Saturday, February 28, 2009

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης εξομολογείται όσα του δίδαξε η ζωή «Γερνώντας έγινα λίγο πιο εξτρεμιστής»

Συνέντευξη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη

Τα τελευταία χρόνια κάποια σαββατιάτικα
μεσημέρια τον συναντούσα στο «Φίλιον», στις παρυφές του Κολωνακίου. Και βέβαια, στα βιβλιοπωλεία. Να «ανακατεύει» λογοτεχνία, πολιτική, ιστορία, οικολογία. Τώρα που το σκέφτομαι, γι΄ αυτό τον αγαπούσαμε τότε στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας. Μας δίδασκε- αρχές της δεκαετίας του ΄80- για την ΕΟΚ, αλλά μας μιλούσε και για τον έρωτα. ΄Η «πηδούσε» από τη Μεσόγειο στην Κίνα με την άνεση του κοσμοπολίτη που δεν τον βαραίνουν τα σύνορα. Και ο λόγος του είχε πάντοτε μια απλότητα που σε γοήτευε. Ένας δάσκαλος της λογικής με απαντήσεις γεμάτες ερεθιστικά ερωτηματικά.

Τους τελευταίους μήνες τον έχασα. Οι σύντροφοί του ανησυχούσαν και αυτοί. Τελικά, ήταν μόνο μια περιπέτεια. Γενικό Κρατικό, θεραπεία, φάρμακα και επιστροφή στο σπίτι. Τα παράθυρα σε έναν κατηφορικό δρόμο πίσω από του Φιλοπάππου ήταν φωτισμένα το βράδυ που πλησίαζα. Σαν να φώναζαν, «γύρισε». Η χαρά ήταν φανερή και όταν άνοιξε η σιδερένια πόρτα. Η Λιλή Σφήκα- 21 χρόνια στο πλευρό του- χαμογελούσε και ο Βody στα πόδια του κουνούσε συνεχώς την ουρά του.

Φαίνεται ότι του έχετε λείψει.

Μπα. Πάντα έτσι χαδιάρης ήταν.

Τον έχετε πολλά χρόνια;

Από μωρό. Τον πήραμε πριν από 7 χρόνια στις Βρυξέλλες. Και όταν έγινε τριών μηνών μετακομίσαμε στην Ελλάδα.

Ένας μετανάστης δηλαδή.

Στην ουσία Έλληνας είναι. Όπως Έλληνες είναι και οι χιλιάδες μετανάστες που μεγαλώνουν ανάμεσά μας.

Το ελληνικό κράτος δεν φαίνεται να συμφωνεί με αυτό. Εδώ αρνείται να δώσει την υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη χώρα μας.

Και γι΄ αυτό πρέπει να υπάρχει μια Αριστερά που να συγκρούεται σκληρά με αυτούς που χτυπάνε τις ελευθερίες, την ισότητα, τον ανθρωπισμό δηλαδή μιας κοινωνίας.

Υπάρχουν πάντως κάποιοι που λένε ότι το κόμμα σας δεν νοιάζεται για τίποτε,παρά μόνο για συγκρούσεις.

Ναι, το έχει κάνει ο Συνασπισμός και είναι λάθος. Γιατί Αριστερά δεν είναι μόνο σύγκρουση. Ο Συνασπισμός έχει στο DΝΑ του τη «συνεργασία» και τον «διάλογο». Και υπάρχουν προβλήματα που για να λυθούν απαιτούν ευρύτατες συσπειρώσεις. Αν κάποια στιγμή βάλουμε μυαλό και αποφασίσουμε να αλλάξουμε τη ρότα της χώρας, θα πρέπει να συνεργαστούμε.

Με το ΠΑΣΟΚ;

Εγώ δεν βλέπω αυτή τη στιγμή καμία δυνατότητα συνεργα σίας με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να λες, «αποκλείω την οποιαδήποτε συνεργασία εσαεί». Είναι χαζό.

Ποιο θέμα δεν μπορεί να λυθεί χωρίς ευρύτατες συσπειρώσεις;

Ε, το θέμα της Παιδείας. Υπάρχουν βέβαια διαφορές, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να τολμήσουμε.

Εσείς από πού θα αρχίζατε;

Από την πλήρη αυτοτέλεια των πανεπιστημίων. Και από την κατάργηση της φασιστικής αντίληψης ότι η επιστήμη είναι κλεισμένη μέσα σε ένα σύγγραμμα.

