουν οι τηλεθεατές αλλά και αν τις μάθουν υπάρχει περίπτωση λόγω των προκαταλήψεων που έχει η ελληνική κοινωνία να προσηλυτίσει η οργάνωση πολλούς από αυτούς. Σε κάθε περίπτωση βγαίνει κερδισμένη η Χ.Α. από την προβολή που της προσφέρουν οι "αντιεξουσιαστές".

Την επόμενη φορά λοιπόν αντί να καταστρέψουν τις ατομικές μας περιουσίες (αλλά και την δημόσια, ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα; Οι φορολογούμενοι πάλι) και να εμποδίζουν τους ανθρώπους να κυκλοφορήσουν, καλύτερα να κάνουν έναν έρανο μεταξύ τους και να δωρίσουν τα λεφτά απευθείας στην Χ.Α. Δεν χρειάζεται αν θέλουν να την διαφημίσουν να διαχέουν το κόστος και στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Δυο ομάδες κάφρων με μπλε-λευκές και κόκκινες-μαύρες σημαίες κρατούσαν όμηρο την πόλη μας. Την επόμενη φορά παιδάκια δώστε ραντεβού σε κανέναν αγρό να παίξετε, η πόλη μας δεν είναι πεδίο μάχης. Τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία.

ΥΓ: αντιεξουσιαστές τρόπος του λέγειν, με τις καταστροφές ενισχύουν την εξουσία του Κράτους εφόσον οι πολίτες θα θεωρούν ότι χρειάζονται περισσότερο από αυτό για την προστασία των περιουσιών και της σωματικής τους ακεραιότητάς. Βάλτε κάμερες, σκυλιά ότι χρειάζεται για να μας απαλλάξετε από τους κάφρους θα είναι το αίτημα της κοινωνίας. Αυτός είναι ο δρόμος προς το Αστυνομικό Κράτος. (βαλτοί είστε ρε; :-Ρ)

ΥΓ2: Χωρίς πλάκα τώρα η μόνη λύση είναι η απομόνωση αυτής της ομάδας και η
ιδεολογική κατατρόπωση. Αυτός είναι πιο κατάλληλος τρόπος για να πάψουν να στρατολογούν νέα μέλη. Τα καφριλίκια μόνο καλό τους κάνουν.

8 comments:

Anonymous said...

τι εννοεις με την φραση κατα φαντασια νεκρους

Κόκκινη Πιπεριά said...

Εγώ δεν εννοώ τίποτα. Το κείμενο είναι του Μακ Μάνους.

Anonymous said...

το δημοσιευεις αλλα δεν το ασπάζεσαι δηλ?

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Ανωνυμε ίσως δεν γνωρίζεις ότι πολλες φορές στο μπλογκ μου δημοσιεύω κείμενα ε τα οποία δεν συμφωνώ απολύτως! Αλλά αν δημοσιευα κείμενα μόνο των απόψεων μου τι νόημα έχει;

Anonymous said...

Δεν εννοεί βέβαια ότι δεν είναι νεκροί αλλά ότι κατά φαντασίαν είναι νεκροί της Χρυσής Αυγής γιατί φυσικά οι 3 αξιωματικοί των Ιμίων δεν ήταν χρυσαυγίτες.
Αλλά αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο και διάφορα πολιτικά ρεύματα οικειοποιούνται θύματα που δεν ανήκαν σε αυτά για να κερδίσουν κύρος.
Και στη γιορτή του Πολυτεχνείου υπάρχουν αναρχικοί που καίνε ελληνικές σημαίες ενώ υποτίθεται ότι τιμούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου ενώ οι τότε έγκλειστοι δεν είχαν καμμία τέτοια διάθεση και μάλιστα στην αρχή της πορείας πηγαίνει η ματωμένη σημαία
της εξέγερσης που είναι ίδια με αυτές που καίνε οι αναρχικοί στην ουρά της πορείας.
Τώρα αν μετά από μερικά χρόνια οι νέες γενιές θα φθάσουν να πιστεύουν ότι οι 3 νεκροί των Ιμίων ήταν χρυσαυγίτες και η Τσιλέρ αντιρατσίστρια είναι άλλο θέμα.

Anonymous said...

βεβαίως όχι αλλα τουλάχιστον αυτοί τους τιμούν. παρόλο που τέτοιες εκδηλώσεις δεν πρέπει να είναι συγκεκριμένου φορέα . έστω και αν εγώ είμαι νησιώτης (έξω απο τα πράγματα εννοώ) μόνο αυτούς ακούω να τους τιμούν και αυτούς που έκαναν την αντιδιαδήλωση τους κατακρίνω

κόκκινη πιπεριά οχι δεν το γνωριζα

Anonymous said...

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Νίκος Χιδίρογλου
Εκδόσεις Ερωδιός


Δελτίο Τύπου

Ελλάδα, σωτήριο έτος 2020 μ. Χ. Η επικράτηση μιας κάστας πολιτικών που πρεσβεύουν ένα κράμα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών ιδεοληψιών, έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Η πολιτισμική ομογενοποίηση λυγίζει τις αντιστάσεις του μέσου πολίτη, οδηγώντας τον στην αδράνεια. Η χαλάρωση των ηθών και η εφαρμογή των θετικών διακρίσεων, οδηγούν στην απόλυτη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων και φέρνουν την ελληνική κοινωνία στο χείλος του γκρεμού. Η πολυπολιτισμική κοινωνία, δείχνει να λυγίζει κάτω από το βάρος των ανομιών της και των αφύσικων και ανήθικων συμβάσεών της. Όμως, κάποιοι υπολόγιζαν χωρίς τη νεολαία, που ξεσηκώνεται, αντιδρώντας στο γκρέμισμα των εκκλησιών και στην εξάλειψη κάθε τι του ελληνικού. Οι παλιοί τρόποι κερδίζουν οπαδούς και ο λαϊκός αυθορμητισμός επιστρέφει και ξεσπά, απειλώντας ως ασταμάτητος χείμαρρος το σύστημα, που κλυδωνίζεται. Την ίδια ώρα, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός εξαπλώνεται και κερδίζει τις καρδιές και την ψυχή των νέων, των απόκληρων και των περιθωριοποιημένων, αλλά και όσων αδυνατούν να συμβιβαστούν με την κοινωνική εξαχρείωση και αναζητούν όραμα και ελπίδα. Ο ήρωάς μας, έχοντας βρεθεί από το ζενίθ στο ναδίρ, δεν έχει πλέον τίποτε να χάσει. Από πετυχημένος επαγγελματίας και ομοτράπεζος του συστήματος, καταλήγει δραπέτης και άστεγος, ζώντας προσωρινά μια άσκοπη καθημερινότητα. Όμως, ξυπνάει από το λήθαργο, μαζεύει τα κομμάτια του και οργανώνεται στις γραμμές της «Μάχης», πολεμώντας για την Ελευθερία και γράφοντας το προσωπικό του έπος.

Anonymous said...

Ethniko!!!!