Καθώς προχωράμε προς τις ευρωεκλογές το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει. Βλέπω από μακριά, μια μεγάλη ταμπέλα που γράφει με μεγάλα μαύρα γράμματα Απλή Αναλογική, σκέτη, ούτε απλή με όριο, ούτε αναλογική ανά περιφέρεια, εντελώς απλή, σκέτη. Αυτό σημαίνει ότι με αυτό το σύστημα τον Μάιο 2104, στις Ευρωεκλογές, ο αριθμός των εδρών που θα λάβουν οι συνδυασμοί εξαρτάται μόνο από το εθνικό ποσοστό τους.
Είναι απλό. Στην καθαρή μορφή της απλής αναλογικής, οι έδρες κάθε συνδυασμού προκύπτουν από το γινόμενο «Εθνικό ποσοστό X συνολικός αριθμός εδρών» (στρογγυλοποιημένο στον προηγούμενο ακέραιο).
Για να δούμε λοιπόν πιο συγκεκριμένα : Το μερίδιο της χώρας μας στο ευρωκοινοβούλιο, βάσει του πληθυσμού μας, είναι 22 έδρες. Μπορούμε να κάνουμε, κάποιες εκτιμήσεις με βάση της τελευταίες δημοσκοπήσεις αν θέλετε, έτσι , για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι :
Με τα στοιχεία που δημοσιεύει σήμερα η RASS για τον Τύπο της Κυριακής, λοιπόν:
Στοιχεία Δημοσκόπησης Υποθετικό Σενάριο
ΣΥΡΙΖΑ 24,1% 24/100 *22 = 5 έδρες
ΝΔ 23,7%, 23/100*22= 5 έδρες
ΚΚΕ 6,3%, 6/100*22 = 1 έδρα
Χρυσή Αυγή 6,1% 6/100*22=1 έδρα
ΠΑΣΟΚ 4,5%, 4/100*22= 1 έδρα
ΑΝ ΕΛ 4,7%, 4/100*22= 1 έδρα
ΔΗΜΑΡ 3,4%, 3/100*22= 1 έδρα
Ακυρο-Λευκό 3%,
Αναποφάσιστοι 17,1%. 17/100 *22 = ;;;;;;;;
Όσες έδρες στο τέλος της κατανομής παραμείνουν αδιάθετες λόγω της στρογγυλοποίησης, πηγαίνουν στους συνδυασμούς με τα μεγαλύτερα υπόλοιπα.
Τι διαβάζω μέσα από τους αριθμούς ;
· Τα κόμματα χρειάζονται την εκπροσώπηση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και για το κύρος τους και για την χρηματοδότηση που θα πάρουν.
· Ο ψηφοφόρος δεν ενδιαφέρεται και πολύ για το τι συμβαίνει στις ευρωεκλογές και χρειάζεται να φανατιστεί για να πάει να ψηφίσει.
· Όσα κόμματα κάνουν τα συνέδριά τους αυτό το διάστημα το κάνουν ακριβώς για αυτό το σκοπό. Πετούν τα δολώματα των μεγάλων εθνικών προβλημάτων και προσπαθούν να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους γύρω τους, με την ελπίδα να μαζέψουν καμιά ψήφο.
· Τα κόμματα ενδιαφέρονται , ίσως περισσότερο να διατυμπανίσουν το τελικό εθνικό ποσοστό που θα λάβουν στις Ευρω-εκλογές, πιστεύοντας ότι θα δημιουργήσουν ένα κεφάλαιο ψήφων για τις εθνικές εκλογές. Η εμπειρία βέβαια έχει αποδείξει ότι οι ψήφοι δεν κεφαλαιοποιούνται, εκτός βέβαια, ίσως από το ΚΚΕ, όπου εκεί κληρονομούνται. Οι ψήφοι, κατά τη γνώμη μου, κερδίζονται μια-μια κάθε φορά, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αυτό είναι και το μεγαλείο της Δημοκρατίας άλλωστε!
Ωραία θα μου πείτε. Όλα αυτά τα ξέρουμε και δεν μας λες τίποτα καινούργιο.
Ποιο είναι το καινούργιο που προκύπτει σήμερα ; Σήμερα , κατά τη γνώμη μου, είναι η στιγμή μέσα σε αυτό το τοπίο που σας περιέγραψα, να διαμορφωθεί δυναμικά ένα σημαντικό ποσοστό για τον μεσαίο χώρο. Το χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Μικρά κόμματα που μαζεύουν κάτι κοντά στο 3% και περιχαρακώνονται γύρω από αυτό, δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Άλλωστε η μέχρι τώρα πορεία τους έχει δείξει ότι οι ηγεσίες τους δεν είναι διατεθειμένες να μπουν στην μεγάλη εικόνα της διάσωσης της χώρας και προσπαθούν με υπεκφυγές και φθηνές δικαιολογίες να αποφύγουν τις ευθύνες τους.