Διαβάσατε ένα άρθρο στο «Βήμα» που έλεγε ότι «η Παιδεία είναι τόσο χάλια γιατί οι καθηγητές είναι τόσο χάλια»;

Το διάβασα. Με αυτό το δυναμικό θα δουλέψουμε όμως. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Υπάρχουν πάντως δυνάμεις που είναι απογοητευμένες και κάθονται στην μπάντα. Αν ενεργοποιηθούν, θα αλλάξουν μερικές ψηφίδες.

Πάντως,συνήθως η συζήτηση για την Παιδεία σταματάει στο θέμα του ασύλου.

Δυστυχώς. Εγώ είμαι υπέρ του ασύλου, να μη σε εμποδίζει δηλαδή κανείς να αναπτύξεις τις ιδέες σου. Δεν συμμερίζομαι όμως την άποψη ότι «το άσυλο αφορά όλη την κοινωνία» και όλες τις πράξεις. Και μερικοί που φωνάζουν υπέρ του ασύλου, το έχουν κακομεταχειριστεί πολλαπλώς. Στο Πάντειο προπηλάκισαν καθηγητές. Έχουμε τον ξυλοδαρμό του καθηγητή Πανούση. Με συγχωρείς, με ποιο δικαίωμα;

Τον Μάη του ΄68 ήσασταν στο Παρίσι,έτσι δεν είναι;

Τον Μάη, από μία περίπου σύμπτωση βρέθηκα να είμαι πρόεδρος της κατάληψης της Νομικής Σχολής. Και κάναμε τις φοβερές διαδηλώσεις μπροστά στο Χρηματιστήριο. «Να καεί, να καεί το μπορντέλο», όχι η Βουλή αλλά το Χρηματιστήριο.

Πετούσατε και μολότοφ;

Όχι. Η Αστυνομία πετούσε καπνογόνα και χειροβομβίδες κρότου- λάμψης της εποχής.

Τις καταλήψεις εδώ τις δικαιολογείτε;


Γενικώς όχι. Θα ήθελα όμως να τις κουβεντιάσουμε μία μία. Προφανώς υπάρχουν καταλήψεις που έχουν νόημα. Και υπάρχουν κι άλλες που γίνονται από μόδα ή από αλληλεγγύη. Ε, δεν μπορείς να εξευτελίζεις τόσο σοβαρά πράγματα. Δηλαδή τι ζητάνε όλες αυτές οι καταλήψεις;

Καλύτερη Παιδεία.

Και πώς θα γίνει αυτό, αύριο το πρωί; Και πού θα εφαρμοστεί αφού είναι κατειλημμένα τα πανεπιστήμια; Αυτά είναι αδιέξοδα. Καλό θα ήταν, όλοι αυτοί που βράζει το αίμα τους, να προβάλλουν διεκδικήσεις που θα μπορούσαν να τις κερδίσουν.

Παρακολουθήσατε τις διαδηλώσεις
του Δεκεμβρίου;

Ναι, από μακριά, από το Γενικό Κρατικό δηλαδή. Ήμουν εντυπωσιασμένος από τη μαζικότητα, που δείχνει ότι είχε συσσωρευτεί πολλή τσαντίλα, αλλά δεν σου κρύβω πως είμαι και απογοητευμένος λιγάκι. Ξεφούσκωσε το πράγμα, δεν άφησε ένα ίχνος, ένα αποτύπωμα.

Το «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»δεν
αρκεί;

Αστεία πράγματα.

Κάποιοι σύντροφοί σας πάντως είπαν ότι προέχει η αντίσταση στο αστυνομικό κράτος.

Κάτι πιο σοβαρό μπορούμε να πούμε;

Πώς βλέπετε την επανεμφάνιση των «επαναστατικών οργανώσεων»;

Καλλιεργούν μια αντίληψη της βίας χωρίς στόχο. Η οποία θα κάνει τι; Θα δώσει κουράγιο στο μαζικό κίνημα; Αυτές είναι παλιομοδίτικες θεωρίες. Ελπίζω όλα αυτά που βλέπουμε, οι πυροβολισμοί, τα γκαζάκια και τα κείμενα με τις αμερικανιές για «τα donuts που έχουν μια τρύπα», ότι είναι ένα είδος επίδειξης που όπου να ΄ναι θα υποχωρήσουν. Για φαντάσου να αρχίσουν να σκοτώνονται άνθρωποι χωρίς να ξέρεις γιατί. Όχι ότι άμα ήξερες θα ήταν καλύτερα, αλλά εν πάση περιπτώσει θα μπορούσες να καταλάβεις πού πάει το πράγμα.

