Monday, January 21, 2008

Θα γίνει Πανιώνιος ο Μπάρακ Ομπάμα;

Συνέντευξη στη Νινα-Μαρια Πασχαλιδου (Καθημερινή της Κυριακής)

«Ο Αλέξης Γιαννούλιας είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ μου», μου λέει ο Μπάρακ Ομπάμα όταν τον συναντώ στη Νάσουα του Νιου Χαμσάιρ. Ο Ελληνας που παίζει one-on-one καλαθοσφαίριση με τον υποψήφιο για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος δεν είναι ένας απλός μπασκετμπολίστας. Σε ηλικία 31 ετών ο «Αλέξι», όπως τον αποκαλούν στην πατρίδα του, το Ιλινόις –τη δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό ελληνική παροικία– είναι ο νεότερος υπουργός Οικονομικών (Ταμίας Πολιτειακού Θησαυροφυλακίου) που εξελέγη ποτέ σε πολιτεία των ΗΠΑ. Ο Ελληνοαμερικανός (ο οποίος βρέθηκε για ένα φεγγάρι και στην Ελλάδα να παίζει μπάσκετ στον Πανιώνιο) ανέλαβε τον Νοέμβριο του 2006, ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος, τα ηνία του «υπουργείου Οικονομικών» του Ιλινόις, δίνοντας έναν επίλογο σε μια ρεπουμπλικανική κυριαρχία δώδεκα ετών. «Δεν βάζω υποψηφιότητα για να γίνω κάτι αλλά για να κάνω κάτι», διακήρυττε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Ο νεαρός «τραπεζίτης του Ιλινόις» διαχειρίζεται περίπου 17 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή το μισό ταμείο της Ελλάδας. Γόνος οικογένειας τραπεζιτών, η οικογένειά του ίδρυσε την τραπέζα Broadway, μια από τις μεγαλύτερες στο Ιλινόις, ο Αλέξης Γιαννούλιας παραδίδει σεμινάρια εξοικονόμησης χρημάτων, πριμοδοτεί όσους αγοράζουν «πράσινα» αυτοκίνητα, προσφέρει φοροαπαλλαγές στους φοιτητές, βγάζει σε δημοπρασία στο eBay τα αζήτητα του Ιλινόις, στηρίζει μικροκαλλιεργητές, ελεύθερους επαγγελματίες, άπορους, και όλους όσοι επιθυμούν να αγοράσουν πρώτη κατοικία αλλά δεν έχουν τα χρήματα. Αυτές τις μέρες ο νεαρός «ταμίας» πετάγεται από Πολιτεία σε Πολιτεία για να στηρίξει τον μέντορά του και γερουσιαστή του Ιλινόις, Μπάρακ Ομπάμα. «Ζω σ’ ένα αεροσκάφος» εξομολογείται στην τηλεφωνική μας συνομιλία μας αργά τη νύχτα από την αίθουσα αναμονής ενός αερολιμένα λίγο πριν αναχωρήσει για τη Νεβάδα. Μιλάει άπταιστα ελληνικά, «Να μάθεις ελληνικά» του έλεγε ο πατέρας του από μικρός. Λίγο πριν πετάξει για την επόμενη αναμέτρηση στα καζίνο του Λας Βέγκας, θα εξηγήσει πώς η ομάδα του Ομπάμα σκοπεύει να κερδίσει το μεγάλο κύπελλο των αμερικανικών εκλογών.

«Πριν ξεκινήσουμε πρέπει να σας πω ότι χρωστάω τα πάντα στην οικογένειά μου, είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο, μεγάλωσα σ’ ένα ιδανικό περιβάλλον το οποίο με βοήθησε να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Δεν θα ήμουν τίποτε χωρίς τη βοήθεια των γονιών μου, δυστυχώς έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα, τέσσερις μήνες πριν από την εκλογή μου, ωστόσο είναι πάντα δίπλα μου. Το γνωρίζω ότι αυτό που σας λέω αυτή τη στιγμή πρέπει να ακούγεται πολύ ελληνικό, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Ο πατέρας μου ήρθε στην Αμερική και ξεκίνησε κάνοντας εμπόριο τροφίμων. Το 1979 ίδρυσε την Brοadway Bank στη γειτονιά του Εdgewater και ξεκίνησε την επιτυχημένη ιστορία αυτής της οικογένειας».

