«Καύσων-ωνος, ΑΝ (συντομογραφία που σημαίνει «λέξη μαρτυρουμένη από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον), η σφοδρά θερμότης του ηλίου, η μεγάλη ζέστη, η κάψα. 2. θερμός και πνιγηρός άνεμος (Λεξικό Δ. Δημητράκου, 1959). Ενα λεξικό σου λέει πάντα την αλήθεια. Οσο ανεβαίνει το θερμόμετρο, τόσο ανεβαίνουν οι τόνοι, ιδιαίτερα στα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης (και εκφόβισης του κοινού).Τίποτα δεν κρατά κολλημένο στον δέκτη του τον θεατή όσο ο φόβος, είτε πρόκειται για κύμα καύσωνος είτε για βροχή και πλημμύρα! Το πόσο θα ανεβεί το θερμόμετρο είναι το πρώτο θέμα των δελτίων ειδήσεων, όσο για τις συζητήσεις, επόμενο είναι ο καιρός να τις μονοπωλεί. Και άλλα χρόνια είχαμε καύσωνα, «κυνικά καύματα» τα έλεγαν τότε. «Οταν θα περάσει ο παγοπώλης, πέστου να αφήσει δύο κολόνες πάγο», νοιάζονταν την αντιμετώπιση των υψηλών θερμοκρασιών οι προνοητικές νοικοκυρές. Με μια διχάλα-ψαλίδα σιδερένια και με δύναμη, άρπαγε ο παγοπώλης την κολόνα και την απίθωνε στο σκαλοπάτι του σπιτιού, φωνάζοντας «Πάγος»! Και όποιος τον άκουγε, μαζί και τον γδούπο που έκανε η παγοκολόνα πάνω στο μάρμαρο, έτρεχε να ειδοποιήσει τον άντρα του σπιτιού, να πάει να τη μαζέψει, γιατί έλιωνε γρήγορα και αν αργούσες, αντί για πάγο, εύρισκες μια λιμνούλα από νερό στην εξώπορτα! Μάλιστα, στην οικογένειά μου έχουν να λένε για έναν εξάδελφο που είχε πάει τεσσάρων ετών και δεν μιλούσε. Ηταν έτοιμοι να τον πάνε στον γιατρό «τι έχει το παιδί και δεν μιλάει, ενώ όλα τα ακούει και τα παρακολουθεί», έλεγαν. Ενα μεσημέρι, που όλο το σπιτικό στη Νέα Σμύρνη είχε πέσει σε ύπνο βαθύ, λόγω ζέστης, πέρασε ο παγοπώλης, άφησε την παγοκολόνα στο κατώφλι, όπως κάθε μέρα, φώναξε βροντερά «Ο Πάγος!» και έφυγε. Πέρασε αρκετή ώρα, κανείς δεν ξύπναγε, η κολόνα άρχισε να λιώνει, οπότε ο μικρός που, στόμα είχε και μιλιά δεν είχε, είδε και απόειδε και φώναξε κι αυτός δυνατά «Ο Πάγος»! Καταλαβαίνετε τι χαρά έκαναν όλοι όσοι τον άκουσαν! Παγωτό έκανε η θεία, στην ξύλινη παγωτιέρα με τα χερούλια, βάζοντας χοντρό αλάτι πάνω στα κομμάτια πάγο, με γάλα, ζάχαρη και βανίλια στην κρέμα και κοπανισμένο αμύγδαλο επάνω, για το παιδί που μίλησε και είπε: «Ο Πάγος!».
