Να κάψουμε τις μάγισσες

Κατά βάθος εύχεσαι ο Πακιστανός να είναι ο βιαστής. Θέλεις να γεμίσεις κι άλλο οργή. Θέλεις όλοι να γεμίσουμε οργή. Να τρέξουμε στα τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής για να ενημερωθούμε πώς μπορούμε να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και να τους διώξουμε όλους. Να βγούμε ένα βράδυ μαζί με τις «ομάδες περιφρούρησης» να δούμε πως πέφτει το σωστό ξύλο και το σωστό μαχαίρωμα. Πως αποσυμφορίζουμε την οργή και όλο αυτό το αδιέξοδο που νοιώθουμε τη διάρκεια της ημέρας, μέσα σε μία νύχτα.

Κατά βάθος θέλεις κι άλλους ξένους εγκληματίες, και άλλες αυτοκτονίες. Θέλεις να τελειώνουμε επιτέλους με τις πολιτικά ορθές έννοιες, με τον διάλογο και τους θεσμούς. Η δημοκρατία «τους» απέτυχε. Αυτό δεν βροντοφώναζε σύσσωμος ο «λαός» πέρσι στην πλατεία; Αρκετά με τους θεσμούς. Αρκετά με τους νόμους. Αρκετά με το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτοδικία και οργή εδώ και τώρα. Έξω οι ξένοι. Οι συντεχνίες και πάλι στα Πανεπιστήμια. Ο «πακιστανόφιλος» αλλά και ταυτόχρονα φασίστας Καμίνης.

Μη μου ψάχνεις τώρα τη σχέση μεταξύ Πακιστανών, Πανεπιστημίων και Καμίνη. Ο φασισμός δεν έχει μόνο πολιτικό πρόσωπο. Έχει και κοινωνικό. Επειδή βάλαμε στο μαντρί της πολιτικά οριοθετημένης ακροδεξιάς τον φασισμό, δεν σημαίνει πως ξεμπερδέψαμε. Οι απανταχού ακροδεξιοί και φαιοκόκκινοι φασίστες πάντα το ίδιο πράγμα ζητούν. Να οριστούν οι φίλοι και οι εχθροί. Να υπερισχύσουν οι φίλοι και να κρεμαστούν οι εχθροί. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Πάντα έτσι παιζόταν. Είτε είχαμε εθνικούς, είτε φυλετικούς, είτε ταξικούς πολέμους.

Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης δεν ψάχνουμε πλέον την αναστήλωση των θεσμών και των λύσεων που θα σταθεροποιήσουν την οικονομία και το Κράτος δικαίου. Ψάχνουμε τον τρόπο να νομιμοποιήσουμε την αυτοδικία, τη συντεχνία, τον ρατσισμό και την υποκειμενική θεωρία. Ψάχνουμε τον τρόπο να κάνουμε πόλεμο. Η «πάνω» και η «κάτω» πλατεία, έδωσαν ικανοποιητικές προφάσεις πριν ένα χρόνο. Πλέον ο καθένας ταμπουρώνεται σε ότι έχει και χτυπάει όπου βρει, στο όνομα της υποκειμενικής αγανάκτησης. Δεν υπάρχει καιρός για διάλογο ή νομιμότητα. Όσο ο άρτος τελειώνει, πρέπει να περάσουμε άμεσα στο θέαμα. Να μη συζητήσουμε πως θα ενισχύσουμε την ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων βιασμού, ούτε πώς να εξαλείψουμε τον ρατσισμό. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Να μιλήσουμε για Πακιστανούς και μνημόνια. Αυτά καταλαβαίνει ο «λαουτζίκος». Να σαβουριάσουμε όλους τους Πακιστανούς, όλους τους λιμενικούς, όλους τους μνημονιακούς και όλους τους Ευρωπαίους σε ένα τσουβάλι και να βαράμε αλύπητα. Να επιστρέψουμε και πάλι στον παλιό καλό καιρό των κλεφτών, των αρματωλών και των κοτζαμπάσηδων. Προτού έρθει αυτή η ξενόφερτη μόδα περί διαφωτισμού, φιλελευθερισμού, κράτους δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πηγή: Blog Το ελληνάκι