Ο «τραπεζίτης του Ιλινόις»

— Αφήσατε τα θησαυροφυλάκια για την πολιτική...

— Από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με τα κοινά, να υπηρετήσω τον κόσμο. Αυτός ήταν ο σκοπός. Οχι η πολιτική καθαυτή. Γι’ αυτό και όταν ξεκίνησα την προεκλογική μου εκστρατεία δεν σκεφτόμουν τι να πω για να κερδίσω, αλλά τι θα κάνω όταν κερδίσω. Αυτό που λέει και η Βίβλος, όταν πολλά σου δίνουν, πολλά πρέπει να δώσεις. Ο κόσμος με εμπιστεύτηκε. Παρόλο που στην αρχή αυτό που άκουγα κατάμουτρα ήταν «είσαι πολύ νέος». Αλλά τάχα αυτό δεν λένε και για τον Ομπάμα; Οτι είναι πολύ νέος; Ηρθε ο καιρός για τους νέους σε αυτή τη χώρα.

— Πώς γνωρίσατε τον Μπάρακ Ομπάμα;

— Tον Μπάρακ τον γνώρισα παίζοντας μπάσκετ σε μια γειτονιά του Σικάγο. Γίναμε καλοί φίλοι, πίστεψα σε αυτόν, αποφάσισα να τον στηρίξω, όπως και εκείνος εμένα. Το να δουλεύει κανείς δίπλα στον Ομπάμα είναι μεγάλη υπόθεση. Κάθε μέρα είναι και διαφορετική. Είναι χαρισματικός. Θα φερθεί σ’ εσάς που είσαστε δημοσιογράφος, με τον ίδιο τρόπο που θα φερθεί στον υδραυλικό ή στον τωρινό πρόεδρο της Αμερικής. Είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Σε εμπνέει. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί και θα εμπνεύσει μια ολόκληρη Αμερική. Ξέρετε ένα μήνα πριν από τους προκριματικούς στο Νιου Χαμσάιρ πήγα στο Μάντσεστερ, στην ορθόδοξη εκκλησία, και προσπάθησα να πείσω τους Ελληνοαμερικανούς για τον Μπάρακ. Εκείνοι ανένδοτοι, πιστοί στη Χίλαρι, αρνήθηκαν ακόμη και την κονκάρδα του να φορέσουν στο πέτο. Τους είπα τότε να πάνε να τον ακούσουν. Το ξέρετε ότι στο τέλος της ημέρας γύρισαν και μου είπαν πόσο καταπληκτικός είναι ο Ομπάμα. Ανθρωποι που μια ολόκληρη ζωή στήριζαν τους Κλίντον άλλαξαν γνώμη. Αυτή είναι η δύναμη του Ομπάμα.

— Τότε πώς εξηγείτε την ήττα του στο Νιου Χαμσάιρ;

— Ολοι κάνουν λόγο για ήττα και αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι πρόκειται για μια μεγάλη νίκη. Τρεις μονάδες διαφορά; Στην πολιτεία των Κλίντον; Αλλά ακόμη και πριν. Η Αϊόβα. Αυτή κι αν ήταν έκπληξη. Ποιος; Ο άνθρωπος που πριν από μερικούς μήνες ήταν στο εξώφυλλο περιοδικού με τον τίτλο, «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;» Περιμέναμε να χάσουμε στο Νιου Χάμσαιρ με μεγάλη διαφορά. Αυτός, λοιπόν, ήταν ένας θρίαμβος και όχι μια ήττα. Και πιστεύω ότι και στη Νεβάδα θα δούμε επίσης καταπληκτικά πράγματα να συμβαίνουν.

