Η κρίση, τα μέτρα της κυβέρνησης ΓΑΠ και η Αριστερά....

Διαβάζω στις αναλύσεις των περισσότερων αριστερών ότι η κυβέρνηση του ΓΑΠ ασκεί νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αρχικά και εγώ την ίδια άποψη είχα καθότι είναι γνωστό ότι, κυρίως, το ΔΝΤ αλλά και η Ε.Ε. έχουν μια... αγάπη προς τις νεοφιλελεύθερες και μονεταριστικές οικονομικές επιλογές. Ομως με τα μέτρα που ανακοίνωσε την Παρασκευή 15/4 (και που θα μας τα αναλύσουν μετά το Πάσχα...) εγώ αρχίζω να πιστεύω ότι ο ΓΑΠ και οι συνεργάτες του ξεπερνούν ακόμα και αυτόν τον νεοφιλελευθερισμό.

Και εξηγώ: είναι νεοφιλελεύθερο το κράτος ως εργοδότης να κάνει "σκληρές" περικοπές, βλέπε μειώσεις μισθών, συντάξεων, περικοπές κοινωνικών δαπανών; Φυσικά και είναι θα μου πείτε! Σωστά! Ναι αλλά πόσο νεοφιλελεύθερο είναι το κράτος ως... επιχειρηματίας πλέον, την ίδια στιγμή, να κάνει αυξήσεις σε ΔΕΚΟ και άλλες κρατικές εταιρίες και επιχειρήσεις; εδω σας θέλω...

Ενα άκομη παράδειγμα; Μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση θα προχωρούσε εδώ και τώρα σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις, κάτι που ζητάνε επίμονα οι ορίτζιναλ νεοφιλελεύθεροι (βλέπε Στέφανος Μάνος...), αλλά και το "τρισκατάρατο" μνημόνιο. Η κυβέρνηση του ΓΑΠ ανακοίνωσε ότι θα αρχίσει τις αποκρατικοποιήσεις... προσεχώς. Μέχρι τότε θα πουλά σε ιδιώτες μετοχές κρατικών επιχειρήσεων. 31% της ΔΕΠΑ, 10-12% του ΟΤΕ, 17% τς ΔΕΗ και μόνο το 100% της ΛΑΡΚΟ (καλά υπάρχει ακόμα αυτή;) και πάει λέγοντας!

Αυτό πάλι είναι τι σόι νεοφιλελευθερισμός είναι; Ποιος ιδιώτης θα πάει να επενδύσει τα χρήματά του σε μια επιχείρηση που "κουμάντο" θα κάνει η ΠΑΣΚΕ; Ποιος θα πάει να πάρει το 17% της ΔΕΗ όταν ο Φωτόπουλος στέλνει "νοστιμότατα" sms (διαβάστε εδώ το σχετικό θέμα). Μιλάμε για... τρομερά πράγματα. Πρέπει να πω ότι δεν είμαι υπερ των αποκρατικοποιήσεων για εισπρακτικούς λόγους. Βέβαια από την άλλη δεν γνωρίζω και άλλο κράτος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που να έχει πάνω από 15.000 κρατικές επιχειρήσεις, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Θέλω ο δημόσιος επιχειρηματικός χώρος να είναι δυνατός και υγιής. Βέβαια το κομματικό κράτος που έχουν στήσει Πασοκ & ΝΔ τόσα χρόνια δεν επιτρέπουν την υγιή ανάπτυξη των δημόσιων επιχειρήσεων.

Παράλληλα μόνο νεοφιλελεύθερη δεν είναι η νέα φοροεπιδρομή με έμμεσους και άμεσους φόρους καθώς είναι γνωστό ότι το δόγμα της συγκεκριμένης ιδεολογίας είναι "όσο το δυνατόν λιγότεροι φόροι". Βέβαια είναι σίγουρα αντικοινωνικό το μεγάλο κόψιμο στις φοροαπαλλαγές, καθώς στην προσπάθεια να βρεθούν 2 δισ. ευρώ, θα έχουμε περικοπή περίπου του 40% με πλήρη κατάργησή τους για υψηλά εισοδήματα, πιθανότατα άνω των 60.000-70.000 ευρώ. Παράλληλα σοκ προκαλούν η μείωση των κοινωνικών επιδομάτων μέσω της καθιέρωσης εισοδηματικών κριτηρίων, καθώς και η στόχευση προνοιακών επιδομάτων...

Είμαι βέβαιος ότι ο ΓΑΠ (ίσως και ο Παπακωνσταντίνου, ο υπουργός ντε όχι ο Βασίλης...) είναι ο μόνος σ' αυτή τη κυβέρνηση που πιστεύει όλα αυτά που ανακοινώνει. Γιατί κάθε νοήμων άνθρωπος, όχι απαραίτητα αριστερών πεποιθήσεων, βλέπει πλέον ότι ο μόνος στόχος της κυβέρνησης είναι το οσο το δυνατόν μεγαλύτερο μάζεμα χρημάτων. Ενας στόχος που μάλλον δεν θα επιτευχθεί... Αυτοί λειτοργούν λες και κάνουν οικονομική ενίσχυση. Ουσιαστικά λένε ότι μέχρι π.χ. το 2015 πρέπει να μαζέψουμε 30 δισεκατομμύρια ευρώ. Αμολυθείτε παιδιά και όπως τα βρούμε. Ετσι χωρίς πρόγραμμα που έλεγε και μια παλιά, ραδιοφωνική εκπομπή. Μόνο κουπόνια δεν έχουν βγάλει... Και δυστυχώς δεν είναι πλάκα όλο αυτό γιατί η κοινωνία βυθίζεται στην μιζέρια, στην κατάθλιψη, στην ανέχεια!

