Saturday, April 27, 2013

Ο Μανιτάκης χτύπησε την καρδιά του πελατειακού συστήματος

Του Νίκου Μπίστη

Δεν ξέρω πόσοι κατάλαβαν ακριβώς τι παίχτηκε - και ελπίζω να μην χάθηκε οριστικά - πριν δυο μέρες με την απόσυρση της ρύθμισης Μανιτάκη για τους συμβασιούχους. Οι συμβασιούχοι και η περιπέτεια τους βρίσκονται στην καρδιά του πελατειακού κράτους. Όλα τα κόμματα έχουν ευθύνη για αυτήν την κατάσταση. Κυρίως τα κόμματα που άσκησαν την κεντρική εξουσία , αλλά και τα άλλα γιατί άσκησαν την τοπική. Και το πρόβλημα των συμβασιούχων στην Τοπική αυτοδιοίκηση είναι μείζον όπως φαίνεται και από τις κινητοποιήσεις της ΠΟΕ ΟΤΑ για να μην αλλάξει τίποτε στο φαύλο αυτό καθεστώς. Πριν δέκα χρόνια ήμουν υφυπουργός Εσωτερικών και το γραφείο μου ήταν εκεί που βρίσκεται σήμερα του Μανιτάκη. Επί τρεις μήνες μέχρι τις εκλογές το γραφείο επί της Βασιλίσσης Σοφίας ήταν καθημερινά αποκλεισμένο. Αποκλεισμένο από συμβασιούχους που ήθελαν διαβεβαίωση ότι θα μονιμοποιηθούν ( διαβεβαίωση που τους παρείχαν απλόχερα τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης) και από «επιτυχόντες» του ΑΣΕΠ που επέμεναν ότι παρότι είχε ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός και είχαν προσληφθεί οι κατά σειρά επιτυχίας για τον συγκεκριμένο αριθμό θέσεων για τον οποίο είχε προκηρυχτεί , στο μέλλον έπρεπε να μην γίνει νέος διαγωνισμός αλλά να προσληφθούν αυτοί από μια οιωνοί επετηρίδα. Κάθε βράδυ που έφευγα είχαμε τον ίδιο διάλογο : «Η δεσμεύεστε η θα ψηφίσουμε Νέα Δημοκρατία». « Παιδιά δεν μπορώ να σας υποσχεθώ πράγματα που δεν γίνονται. Ψηφίστε ότι θέλετε». Ψήφισαν. Και επήλθε η περίφημη επανίδρυση του κράτους που τίναξε την κρατική μπάνκα στον αέρα με τον νόμο Παυλόπουλου και άλλα πολλά που ακόμα πληρώνουμε. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δεν τους έστελναν και διάφοροι βουλευτές και Υπουργοί του λαϊκού ΠΑΣΟΚ που τους διαβεβαίωναν ότι αυτοί ήταν μαζί τους αλλά δεν τους αφήνουν οι εκσυγχρονιστές. Ο Μανιτάκης ,λοιπόν , για να κάνουμε ένα άλμα δέκα ετών , βρήκε μια κατάσταση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που περιφρονούσε πεισματικά αυτό που ονομάζουμε γενικό συμφέρον. Βρήκε τα αποτελέσματα μιας καλοστημένης συντεχνιακής φάμπρικας που στο όνομα του «δικαιώματος» καταπατούσε συστηματικά το γενικό καλό. Πως έχει η κατάσταση: Το πρόβλημα αφορά εργαζόμενους που προσλαμβάνονται στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου η έργου και συνήθως με διαδικασίες ρουσφετολογικές. Παρά την λήξη των συμβάσεων τους , οι εργαζόμενοι αυτοί καταφεύγουν στα δικαστήρια και με την πρακτική των συνεχών αναβολών, που βασίζονται στην κατάχρηση της προσωρινής δικαστικής προστασίας κατορθώνουν να παραμένουν στο δημόσιο και να μισθοδοτούνται κανονικά επί χρόνια. Κυκλώματα δούλεψαν, δικηγορικά γραφεία έκαναν περιουσίες και ταυτοχρόνως πουλούσαν «δικαιώματα» και «αριστερή προστασία», δικηγόροι είχαν μόνιμο στασίδι σε πρωινάδικα και μοίραζαν κάρτες για αγωγές που μόνο το όνομα του αιτούντος άλλαζε. Μετά έγιναν και «αριστεροί» βουλευτές. Οι κύριες δίκες λόγω φόρτου εργασίας της δικαιοσύνης και συμπαιγνίας Δημοσίου και αιτούντων αναβάλλονταν επ’ αόριστον. Έτσι , επιτυχόντες του ΑΣΕΠ στερούνται τις θέσεις που δικαιούνται επειδή εργαζόμενοι, χωρίς αξιολογημένα προσόντα και με συμβάσεις που έχουν λήξει παραμένουν καταχρηστικά στη θέση τους. Αυτοί δεν έχουν δικαιώματα; Και που είναι το γενικό καλό που πρέπει να καθοδηγεί τις ενέργειες της πολιτείας;