— Πιστεύετε ότι ο Ομπάμα μπορεί να αλλάξει την Αμερική;

— Φυσικά και το πιστεύω. Ο Ομπάμα είναι καθαρός. Ξέρετε ότι το μεγαλύτερο τμήμα της χρηματοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας προέρχεται από εργατικά συνδικάτα; Aυτό δείχνει ότι δεν επηρεάζεται από συμφέροντα άλλων, από επιχειρήσεις, από οικονομικά παιχνίδια. Ο Ομπάμα θα είναι ο πρώτος πρόεδρος της Αμερικής που θα λαμβάνει αποφάσεις αμερόληπτα. Αυτό πιστεύω.

Τα ελληνικά θέματα

— Η Ελλάδα έχει θέση στον χάρτη για την Αμερική;

— O Ομπάμα στο βιβλίο του, «Η Αναίδεια της Ελπίδας», αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα στην Κύπρο. Τα ελληνικά θέματα, η Κύπρος, η Μακεδονία, είναι γνωστά στην Αμερική. Το θέμα είναι να βρεθεί ένας Αμερικανός πρόεδρος να δει τη λογική πλευρά των πραγμάτων, να βάλει τον εαυτό του στα παπούτσια του άλλου. Ενημερώνω συχνά τον Μπάρακ για την Ελλάδα, ξέρει πολλά πράγματα για τον λαό μας, όπως ξέρει άλλωστε πολλά για την Παλαιστίνη και για την Κένυα και για τη Βενεζουέλα. Ο Ομπάμα είναι ένας άνθρωπος που διαβάζει. Προσωπικά πιστεύω ότι αν όλοι οι λαοί έχουμε μια ευκαιρία αυτή είναι με τον Μπάρακ. Οσο για τα ελληνικά ζητήματα, πραγματικά πιστεύω ότι δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτε παράλογο. Η διχοτόμηση της Κύπρου είναι διχοτόμηση. Η στάση της Τουρκίας είναι συγκεκριμένη. Η Μακεδονία βρίσκεται στην Ελλάδα.

— Αισθάνεστε κοντά στην Ελλάδα;

— Είμαι πολύ υπερήφανος για την καταγωγή μου. Κι έχω ευθύνη ως Ελληνοαμερικανός. Μιλάω την ελληνική γλώσσα, πηγαίνω στην εκκλησία, αν και θα ήθελα να πηγαίνω λίγο συχνότερα, μιλάω με τη γιαγιά μου (γελάει)... Εχω επίσης περάσει καταπληκτικά στην Ελλάδα, όταν έπαιζα στον Πανιώνιο και έμενα στον Χολαργό... αυτά ήταν πραγματικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.

— Ποιoς κερδίζει σ’ έναν αγώνα μπάσκετ, εσείς ή ο Μπάρακ Ομπάμα;

- Ο Ομπάμα πάντα μου λέει ότι είναι «πολύ γέρος για μένα» και ότι θα ήθελε να έχει τα χρόνια μου. Εγώ πάλι λέω ότι θα ήθελα να είχα λίγη από την ικανότητά του να κερδίζει τους ανθρώπους σε δευτερόλεπτα. Αυτός ο άνθρωπος θα γράψει ιστορία. Είναι ένας μεγάλος ηγέτης.

Ηθικό δίδαγμα "Κόκκινης Πιπεριάς": Παντού υπάρχει ένας... Πανιώνιος!

9 comments:

kaltsovrako said...

Mε το καλό ο Εβαλντ καγκελάριος.
(αυτό -πράγματι- θα ήταν μια χαρά)




p.s. Τα χρόνια μου πολλά για όλες τις ονομαστικές εορτές της οικογενείας.

;)

Anonymous said...

Αγαπητέ “Κοκκινοπίπερε”,

(Άσχετη με το post η παρέμβαση μου αλλά δεν ήξερα που να τη στείλω).
Επειδή απ’ ότι έχω αντιληφτεί η πληροφόρηση σου για την Κύπρο (όχι μόνο για τα πολιτικά δρώμενα αλλά και για την ιστορία της) είναι μονόπλευρη (δεν περιλαμβάνει πολλά επεισόδια) σε παραπέμπω (και επίσης όποιον άλλο ενδιαφέρεται) σε δυο links με ενδιαφέρον ιστορικό περιεχόμενο. Αν θες μπορείς να τα αναρτήσεις κιόλας – ιδιαίτερα το πρώτο που είναι και πιο σύντομο αλλά περιεκτικό, καίριο και επίκαιρο!