Στο παρελθόν πάντως η δράση της 17Ν είχε βρει αρκετούς σιωπηλούς υποστηρικτές.

Δεν νομίζω ότι ζούμε κάτι ανάλογο σήμερα. Αυτή η διάχυση της βίας δημιουργεί μικρά γκέτο. Όλοι ψάχνουν σεκιουριτάδες, με αυτοκίνητο, χωρίς αυτοκίνητο, μέσα στο σπίτι, έξω από το σπίτι. Και γίνεται αυτό που οι Γάλλοι λένε banalization, δηλαδή κοινότοπο θέμα. Ση κώνεσαι το πρωί και ακούς το δελτίο εκρήξεων. Αυτό όμως δεν είναι καλαμπούρι, δημιουργεί ένα γενικό κλίμα φόβου. Βία, φόβος, αποχή από τα κοινά. Αυτή είναι η πορεία.

Κομμουνιστής υπήρξατε ποτέ;

Με την έννοια που μας κατηγορούσε η Ασφάλεια, σίγουρα. Αλλά κομμουνιστής στα χρόνια μου ήταν συνώνυμο του φιλοσοβιετικός.

Και εσείς δεν μαγευτήκατε ποτέ από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό»;

Όχι. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 έκανα ένα ταξίδι στη Μόσχα και γυρνώντας είπα στους καθοδηγητές μου, «παιδιά με συγχωρείτε, εγώ δεν θέλω να έχω σχέση με όλα αυτά».

Φτώχεια;

Δεν ήταν μόνο η φτώχεια. Υπήρχε παντού μιζέρια. Αυτά που λένε, για τα κορίτσια και τις νάιλον κάλτσες, δεν είναι ψέματα. Ο άλλος πούλαγε την ψυχή του για ένα τζιν. Εμένα έτυχε να με σταματήσει άνθρωπος στον δρόμο και να μου ζητήσει την μπλούζα μου.

Τόσο μοντέρνα ήταν;

Μπα, ήταν μια μπλούζα που είχε πλέξει η μακαρίτισσα η μάνα μου και της είχε βάλει ένα κομμάτι δέρμα μπροστά στο στήθος. Και με παρακαλούσε να του την πουλήσω. Μετά πήγα στη Ρουμανία. Με κάλεσε ένας πανεπιστημιακός να φάμε και στο τραπέζι είχε μια κονσέρβα τουρσί και μια γεμιστή ντομάτα. Μία. Εντάξει, δεν λέω, η Σοβιετία απέκτησε υποδομές και έγινε βαριά βιομηχανική δύναμη, αλλά με τι κόστος; Πόσοι θυσιάστηκαν και τι οικολογικές καταστροφές έγιναν;

Τι τίτλο θα βάζατε σήμερα στην ιδεολογία σας;

Σοσιαλδημοκράτης. Παλιά το έλεγα για να πειράξω τους συντρόφους μου, αλλά τελικά αυτό είμαι. Εξάλλου, αν εξαιρέσουμε ίσως την μπολσεβίκικη επανάσταση, ό,τι άλλο έχει γίνει, έγινε από σοσιαλδημοκρατική παρέμβαση. Γιατί μη μου πει κανείς ότι ήταν κοινωνική αλλαγή η δημιουργία ανελεύθερων καθεστώτων από τον Κόκκινο Στρατό. Άλλο τι ταμπέλα τούς έβαζαν από πάνω. Δείτε τώρα το μίσος που έχουν εκεί οι λαοί για οτιδήποτε σοσιαλιστικό.

