Δεύτερες εκλογές μέσα σε 40 ημέρες.
Το οξυμένο κλίμα πριν από τις εκλογές της 6/5, έχει πάρει νέες δραματικές διαστάσεις. Απειλείται ένα διχασμός της κοινωνίας και μάλιστα πολλαπλός. Μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί, προδότες – πατριώτες, αντιστασιακοί - ενδοτικοί, ηττημένοι και δικαιωμένοι, ταπεινωμένοι και επηρμένοι, σαλταρισμένοι και σώφρονες, με το ευρώ ή τη δραχμή, καταγγελία ή διαπραγμάτευση, σύγκρουση ή συνεννόηση!
Υπαρκτά ή ανύπαρκτα διλήμματα, ενισχύονται και ενισχύουν ένα κλίμα βίας, φανατισμού, ακραίου διχασμού, οξύτητας, ακόμα και στις πιο απλές σκηνές «διαλόγου».
Ένα παιχνίδι με τη φωτιά! Αναπαράγεται όλο αυτό το διχαστικό σκηνικό της σκόπιμης πόλωσης, των βαρύγδουπων κραυγών που κατασκευάζουν ακραία διχαστικά διλήμματα και οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή, ανεξάρτητα από τις τελικές επιλογές των εκλογέων.
Πώς μπορούν να συνεννοηθούν, να συνεργαστούν, κόμματα και πρόσωπα που αλληλοϋβρίζονται προεκλογικά, στιγματίζονται πολιτικά και ηθικά, ενοχοποιούνται προθέσεις, λοιδορούνται και προπηλακίζονται λεκτικά αλλά και σωματικά, πολιτικοί "αντίπαλοι";
Δεν υπάρχει «βέλτιστο» εκλογικό αποτέλεσμα για κανέναν, όταν αυτό θα προέλθει μέσα από ένα τέτοιο διχαστικό και φοβικό περιβάλλον –θα το βρει μπροστά του.
Δεν υπάρχει «όφελος» που να προκύπτει μέσα από μία βίαιη σύγκρουση.
Δεν υπάρχει κερδισμένη -διχασμένη- χώρα, παρά μόνο ευκαιριακοί κερδοσκόποι ελπίδων. Η χώρα δεν απειλείται μόνον από τα χρέη, τα ελλείμματα, το μνημόνιο. Απειλείται, πριν απ’ όλα, από τον διχασμένο εαυτό της.
Τη διαπραγμάτευση ή και τη «σύγκρουση» με την τρόικα, θα την κάνει μια τραυματισμένη ελληνική κοινοβουλευτική εκλογική πλειοψηφία -αλλά μειοψηφία στο λαό- ή το σύνολο των δυνάμεων που μπορούν να επιστρατευτούν σε μια μείζονα προσπάθεια για να πετύχουμε την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας;
Όλοι πρέπει να σεβαστούν την εκφρασμένη θέληση του ελληνικού λαού να παραμείνουμε στη ζώνη του ευρώ. Ότι την όποια λύση, την αναζητούμε εντός της ΕΕ, δηλαδή σε συνεννόηση και διαπραγμάτευση με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ.
Ποια μπορεί να είναι τα "ατού" της χώρας σε μια νέα αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου; Οι κορώνες και οι ανέξοδες κραυγές εξαντλούν την ισχύ τους στα όρια της χώρας και τελειώνουν την ημέρα των εκλογών.
Η ΝΔ, κατώτερη των περιστάσεων, ευτελίζει την αντιπαράθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, φουσκώνοντας αφόρητα και μη πειστικά, υπαρκτά μεν, αλλά δευτερεύοντα τρωτά του. Το βαρίδιο του προέδρου του, εμπόδισε μια συσπείρωση του κεντροδεξιού χώρου, δεν του δίνει τον αέρα μιας συνετής και με διάθεση γενναίου αναπροσανατολισμού των επιλογών της, δύναμης. Δεν έχει καμία δυναμική, απλώς οξύνει φραστικά την αντιπαράθεσή της. Στριμωγμένη, πάντα, και από δεξιά της και από τα «αριστερά» της, δεν έχει θέματα αιχμής, δεν έχει «στρατηγική», απλώς, κάθε πρωί, επιλέγει το θέμα που θα ανεβάσει! Λειτουργεί απολογητικά για τη στάση της απέναντι στα δύο μνημόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ζαλισμένος από το ρεύμα υπέρ του, δεν μπορεί να εξηγήσει πώς ακριβώς γίνεται αυτό. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν λέει, του βγαίνει! Ακόμα και οι τόσο αντιφατικές δηλώσεις των εκπροσώπων του, λειτουργούν και αυτές υπέρ. Ο καθένας «ακούει» και κρατάει αυτό που θέλει να ακούσει και αγνοεί τα ακριβώς αντίθετα που λέει άλλος εκπρόσωπός του. Φαίνεται πως το αντιμνημονιακό, το ακραία λαϊκιστικό και ανέξοδα «σθεναρό» στιλ, πιάνει. Πιάνει και το φουσκώνει ώσπου πάει. Όταν όμως οδηγεί στα πρόθυρα των κυβερνητικών ευθυνών, το πράγμα αλλάζει. Η επιλογή του, πιστεύω ότι προέβλεπε τη συνέχιση αυτής της τακτικής, μέχρι και μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές. Στην τελευταία εβδομάδα, θα έδινε μια εικόνα σοβαρότητας, ευθύνης, συνεννόησης για την περίπτωση που σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και εμπλακεί σε κυβερνητικές ευθύνες, τώρα, αφού όμως έχει «δέσει» το μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του με τη γνωστή ρητορική του. Γι’ αυτό και η ΝΔ, νομίζω ότι οξύνει το κλίμα, για να μη δώσει στο ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να μετριάσει τις κορώνες του λίγο πριν από τις εκλογές. Το «καλό» σενάριο για το ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώ ότι είναι, δεύτερος με υψηλά ποσοστά και το «κακό», πρώτος αλλά με χαμηλά την πρωτιά.