1. http://www.haravgi.com.cy/site-article-1195-gr.php (“Καμιά αριστερή ψήφος στον Τάσσο Παπαδόπουλο".)

2. http://www.haravgi.com.cy/site-article-1193-gr.php
(Το χώμα βάφτηκε κόκκινο. Ο Ττοφαρής και ο Πέτρου θύματα της φασιστικής τρομοκρατίας

Anef_oriwn
Δευτέρα 21/1/2008 – 5:55 μ.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ anef_oriwn η πληροφορηση μου για την Κύπρο είναι πολύπλευρη. οσο για το "Καμία αριστερή ψήφο στον Τάσσο Παπαδόπουλο" έχω να πω ότι αν θεωρείς αριστερή ψήφο αυτή στον Χριστόφια τότε έχεις δίκιο... Αλλά σε παρακαλώ μην μπούμε σε συζήτηση. Δεν υπάρχει λόγος. Αλήθεια στο λεω...

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Ευχαριστώ καλτσόβρακο γφια τις ευχές

Anonymous said...

@ “Κόκκινη Πιπεριά”,

Αφού με παρακαλείς δεν θα επιμένω να μπούμε σε συζητήσεις … Γιατί όντως πολλές φορές, συζητήσεις που δείχνουν από την αρχή ότι δεν μπορούν να καταλήξουν σε κάτι (δηλ. να έχουν κάποιο αποτέλεσμα) είναι anef_ λόγου και σημασίας. (Εξ άλλου είναι δεδομένο πλέον ότι αποφεύγεις τις συζητήσεις όπως ο “διάολος το λιβάνι”, και με συγχωρείς για την έκφραση). Δεν θα σε απασχολήσω ξανά με οτιδήποτε!
Πάντως αναφορικά με το άρθρο "Καμία αριστερή ψήφο στον Τάσσο Παπαδόπουλο", θα σου εισηγούμουν να κάνεις το μεγάλο βήμα και να τολμήσεις να το διαβάσεις (ανεξαρτήτως του τι πιστεύεις εσύ ότι είναι “αριστερό”). Δεν βλάφτει να δεις τις σκέψεις και απόψεις ενός ανθρώπου του οποίου ο πατέρας δολοφονήθηκε (αδίκως) για τα πολιτικά του πιστεύω (επειδή ήταν αριστερός και συνδικαλιστής) από την ΕΟΚΑ το 1958. Ο Παπαδόπουλος είχε γράψει τότε και ένα άρθρο που δικαιολογούσε τη δολοφονία χαρακτηρίζοντας (αδίκως και χωρίς στοιχεία) το δολοφονηθέντα ως προδότη. Και ουδέποτε μπήκε μετά στον κόπο να ζητήσει τουλάχιστον να εξεταστεί η υπόθεση (παρά τις εκκλήσεις της οικογένειας του δολοφονηθέντα), μήπως και έγινε κάποιο λάθος. (Δείγμα και αυτό της αλαζονείας και της στενοκεφαλιάς του).
Τέλος κλείνοντας θα ήθελα να υποβάλω μια απορία που πάντοτε γυρίζει στο μυαλό μου. Πως γίνεται κάποιος ο οποίος αμφισβητεί την “αριστερότητα” ενός κόμματος και της ηγεσίας του (δεν τους θεωρεί και τόσο αριστερούς), αποστασιοποιείται και να εγκολπώνεται ένα δεξιό πολιτικό σχηματισμό;

Anef_oriwn
Δευτέρα 21/1/2008 – 7:18 μ.μ.

Anonymous said...

anef_oriwn, να υποθεσω οτι εξαιτιας του παρελθοντος του Τασσου δεν τον ψηφισες στις προηγουμενες εκλογες πηγαινοντας κοντρα στο Κομμα σου, ε?
Ή μηπως τωρα θυμηθηκες οτι ειναι δεξιος?

Anonymous said...

