«Τη δεύτερη ημέρα που πάτησα το πόδι μου στη Βουλή μου πρότειναν να γίνω πρόεδρος», είπε. «Νόμιζα ότι έκαναν πλάκα». Η 52χρονη Μπολντρίνι λέει ότι η επιλογή της και η τοποθέτηση του σταυροφόρου κατά της μαφίας, εισαγγελέα Πιέτρο Γκράσο, στην προεδρία της Γερουσίας μπορεί να θεωρηθεί ως απάντηση των παραδοσιακών κομμάτων στις επικρίσεις του Κινήματος 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Η πρόεδρος της ιταλικής Βουλής υποστηρίζει ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου πρέπει να ενωθούν γύρω από το αίτημα των αναπτυξιακών μέτρων και τονίζει ότι η αλλαγή στρατηγικής της Ευρώπης αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα, ώστε να μη σημάνουν οι ευρωεκλογές «το τέλος του ευρωπαϊκού ονείρου».
– Ζητάτε τη δημιουργία «κοινού μετώπου» του Νότου για την καταπολέμηση της ανεργίας. Πώς θα γίνει αυτό;
– Τα υφεσιακά μέτρα από μόνα τους δεν λειτουργούν. Ισως έχει έρθει η ώρα να συμπληρώσουμε τη λιτότητα με μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης. Χώρες που βρίσκονται πάνω-κάτω στην ίδια θέση πρέπει να υψώσουν από κοινού τη φωνή τους, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα. Πρέπει να επενδύσουμε στην απασχόληση των νέων, τη μείωση της φορολογίας όσων δημιουργούν θέσεις εργασίας, οι τράπεζες πρέπει να χρηματοδοτήσουν τις νέες εταιρείες ανθρώπων με καλές ιδέες. Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή. Πρέπει να επαναδιατυπώσουμε το πολιτικό όραμα της Ευρώπης αν πρόκειται να εμποδίσουμε την επιτυχία αντιευρωπαϊκών, εξτρεμιστικών, ξενοφοβικών κομμάτων στις ευρωεκλογές. Υπάρχει ένα δημοκρατικό σπρεντ που δεν το λαμβάνουμε υπόψη, κοιτάμε μόνο το σπρεντ των ομολόγων.
– Εχετε δοκιμάσει να τα πείτε αυτά στους δανειστές;
– Η πρώτη επίσημη επίσκεψή μου είναι τώρα στην Αθήνα. To επέλεξα γιατί έχουμε πολλά κοινά, ξεκινώντας από τις κυβερνήσεις συνασπισμού που και στις δύο χώρες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Επίσης μοιραζόμαστε τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και μας απασχολεί η ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο των συνόρων και στα θεμελιώδη δικαιώματα. Ολη η Ευρώπη πρέπει να εμπλακεί στο θέμα αυτό, χρηματοδοτώντας και το κόστος αλλά κι εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε λίγη κυριαρχία στην Ευρώπη. Καμία χώρα δεν θέλει να παραχωρήσει εξουσίες, αλλά όλες παραπονιούνται ότι η Ευρώπη δεν λύνει τα προβλήματα. Επαναλαμβάνω ότι πολλά θα εξαρτηθούν από το πώς θα ψηφίσουμε. Γιατί αν ψηφίσουμε αντιευρωπαϊκά κόμματα, θα είναι το τέλος ενός ονείρου. Κανείς δεν πρέπει να αδιαφορεί για το τι συμβαίνει εκτός των συνόρων γιατί αργά ή γρήγορα θα τον επηρεάσει.
– Αυτή η διαπίστωση δεν αφορά μόνο την Eυρωπαϊκή Eνωση.