Η χώρα ζει ίσως τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από την...ιδρυση της. Δεν είναι μόνο οικονομική κρίση. Είναι πολιτική, πολιτιστική και πολιτισμική. Η Ελλάδα του "δεν βαριέσαι", "έλα μωρε έχει ο θεός" και του (θρυλικού...) "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" μας τελείωσε. Καλώς; Κακώς; Δεν είναι εύκολο να πεις, αλλά πάντως μας τελείωσε. Η Ελλάδα του "Τσοβόλα δώστα όλα..." και του σκανδάλου του χρηματιστηρίου, ήρθε και έδεσε με την Ελλάδα ενός πρωθυπουργού που θα μπορούσε (στη καλύτερη περίπτωση...) να είναι αρχισυντάκτης στο Αθηνόραμα καθώς γνωρίζει τις καλύτερες ταβέρνες της Αττικής (μπορείτε νε τον λέτε απλά Κώστα Καραμανλή....). Αυτή την Ελλάδα παρέλαβε να κυβερνήσει ένας τύπος που είναι ποδηλάτης, τρέχει στον μαραθώνιο και "χάνεται" με το κανό του στο Αιγαίο. Κατάσταση εντελώς... ροκαμπίλι!

Η "σοσιαλιστική" κυβέρνηση εφαρμόζει έναν δικό της τύπου νεοφιλελευθερισμό που κάνει τα κόκκαλα του Φρίντμαν όχι απλά να τρίζουν αλλά να παίζουν κλακέτες. Η ΝΔ προσπαθεί να μεταμορφωθεί στο νέο "Ελληνικό Συναγερμό" μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχουν εαμοβούλγαροι και άμα λάχει οι κομμουνιστές είναι... καλά παιδιά. Το Λαος και ο Καρατζαφέρης έχουν κάνει ιδεολογία τον... "παπά". Ξέρετε το "εκεί παπάς, εδώ παπάς που είναι ο παπάς;". Ε ο Καρατζαφέρης αυτό κάνει καθημερινά. Και με το μνημόνιο και εναντίον. Και στηρίζω τη κυβέρνηση, αλλά και κάνω πρόταση στο Σαμαρά για μέτωπο ενάντια της. Και "θα βυθίζω τα πλοία με μετανάστες", αλλά και "εμείς δεν είμαστε ακροδεξιοί". Εχετε καμία διαφωνία ότι αυτό το σκηνικό είναι... ροκαμπίλι;

Σ' αυτή την κατάσταση χρειάζεται μια Αριστερά που θα αναλάβει την ευθύνη να κάνει πράξη τις ριζοσπαστικές, δημοκρατικές της ιδέες και αξίες. Μια Αριστερά που δεν θα χαϊδεύει τα αυτιά καμιάς συντεχνίας, που θα ορθώνει το αναστημά της όταν η κοινωνική αδικία "κτυπά" τους πολίτες, θα ¨κτυπά" το ρουσφέτι, το φακελάκι, το μέσον, θα προστατεύει το δικαίωμα στην εργασία, τη σύνταξη, τη ζωή. Μια Αριστερά που θα αγωνίζεται για την προστασία τους περιβάλλοντος από την ρύπανση, αλλά και από τον μικροαστισμό του "αυθαίρετου". Γιατί μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε πυρηνικά εργοστάσια, αλλά έχουμε χιλιάδες αυθαίρετα χτισμένα πάνω σε ρέματα, ποτάμια μέσα σε δάση.

Χρειάζεται μια Αριστερά που θα τολμήσει, επιτέλους, να διεκδικήσει την υλοποίηση των ιδεών της προς όφελος των πολιτών. Οσο ένα κομμάτι της Ελληνικής Αριστεράς θα αναζητά στο παρελθόν τις λύσεις και τις απαντήσεις για τα μεγάλα ερωτήματα του σήμερα θα μένει στη γωνία, θα αναγκάζεται να κλείνεται στο καβούκι της με σύνθημα "εμεις, εμείς λοι μόνοι συνεπείς" (βλέπε ΚΚΕ) ή θα θεωρεί ριζοσπαστισμό τι γιούχα και το γιαούρτωμα (βλέπε Συν/Σύριζα). Την ίδια στιγμή βέβαια που στα σωματεία (δημοσίων και ιδιωτικών εργαζομένων) οι συνδικαλιστικές δυνάμεις Πασόκ & ΝΔ παραμένουν ισχυρές.

Η Αριστερά, η Ανανεωτική Αριστερά που σήμερα εκφράζεται και εκπροσωπείται (και...) από την Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να αγωνιστεί με όπλο τις παραδοσιακές αξίες που η σημερινή κρίση κάνει επίκαιρες όσο ποτέ. Μια Αριστερά που θα αγωνίζεται για το κοινωνικό κόντρα στο ατομικό, το συλλογικό ενάντια στο ιδιωτικό, την κοινωνική αλληλεγγύη κόντρα στην κρατική ή ιδιωτική "φιλανθρωπία", την ισότητα ενάντια στις κάθε είδους ανισότητες, είναι κοινωνική απαίτηση!

Μόνο μια τέτοια Αριστερά θα εμπνεύσει τους πολίτες να αγωνιστούν για να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, ώστε να πάψουν να είναι πειραματόζωα κυβερνήσεων (όπως αυτη του ΓΑΠ) που δεν μετρούν ανθρώπους, ψυχές, προσωπικότητες, αλλά αριθμούς & δισεκατομμύρια ευρώ.

Μ.Διο.