@ Original,

Δεν ξέρω αν διάβασες τις παραπομπές (links) που έδωσα σε προηγούμενη εδώ παρέμβαση μου (και που αφορούν και το παρελθόν αλλά και το παρόν του Παπαδόπουλου) και ανεξαρτήτως του τι ψήφισα εγώ στις προηγούμενες εκλογές, εκείνο που έχω να πω είναι ότι ο Παπαδόπουλος δοκιμάστηκε (για μια πενταετία) ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και με τα δείγματα γραφής που έδωσε δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες μαζί του!

Ένα άλλο ζήτημα που έθιγα στο προηγούμενο σημείωμα μου (και που ίσως εσύ δεν κατάλαβες ή παρανόησες) είναι σε σχέση με την τακτική κάποιων που ενώ δεν είναι ευχαριστημένοι με την κοινωνική πολιτική του (αριστερού) κόμματος τους και κάνουν κριτική εξ αριστερών στο τέλος αντί να πάνε αριστερότερα (πολιτικά) επιλέγουν ένα δεξιό πολιτικό σχηματισμό. Αυτό ουδέποτε μπόρεσα να το αποκρυπτογραφήσω.

Τέλος, γράφεις ή μάλλον διερωτάσαι: “Ή μηπως τωρα θυμηθηκες οτι ειναι δεξιος?” (ο Παπαδόπουλος) – Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Anef_oriwn
Τρίτη 22/1/2008 – 11:25 π.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Anef_oriwn επειδή με έβαλες στρον πειρασμό μόνο δυο λόγια. Στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ έγινα και λάθη. Μεγάλα, τραγικά, θέλεις να τα πεις εγκλήματα μέσα είσαι. Ομως τα λάθη δεν μειώνουν σε τίποτα το μέγεθος του εθνικοαπελυθερωτικού - ενωτικού αγώνα. Θα σου θυμίσω ότι στον εθνικοαπελυθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ έγιναν μεγάλα, τραγικά, "εγκλήματα" τα λένε κάποιοι, όμως σε καμία περίπτωση δεν μειώνουν τον αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Θέλεις να πάμε και μετά την κατοχή; Εκεί αν δεις. Σέβομαι τη μνήμη του πατέρα σου, αλλά με όλο τον σεβασμό η απώλεια του σε κάνει να μην είσαι και ο πλεον αντικειμενικός. Ενδεχομένως στη θέση σου και εγώ την ίδια θέση να είχα.

Υ.Γ. Σε ότι αφορά την στήριξη Παπαδόπουλου τα πράγματα είναι απλά. Το πρώτο, βασικό και καθοριστικό θέμα της Κύπρου είναι το Εθνικό. Μ' αυτό επιλέγω να στηρίξω τον Τάσσο. Του έχω περισσότερη εμπιστοσύνη ότι θα ορθώσει και πάλι ανάστημα. Φοβάμαι φίλε έναν που δηλωνει αριστερός, χαριέντίζεται με τους Αμερικανοάγγλους (οι οποίοι τον προτιμούν από τον Τάσσσο), ήταν υπερ του "ναι" και ψήφισε (;) "οχι".

Anonymous said...

@ Κόκκινη Πιπεριά,

Έστω και καθυστερημένα (ένεκα πολλών και διάφορων άλλων υποχρεώσεων) θα ήθελα να δώσω μια απάντηση στα τελευταία εδώ σχόλια σου (αναφορικά με την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου – η προεκλογική εκστρατεία είναι σε εξέλιξη ακόμα και κάποια άλλα θέματα). Βασικά αφορμή μου έδωσε ένα κειμένου του προσφιλούς σου Καραμπελιά (εκδότη του “ΑΡΔΗΝ” και της “Ρήξης”), το ποιο κινούταν στα ίδια πλαίσια με τις δικές σου θέσεις και απέρριπτε την αριστερότητα της υποψηφιότητας Χριστόφια. (Λες και λύθηκε καμιά φορά το εθνικό οποιουδήποτε τόπου σε αστικά πλαίσια – αν έχεις τέτοια παραδείγματα πολύ θα ήθελα να τα μάθω - ή το εθνικό είναι ανεξάρτητο από τα κοινωνικά προβλήματα).

