«Λυπάμαι πραγματικά για τον θάνατο του Παύλου Φύσσα, δεν είμαι ναζιστής και ποτέ δεν συμμετείχα στην σύνταξη ενός καταστατικού, που ασπάζεται τον ναζισμό. Πιστεύω στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία και δεν μπορεί να είμαι υπεύθυνος για όσα κάνει κάθε μέλος της Χρυσής Αυγής», δήλωσε ο Νίκος Μιχαλολιάκος στην απολογία του και ξαφνικά θυμήθηκα τον Εκτορα Τσιρονίκο. Ποιος είναι ο εν λόγω αποθανών;
Λοιπόν ο Έκτωρ Τσιρονίκος γεννήθηκε το 1882 στην Αράχωβα Αρκαδίας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή της Γαλλίας και το 1903 εγκαταστάθηκε στο Ροστόβ της Ρωσίας, όπου ασχολήθηκε με διάφορες επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρωσία, ο Τσιρονίκος διετέλεσε πρόξενος της Αγγλίας και πρόεδρος της εκεί ελληνικής κοινότητας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, έζησε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με εφοπλιστικές επιχειρήσεις, και το 1928 εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες, όπου ίδρυσε επενδυτική και κατασκευαστική εταιρία. Παράλληλα, από το 1934 ήταν εμπορικός σύμβουλος της εκεί ελληνικής πρεσβείας και μετά την κατάληψη του Βελγίου το 1940 απελάθηκε στην Ελλάδα. Ηταν από τους πρώτους που συνεργάστηκαν με το γερμανικό κατοχικό καθεστώς. Διετέλεσε υπουργός Γεωργίας και Επισιτισμού στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου (Δεκέμβριος 1942-Ιούλιος 1943) και στη συνέχεια υπουργός Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας (Απρίλιος 1943-Σεπτέμβριος 1944), αντιπρόεδρος (Μάρτιος-Σεπτέμβριος 1944) και υπουργός Εθνικής Προνοίας (Απρίλιος-Σεπτέμβριος 1944) στην κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη. Τον Σεπτέμβριο του 1944 πήγε στη Βιέννη, όπου ως εντολοδόχος των Ναζί, μετά την αποχώρηση των τελευταίων από την Ελλάδα, σχημάτισε κυβέρνηση Ελλήνων γερμανοφίλων, μαζί με τους Ι. Πασσαδάκη και Κ. Γούλα. Μετά την Απελευθέρωση καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων και τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς. Το 1947 μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και έμεινε στη φυλακή ως το 1952, οπότε του δόθηκε χάρη. Πέθανε το 1964 στο Γηροκομείο Αθηνών.
Το 1983 "κάποιοι" θυμήθηκαν το κείμενο του: "Επανάστασις και αλήθεια" στο οποίο υποστήριζε: "Μας λένε ότι με τον τρόπο, πού χρησιμοποιούμε και με την μορφή πού έχει ή προπαγάνδα μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε αρεστοί στο λαό, να γίνουμε δηλαδή αρεστοί σε αυτούς που επιβάλλουν την γνώμη τους στον λαό. Εάν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, εάν δηλαδή ο αγώνας μας ήταν ένα από τα πολλά κομμάτια του συστήματος, που έχει επιβάλλει σήμερα αυτό το σάπιο σύνολο άξιων, τότε ποια θα ήταν ή δική μας αποστολή; Τότε ποια θα ήταν η δική μας Επαναστατική Συνείδηση, μια Συνείδηση αποφασισμένη και ορκισμένη για μια ολοκληρωτική αντιστροφή των άξιων;
