Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΠΩΣ να περάσει κανείς την προτελευταία μέρα ενός χρόνου; Είναι 30 Δεκεμβρίου 2011 και ο Ματιέ Πιγκάς βρίσκεται στην Αθήνα. Ο ψηλόλιγνος τραπεζίτης της Λαζάρ έχει έρθει να δει τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η Λαζάρ συμβουλεύει από το 2010 την ελληνική κυβέρνηση στη μεγάλη μάχη του χρέους. Αλλά είναι Παρασκευή και, ενόψει Πρωτοχρονιάς, ο Βενιζέλος είναι κάπως πιο χαλαρός. Εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, λέγοντάς για το υπόγειο τούνελ ανάμεσα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» και τη Βουλή. Η αναφορά φέρνει, βέβαια, μνήμες Δεκεμβριανών και αυτό κάτι λέει.
ΤΙ γίνεται μετά; Ο Πιγκάς κινείται συνήθως στον άξονα Παρισιού - Νέας Υόρκης, όπου βρίσκονται τα κεντρικά της Λαζάρ. Αλλά έχει λίγο ελεύθερο χρόνο, καθώς πλησιάζει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του 2011. Συνεπαρμένος με την Ελλάδα από μαθητής - όταν η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών είναι γι' αυτόν μια έκρηξη φωτός - παίρνει ένα αυτοκίνητο και φεύγει για τους Δελφούς. Μόνο που όταν φθάνει στον αρχαιολογικό χώρο είναι κλειστός λόγω απεργίας των φυλάκων. Οι αστυνομικοί που είναι παρόντες του εξηγούν ευγενικά ότι, αν συνεχίσει στον δρόμο, και ανέβει πιο πάνω μπορεί τουλάχιστον να δει από ψηλά το στάδιο. Ο Πιγκάς ακολουθεί τις οδηγίες και έτσι έχει ακόμη στο Blackberry τις φωτογραφίες από εκείνη την ημέρα στους Δελφούς, μαζί με ένα μακρινό πλάνο της Ιτέας με τη θάλασσα να ασημίζει.
ΔΥΟ μήνες αργότερα το PSI έχει ολοκληρωθεί και ο Πιγκάς είναι ένας από τους συντελεστές του. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι η μεγαλύτερη στην Ιστορία. Παρ' όλα αυτά, στο Παρίσι ο καιρός είναι πιο καλός από ό,τι στην Αθήνα. Στα γραφεία της Λαζάρ στο μπουλβάρ Οσμάν, ο Πιγκάς ρωτάει για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ισως γιατί είναι ένας «banquier social», ένας τραπεζίτης με κοινωνική συνείδηση όπως θα μπορούσε να είναι η ελληνική μετάφραση. Απόφοιτος της ENA, της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης από την οποία βγαίνει η γαλλική ελίτ, ο Πιγκάς εργάζεται μετά στο υπουργείο Οικονομικών, την εποχή που είναι ακόμη διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Διευθυντής γραφείου του Ντομινίκ Στρος-Καν, θα περάσει στον ιδιωτικό τομέα μετά το 2002 όταν οι Σοσιαλιστές χάνουν τις εκλογές και θα βρεθεί στη Λαζάρ.
ΟΙ απόψεις του Πιγκάς είναι στακάτες. Η διάσωση της Ελλάδας είναι υπαρξιακό θέμα για την ευρωζώνη. Η κρίση δεν θα τελειώσει χωρίς ευρωομόλογα και απευθείας οικονομική βοήθεια από τις χώρες του Βορρά, που έχουν πλεονάσματα, προς τις χώρες του Νότου. Το οικονομικό μοντέλο της Γερμανίας που ταυτίζει την ανταγωνιστικότητα με τους χαμηλούς μισθούς και τις εξαγωγές, δεν ταιριάζει σε χώρες χωρίς αντίστοιχες βιομηχανικές υποδομές όπως η Ελλάδα ή η Ισπανία. Η αλληλεγγύη και η ομοσπονδοποίηση είναι μονόδρομος για την Ευρώπη, αλλά ακόμη και οι ΗΠΑ χρειάστηκαν εκατόν πενήντα χρόνια ώσπου να επέλθει πλήρης ενοποίηση των Πολιτειών τους. Ειδικά για την Ελλάδα, οι πολιτικές λιτότητας δημιουργούν φαύλο κύκλο ύφεσης.
ΟΛΑ αυτά δεν παραξενεύουν, αν συνυπολογίσει κανείς ότι ο πολίτης Πιγκάς ανήκει στο τρίο που αγόρασε προ διετίας την εφημερίδα «Le Μonde», η οποία επανήλθε φέτος στην κερδοφορία. Ή ότι είναι ένας τραπεζίτης που αγαπά τη ροκ και ονειρευόταν μια μεγάλη διεθνή συναυλία υποστήριξης της Ελλάδας. Το παρήγορο είναι ότι υπάρχουν φωνές στην Ευρώπη που υποστηρίζουν μια άλλη πολιτική και δεν συμμερίζονται τους χρησμούς του Βερολίνου για την ευρωζώνη, αλλά και για το μέλλον της Ελλάδας.
No comments:
Post a Comment