– Αφορά και τη Συρία, την Ερυθραία, τη Σομαλία. Εμείς στην Ευρώπη θέλουμε να σταματήσουμε την εισροή ανθρώπων, να βγάλουμε το ναυτικό να περιπολεί στη Μεσόγειο. Πιστεύουμε πραγματικά ότι είναι λύση αυτή; Αν δεν κοιτάξουμε τους λόγους για τους οποίους νέοι άνθρωποι παίζουν ρώσικη ρουλέτα στη θάλασσα, δεν θα πετύχουμε τίποτα. Πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο πολιτικό κεφάλαιο στις χώρες από τις οποίες οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να φύγουν. Από την Ερυθραία ο κόσμος φεύγει γιατί τους παίρνουν στον στρατό στα 17 και τους κρατάνε ώς τα 50, άνδρες και γυναίκες. Ο δικτάτορας Αφεβέκι πιστεύει ότι ακόμη βρίσκεται σε πόλεμο με την Αιθιοπία επειδή η Αιθιοπία δεν αναγνωρίζει το ψήφισμα του ΟΗΕ για μία λωρίδα γης. Υπάρχει χώρος για πολιτικές και διπλωματικές διαπραγματεύσεις. Στη Σομαλία επικρατεί 20 χρόνια χάος. Μια ολόκληρη γενιά Σομαλών ζει στο Τατάβε, το στρατόπεδο προσφύγων στα σύνορα της Κένυας, που έχει πληθυσμό 500.000 ανθρώπους και είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Κένυας, μετά το Ναϊρόμπι και τη Μομπάσα. Γιατί θεωρούμε σκάνδαλο αν ένας πρόσφυγας προσπαθήσει να φθάσει στην Ευρώπη; To 85% των προσφύγων παραμένει στον νότο.
– Τι μπορεί να γίνει, πιο συγκεκριμένα;
– Πρέπει να δούμε τις χώρες - ενδιάμεσους σταθμούς, π.χ. τη Λιβύη, που συχνά είναι πολύ επικίνδυνες για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αν στόχος μας είναι να σώσουμε ανθρώπινες ζωές πρέπει να προσφέρουμε εναλλακτικές. Υπάρχει το πρόγραμμα του ΟΗΕ για την επανεγκατάσταση, που ελέγχει τι συμβαίνει στις ενδιάμεσες χώρες, βλέπει ποιοι χρειάζονται προστασία και τους στέλνει στις χώρες που συμφωνούν να τους δεχθούν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μπουν σε σαπιοκάραβα. Πέρυσι στις 27 χώρες της Ε.Ε. μετεγκαταστάθηκαν κατ’ αυτό τον τρόπο μόλις 4.000 άνθρωποι. Οι ΗΠΑ από μόνες τους πήραν 70.000. Θα μπορούσε επίσης να δοθεί η δυνατότητα σε όσους θέλουν να υποβάλουν τα χαρτιά τους στις ενδιάμεσες χώρες. Αντί γι’ αυτό λειτουργεί ένα κύκλωμα στο οποίο πληρώνουν πάρα πολλά χρήματα, ρισκάρουν τη ζωή τους, χιλιάδες πεθαίνουν κάθε χρόνο και η κατάσταση δεν λύνεται.
– Το αντεπιχείρημα είναι ότι έτσι ενθαρρύνονται οι αφίξεις.
– Οχι. Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να φύγουν μακριά από το σπίτι τους. Το 85% των ανθρώπων μένει κοντά, ελπίζοντας να επιστρέψει στο σπίτι του το ταχύτερο δυνατό. Κοιτάξτε τη Συρία. Υπάρχουν 6 εκατ. εσωτερικοί πρόσφυγες, 2,5 εκατ. πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες. Κοιτάξτε πόσοι Σύροι φθάνουν στην Ευρώπη. Ελάχιστοι. Και το επιχειρούν τώρα, όχι στην αρχή, επειδή απελπίστηκαν που ο πόλεμος συνεχίζεται για τρίτη χρονιά. Εχουμε τη φοβία ότι όλοι θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη. Δεν θα συνέβαινε αυτό αν υπήρχε κανονική πολιτική για τους μετανάστες. Πολλοί υποβάλλουν αιτήσεις ασύλου γιατί δεν υπάρχει νόμιμο κανάλι μετανάστευσης.
Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
No comments:
Post a Comment