Γενική απεργία, ανακοινώσεις και παρουσιάσεις αρχιτεκτονικών σχεδίων. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, μέσα στο ίδιο «σύμπαν», σε αυτό του ποδοσφαίρου. Την εβδομάδα που πέρασε η Ρεάλ Μαδρίτης ανακοίνωσε την κατασκευή της δικής της πολιτείας. Όχι κάπου στην Ισπανία, αλλά στην αραβική χερσόνησο. Σε ιδιόκτητο νησί και βασισμένη σε μακέτες με την υπογραφή των καλύτερων μηχανικών. Λίγες ημέρες αργότερα, οι παίκτες της Ράγιο Βαγιεκάνο απείχαν από την προπόνηση και συμμετείχαν στη γενική 24ωρη απεργία των ισπανικών εργατικών σωματείων.
Η περιφέρεια του Chamartin της Μαδρίτης φιλοξενεί τα κεντρικά γραφεία της Iberia Airlines, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, ένα campus επιχειρήσεων και φιλοξενεί το γήπεδο της Ρεάλ, το Santiago Bernabeu. Δέκα χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκεται η Vallecas. Ίσως το μοναδικό κοινό που έχουν οι δύο περιοχές της ισπανικής πρωτεύουσας είναι η ένταξή τους σε αυτή, λίγο μετά το Β’ Παγκόσμιο. Η Vallecas είναι μια εργατική γειτονιά, με τον κόσμο που φτάνει από την επαρχία, το 1960, να εγκαθίσταται κυρίως εκεί. Φιλοξενεί, επίσης, το στάδιο της Ράγιο Βαγιεκάνο.
Η Ρεάλ αποφάσισε να σηκώσει το άσπρο λάβαρό της και να το κυματίσει, κηρύσσοντας ένα νέο πόλεμο σε Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και σε όλους τους εμπορικά επιτυχημένους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Οι Μαδριλένοι θα έχουν τη δική τους πολιτεία, στο εμιράτο του Ρας αλ-Χαϊμά. Οι περιοδείες σε Άπω Ανατολή και Αμερική δεν σταματούν, απλώς στον πόλεμο του μάρκετινγκ προστίθεται ακόμη ένα πεδίο μάχης, αυτό του τουρισμού. Το σχήμα του νησιού θα θυμίζει το σύμβολο του συλλόγου, τα 450 δωμάτια στα πεντάστερα ξενοδοχεία θα αποφέρουν σημαντικά έσοδα στα κεντρικά της Μαδρίτης και οι πολυτελείς βίλες, μαζί με τις θέσεις στις μαρίνες για τα γιοτ, θα τροφοδοτούν με ρευστό τα ταμεία της «βασίλισσας».
Τα προηγούμενα χρόνια, η Ρεάλ απέδειξε ότι λειτουργεί περισσότερο ως εμπορικός οργανισμός, παρά ως αθλητικός. Η κατασκευή σχολείων, ακαδημιών, φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, οι περιοδείες και οι εμπορικές συμφωνίες αποτελούν την υλοποίηση του οράματος του Φλορεντίνο Πέρεθ, του προέδρου της: «Προσπαθούμε ο σύλλογος να γίνει αιώνιος και παγκόσμιος». Και ενώ όλα αυτά ανακοινώνονταν στο Chamartin, στην Vallecas είχαμε άλλες εξαγγελίες.
Οι παίκτες της Ράγιο δεν πήγαν στην προπόνηση της Πέμπτης. Συμπαραστάθηκαν στα συνδικάτα και στα εργατικά σωματεία, στην 24ωρη γενική απεργία. Και επειδή είναι καλοί επαγγελματίες, προπονήθηκαν δύο φορές την Τετάρτη για να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα. Η διοίκηση της ομάδας όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά έδωσε συνέντευξη Τύπου για να μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές να κοινοποιήσουν την απόφασή τους, ενώ και αυτή εξέφρασε την αλληλεγγύη της. Αν και το més que un club (κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος) είναι το μοτό της Μπαρτσελόνα, αυτό είναι κομμένο και ραμμένο για τη Ράγιο. Στο «Teresa Rivero» ακούγονται τραγούδια των Ska-P, σκα-πανκ μπάντας, και όχι χιτ της εποχής. Τα λάβαρα των οπαδών δεν περιορίζονται στο έμβλημα της ομάδας, αλλά έχουν σαφή πολιτική ταυτότητα. Και εάν αυτό αποτελεί θέμα των φιλάθλων, ανάλογα με τις συνθήκες στις φτωχογειτονιές της πόλης, οι παίκτες της Ράγιο δείχνουν έμπρακτα ότι δεν αποτελούν μόνο ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά σύλλογο.
Στις αρχές του 2011, η ομάδα ήταν οικονομικά κατεστραμμένη και αγωνιστικά παρέπαιε. Σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι, οι παίκτες έκαναν έναν αλλιώτικο γύρο του θριάμβου, ουσιαστικά πορεία διαμαρτυρίας μέσα στο γήπεδο. Κρατούσαν πανό με συνθήματα κατά της διοίκησης, ενώ σε συνεργασία με τους οπαδούς συγκέντρωσαν χρήματα για να πληρωθούν οι υπάλληλοι του συλλόγου.
Αγωνιστικά, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Η Ράγιο ανηφόρησε στο Bernabeu και έφυγε με 6 γκολ. Τους φίλους της Ρεάλ πιο πολύ τους νοιάζουν οι λαμπερές βραδιές του Τσάμπιονς Λιγκ και το ότι η σημαία του συλλόγου τους τείνει να γίνει πιο γνωστή από αυτή της Ισπανίας. Δύο ομάδες της ίδιας πόλης, με τόσο διαφορετική προσέγγιση πάνω στο ίδιο άθλημα.
Ο Τάκης Καραγιάννης είναι δημοσιογράφος
Πηγη: www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment