Η ομιλία του Μιχ. Σαμπατακάκη στο Διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ

Με τον Αλέξη Τσίπρα έχουμε φιλία από παλιά. Έτσι μπορώ να είμαι κριτικός, όταν κρίνω ότι πρέπει να είμαι, χωρίς να προσωποποιείται αυτή η κριτική. Και, βεβαίως, να κρίνομαι και εγώ με τη σειρά μου γι’ αυτήν την κριτική μου.

Άκουσα με έκπληξη την πρόταση του Αλέξη για κατάληψη των θέσεων 1 και 3 από τον ΣΥΝ στο ευρωψηφοδέλτιο. Δεν υπάρχει τέτοια απόφαση στην Πολιτική Γραμματεία Το αντίθετο, μάλιστα, στην Πολιτική Γραμματεία η συζήτηση ήταν για τις θέσεις 1 και 2. Στις ευρωεκλογές οι εξασφαλισμένες έδρες είναι δύο. Έτσι, σύμφωνα με την πρόταση του Αλέξη, ο ένας εκ των δύο, είτε ο Ν. Χουντής είτε ο Δ. Παπαδημούλης, που θα έχουν ψηφιστεί από 15.000 μέλη στο δημοψήφισμα, αποκλείεται και δεν θα πάει στην ευρωβουλή. Ο ένας είναι ο Γραμματέας του κόμματος και ο άλλος ο πιο δραστήριος έλληνας ευρωβουλευτής. Αντί λοιπόν για τον Ν. Χουντή ή τον Δ. Παπαδημούλη, που ο ένας θα έχει αποκλειστεί, θα γίνει ευρωβουλευτής κάποιος ή κάποια που θα έχει επιλεγεί με απόλυτα παραγοντικές διαδικασίες κορυφής. Γιατί θα γίνει μήπως δημοψήφισμα στον ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη της 2ης θέσης; Ή μήπως κάποιος έχει παρόμοια δικαιώματα με αυτά που έχουν ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου, να επιλέγει, δηλαδή, ποιος ή ποια θα γίνει ευρωβουλευτής, πέρα και αντίθετα από την επιλογή των χιλιάδων οργανωμένων μελών που θα ψηφίσουν;

Άκουσα με έκπληξη (αλλά και διάβασα στα υλικά του Συνεδρίου) στην εισηγητική ομιλία του Αλέξη να υπάρχει αναφορά μόνο 5 γραμμών αντιπαράθεσης στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και πάνω από 50 γραμμές αντιπαράθεσης στο ΠΑΣΟΚ (το οποίο μου ήταν πάντα αντιπαθές και τότε που μεγάλο μέρος της Αριστεράς, και της εδώ παρευρισκόμενης, είχε μορατόριουμ με την κυβέρνησή του). Όμως, μάλλον, υπάρχει κάποιο λάθος. Υπάρχει κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και αναλύουμε γιατί είμαστε εναντίον της; Έχουν γίνει εκλογές και δεν το μάθαμε; Αλλά αν η κυβέρνηση είναι πράγματι της δεξιάς, γιατί δεν αναφερόμαστε σ’ αυτήν;

Δεν άκουσα, με ευχάριστη έκπληξη, στην ομιλία του Αλέξη για την «Μεγάλη Αριστερά» μαζί με το ΚΚΕ. Τι έγινε η απόφαση του τελευταίου Συνεδρίου; Ήταν λάθος; Μήπως χρειάζεται να ειπωθεί ότι ήταν λάθος;

Δεν άκουσα, με έκπληξη, να υπάρχει η λέξη, δηλαδή η έννοια Δημοκρατία στην ομιλία του Αλέξη, που είχε πάνω από 6000 λέξεις, με πρόχειρο υπολογισμό. Εκτός από τον όρο «Σοσιαλισμός με Δημοκρατία και Ελευθερία», η ίδια η λέξη Δημοκρατία δεν υπάρχει ούτε μια φορά. Δεν υπάρχει, δηλαδή, στην ομιλία η πιο βασική έννοια της Αριστεράς από τον Εμφύλιο μέχρι σήμερα. Όχι απλώς με την έννοια των δικαιωμάτων. Η Δημοκρατία, που στη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου είναι το βασικό πεδίο της ταξικής πάλης. Εκεί, δηλαδή, που διεξάγεται η αντιπαράθεση των τάξεων και των κομμάτων. Η απουσία της έννοιας της Δημοκρατίας σημαίνει απουσία της πολιτικής.

