Συγκομιδή από το δημοψήφισμα

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Εκδότη – Διευθυντή της «Αφρικα»

Οι Ελληνοκύπριοι τώρα καταλαβαίνουν πόσο επιτυχημένη επιλογή έκαναν με το να εκλέξουν το Δημήτρη Χριστόφια στη θέση του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και μαζεύουν τους καρπούς της επιλογής τους αυτής. Άλλαξε το κλίμα στη διεθνή σκηνή. Και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πριν καν συμπληρώσει τον πρώτο του χρόνο σε αυτό το θώκο ο Χριστόφιας. Σβήστηκαν τα αρνητικά που δημιουργήθηκαν με την εικόνα από το "όχι" στο δημοψήφισμα και ταυτόχρονα η ελληνική πλευρά πέρασε μερικά βήματα μπροστά. Η τουρκική πλευρά περιέπεσε στην κατάσταση που βρισκόταν πριν από το Σχέδιο Ανάν. Και κάθισε εκ νέου στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Τέλειωσε πλέον η περίοδος που ο Ταλάτ μάζευε πόντους με μεγάλη ευκολία και με παράλογες δηλώσεις του τύπου "το χέρι ειρήνης που άπλωσα παραμένει μετέωρο". Κοντολογίς, τέλειωσε ο λογαριασμός του δημοψηφίσματος για την τουρκική πλευρά. Αλλά ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, που δεν έχει και πάρα πολλά να πει στη διεθνή κοινότητα, δοκίμασε την τύχη του γι' ακόμη μια φορά στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ). Πιάστηκε από την ίδια παλιά ιστορία του "εμείς είπαμε ναι και αυτοί είπαν όχι".
Μάλιστα, για να κλονίσει την εικόνα του Χριστόφια, υπενθύμισε ότι ήταν και εκείνος υποστηρικτής του "όχι", τοποθετώντας τον στην ίδια μοίρα με τον Παπαδόπουλο. Όμως, δεν υπήρχε κανείς που το λάμβανε πια υπόψη αυτό σε εκείνη την άδεια αίθουσα. Ο ουσιαστικός λόγος αυτής της αλλαγής του κλίματος στη διεθνή σκηνή δεν είναι η αλλαγή στην πολιτική της ελληνικής πλευράς. Ο ουσιαστικός λόγος είναι η αλλαγή εικόνας. Ακριβώς όπως είχε συμβεί στην τουρκική πλευρά. Έφυγε ο Ντενκτάς, ήρθε ο Ταλάτ. Στην ουσία δεν άλλαξε τίποτα εκτός από τα πρόσωπα στο προεδρικό μέγαρο. Η πολιτική παρέμεινε η ίδια.
Έγιναν απλώς ορισμένα μακιγιαρίσματα. Τη θέση της αντίληψης ότι "η μη λύση είναι λύση" πήρε η αντίληψη "η μη λύση δεν είναι λύση, αλλά δεν έγινε κανένα απολύτως βήμα που θα άνοιγε ελαφρώς την πόρτα της λύσης. Δηλαδή το παιχνίδι της προπαγάνδας της ειρήνης παίχτηκε μόνο στις εξέδρες. Μέχρι την έλευση Χριστόφια. Μόλις ήρθε ο Χριστόφιας να που τέλειωσε το παιχνίδι αυτό. Εμφανίστηκε ξανά το πνεύμα του Ντενκτάς μπροστά μας. Δεν είναι και πολύ νέες οι θέσεις που εκφράζει τώρα ο Χριστόφιας.
Πολλές από αυτές τις είχαν εκφράσει και προηγούμενοι Ελληνοκύπριοι ηγέτες. Ακόμη και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αλλά όπως είπα, είναι ζήτημα εικόνας. Η εικόνα του Τάσσου ήταν κακή και δεν γίνονταν αποδεχτές ακόμη και οι πραγματικότητες που έλεγε. Δεν έβρισκαν ανταπόκριση ακόμη και οι δίκαιες απαιτήσεις του σε σχέση με τη λεηλασία των ελληνοκυπριακών περιουσιών ή τον στρατό και τους εποίκους ή και για το Βαρώσι. Τώρα το γεγονός ότι οι ίδιες θέσεις εκφράζονται από τον Χριστόφια κάνει μεγάλη διαφορά. Ο Ταλάτ καταπλακώνεται κάτω από την εικόνα του Χριστόφια ως υποστηρικτή της ειρήνης. Αποδυναμώνει για τα καλά τη θέση του το γεγονός ότι επιχείρησε να κάνει το δικηγόρο της Τουρκίας ειδικά σε ένα χώρο όπως η ΚΣΣΕ.
Δεν ξέρω αν μετά από αυτή την ομιλία υπήρξαν Ευρωπαίοι βουλευτές που ρώτησαν τον Ταλάτ αν είναι δικηγόρος της Τουρκίας. Μήπως σημαίνουν και πολλά πράγματα για τους Ευρωπαίους τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και η προσήλωση των Τουρκοκυπρίων προς την Τουρκία; Δεν έμειναν ικανοποιημένοι από αυτή την ομιλία ακόμη και οι εκ Τουρκίας δημοσιογράφοι που άκουσαν την ομιλία του Ταλάτ. Τον επέκριναν. Δεν ακούστηκε καλά ούτε στ' αφτιά των ευρισκομένων στο Στρασβούργο. Δηλαδή, επαναστατούν αυτοί πλέον για μια αντίληψη για την οποία ουσιαστικά εμείς έπρεπε να επαναστατούμε. Δεν τους αρέσει αυτή η ιδιότητα του εκφραστή ευγνωμοσύνης.
Υπάρχει και η συζήτηση περί "ηγέτη κοινότητας" και "προέδρου της δημοκρατίας". Στην πρώτη είδηση που μεταδόθηκε από το εθνικό μας πρακτορείο ειδήσεων προς τον Τύπο μας, είχε ανακοινωθεί ότι ο Ταλάτ προσκλήθηκε ως "πρόεδρος της δημοκρατίας". Εκείνος που το διόρθωσε αυτό ήταν ο Ντενκτάς που δήλωσε στην κοινότητα πως προσκλήθηκε ως "ηγέτης κοινότητας". Ο Ντενκτάς δεν του είπε "μην πας". Όμως, του έδωσε μια συμβουλή. Μετά την ομιλία του στην ΚΣΣΕ ο Ταλάτ να δώσει μια διάσκεψη Τύπου και να δηλώσει ότι είναι "Πρόεδρος της ΤΔΒΚ". Δεν το έκανε αυτό ο Ταλάτ. Γιατί άραγε; Σε εμάς στην Κύπρο λέει πως είναι "πρόεδρος" και δεν μπορεί να το πει στους Ευρωπαίους;

Πηγή: Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Ο Σενέρ Λεβέντ είναι ένας άνθρωπος που, από τη δική του πλευρά, δίνει πραγματικά αγώνα για την επανένωση της Κύπρου. Αγώνες που έχει πληρώσει με το κλείσιμο της εφημερίδας του πολλές φορές από το στρατοκρατικό καθεστώς των κατεχόμενων. Είναι από τους ελάχιστους που πιστεύουν πραγματικά ότι Ελληνες και Τούρκοι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά στο νησί. Και οι απόψεις του στον "Πολίτη" κινούνται σ' αυτή τη γραμμή.