Σε τούτη τη χώρα πιάσαμε έναν τυφλοσούρτη, μιάν εύκολη λύση όπου μπορούν να κρύβονται οι πάντες από πίσω από την αναποτελεσματικότητα και τις πολλών λογιών ρεμούλες και πορευτήκαμε μέχρι τη βύθιση και τον αφανισμό.
Οι οργανισμοί του δημοσίου κυρίως νομαρχίες, περιφέρειες, δήμοι και φυσικά τα αρμόδια υπουργεία ξέρανε μόνον από μπετά και άσφαλτα σε όλη τη χώρα. Εαν υπήρχε η δυνατότητα να πάρουν τα χρήματα από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και να στρώσουν ένα χαλί άσφαλτο απ άκρου σ άκρου στη χώρα, χωρίς ν αφήσουν χιλιοστό ακάλυπτο θα το είχαν κάνει με μεγάλη ανακούφιση.
Και θα το μοίραζαν σε εργολαβίες κατά το δοκούν και όλοι ευχαριστημένοι μια χαρά….
Το να σκεφτούν ότι θα πρέπει για την ανάπτυξη να κάνουμε και κάτι διαφορετικό και πιο ευέλικτο και κυρίως δε να αναφέρεται στην αγορά, την κοινωνία κλπ μάλλον σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας συγκαταλέγεται.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την ανεργία. Ιδιο κι απαράλλαχτο…Εμαθαν στο υπουργείο το αρμόδιο περί την απασχόληση, την εργασία, την ανεργία κλπ να μοιράζουν επί τριάντα χρόνια τώρα χαρτζιλίκια στην αρχή, δωροδοκίες στη συνέχεια ελεημοσύνες μετά μέσω των κεκ και κάθησαν πίσω στην πολυθρόνα τους ήσυχοι ότι επετέλεσαν το καθήκον τους. Μέχρι και επάγγελμα σεμιναριαζόμενος δημιουργήθηκε στις δεκαετίες 90-2000 για άτομα που ζούσαν αφού δηλώνονταν ελέω κόμματος σε δυό τρία σεμινάρια ανα δίμηνο τρίμηνο και ο μήνας έχει εννιά.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 σε μιάν επιτροπή αξιολόγησης ενός μεγάλου Μεσογειακού προγράμματος κάποιο στέλεχος της Επιτροπής τότε μου είχε αναφέρει το εκπληκτικό νουμερο των 3,5 εκατομμυρίων ατόμων, που φέρονταν, σύμφωνα με τις εκθέσεις αξιολόγησης και τα κλεισίματα του κοινωνικού ταμείου, ότι εκπαιδεύτηκαν στη χώρα μας στους υπολογιστές,
Και τώρα ορμήξανε ξανά, με το δέλεαρ των εκατομμύριων που το κοινωνικό ταμείο έχει κατανείμει για τη χώρα μας, για να τα μοιράσουνε σε ελεημοσύνες και χαρτζιλίκια πάιζοντας με τον ανθρώπινο πόνο και τις ανάγκες των μακροχρόνια άνεργων. Και θα τους σέρνουν εξευτελιζόμενους σε διάφορα άχρηστα χίλια τα εκατό, σεμινάρια δια βίου κατάρτισης και τρίχες κατσαρές….
Το μυαλό τους δεν μπορεί να πάει πουθενά αλλού. Στη δημιουργία μικρών συνεταιρισμών ανέργων που να τους ανατίθεται συγκεκριμένο έργο και να μπορεί να παραχθεί πλούτος. Με σεμινάρια δεν λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας..Και δεν είναι η έλλειψη προσόντων του ανθρώπινου δυναμικού η τροχοπέδη, η ηλιθιότητα των διαχειριστών και των αρμοδίων είναι που οδηγεί στις σπατάλες και φυσικά η ιδιοτέλεια και τα μακριά χέρια, που ακόμη και σήμερα λειτουργούν σαν μέγγενη γύρω από το κοινοτικό χρήμα…..
No comments:
Post a Comment