Υπάρχει φανερά ένα τεράστιο κενό που στην ουσία συντηρεί τον δικομματισμό και οδηγεί σε εκβιαστικές και βεβιασμένες αποφάσεις.
Άσπρο ή μαύρο.
Δημοκρατία, όπως-όπως, ή επανάσταση.
Κόμματα με πολύ μικρό ποσοστό όπως η ΔΗΜΑΡ, ή οι Οικολόγοι μετρούν στις τάξεις τους ψηφοφόρους που ουσιαστικά δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη στο μυαλό τους τι ακριβώς θέλουν.
Όμως δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη άλλο περιθώριο να περιμένουμε. Πρέπει να αποφασίσουμε τώρα και να δράσουμε. Θέλουμε να βελτιώσουμε το κράτος με μεταρρυθμίσεις και ριζικές τομές, συχνά δυσάρεστες και επίπονες ίσως, με κατεύθυνση όμως το κράτος δικαίου ; Θέλουμε να εκμεταλλευτούμε την κρίση ως ευκαιρία, να κτίσουμε ένα δημοκρατικό και κοινωνικό κράτος με αξιόπιστους θεσμούς, να καλλιεργήσουμε την συλλογική συνείδηση και την συλλογική ευθύνη ή πιστεύουμε ότι αν τα τινάξουμε όλα στον αέρα με μια δήθεν επανάσταση , θα εκτονωθεί η ένταση και μετά πάλι όλα θα είναι όπως τον παλιό καλό καιρό; Έχουμε όραμα για τη χώρα μας μετά την κρίση ;
Πιστεύω ότι υπάρχουν άτομα και συλλογικότητες σήμερα που βλέπουν την μεγάλη εικόνα. Πιστεύω ότι υπάρχουν διανοούμενοι αλλά και απλοί πολίτες που ξέρουν ότι η λύση δεν είναι η επανάσταση , που ξέρουν καλά ότι τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως ήταν πριν. Ζούμε τη συγκυρία της διαμόρφωσης νέων κοινωνικών , πολιτικών και οικονομικών συνθηκών στη χώρα μας με μεγάλο όνειρο την έξοδο της από την κρίση. Θέλουμε η χώρα να βγει από την «κρίση» δυνατότερη , πιο δημοκρατική, οργανωμένη ως σύγχρονο κράτος με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αξιόπιστη ως προς την οικονομία της και ως ευρωπαϊκός εταίρος, αποτελεσματικότερη ως προς τις υπηρεσίες της προς τους πολίτες. Προς αυτή την κατεύθυνση θεωρώ ότι υπήρξε απόλυτα θετική η έκκληση των «58» για ενότητα του μεσαίου χώρου και ανανέωση. Έκκληση που, όπως αποδείχθηκε, έχει βρει πολύ θετική ανταπόκριση και προχωρά με σταθερά και γερά βήματα προς τη δημιουργία ενοποιητικού σχήματος με κοινά αποδεκτές θέσεις και αξίες, τις αξίες της κοινωνικής αστικής Δημοκρατίας.
Όποιο και αν είναι το αριθμητικό αποτέλεσμα μια τέτοια κίνηση δείχνει καθαρά ότι το μέλλον βρίσκεται μέσα στις συνεργασίες, την αλληλεγγύη των πολιτικών δυνάμεων και τον διάλογο.
Αυτή τη στιγμή η χώρα χρειάζεται να αποφασίσουμε, τώρα κιόλας, τι ακριβώς θέλουμε, έξω από κομματικούς συσχετισμούς και μαθηματικά της πολιτικής ψηφοθηρίας. Κάθε ένας από μας ξεχωριστά με την αισιοδοξία και την δύναμη της θέλησης του και να ενωθούμε όλοι μαζί, με βάσει αυτά που μας ενώνουν και να γίνουμε ποτάμι όλοι μαζί να ξεπλύνουμε την αδράνεια, να διώξουμε τις παλιές ξοφλημένες αντιλήψεις, να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να σχεδιάσουμε την μετά την κρίση εποχή.
Για μένα είναι ξεκάθαρο. Η μετά την κρίση εποχή έχει αρχίσει να φαίνεται.
No comments:
Post a Comment