Και ξαφνικά όλο το αντιμνημονιακό παρδαλό μέτωπο απέκτησε και γνώσεις Συνταγματικού Δικαίου. Περισσότερες προφανώς από τον Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Αντώνη Μανιτάκη. Και άρχισαν να τον κατηγορούν ότι με την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που προωθεί περιφρονεί τις δικαστικές αποφάσεις . Όμως και πρωτοετής φοιτητής της Νομικής γνωρίζει ότι τα μέτρα προσωρινής προστασίας ( οι προσωρινές διαταγές δηλαδή) δεν αποτελούν δικαστικές αποφάσεις. Είναι προσωρινές ρυθμίσεις που εκδίδονται εν αναμονή – και για περιορισμένο χρονικό διάστημα – της κυρίας δίκης , η οποία όμως δεν γινόταν ποτέ. Ως προς την περίφημη συνταγματικότητα , η προσωρινή διαταγή αποτελεί μεν τίτλο εκτελεστό ( 904 παρ.2 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) αλλά δεν συνιστά δικαστική απόφαση και κατά συνέπεια δεν εμπίπτει στον πυρήνα του άρθρου 20 του Συντάγματος. Πώς σπάει λοιπόν με αυτό το κόλπο η αλυσίδα που θα οδηγούσε σε καθαρή και σύννομη λύση;: Η προσωρινή διαταγή στην πράξη έχει υποκαταστήσει την προσωρινή δικαστική προστασία , δηλαδή τα ασφαλιστικά μέτρα . Αυτός που ζήτησε και πέτυχε την έκδοση της προσωρινής διαταγής, προσπαθεί να την διατηρήσει σε ισχύ απέχοντας από την συζήτηση της αίτησης του για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Και τέλος τα δικαστήρια υποκαθιστούν μέσω της προσωρινής διαταγής την έγκαιρη έκδοση οριστικής απόφασης στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Αυτό, λοιπόν, που πρότεινε ο Μανιτάκης για να μην υποκατασταθεί η κυρία δίκη από τα ασφαλιστικά μέτρα ήταν να είναι απαράδεκτη η συζήτηση της αίτησης αν δεν έχει προσδιοριστεί δικάσιμος της κυρίας αγωγής η εάν η ημερομηνία συζητήσεως της κυρίας αγωγής απέχει περισσότερο από 6 μήνες από την ημέρα συζήτησης της αίτησης για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Έτσι αποκαθίσταται η λογική που πρέπει να διέπει την προσωρινή διαταγή, τα ασφαλιστικά μέτρα και φτάνουμε – επιτέλους – και στην εκδίκαση της κύριας αγωγής ώστε να τελειώνουν οι σκόπιμες εκκρεμότητες.

