Το μολύβι

Αλήθεια, για πόσο καιρό έχετε να χρησιμοποιήσετε μολύβι; Εάν κάτσετε λίγο και το σκεφτείτε, θα συνειδητοποιήσετε ότι αποσύρθηκε, όπως αποσύρθηκαν τα αυτοκινητάκια και οι κούκλες και τα άλλα παιχνίδια, με τα οποία παίζατε.
Είμαι βέβαιoς, ότι μετά από κάποιο σημείο ο δάσκαλος φώναζε: “Να γράφεις με στυλό!”. Τα γραφόμενα με στυλό δεν σβήνονται, αλλά μένουν. Δείχνουν συνέπεια και υπευθυνότητα. “Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν”, λέει η παροιμία. Η γραφή με μολύβι, με την δυνατότητα του σβυσίματος βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Γραφοντας με μολύβι, προσέχεις λιγότερο, διότι υπάρχει και η γόμα. Αντίθετα με το στυλό, όχι ότι δεν μπορείς να διορθώσεις, αλλά η μουτζούρα και το “μπλάνκο” χαλάνε την αισθητική, τουλάχιστον. Εάν και δεν δαιφωνώ με την υπευθυνότητα, που προσδίδει το στυλό, διαφωνώ με την αντίληψη, ότι εάν ξεκινήσεις κάπως δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη. Έχω ξαναγράψει για την εμμονή στην ανελαστικότητα της συνέπειας. Εάν η επιλογή μου είναι λάθος, γιατί να μην ανακαλέσω; Δηλ. εάν η πορεία του αυτοκινήτου μου πάει σε τοίχο, θα πρέπει να στουκάρω; Δεν είναι ορθότερο να αλλάξω γνώμη (τιμόνι στην συγκεκριμένη περίπτωση; )
Το μολύβι είναι συνδεδεμένο με την παιδικότητα. Δεν έχετε παρατηρήσει, ότι όταν σε κάποιες στιγμές είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε μολύβι (ή έστω οποιοδήποτε εργαλείο γραφής αποκαλούμενο καταχρηστικά “μολύβι”) θα ζητήσετε ή θα σάς προσφέρουν “ένα μολυβάκι;”.
Έχω καιρό να πιάσω μολύβι (και εδώ που τα λέμε με τους υπολογιστές και στυλό). Μπορώ να πω ότι μού έχει λείψει. Τόσο το τρίξιμό του στο χαρτί, όσο και η αίσθηση του ξύλου: η διαμεσολάβηση της φύσης με τον πολιτισμό.

Από το μπλογκ: Σκέψεις ενός ντροπαλού-Μπλο(γ)κ σκεψογραφίας

Για την ιστορία: Το πρώτο μολύβι γεννήθηκε με την ανακάλυψη των ορυχείων γραφίτη, γεγονός που έλαβε χώρα το 1565 στο Κάμπερλαντ της Μεγάλης Βρετανίας.

Το υλικό γραφής του μολυβιού φτιάχνεται από μείγμα γραφίτη και αργίλου, στο οποίο προστίθενται λιπαντικά και γόμα. Το μείγμα αυτό αλέθεται και σιδερώνεται για να ομογενοποιηθεί, δηλαδή περνά από μηχανές επεξεργασίας από τις οποίες βγαίνει σε μορφή μακρού νήματος.

Το υλικό που φτιάχνεται μ' αυτό τον τρόπο ξεραίνεται και στη συνέχεια κόβεται και ψήνεται στο φούρνο περίπου στους 800°C. Η σύνθεση του μείγματος και η θερμοκρασία καθορίζουν τη σκληρότητα της μύτης.

Για το σώμα του μολυβιού χρησιμοποιείται μια λωρίδα από ραβδωτό ξύλο. Αυτή αλείφεται με κόλλα και στο αυλάκι της τοποθετείται η μύτη. Από πάνω τοποθετείται ένα άλλο στέλεχος ραβδωτού ξύλου. Όταν συγκολλούνται τα δύο μέρη το ξύλο διαμορφώνεται έτσι ώστε να έχουμε κυλινδρικά ή εξαγωνικά μολύβια. Η τελική φάση περιλαμβάνει το βάψιμο του ξύλου.