Πάντα είχατε αυτές τις απόψεις; Ή γερνώντας γίνατε πιο...σοσιαλδημοκράτης;

Νομίζω ότι γερνώντας έγινα λίγο πιο εξτρεμιστής.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να οδηγηθεί μόνος του σε διάλυση»

Δεν έχω τίποτα με κανέναν στον ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχουν και πολλοί που είναι και συμπαθέστατοι. Πολιτικά όμως και πολιτιστικά, τι το
κοινό έχουμε;

Ένα μάτσο ταλαιπωρημένες εφημερίδες με πρώτη πρώτη την «Αυγή» μαρτυρούν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι ποτέ απών. Η τηλεόραση παίζει Ειδήσεις αλλά στο σαλόνι ακούγεται χαμηλά μια όπερα. Το γραφείο του είναι πνιγμένο στα βιβλία, πού και πού ξετρυπώνω και μια ασπρόμαυρη φωτογραφία. Οι γιοι του, η Λιλή, οι διακοπές στη Ναύπακτο, η μητέρα του, ο πατέρας του που τον σκότωσαν στην Κατοχή. Σε μια γωνία παρατημένες και οι πίπες του και ένας φορητός υπολογιστής σε θέση standby.

Για τους συντρόφους σας της ηγεσίας θέλετε να μιλήσουμε; Τον κ.Αλαβάνο και τον κ.Τσίπρα.

Τι να πω; Και οι ίδιοι είναι πολύ μπλεγμένοι. Δείτε τώρα τι τραβάνε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το λένε, αλλά έχουν προβλήματα κάθε φορά πώς θα πείσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως τι να τους πω. Ας προσέχατε;

Επιμένετε ότι ήταν λάθος η
δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν έχω τίποτα με κανέναν στον ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχουν και πολλοί που είναι και συμπαθέστατοι. Πολιτικά όμως και πολιτιστικά, τι το κοινό έχουμε; Οι περισσότεροι είναι αντιευρωπαίοι, πολλοί απ΄ αυτούς είναι εθνικιστές και κρατιστές. Όχι όλοι αλλά πολλοί.

Αν ήταν στο χέρι σας σήμερα θα διαλύατε τον ΣΥΡΙΖΑ;

Νομίζω ότι κινδυνεύει να οδηγηθεί μόνος του σε διάλυση και όχι επειδή το θέλω εγώ. Αλλά πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι οι διάφορες ομάδες θα μετεξελιχθούν σε κάτι πιο σύγχρονο. Κι εγώ δε θέλω να σβήνω την ελπίδα κανενός.

Σας προβληματίζει αυτό το πάνω-κάτω στις επιδόσεις του Συνασπισμού;

Βέβαια και επιμένω ότι θέλουμε οπωσδήποτε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Πού στο διάολο πάει αυτή η κοινωνία σήμερα και τι πρέπει να αλλάξουμε. Αυτό το πρόγραμμα δεν το έχουμε.

Δεν αρκούν οι γενικές θέσεις του κόμματός σας;

Η πραγματική ζωή δεν θέλει θεωρίες, θέλει απαντήσεις.

Μπορείτε να μου πείτε το πρώτο πράγμα που θα προωθούσατε
σε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- Συνασπισμού;


Η εισαγωγή νέων φόρων και κατάργηση άλλων. Γιατί οι φόροι είναι εκείνοι που δίνουν την πολιτική σου αντίληψη. Δηλαδή να βάλουμε πράσινους φόρους και βέβαια φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Ό,τι και να λέμε στην οικολογία το γυρνάτε.

Μα δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να έχει χαμηλότερες επιδόσεις από τη Γερμανία, στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στη βιολογική γεωργία.

Το ίδιο είπε και ο Ομπάμα. «Να οργανώσουμε αλλιώς τις ανάγκες της κοινωνίας».

Αυτά που λέει ο Ομπάμα έχουν ενδιαφέρον, ιδίως τα οικολογικά του. Δεν ξέρω αν ακούγεται banalite, αλλά εγώ θεωρώ ότι είναι πραγματικά ιστορικό, που βγήκε ένας Αφροαμερικάνος πρόεδρος. Κάποιοι λένε «δεν είναι τίποτα». Κάτσε βρε μεγάλε. Είναι εξίσου σημαντικό με την εκλογή στη Βολιβία του Έβο Μοράλες. Του Ινδιάνου που έφαγε 600 χρόνια σφαγές και τώρα βγήκε πρόεδρος.

Πολιτικά σχέδια έχετε πια;

Ε, σιγά σιγά θα αρχίσω κι εγώ να περνάω στην εφεδρεία. Θα είμαι βέβαια πάντοτε ενεργός πολίτης.

