Γιατί o McManus ΔΕΝ ψηφίζει/στηρίζει (ξανά) τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Τι έμειναν; Εξι μερούλες μέχρι να πάμε στην κάλπη. Επειδή η "Κόκκινη Πιπεριά" αναγνωρίζει την αγωνία των αριστερών όπου βρίσκει καλό κείμενο το αναδημοσιεύει. Οπως αυτό που ακολουθεί. Είναι το Mac Manus με τον οποίο έχουμε δεσμούς.. αίματος καθώς είναι Πανιώνιος και Ρηγάς. Διαβάστε...
"Κατ’αρχάς είναι θέμα αρχών και συνέπειας. Το΄χα (πρωτο)γράψει σε ποστάκι που σήκωσα ένα μήνα μετά τις προηγούμενες εκλογές με θεματικό τίτλο: “Won’t Get Fooled Again [The Who]” στο Φόρουμ του ΕΚΦ και φυσικά “κατέβηκε/εσβήσθη” όπως δεκάδες άλλα γραπτά μου εκεί πέρα.
Στις προηγούμενες εκλογές είχα στηρίξει και δουλέψει με’όλες μου τις προσπάθειες γι΄αυτήν την ενωτική προσπάθεια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και για πρώτη φορά, μετά την διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού βρέθηκα μαζί με τους παληούς συντρόφους μου της “άλλης” πλευράς! Παρότι υπήρξε μπόλικος ενθουσιασμός από την πολύ καλή δουλειά σε Τοπικό επίπεδο (να υπενθυμήσω ότι στο Χαλάνδρι ξεπεράσαμε το ντόπιο ΚΚΕ σε αριθμό ψήφων) η μεταμεσονύχτια απογοήτευση με το πολλαπλώς επαναλαμβανόμενο θρίλλερ (μπαίνω-δε μπαίνω) στο όριο του 3%+ μου ‘κοψε τα φτερά. Ξανά-μανά τα ίδια μετά τόση κινητοποίηση; Αλήθεια, τι θα γινόταν αν δεν στηρίζαμε τον ΣΥΝ κι εμείς, οι απ’έξω;
Αλλά η μεγάλη απογοήτευση αναμένετο διά τις επόμενες ημέρες όταν, μετά τα χαμόγελα της “ευτυχούς εισόδου” στο Ζάππειο Μέγαρο το βράδυ των Εκλογών, ως διά μαγείας ξεχάστηκε η συνεργασία, και τελικώς ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσαμε στις κάλπες και ΣΥΝ ενεφανίσθη στα κοινοβουλευτικά έδρανα και δεν πραγματοποιήθηκε ούτε μιά παραίτηση [στα 3 1/2 αυτά χρόνια] διά λόγους ευθυξίας από κανένα βουλευτή ώστε να συμματοδοτηθεί εμπράκτως αυτή η συνεργασία [5+1]
Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν τσιμπάω φέτος με το τυράκι της 1ης θέσης στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του συντρόφου Γιάννη Μπανιά, διότι το δις εξαμαρτείν-ουκ ανδρός (στην προκειμένη περίπτωση) σοφού, παρ΄ότι με τον Νέο Εκλογικό νόμο 90% θα εκλεγεί! (Μεταξύ μας, είμαι σε θέση να γνωρίζω και την κατ’ ιδίαν απογοήτευση και του ιδίου τέως ΓΓ του ΚΚΕ Eσωτερικού)
Αυτά τα πράγματα έπρεπε να΄χαν λυθεί από την προηγούμενη φορά!
Και είναι θλιβερό, που γιά παράδειγμα η μεν Φιλίνη δεν παραιτήθει πριν από τρισήμισυ χρόνια, αλλά στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές, ο ντόπιος ΣΥΝασπισμός μετά το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της συνεργασίας σε Τοπικό επίπεδο και την ανάδειξη δύο Δημοτικών Συμβούλων, απαιτούσε από το βράδυ της επομένης των Εκλογών ….παραιτήσεις. Λες και η επικεφαλής θέση του Ψηφοδελτίου (Λιερός) ήταν γιά τυπικούς λόγους χάριν του θεαθήναι και η υπερψήφιση του πρώτου Δημοτικού Συμβούλου (Ρούσσος) με διπλάσιες ψήφους από τον δεύτερο ήταν προς χάριν παιδειάς! Ούτε δύο χρόνια δεν άντεχαν οι τ.σύντροφοι δίχως “καρέκλα” από την προκαθορισμένη εναλλαγή όπως είχε προ-συμφωνηθεί προεκλογικά.