Δεν άκουσα, με έκπληξη, στην ομιλία του Αλέξη καμία κριτική στα φαινόμενα της βίας. Ακόμη δεν κατανοήσαμε ότι αυτή η σιωπή μας έχει βλάψει;

Άκουσα, με έκπληξη, μια ομιλία του Αλέξη που συνολικά ήταν γραμμένη για τότε που είχαμε 18%, ως αποτέλεσμα της κρίσης τότε του ΠΑΣΟΚ και του νεανικού προφίλ του Αλέξη. Δεν κατανοήσαμε ότι από τότε κάτι δεν πήγε καλά, ότι δεν μπορέσαμε να ανταποκριθούμε στο ρόλο ενός μεγάλου κόμματος που δίνει ορατές λύσεις και ότι πρέπει να μελετήσουμε γιατί ξαναβρεθήκαμε στο 7%, ώστε να το αλλάξουμε;

Άκουσα, με έκπληξη, στην ομιλία του Αλέξη, στο κομμάτι για την Ευρώπη, να απουσιάζει ο βασικότερος στόχος του ΣΥΝ, που συμπυκνώνει όλους τους άλλους, η ανάγκη, δηλαδή, για δημοκρατικό και κοινωνικό Σύνταγμα στην Ε.Ε. Και, ενώ υπάρχει στο σχέδιο Προγράμματος που κουβεντιάζουμε, στον «στόχο 22» για την Ευρώπη, δεν υπάρχει στην ομιλία του Αλέξη. Γιατί αφαιρέθηκε ο βασικότερος στόχος του ΣΥΝ για την Ευρώπη;

Τέλος, άκουσα, με μεγάλη έκπληξη, στην ομιλία του Γ. Δραγασάκη τον σχολιασμό του ότι η πρόταση της Ανανεωτικής Πτέρυγας αφορά ένα ρυθμιζόμενο καπιταλισμό. Φοβάμαι ότι υπάρχει ένα πρόβλημα αυτογνωσίας και αίσθησης του μέτρου. Όταν η Ανανεωτική Αριστερά διαμόρφωνε τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, κάποιοι ήταν υπέρ των 5χρονων πλάνων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης που ρεζίλεψαν την έννοια του σοσιαλισμού. Φοβάμαι ότι υπάρχει δυσκολία κατανόησης της στρατηγικής του δημοκρατικού δρόμου. Δυσκολία κατανόησης της βασικής έννοιας του δημοκρατικού δρόμου, που είναι ο συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, η νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Η νέα πλειοψηφία δεν μπορεί, προφανώς, να είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως υπονοεί το σχέδιο Προγράμματος. Δεν είναι νέα πλειοψηφία το 5% ή το 10% ή το 15%. Πλειοψηφία, ως γνωστόν, είναι πάνω από 51%. Αρα χρειάζονται και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Όποιος θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει τη νέα πλειοψηφία, απλώς επαναλαμβάνει τη μονοκομματική αντίληψη του τεθνεώτος «υπαρκτού σοσιαλισμού». Όταν, όμως, δεν κατανοείς όλα αυτά, τότε είσαι πραγματικά ακίνδυνος για τον καπιταλισμό. Φτιάχνεις ένα απομονωμένο μαγαζάκι, όπως το ΚΚΕ που είναι στον χώρο του πολιτικού φολκλόρ. Και εκεί μπορείς να λες και για «οικονομία των αναγκών» και για 5χρονα πλάνα και για ό,τι άλλο θες. Τσάμπα είναι.

Ο Μιχάλης Σαμπατακάκης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού και στέλεχος της Ανανεωτικής Πτέρυγας