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Γνώρισα τον σ. Μιχάλη Παπαγιαννάκη στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Εγώ μέλος του Ρήγα και αυτός ένας από τους πολλούς Ανένταχτους Αριστερούς που πάντα πορεύοντουσαν δίπλα μας. Στη συνέχεια έγινε μέλος της Ε.ΑΡ. και στη συνέχεια του Συνασπισμού. Βρεθήκαμε στην οργάνωση του Κουκακίου, όπου οργανώθηκα για πρώτη φορά στον ΣΥΝ γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '90. Από τα πιο φωτισμένα μυαλά της Ελληνικής Αριστεράς. Με σταθερές ριζοσπαστικές απόψεις. Στην σημερινή εποχή που ο λαϊκισμός και ο όψιμος (& παρωχημένος) αριστερισμός έχει κατακλύσει την Αριστερά οι απόψεις του σ. Μιχάλη είναι όαση!

13 comments:

Αστερόεσσα said...

Μορφάρα ο Παπαγιαννάκης και φάρος!

Του εύχομαι καλή ανάρρωση με τα προβλήματα της υγείας του!

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Αστερόεσσα

Εχεις απόλυτο δίκιο. Είθε. Γιατί οι απόψεις του είναι αναγκαίες όσο ποτέ..


Μάκης

ΣΠΙΘΑΣ said...

Γι αυτό το έβαλαν στην άκρη;
Επειδή ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να πάει την Ανανεωτική Αριστερά στη θέση που της αξίζει.
Ο Αλαβάνος δήλωσε σήμερα "ότι καλά είμαστε και με το 7%"!
Αφού ούτε 7% δν έχει. Στα 6,1% πήγε.

Αυτό ήθελε να διαλύσει την Ανανεωτική Αριστερά και να διώξει όλους τους Ανανεωτικούς για να κάνει την "επανάσταση" μη χ@σω!

Anonymous said...

Δεν έτυχε να διαβάσω τα ΝΕΑ εχθές. Εδώ είδα τη συνέντευξη του Μιχάλη. Μετά, διαβάζοντας το σχόλιό σου συγκινήθηκα. Σιδερένιος να είναι!
Γιάννης Σακιώτης

Anonymous said...

Ειμαι τακτικος αναγνωστης του μπλογκ σου... Εχω μια απορια... αφου βρισκεις τοσο σημαντικες τις αποψεις του Μιχαλη Παπαγιαννακη, πως ανηκεις (οπως ειχες γραψει παλαιοτερα εδω) στην εσωκομματικη ταση του ΣΥΝ "πρωτοβουλια για την αριστερη ανασυνθεση"? Αφου ο Παπαγιαννακης ειναι ευρωπαιστης σοσιαλδημοκρατης, εναντια στη συνεργασια του ΣΥΝ στα πλαισια του ΣΥΡΙΖΑ με τις διαφορες αριστεριστικες ομαδες, και ανηκει στη "δεξια" ταση του ΣΥΝ (ανανεωτικη πτερυγα), ενω η (μικρη) ταση που ανηκεις εσυ ειναι στο αριστερο ακρο του ΣΥΝ και αμφισβητει την ΕΕ και ειναι υπερ στη μετεξελιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαιο κομμα... κανω λαθος?
Μηπως βρισκεσαι σε καποιου ειδους ιδεολογικη συγχυση?

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Γιώργο

Σε καμία ιδεολογική σύγχυση δεν βρίσκομαι. Μπορεί να βρίσκεσαι εσύ καθώς αραδιάζεις απόψεις φύρδην μύγδην. Μάλλον θα έπρεπε να ρωτήσεις πριν βγάλεις συμπεράσματα, έστω και σε μορφή ερωτήματος...

Κατ΄αρχάς έχω πολλές διαφωνίες με την "Πρωτοβουλία" και γι΄αυτό δεν συμμετέχω ουσιαστικά στις διαδικασίες της. Η πιο πρόσφατη διαφωνία μου ήταν στην επιλογή του Χουντή. Διαφωνώ και φυσικά δεν θα τον ψηφίσω.

Δεύτερον δεν ξέρω τις πολιτικές σου απόψεις αλλά εμείς στην Ανανωνετική Αριστερά δεν έχουμε δογματισμούς. Αν κάποιος σύντροφος καταθέσει σωστές απόψεις δεν έχω κανένα πρόβλημα να τις δεχθώ. Αν εσύ είσαι τις σταλινικής άποψεις ότι η άποψη είναι μια και όποιος αλλάζει είναι οπορτουνιστής, λυπάμαι αλλά λάθος μπλογκ διαβάζεις.

