Το Βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού και η μικρασιατική οικογένεια, μεγάλη και δυνατή...

Το Βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού το έχω διαβάσει, είναι στο γραφείο μου, σε περίοπτη θέση. Πρόλαβα και το προμηθεύτηκα πριν εξαντληθεί, διότι όντως έγινε ανάρπαστο, ένα best seller αλλοίωσης της νεότερης Ιστορίας μας, με ψήγματα απάλυνσης της μνήμης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Με την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μαριέττα Γιαννάκου έχουμε παράλληλους δρόμους. Εκείνη ξεκίνησε από την Ευρωβουλή, όπου έκανε πολύ καλή δουλειά, επέστρεψε και έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής, επανειλημμένως, στην Α΄ Αθηνών. Η δημοσιογραφία, στην ίδια πάντα εφημερίδα, την «Καθημερινή», είναι ο δικός μου μονόδρομος ως βιοποριστικό επάγγελμα-λειτούργημα. Το επίμαχο βιβλίο μας αφορά άμεσα και εκείνην και εμένα και θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί. Η κ. Μαριέττα Γιαννάκου υπερασπίζεται το βιβλίο και τους συγγραφείς του. Πιστεύει ότι επιστήμονες, όπως αυτοί του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, πρέπει να γράφουν τα σχολικά βιβλία. Σε συνέντευξή της στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 24ης Ιουνίου 2007, είπε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Τσιόδρα ότι «έγινε πολιτικό θέμα για λόγους που δεν έχουν σχέση με την Ιστορία. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ό,τι ζητάει το κοινό κάθε φορά». Ως προς τις αλλαγές που έγιναν στο κεφάλαιο της Μικρασιατικής Καταστροφής ο «συνωστισμός στην προκυμαία» έδωσε τη θέση του στο «αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κάτω από ιδιαίτερα βίαιες συνθήκες». Πάλι δεν υπάρχει λέξη για «Φωτιά» και ποιοι είναι εκείνοι που την έβαλαν και έγιναν αιτία ένα εκατομμύριο Ελληνες να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, την περιουσία τους, τον πολιτισμό τους. «Σας ικανοποιούν αυτές οι διορθώσεις, εσάς, προσωπικά», ρωτά ο δημοσιογράφος. Η απάντηση της υπουργού είναι ασαφής. «Το βιβλίο θα κριθεί στα σχολεία» - όπως είναι και ο τίτλος της συνέντευξης. «Εάν κατά την αξιολόγηση -όπως θα συμβεί με όλα τα βιβλία της χρονιάς μέσα στη διδακτική- παρατηρηθούν και άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με τη διδακτική (απαντά η κ. Γιαννάκου), το Παιδαγωγικό θα αναλάβει να συνεννοηθεί με τους συγγραφείς. Θα δούμε, δηλαδή, πώς θα πάει αυτό...». Παρακάτω, παραδέχεται πως ανάλογα με την αξιολόγηση «μπορεί να κριθεί εκ νέου». Δηλαδή, μετά τα πειραματόζωα της φετινής ΣΤ΄ Δημοτικού, που έμαθαν στα θρανία τους για τον «συνωστισμό» και ότι οι Ελληνες στην Αλβανία «απώθησαν τους Ιταλούς», θα έχουμε νέα πειραματόζωα, τους μαθητές και τις μαθήτριες όλης της Ελλάδας, που θα πάνε στη νέα σχολική χρονιά στη ΣΤ΄ Δημοτικού και θα μάθουν τη νεότερη Ιστορία, σύμφωνα με την επιστημονική άποψη των συγγραφέων του βιβλίου «και έπειτα βλέπουμε...».

«Αρχή σοφίας...»