Κατ’ αρχήν κάποτε είναι όμορφο και μαγευτικό να υποχωρούμε η να υποκύπτομε σε πειρασμούς – βοηθά να βγαίνουμε από το καβούκι μας.

Πρώτα απ’ όλα, αγαπητέ φίλε, μια σημαντική διευκρίνιση γιατί έχεις παρανοήσει κάτι (προφανώς άθελα σου). Δεν είναι ο δικός μου πατέρας που δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ το 1958. Εγώ απλά παράθεσα εδώ τα links για τα άρθρα σχετικά με το θέμα των δολοφονιών (αν διέθετα δικό μου blog θα τα αναρτούσα κιόλας). Γι’ αυτό και δεν υπάρχει συναισθηματική φόρτιση στις απόψεις μου (παρ’ όλο που και στη δικιά μου οικογένεια υπάρχει μια σκοτεινή ιστορία από εκείνη τη χρονική περίοδο).
Το ότι σ’ όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες (εθνικοαπελευθερωτικούς, κοινωνικούς, επαναστατικούς και λοιπούς) γίνονται λάθη μεγάλα και τραγικά (ακόμα και εγκλήματα, παρ’ όλο που για τα τελευταία δεν πρέπει να κάνουμε αναφορές με ελαφριά τη καρδία, όταν μάλιστα σ’ αυτά χάθηκαν ζωές άδικα των αδίκων), είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όμως το μεγαλείο ενός αγώνα δεν αναδεικνύεται αποκλειστικά και μόνο μέσα από ηρωικές πράξεις ή την επίτευξη του ποθούμενου σκοπού. Αλλά και μέσα από την αναγνώριση αυτών των λαθών και την εποχή της ΕΟΚΑ έγιναν σωρεία τέτοιων. Πέραν από τι δολοφονίες των Αριστερών που δεν ήταν και λίγες και που έγιναν για καθαρά πολιτικούς λόγους (φαίνεται ότι ο Γρίβας μετέφερε τις εμπειρίες του από την Οργάνωση “Χ” και στην Κύπρο), υπήρξαν και μυστηριώδεις δολοφονίες αγωνιστών της ίδιας της ΕΟΚΑ καθώς και δολοφονίες για προσωπικούς λόγους (ερωτοδουλειές).

Και δυο λόγια για τα προεκλογικά της Κύπρου. Η όλη εκστρατεία και προπαγάνδα του Παπαδόπουλου έχει στηριχτεί στην οικειοποίηση του ΟΧΙ (ίσως ένεκα του δακρύβρεχτου και δραματικού μονόλογου του από τηλεοράσεως), στην φιλολογία και παραφιλολογία για το Σχέδιο Ανάν (το οποίο μετά την απόρριψη του ανήκει πλέον στην ιστορία και αναρωτιέμαι γιατί γίνονται ακόμα συζητήσεις και κόντρα συζητήσεις για ένα σχέδιο νεκρό) και την αμφισβήτηση του πατριωτισμού των ανθυποψηφίων του (ότι τούτοι είναι χαμηλών αντιστάσεων στις ξένες πιέσεις – ο Τάσσος είναι ο Εις και Μόνος, ο Μέγας Εθνάρχης).

Πέραν τούτο είναι, μ’ όλο το σεβασμό βλακώδες, να καλούσε ο Χριστόφιας τον κόσμο της Αριστεράς να ψηφίσει ΟΧΙ (μάλιστα και μέσα από τη απόφαση της Συνδιάσκεψης του ΑΚΕΛ) και να αμφισβητούμε ότι ο ίδιος ψήφισε ΟΧΙ! Ήσουν εκεί ΚοκκινοΠίπερε και είδες τι ψήφισε; Πολύ θα ήθελα αν μπορείς να μου παρουσιάσεις μια δήλωση του Χριστόφια που να λέει ότι στηρίζει το ΝΑΙ;

Anef_Oriwn
Τετάρτη 06/02/2007 – 11:35 μ.μ.