Αφού τελειώσαμε με την νομική θωράκιση της πρότασης Μανιτάκη πάμε και σε μια διάσταση που φαίνεται ότι ακόμα και Υπουργοί της κυβέρνησης δεν έχουν συνειδητοποιήσει.. Μέχρι το τέλος του 2013 έχουμε συμφωνήσει ( σαν χώρα, άρα εικάζω και ως Υπουργοί) ότι θα φύγουν 4000 από το Δημόσιο. Αυτός ο αριθμός μπορεί να συγκεντρωθεί από τους ένοχους για σοβαρά ποινικά και πειθαρχικά παραπτώματα, από τους Οργανισμούς που καταργούνται η συγχωνεύονται και από τους συμβασιούχους που έληξε η σύμβαση τους. Οι δυο πρώτες κατηγορίες δεν συμπληρώνουν τον αριθμό. Ταυτοχρόνως Μανιτάκης και Στουρνάρας πέτυχαν την πρόσληψη σε ίσο αριθμό – 1 προς 1 – νέων προσοντούχων δημοσίων υπαλλήλων σε μια προσπάθεια πρακτικής αναβάθμισης του Δημοσίου. Αν οι συμβασιούχοι με παράταση του γνωστού κόλπου παραμείνουν, επειδή ο αριθμός 4000 δεν θα αλλάξει, αναγκαστικά πλέον θα πάμε σε οριζόντιες απολύσεις στο Δημόσιο. Σε αντίθετη περίπτωση θα αρχίσει πάλι το γνωστό γαϊτανάκι με τις δόσεις και τα μέτρα. Τι δεν καταλαβαίνουν; Η θέλουν να κάνουν τους τσάμπα φιλολαϊκούς;

Σχόλιο Μιχάλη Τριανταφυλλίδη: Μπαρμπα Νίκο θα με κάνεις να σε φιλήσω σταυρωτά και το αποφεύγω τελευταία...η ανάλυση δεν είναι αυτό που μένω είναι όμως το μαγαζί που λέγεται πρωτοδικείο και εφετείο Αθήνας που εάν δεν σπάσει αύριο και δεν διαλυθεί εις τα εκτός συνετέθη θα υποφέρει σύμπας ο ελληνικός λαός από την αυθαιρεσία και την ανεπάρκεια πνευματικής τε και ηθική....Οντως η προσωρινή διαταγή είναι το πρώτο βήμα νεαρέ δευτεροετή που πήγες στην Κύπρο και τις υπογράφει ο δικαστής ακόμη και χωρίς την παρουσία δικηγόμαρου και έχει ισχύ μέχρι την εκδίκαση των ασφαλιστικών που κατατίθενται ως ακολουθία της κύριας αγωγής...στο παλιομάγαζο αυτό την κύρια αγωγή την προσδιορίζουν για το 2400 και τα ασφαλιστικά για το 2100 αλλά αναβολή στην αναβολή το πηγαίνουν κι αυτό στο 2300 περίπου για να μην ξεχνιέται η υπόθεση...κι όλα τούτα μην μπερδεύεστε είναι ημερομηνίες...Αντρούτσοι Οδυσσείς και άλλες γενιές Νικολό και πάει λέγοντας έχουν στήσει μηχανές που λειτουργάνε ασταμάτητα....αυτή η ανωμαλία και όνειδος της ελληνικής δικαιοσύνης πρέπει να ρυθμιστεί...αλλά κι ο τρόπος γαμώ το μου θέλει σχέδιο....είναι πολύ πιο βαθιά φιλαράκι μου οι ρίζες του...Όταν η Πασόκα ονόμασε δικαστέ τιποτενες εκατοντάδες αποτυχημένους δικηγόρους, ξεχασμένες οικοκυρές κλπ ήξεραν οι πάντες ότι σήμερις θα απονέμεται η δικαιοσύνη, όση απονέμεται από ημιμαθείς, αγράμματους και τεμπέληδες κυρίως....για να σπάσει η επετηρίδα Νίκο μου σε μεγάλο εφετείο για τη ρύθμιση μιας εσωτερικής κατανομής έγινε επανάσταση και σύγκρουση μεγάλη...ίσως η πρώτη στην νεώτερη ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης....

1 comment:

Unknown said...

