Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς

Η απόφαση της Ανανεωτικής Πτέρυγας να αποχωρήσει από το Συνέδριο του ΣΥΝ είναι μια εξέλιξη που την κατέστησαν αναπόφευκτη και επιβεβλημένη η εμμονή της «πλειοψηφίας» τόσο στο υβρίδιο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όσο και σε μια πολιτική πλατφόρμα που μετατρέπει την συνασπισμένη αριστερά σε αντίγραφο του ΚΚΕ. Γι’ αυτό ακριβώς είναι μια ελπιδοφόρα εξέλιξη. Η διαδικασία για την ανασυγκρότηση της ανανεωτικής Αριστεράς και για τη δημιουργία ενός νέου, σύγχρονου, δημοκρατικού και ριζοσπαστικού κόμματος της Αριστεράς –του κόμματος που απαιτούν οι καιροί και έχει επειγόντως ανάγκη ο τόπος μας– επιτέλους ξεκίνησε. Αυτή ήταν και η δική μας πρόταση, που δημόσια την είχαμε καταθέσει με διακηρυκτικά κείμενα και με άρθρα μελών της κίνησής μας.

Η πατρίδα μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής περιόδου, αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της οικονομικής χρεοκοπίας και της πλήρους αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Η δογματική Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, αδυνατεί να κατανοήσει πώς φτάσαμε ως εδώ.

Για τις συγκεκριμένες παθογένειες του ελληνικού κράτους, της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας, τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τίποτα να πουν. Η υποταγή του πολιτικού συστήματος σε μια κρατικοδίαιτη οικονομική ολιγαρχία –που ελέγχει όλους τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και υπονομεύει την ίδια τη λαϊκή κυριαρχία–, η διαπλοκή και η εκτεταμένη διαφθορά, η παραοικονομία, ο υπερτροφικός, γραφειοκρατικός, αντιπαραγωγικός και, σε μεγάλο βαθμό, διεφθαρμένος κρατικός τομέας, η άλωση και η πρωτοφανής απομαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος και η μετατροπή των συνδικαλιστικών και συνεταιριστικών οργανώσεων σε εργαλεία κομματικής και κρατικής εξουσίας, οι απίστευτες ανισότητες σε μισθούς και συντάξεις υπέρ των συντεχνιών και της εργατικής αριστοκρατίας, η αποτελμάτωση της μαθησιακής διαδικασίας σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, η απουσία σχεδίου για μια βιώσιμη αναπτυξιακή στρατηγική, είναι ζητήματα που βρίσκονται έξω από την προβληματική τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αυτές ακριβώς οι παθογένειες είναι και τα πραγματικά αίτια της συνεχούς υποβάθμισης της ζωής του ελληνικού λαού. Δεν αντιλαμβάνονται ότι το οικονομικό κόστος διατήρησης, για πελατειακούς και άλλους λόγους, όλων αυτών των παθογενειών κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι ίσο ακριβώς με το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας μας. Έτσι, δρουν και τα ίδια ως μέρος του προβλήματος, εξαντλώντας όλη τους την ενεργητικότητα σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής και όλη τους την «πνευματικότητα» στην εκφορά ενός παρηκμασμένου και στείρου καταγγελτικού λόγου.

Η έξοδος της ανανεωτικής πτέρυγας από το υβρίδιο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η κοινή θέση μας ότι θα πρέπει, ισότιμα, όλες οι συλλογικότητες του ανανεωτικού χώρου να οργανώσουμε μια ανοικτή δημοκρατική διαδικασία για τη δημιουργία του νέου, σύγχρονου, δημοκρατικού και ριζοσπαστικού πολιτικού υποκειμένου της Αριστεράς είναι μια εξέλιξη που θέτει όλους μας απέναντι στις ευθύνες μας.

Εμείς, από την πλευρά μας, δεσμευόμαστε ότι θα είμαστε συνεχώς παρόντες στη δημοκρατική αυτή διαδικασία με μόνη φιλοδοξία να συμβάλουμε στη διαμόρφωση:

Ενός πολιτικού υποκειμένου της Αριστεράς που θα είναι βαθύτατα αντιγραφειοκρατικό και αντισυγκεντρωτικό, που δεν θα ανέχεται τον φατριασμό, τον παραγοντισμό και τον ελιτισμό, και που θα είναι ανοικτό στην κοινωνία και θα λειτουργεί με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, με συνεχή διαβούλευση, με ανακλητότητα και εναλλαγή..

Ενός σύγχρονου, δημοκρατικού και ριζοσπαστικού κόμματος της Αριστεράς, που θα τολμά να κοιτά κατάματα τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και να προτείνει ριζοσπαστικές λύσεις, αλλά και που θα προωθεί μακροχρόνιες διαρθρωτικές αλλαγές και ρήξεις, πάντοτε με τη συναίνεση του λαού, οι οποίες θα συγκροτούν τον ελληνικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

Ενός κόμματος της Αριστεράς που θα αναδεικνύει με την πολιτική πρακτική του τις αξίες της ανιδιοτελούς Αριστεράς και θα αποκαθιστά την κριτική σκέψη και τον ορθολογισμό.

Ενός κόμματος που θα του είναι τελείως ξένες τόσο οι πολιτικές του κυβερνητισμού όσο και οι πολιτικές που καθιστούσαν την Αριστερά στήριγμα ή ιδεολογικό άλλοθι των κρατικιστικών αντιλήψεων τόσο της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ όσο και του σταλινικού ΚΚΕ ή του νεο-σταλινικού/μαοϊκού/τροτσκιστικού υβριδίου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Ενός κόμματος που θα είναι ταυτόχρονα διεθνιστικό και πατριωτικό. Που θα συμμετέχει δημιουργικά αλλά και κριτικά στην οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης και σε έναν ειρηνικό, πολυπολιτισμικό και πολυπολικό κόσμο. Αλλά και που θα υπερασπίζεται την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας απέναντι στις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις των αναθεωρητικών δυνάμεων της περιοχής μας. Ενός κόμματος που θα επενδύει πάντοτε στην προκοπή του τόπου και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού μας.

Ενός κόμματος που θα προωθεί με συνέπεια και επιμονή εναλλακτικά προοδευτικά πρότυπα ζωής, απέναντι στον άκρατο καταναλωτισμό, στην πνευματική και ψυχική αποχαύνωση, στον πολιτισμικό μαρασμό, στον πολιτικό παραγοντισμό, στην ισοπέδωση και την αλλοτρίωση που επιφέρει ο καπιταλισμός στον σύγχρονο άνθρωπο στο πλαίσιο της διεκδίκησης της εξουσίας από σήμερα.

Ενός κόμματος που θα αναδεικνύει την παιδεία και την τέχνη ως θεμελιώδεις συνιστώσες του αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου.

Έτσι, τα όνειρά μας για την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, από όποιες αφετηρίες και αν ξεκινήσαμε, θα μπορέσουν επιτέλους να πάρουν την εκδίκησή τους.