Συμπέρασμα: Καύσων (και όχι «καύσωνας», ηχεί βάρβαρα) είναι, θα περάσει. Ακόμη δεν έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου, δεν πυρακτώθηκε ο πλανήτης Γη! Καλόν είναι να παίρνουν οι Μεγάλοι μέτρα για να μην γνωρίσουν οι επόμενες γενιές τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, με τον χειμώνα να εναλλάσσεται με το καλοκαίρι, συχνά στην ίδια χρονική περίοδο. Τώρα, εμείς, τα Βαλκάνια, η Ιταλία, έχουμε 40 και 41 και η κεντρική Ευρώπη βροχές, καταιγίδες, πλημμύρες και αυτό λίγες μέρες μετά το θερινό Ηλιοστάσιο της 21ης Ιουνίου. Αυτό δείχνει ότι ο Ηλιος αλλού καίει, αλλού κρύβεται, γενικά προειδοποιεί. Πάντως, τα ζώα δεν ανησυχούν ακόμη, ούτε τα πουλιά. Τα ψάρια οπωσδήποτε καταλαβαίνουν την αλλαγή, γιατί η θάλασσα είναι ζεστή και αυτά ψάχνουν τις θερμοκρασίες που έχουν συνηθίσει. Στη Σαρωνίδα, την Κυριακή της μεγάλης ζέστης, φίλος ψαροτουφεκάς έπιασε δυο μεγάλες τσιπούρες κοντά στα ρηχά και όλη η ακρογιαλιά μαζεύτηκε να δει την ψαριά. (Οχι, δεν έχει εκεί κοντά ιχθυοτροφείο! Του ανοιχτού πελάγους ήταν!) Και στον κήπο με τους ιβίσκους, τις μπουκαμβίλιες, τα γιασεμιά, η μεγάλη φιλική πεταλούδα, η επονομαζόμενη «ο Ναύαρχος - Admiral» ήρθε και γεύτηκε το μέλι από τα άνθη της περικοκλάδας, όπως κάθε χρονιά. Και τα θερινά σινεμά –αυτή η ευλογία του αθηναϊκού καλοκαιριού– ήταν όλα γεμάτα, με έργα πρώτης προβολής, αναψυκτικά και εμφιαλωμένα νερά στα τσίγκινα τραπεζάκια. Μόνο στην επιστροφή, στη λεωφόρο Σουνίου (ή λεωφόρο Καραμανλή, όπως προτιμούμε να τη λέμε μερικοί) οι οδηγοί αντίκρισαν ένα πολύ παράξενο, κατακίτρινο, ηλιοβασίλεμα. Ο δίσκος του ήλιου, μεγάλος αλλά όχι πύρινος, όπως τις άλλες φορές, κίτρινος σαν την πανσέληνο, τυλιγμένος στην αχλύ της ζέστης, έμπαινε αργά, βυθιζόταν στον ορίζοντα του Σαρωνικού, σαν ύστερα από μια μακριά, ιδιαίτερα κουραστική και γι’ αυτόν ημέρα... «Σε λίγο, να δείτε, που θα ψύχουμε τις πισίνες, τις ώς τώρα θερμαινόμενες», είπε κάποιος από τη συντροφιά. «Γίνεται εδώ και χρόνια – διέκοψε η πολυταξιδεμένη φίλη. «Στο Μαϊάμι, στο Λας Βέγκας, ρίχνουν κολόνες πάγου στην πισίνα των ξενοδοχείων, από το πρωί». Κατάληξη: χθες το μεσημέρι, ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Δημήτρης Σιούφας, μαζί με την Greenpeace, μοίραζαν στους περαστικούς ο καθένας τα δικά του φυλλάδια για «οικονομία στην ενέργεια». Και στο νερό, γιατί οι υδάτινοι πόροι και αυτοί εξαντλούνται λόγω ανομβρίας. Κουράσαμε τη Φύση και αντί να βάλουμε μυαλό, μη γυρίσουμε πίσω στην εποχή που πίναμε νερό από το κανάτι, με την κουκουνάρα για σκέπασμα, τώρα θέλουμε κλιματισμό παντού, σπίτι, γραφείο, αυτοκίνητο. Και όταν γίνει blackout, θα φταίει η ΔΕΗ και όχι εμείς που αγνοούμε τις προειδοποιήσεις, οι οποίες αφορούν... τους άλλους, ποτέ εμάς. Το «βλακάουτ», όμως, είναι για όλους, όταν γίνει...
Tης Eλενης Mπιστικα
1 comment:
Post a Comment