Το σίγουρο είναι, ότι με τους δασκάλους τους να διδάσκουν τα νωπά ακόμα αυτά κεφάλαια της Ιστορίας μας, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουν και διδάχθηκαν στα πανεπιστήμια και στις παιδαγωγικές σχολές, ο μαθητόκοσμος θα χάσει την εμπιστοσύνη του στο εγκεκριμένο σχολικό βιβλίο. Χαρακτηριστική η περίπτωση της εγγονής μου, της Ελένης, 11 ετών, που έχει μάθει από τον προπάππο της, Γ.Θ. Κατραμόπουλο, πρόσφυγα πρώτης γενιάς, τα όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα της 31ης Αυγούστου. Και έχει και τα τρία βιβλία που έγραψε, τυφλός πλέον, ο «γκραν-παππούς», όπου περιγράφονται όλα όσα έζησε. «Γι' αυτό, ευρισκόμενος στας δυσμάς του βίου μου ήθελα να σημειώσω, πριν με πάρει ο Υψιστος, μερικά πράγματα ενδιαφέροντα για την πατρίδα μου, την αγαπημένη Σμύρνη. Ισως κάποτε χρειαστούν. Ελπίζω να είμαι σαφής», γράφει στη σελίδα 152 του τρίτου βιβλίου του «Η Σμύρνη των Σμυρνιών», εκδόσεις Ωκεανίδα, ο Γ.Θ.Κ., το 2002. Αφησε πίσω τρία βιβλία όταν σε ηλικία 100 ετών έφυγε από τη ζωή, ανήσυχος, για τη διατήρηση της μνήμης από τους μεταγενεστέρους. «Πατρίδα μου ζεις, όσο σε θυμόμαστε» έγραψε. «Πώς να σε ξεχάσω Σμύρνη μου αγαπημένη», το πρώτο βιβλίο, που έκανε 17 εκδόσεις, «Ενας αιώνας, δύο πατρίδες», το δεύτερο και «Η Σμύρνη των Σμυρνιών», ένας περίπατος στους δρόμους και στις συνοικίες της, «για να μην πουν πως ήταν η Σμύρνη μια πόλη - φάντασμα». Το πόσο δίκιο είχε να ανησυχεί, φαίνεται τώρα «που έγινε πολιτικό θέμα» ένα βιβλίο προορισμένο να διδάξει Ιστορία στα Ελληνόπουλα. Τις ρίζες της καταγωγής του, κανείς Ελληνας δεν τις ξεχνά. Ελάχιστοι έχουν μείνει στη ζωή από την πρώτη γενιά των προσφύγων. Εφυγε και η γενναία Φιλιώ Χαϊδεμένου, με σφιγμένα τα χείλη, και ας άφησε πίσω της το Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού.

«Η πυρκαγιά άρχισε, όπως έχω ήδη πει, το πρωί της 31ης Αυγούστου και το ξημέρωμα της 1ης Σεπτεμβρίου είχε φθάσει ώς εκεί που ήθελαν οι Τούρκοι να κάψουν, δηλαδή είχε τελειώσει ο εμπρησμός» (σελίς 153, Γ.Θ.Κ.«Η Σμύρνη των Σμυρνιών»). Με τέτοιο σχολικό βιβλίο είναι σίγουρο πως θα χρειαστούν οι μαθητές και βοηθήματα. Τη δική του μαρτυρία κατέθεσε ο «γκραν-παππούς». Γράφοντας για την Ευαγγελική Σχολή, στο ίδιο βιβλίο ο Γ.Θ.Κ. σημειώνει: «στο πρώτο πάτωμα ήσαν όλες οι αίθουσες διδασκαλίας. Ανεβαίναμε από μια μεγάλη μαρμάρινη σκάλα, στο επάνω μέρος της οποίας, στη μετόπη, έγραφε: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου»». Ηθελε να υποδείξει στους μαθητές ότι για να μάθουν γράμματα πρέπει να πιστεύουν και να προσεύχονται στον Θεό. Η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μαριέττα Γιαννάκου εμμένει στις απόψεις της και είναι προς τιμήν της. Το ίδιο και εμείς, που έχουμε και τιμούμε τη μικρασιατική ρίζα της καταγωγής μας. Το ότι δεν αποσύρεται το επίμαχο βιβλίο, δεν διορθώνεται σωστά, ανεπηρέαστα από διπλωματία και πολιτική σκοπιμότητα, ένα βιβλίο Ιστορίας, θα έχει σίγουρα πολιτικό κόστος και όχι μόνον. «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου»...

Tης Eλενης Mπιστικα

KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 27/6/07, www.kathimerini.gr