Λοιπόν ο Έκτωρ Τσιρονίκος γεννήθηκε το 1882 στην Αράχωβα Αρκαδίας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή της Γαλλίας και το 1903 εγκαταστάθηκε στο Ροστόβ της Ρωσίας, όπου ασχολήθηκε με διάφορες επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρωσία, ο Τσιρονίκος διετέλεσε πρόξενος της Αγγλίας και πρόεδρος της εκεί ελληνικής κοινότητας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, έζησε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με εφοπλιστικές επιχειρήσεις, και το 1928 εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες, όπου ίδρυσε επενδυτική και κατασκευαστική εταιρία. Παράλληλα, από το 1934 ήταν εμπορικός σύμβουλος της εκεί ελληνικής πρεσβείας και μετά την κατάληψη του Βελγίου το 1940 απελάθηκε στην Ελλάδα. Ηταν από τους πρώτους που συνεργάστηκαν με το γερμανικό κατοχικό καθεστώς. Διετέλεσε υπουργός Γεωργίας και Επισιτισμού στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου (Δεκέμβριος 1942-Ιούλιος 1943) και στη συνέχεια υπουργός Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας (Απρίλιος 1943-Σεπτέμβριος 1944), αντιπρόεδρος (Μάρτιος-Σεπτέμβριος 1944) και υπουργός Εθνικής Προνοίας (Απρίλιος-Σεπτέμβριος 1944) στην κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη. Τον Σεπτέμβριο του 1944 πήγε στη Βιέννη, όπου ως εντολοδόχος των Ναζί, μετά την αποχώρηση των τελευταίων από την Ελλάδα, σχημάτισε κυβέρνηση Ελλήνων γερμανοφίλων, μαζί με τους Ι. Πασσαδάκη και Κ. Γούλα. Μετά την Απελευθέρωση καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων και τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς. Το 1947 μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και έμεινε στη φυλακή ως το 1952, οπότε του δόθηκε χάρη. Πέθανε το 1964 στο Γηροκομείο Αθηνών.
Το 1983 "κάποιοι" θυμήθηκαν το κείμενο του: "Επανάστασις και αλήθεια" στο οποίο υποστήριζε: "Μας λένε ότι με τον τρόπο, πού χρησιμοποιούμε και με την μορφή πού έχει ή προπαγάνδα μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε αρεστοί στο λαό, να γίνουμε δηλαδή αρεστοί σε αυτούς που επιβάλλουν την γνώμη τους στον λαό. Εάν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, εάν δηλαδή ο αγώνας μας ήταν ένα από τα πολλά κομμάτια του συστήματος, που έχει επιβάλλει σήμερα αυτό το σάπιο σύνολο άξιων, τότε ποια θα ήταν ή δική μας αποστολή; Τότε ποια θα ήταν η δική μας Επαναστατική Συνείδηση, μια Συνείδηση αποφασισμένη και ορκισμένη για μια ολοκληρωτική αντιστροφή των άξιων;
Μας λένε ότι με τον τρόπο μας κάνουμε κακό στην Εθνικοσοσιαλιστική υπόθεση και ότι «αυτοί» με τον δικό τους συγκεκαλυμένο τρόπο προσφέρουν περισσότερα. Τότε γιατί το κράτος πολεμά εμάς και αυτούς τους αγνοεί; Τότε γιατί ή «δημοκρατική πολιτεία» εμάς καταδιώκει και σε αυτούς δίνει μια θέση κάτω άπ’ τον «ήλιο» τής δημοκρατικής νομιμότητας; Γιατί; Γιατί ΕΜΕΙΣ μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΚΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί τής Πολιτείας του Ήλιου, τής Πολιτείας τού Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΙΙΟΛΙΤΕΙΑΣ. ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ». Ποιοι;
Στο εξώφυλλο του τεύχους του περιοδικού της Χρυσής Αυγής,… κοσμεί εικόνα στρατιώτη του ναζιστικού στρατού, με παραλλαγμένη τη σβάστικα στο μπράτσο, ενώ στο οπισθόφυλλο το ναζιστικό αυτό μόρφωμα απαιτούσε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΤΩΡΑ.
No comments:
Post a Comment