Σε ότι αφορά τη γενικότερη στάση μου μέσα στον ΣΥΝ μετά τα γεγονίοτα του Δεκεμβρίου και την στάση της ηγεσίας του ΣΥΝ και του Σύριζα, διατηρώ τις απόψεις μου για τα εθνικά θέματα, αλλά σε ότι αφορά τις πολιτικές & κοινωνικές εξελίξεις συμφωνώ (τι να κάνουμε;)σε πολλά σημεία με τις αναλύσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

Και για τον Σύριζα ναι ήμουν και εγώ υπέρ της συγκρότησης του. Τώρα έχω η άποψή μου είναι σχεδόν ίδια με του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

Αυτά...

Μάκης

Κόκκινη Πιπεριά said...

και κάτι άλλο... Διάβασε το κείμενο του Παπαδημοτρόπουλου που "ανέβασα" (από πάνω...). Με εκφράζει απόλυτα. 100%

Μάκης

Υ.Γ. Ελπίζω να έλυσα τις απορίες σου...

xristos said...

Αυτοί που έχουν επικρατήσει στο Συριζα είναι γιά κλάματα. Ο Ππαγιαννάκης ήταν δυστυχώς από τους λίγους σοβαρούς εκεί μέσα.

Anonymous said...

Επειδή δεν υπάρχουν μόνο οι σούπερ ντούπερ ουάου ανανεωτές δείτε λίγο και Μανώλη Γλέζο...

http://www.syriza.gr/ylika/binteo/to-binteo-tis-sygkentrosis-sto-sportingk-1o-meros/
(μετά το 17' κυρίως)

http://www.syriza.gr/ylika/binteo/to-binteo-tis-sygkentrosis-sto-sportingk-2o-meros/
(το πρώτο λεπτό)

http://www.tvxs.gr/v2028

Παναγιώτης

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Παναγιώτης

Ο Μανόλης Γλέζος είναι μια εμβληματική μορφή για την Ελληνική Αριστερά. Αλήθεια η σημερινή ηγετική ομάδα του ΣΥΝ συμφωνεί με τις απόψεις του σ. Μανόλη για τα Εθνικά θέματα;

Επίσης ο σεβασμός που δείχνουν στον σ. Μανόλη (που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο...) τονδείχνουν στον σ. Λεωνίδα Κύρκο; Και το γράφω εγώ που στο ΚΚΕ Εσωτερικού είχα έντονες διαφωνίες με τις απόψεις του σ. Λεωνίδα.

Μάκης

Anonymous said...

Άγαπητέ μου Μάκη τι σχέση έχουν τα εθνικά θέματα κι ο Κύρκος με το προηγούμενο ποστ μου; Εγώ λέω ότι παρουσιάζονται συνέχεια ανανεωτικοί που είναι οι μόνοι σοβαροί, οι μόνοι υπεύθυνοι, οι πραγματικοί επαναστάτες, οι φάροι κλπ. Λοιπόν δείτε τι λέει κι ο Μανώλης Γλέζος, ένα ανεξάρτητο μέλος του ΣΥΝ που έχει τις δικές του απόψεις και παλεύει καθημερινά γι' αυτές. Είναι πραγματικά συγκινητικό όταν τον ακούς να μιλάει με τέτοια καθαρότητα νου, με τέτοιο ήθος. Όταν τον βλέπεις στο δρόμο, όταν μαθαίνεις ότι πήγε στη Βενεζουέλα ως παρατηρητής στο ιστορικό δημοψήφισμα. Τόσο δραστήριος, με τόσες ελπίδες σαν να μη πέρασε ο χρόνος...

Τέλοσπάντων ξέφυγα... Έλεγα λοιπόν να δείτε και την άποψη του Μανώλη Γλέζου για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, τη βία, την κριτική του στη στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, το ημερολόγιο της Αυγής, το πανό στην Ακρόπλη(άραγε, παιανού άποψη θα μπορούσε να έχει περισσότερη βαρύτητα;). Επίσης την άποψη του για το εγχείρημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και για τη συνεργασία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Παναγιώτης

Unknown said...

Δυστυχώς Γιώργη,μας αφησε νωρίς.!!

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.