Μετά τις εκλογές, ή θα έχουμε μια εφαρμογή της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, όπως την κατέθεσε με το «επικαιροποιημένο» πρόγραμμά του την 1η Ιουνίου -και θα μπει η χώρα σε μεγάλες περιπέτειες- ή δεν θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την πολιτική, κάνοντας στροφή 180ο –και θα έχουμε μια κραυγαλέα εξαπάτηση του ελληνικού λαού με τους νεο-πολιτικάντικους χειρισμούς των νεόπλουτων της αριστεράς. Πάντως, καλύτερα το δεύτερο σενάριο, παρά το πρώτο και μη αντιστρεπτό!
Το ΠΑΣΟΚ ασχολείται περισσότερο με την επόμενη μέρα του κόμματος. Ό,τι λέει ο πρόεδρός του, το εντάσσει και στη μετα-ΠΑΣΟΚ εποχή, που άνοιξε ήδη. Κάνει, βέβαια, μια προσπάθεια να μιλήσει τη γλώσσα του ρεαλισμού, αλλά τα βαρίδια ακόμα και του πολύ πρόσφατου παρελθόντος, είναι πάρα πολύ βαριά, ασήκωτα. Η εποχή που διαπραγματευόταν ο Ε. Βενιζέλος, από την εποχή που θα διαπραγματευτεί ο διάδοχός του, δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η εκλογή Ολάντ μπορεί να υπονοήσει, θέλει κάτι παραπάνω για να τις απομακρύνει. Δεν έχει αποκαθαρθεί το ΠΑΣΟΚ επειδή κάποιοι από το βαθύ του DNA μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν πολλοί ακόμη στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, όσοι σήμερα το συγκροτούν -η μεγάλη πλειοψηφία- ξέρουν να πολιτεύονται με έναν και συγκεκριμένο τρόπο. Απέναντί τους έμαθαν να «βλέπουν» ομάδες συμφερόντων, εν δυνάμει ψηφοφόρων, πιθανών κομματαρχών. Και διδάχτηκαν πολύ καλά, τόσο που δεν ξέρουν άλλο τρόπο, να τους χειρίζονται με τρόπο που και κάτι να αλλάζει και ο μηχανισμός να δημιουργείται και να αναπαράγεται. Αυτή τη «σχολή» την είδαμε σε πλήρη ανάπτυξη ακόμα και στις πιο δύσκολες φάσεις της κρίσης, ακόμη και πριν από πολύ λίγους μήνες. Οι φορείς τέτοιων αντιλήψεων, φοβάμαι ότι δεν αλλάζουν. Δεν ξέρω αν τους επιφυλάσσεται κάποιος ρόλος στο νέο κόμμα, αλλά δεν ξέρω και τι απομένει χωρίς αυτούς.
Ένα από τα καλά της φάσης αυτής είναι η πολύ πιθανή συρρίκνωση του ΚΚΕ. Δεν ξέρω ακόμη τι μπορεί να σημαίνει αυτό, αλλά μόνο …καλό μπορεί να είναι –αφού πιο κακό δεν γίνεται.
Η ΔΗΜΑΡ, μέσα από πολύ δύσκολες διεργασίες και όχι πάντα με τον ευτυχέστερο τρόπο, κατάφερε, ειδικά μετά τις εκλογές και ακόμα ειδικότερα μετά την «ολοκλήρωση» της εντολής στον Α. Τσίπρα, να αναδειχτεί σε μια υπεύθυνη δύναμη, που μπορεί αδιαμφισβήτητα να εκπροσωπήσει τη φωνή της λογικής και της ευθύνης σε αυτές τις κρίσιμες ώρες και να γίνει ο καταλύτης μιας πορείας που δεν θα βάζει σε κίνδυνο την επιβίωση της χώρας.
Και αυτό είναι το ζητούμενο, το αριστερό, το δημοκρατικό σήμερα.
Αλλιώς, θα καταφύγουμε στις «πείνες που τρων την επιβίωσή τους για να ζήσουν» (Κ. Δημουλά)
Πηγή: ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
No comments:
Post a Comment