Αλλά η μεγάλες διαφορές που με απομάκρυναν από κάθε σκέψη νέας συνεργασίας με την Ρεφορμιστική Αριστερά δεν ήσαν οι ανωτέρω, αλλά το τι επακολούθησε αυτά τα τρισήμισυ χρόνια και ειδικά στα εθνικά (”κοσμοπολιτικά” κατά τον ΣΥΝ) θέματα. Συγκεκριμμένα: στην αντιθεσή μου με την στάση του ΣΥΝ στο σχέδιο Άναν και το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού! Όσο και να περισσεύουν τώρα τα χαμόγελα με τον ενθουσιασμό της μετά-Τσίπρας εποχής και των τελευταίων ενθαρρυντικών δημοσκοπήσεων, το θέμα της Κύπρου (αποπομπή Τάσσου Παπαδόπουλου, άνοδος Χριστόφια) θα επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο συν τω χρόνω και θα (ξανα) δυναμητίσει το τωρινό χαρούμενο περιβάλλον της Κουμουνδούρου και θα (ξανά) αποδείξει ότι ο ΣΥΝ είναι δύο Κόμματα σε συσκευασία του ενός!
Η στάση επίσης της “Αυγής”, του να λογοκρίνει δηλαδής και να μην δημοσιεύει τα άρθρα του καθηγητή Μαργαρίτη στο μέγα θέμα του βιβλίου της Ιστορίας επειδής δεν συμφωνούσαν με την επίσημη γραμμή, ήτο κάτι περισσότερο από αήθης και φασιστική! Οι σύντροφοι αντί να δεχθούν τις πολύ μετριοπαθείς θέσεις της γραμμής Σβορώνου-Μαργαρίτη, θεώρησαν το λαό ως προϊόν τράνσιτ κοσμοπολιτών/ταξειδιωτών αεροδρομίων δίχως κανένα δεσμό έθνους και πατρίδας. Λες και η Κομμούνα του Παρισίου και η δημιουργία της ΕΣΣΔ δεν ήταν εξ αρχής Εθνικά θέματα. Μα ούτε Μαρξ (”18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη“) δεν έχουν διαβάσει οι τ.σύντροφοι; Ούτε καν έχουν διανοηθεί διά ποιούς λόγους (εθνικά θέματα) κυνηγήθηκε η Ρόζα Λούξεμπουργκ;

ΑΝΤΙ ΔΗΛΑΔΗΣ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΜΑΧΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΕΜΜΕΣΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΕΞΤΡΕΜ ΚΑΙ ΣΤΥΛΟΒΑΤΗΣ ΤΗΣ!

Φθάσαμε δε στο τραγελαφικό σημείο να νοιώθουμε τύψεις με τους πανηγυρισμούς μας στα γκολ της παρέας του Ζαγοράκη στην Πορτογαλία και η ανάρτηση της σημαίας στο μπαλκόνι του σπιτιού μας κατέτασσε αυτομάτως σε Εθνικιστές συνοδοιπόρους του ΛΑ.Ο.Σ και ταυτόχρονα ο εκφωνητής του “Θαύματος της Λισσαβώνας” μοσχοπουλούσε την φωνή του σε dvd, ringtones, sms, mms, χέσεμές και καταλάμβανε θέση στους συνδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Πόσα θέλετε να μας τρελλάνετε επιτέλους ρε σύντροφοι; Λες και το αρχικό “Ε” στο αρκτικόλεξο Ε.Α.Μ. δε σήμαινε “Εθνικό” αλλά…Εναλλακτικό ή κάτι άλλο τέλος πάντων. Εκεί φθάσαμε τελικά! Η λέξη εθνικός-εθνική να είναι απαγορευμένη και να υπενθυμήσω και το κατάπτυστο πρωτοσέλιδο της “Εποχής” πριν τον αγώνα Ελλάδας-Αλ(α)βανίας (”Να νικήσει το ποδόσφαιρο”)…

Κι ενώ η διαφωνία μου σ’ όλα σχεδόν τα εθνικά θέματα (Σλαβομεκεδονία του Βαρδάρη-Σκόπια κλπ) ήταν κάτι πάρα πάνω από εμφανής σε σημείο να ντρέπομαι ν’αντικρύσω τους Νεοσμυρνιώτες φίλους μου Κυριακή-παρά-Κυριακή που κατέβαινα να παρακολουθήσω τους ποδοσφαιρικούς αγώνες της αγαπημένης μου ομάδας, κι έτσι δικαιολογήθηκα διά “συνωστισμό” στην Πλατεία Χαλανδρίου (πράγμα ουδόλως αναληθές μεταξύ μας) κι “έκοψα” και το γήπεδο…
Γήπεδο, που αγνοώντας τους χρόνιους δεσμούς του Πανιωνίου με την Νεολαία της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, οι “ευαίσθητοι-οικολόγοι” του ΣΥΝ αντέδρασαν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Νέας Σμύρνης διά την ανέγερση ενός σύγχρονου πολυδύναμου (μπουτίκ-μουσείο-εστιατόριο-κινηματογραφος-καταστήματα χορηγών κλπ) αθλητικού κέντρου στην πόλη διά ΟΛΗΝ την οικογένεια σα να υποστηρίζουν από την μεριά τους ότι η κυριακάτικη λαϊκή διασκέδαση της ποδοσφαιροθέασης αφορά μόνο τους μαχαιροβγάλτες της Παιανίας!