Χωρίς καμιά έκπληξη αλλά με ιδιαίτερη προφύλαξη να μην κολλήσω κατι από την δυσοσμία που αναδύει, διάβασα το σχόλιο του κ.Μπίστη.
Είμαικι εγω ένας από αυτούς που δούλευαν χρόνια ως συμβασιούχους και έγιναν αορίστου χρόνου με το νόμο Παυλόπουλου. Δεν ανήκω σε κανένα από τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ).Ουδέποτε χρησιμοποίησα μέσον για να πιάσω δουλειά ως συμβασιούχος. Πάντα δούλευα με το Νόμο Πεπονή. Αυτός υπήρχε, μ΄αυτόν δούλευα. Όλα αυτά τα χρόνια (10 χρόνια)δεν είχα άλλο τρόπο να εξασκήσω το επάγγελμά μου. (αρχαιολόγος οοποίος δεν μπορεί να εργαστεί πουθενά αλλού εκτός του δημοσίου) Όλα αυτά τα χρόνια της "ανάπτυξης"που άλλοι τα οικονομούσαν χοντρά(Τσοχατζόπουλος, παπαντωνίου κλπ)εγώ πληρωνόμουν κάθε 4 μήνες.Ο νόμος Παυλόπουλου επεβλήθηκε στη κυβέρνηση της ΝΔ σύμφωνα με κοινοτική οδηγία (η Ελλάδα κινδύνευε με πρόστιμο από την Ε.Ε) και όλοι περάσαμε από τον ΑΣΕΠ. Το γνωρίζει αυτό ο κ.Μπίστης; Ή εδώ είναι διαβλητό το ΑΣΕΠ;
Αλλά και για τους σημερινούς συμβασιούχους.
Ο κ.Μπίστης ονομάζεικόλπο τ' ασφαλιστικά μέτρα.Αλήθεια από πότε οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι κόλπο; Όταν δεν μας βολεύουν; Αλήθεια γιατί μια προσωρινή διαταγή δεν είναι απόφαση; Απόφαση προσωρινής διαταγής ονομάζεται.Ας μην δικολαβεί ο κ.Μπίστης. Γιατί δεν εκδικάζονται ταχέως οι αποφάσεις αυτές; Για να απαλλαγεί το δημόσιο από τους συμβασιούχους ή να δικαιωθούν; Μήπως φοβούνται ότι θα δικαιωθούν;
Αλήθεια μπορεί να μην διαθέτω την "ευφυία" του κ.Μπίστη, αλλά η τρόικα δεν είναι εκείνη που θέλει μικρότερο κρατος; Επομένως προς τι οι υποτιθέμενες προσλήψεις; Ενας διαγωνισμός του ΑΣΕΠ θέλει πάνω από 2 χρόνια για να τελεσφορήσει. Που ήταν οι χιλιάδες επίορκοι; μόνο 500 σε όλο το δημόσιο που έμεναν μ'ευθύνη των κυβερνώντων.
Μήπως από τώρα ο κ. Μπίστης γνωρίζει ή επιθυμεί ότι θα πάμε σε οριζόντιες απολύσεις και ότι είναι τσάμπα λόγια αυτά περί επιόρκων κλπ. Που είναι το 1.000.000 δημόσιοι υπάλληλοι; 700.000που εγιναν 640.000 στους οποίους συμπεριλαμβάνονται αστυνομικοί, στρατιωτικοί και ιερείς για τους οποίους όλοι εγγυώνται ότι δε θα πάθουν κάτι. Κατεβαίνουμε αυτομάτως στους 400.000. Από εκεί θα αντλήσουμε λοιπόν.
Δεν είναι αντιμνημονιακή ρητορία, αλλά ο ίδιος ο Μανιτάκης αλλοιώς μας τα λεγε,όταν βρίσκονταν από την εδώ πλευρά.
Με την ανάλγητη στάση (όπως ο ίδιος την ομολογεί) που κρατησε στους τότε συμβασιούχους ο κ Μπίστης μας κάνει και το θύμα. Εμ η πολιτική κ.Μπίστη δεν είναι απλόι αριθμοί,αλλά άνθρωποι με παιδιά και υποχρεώσεις. Η πολιτική κ.Μπίστη θα πρέπει να είναι δίκαιη προς όλους, προς τοκαλύτεροκαι όχι προς το χειρότερο ,για να μην επικαλεστω το Σύνταγμα. Επομένως κακώς προσπαθείτε να σπείρετε διχόνια ανάμεσα σε συμβασιούχους και ανέργους.Το διαίρειν και βασίλευε είναι η κακή πλευρά της πολιτικής. Μ'αυτή όμως όπως φαίνεται είναι εθισμένος ο κ.Μπίστης. Ευτυχώς απολύθηκε σύντομα από την ενεργό πολιτική και τωρα εντέχνως προσπαθεί να επανέλθει δίνοντας πιστοποιητικά στη τρόικα εσωτερικού κι εξωτερικού.
θα επανέλθω.

ΥΓ.Το βιογραφικό μου είναι ιδιαίτερα πλούσιο με ανακοινώσεις σε συνέδρια και δημοσιεύσεις. ας με απολύσουν οι κατώτεροι σαν τον κ.Μπίστη.