Κι ενώ ο ΣΥΝασπισμός όλα αυτά τα χρόνια δείχνει περισσευούμενη ευαισθησία διά τους μετανάστες από την πιό Φιλαμερικάνικη, Αμερικανόδουλη χώρα της Ευρώπης, την χώρα των UCKάδων και των Κοσσοβάρων που από στιγμή σε στιγμή περιμένουν το όρντινο να δυναμητίσουν τα Βαλκάνια και να δημιουργήσουν την Μεγάλη Αλβανία (που πιθανώς θα φθάνει μέχρι το Πάτημα/Πεύκο Πολίτη του Χαλανδρίου) λες και οι υπόλοιποι οικονομικοί μετανάστες που θαλλασσοδάρθησαν μέσα σε δουλεμπορικά και διέσχησαν τα ναρκοπέδια του Έβρου διά να φθάσουν στην Γη της Επαγγελίας και της φαιδρής πορτοκαλίας, δεν έχουν κι αυτοί ψυχούλα (να υπενθυμήσω και την απίστευτη πρόταση Α.Ελεφάντη ώστε στην αφή της Ολυμπιακής φλόγας να συμμετείχε κι ένα Αλ-α-βανάκι [όχι Πολωνάκι ή Νιγηριανάκι ή Πακιστανάκι])…

…κι επίσης δείχνει την ίδια περισσευούμενη ευαισθησία διά την “φυλή του καμμένου τριχίλιαρου” που ουδέποτε έδρασε κοινωνικά/συλλογικά/περιβαντολογικά, αλλά σαν κοράκια-τυμβωρύχοι έπεσαν να λεηλατήσουν το πτώμα του κατακαϋμμένου Μωριά δίχως ουδεμία αιδώ προς άγραν (μονο-μπλοκ) πολυπληθών-οικογενειακών ψήφων και οι μοναδικές ευαισθησίες του άπτονται στην παιδική εκμετάλευση στο Μπαγκλαντές ή αλλαχού, αλλά όχι δίπλα μας-στον τόπο μας (είναι θέμα φυλετικής κουλτούρας και λαϊκών ηθών κι εθίμων αυτά τα ζητήματα βέβαια που κάνουν τζιζ αν ανοίξουν προς συζήτηση)

…αλλά ουδεμία ευαισθησία δεν έδειξε τον περασμένο φθινόπωρο/χειμώνα/άνοιξη με την καθιερωμένη εβδομαδιαία διαδήλωση που αφορούσε απλά τα συντεχνιακά θέματα του αλήστου μνήμης ΕΔΠ (κι όποιος κατάλαβε-κατάλαβε) όπου φυσικά υπήρχαν εβδομάδες με 3-4 κινητοποιήσεις/διαδηλώσεις στο εξαήμερο. Ούτε καν διάβασαν το πολύ μετρημένο ρεπορτάζ της “Ελευθεροτυπίας” (”Στά όρια παράκρουσης οι έμποροι του Κέντρου”) και ν’αναλογιστούν ότι υπάρχει και “δικός τους” κόσμος που δρα κι εργάζεται στο κέντρο της Αθήνας και δεν ήμεθα όλοι Δημόσιοι Υπάλληλοι, Κρατικοδίαιτοι Πανεπιστημιακοί, ελεύθεροι επαγγελματίες ή …ιδιοκτήτες νυκτερινών μπαρακίων (το 87,92% των πάλαι ποτέ Ρηγάδων!)

Κι όπως πολύ εύστοχα τόνισε ένας σαλταρισμένος συνάδελφος εκείνες τις μέρες: “Κατανοώ απολύτως ότι το θέμα της Παιδείας αποτελεί μεγαλειώδους σημασίας διά το μέλλον αυτού του Τόπου, αλλά διά να υπάρξει μέλλον πρέπει πρώτα να υπάρξει παρόν!”

Τέλος πάντων!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια!

Άλλωστε μετά την αναμενόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ [3% η διαφορά στα “μυστικά” γκάλλοπ και 10% προηγείται η ΝΔ στην άλλωτε καταπράσινη (με την διπλή έννοια του όρου) Ηλεία] θα΄χουμε διασπαστικές εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ίσως το δεξιό τμήμα του ΣΥΝ βρεθεί επιτέλους αγκαλιά με το αριστερό αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ και το προαιώνιο όνειρο γενεί επιτέλους πραγματικότητα!

Κλείνω με τους περίφημους στίχους της μεγάλης λαϊκής αοιδού, υποψηφίας με το κόμμα ΛΑ.Ο.Σ., της Έφης “σταυρώστέ-με_σταυρώστέ-με” Σαρρή:

”Τι είχαμε-τι χάσαμε-πσο λέω-προσπεράσαμε”

Καλήν ψήφο σύντροφοι/ισες"!

Πηγή: The MacManus Diaries, http://manolisvardis.wordpress.com/