«Διψάω για επαφή με τον κόσμο...»

Η Αφροδίτη Μάνου ανοίγει την καρδιά της στην «Κ» και μιλάει για όσα έχασε και όσα θέλει να ξαναβρεί

Της Γιουλης Επτακοιλη

«Εχω ανάγκη από μια συνάντηση. Εχω ανάγκη να δω ποιοι με αγαπούν και με θέλουν. Σε αυτή τη φάση είμαι πολύ μόνη στη ζωή, χρειάζομαι κοινωνικοποίηση. Πέρασα μια Οδύσσεια τα τελευταία χρόνια, που μ’ έκανε να απέχω από τα κοινωνικά, τα προβλήματα και τις χαρές του συνόλου και σήμερα έχω μεγάλη δίψα για επαφή με τον κόσμο».

Αληθινή, γλυκιά και περιποιητική όπως μας υποδέχθηκε στο σπίτι της, ελαφρώς συγκινημένη και με εξομολογητική διάθεση, η Αφροδίτη Μάνου άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για όσα έχει χάσει και γι’ αυτά που θέλει να ξαναβρεί. Αφορμή, η εμφάνισή της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – πολλά χρόνια μετά την τελευταία παράσταση «Ατακτη ζωή» που είχε παρουσιάσει μαζί με την Ελένη Ροδά το 2000. Με ένα πρόγραμμα που θα βασίζεται στα δικά της τραγούδια· τραγούδια που έχουμε αγαπήσει για την αμεσότητα της μουσικής και των στίχων.

Αν επιτρέπεται μια προσωπική εκτίμηση, θεωρώ ότι η «Νυχτερινή εκπομπή», ο δίσκος της Αφροδίτης Μάνου που κυκλοφόρησε το 1984, ήταν ένα από τα πιο τολμηρά, φρέσκα και κόντρα στο ρεύμα μουσικά έργα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ηταν ένα καινούργιο συναρπαστικό ταξίδι και το γεγονός ότι τα τραγούδια της διατηρούν μέχρι και σήμερα τη φρεσκάδα τους αποδεικνύει την αυθεντικότητά τους.

Γράφω συνέχεια...

Η Αφροδίτη Μάνου μπορεί να απέχει από τα λάιβ, δεν έχει σταματήσει όμως να γράφει. «Γράφω συνέχεια, αλλά δεν είμαι έτοιμη να εκδώσω κάτι καινούργιο. Να μιλήσω για τα μέσα μου. Δεν είμαι ικανοποιημένη απ’ αυτά που γράφω ακόμη και γι’ αυτό δεν τα βγάζω. Θα το καταλάβω όταν θα είναι καλά. Θα το νιώσω. Αυτή τη στιγμή το “μέσα’’ μου είναι πάρα πολύ άτακτο και δεν μπορώ να το βάλω σε τάξη εύκολα». Ακούγεται οξύμωρος αυτός ο δισταγμός για μια γυναίκα που δεν φοβήθηκε ποτέ την πρόκληση.

«Αντίθετα, την επιδίωξα», παραδέχεται. «Εκανα ακρότητες, όχι φυσιολογικά πράγματα. Δεν ασχολήθηκα με τη δουλειά μου, δεν έκανα λεφτά, θα μπορούσα να είχα βγάλει πολλά λεφτά, αλλά είχα πάντα περίεργες ιεραρχήσεις. Μετά τη μεταπολίτευση, έπεσα με τα μούτρα στην πολιτική, τα παράτησα όλα. Κι αυτό είναι ίσως το μοναδικό που μετανιώνω, γιατί δεν έδωσα τη σημασία που έπρεπε στη μουσική. Η μουσική είναι απαιτητική, δεν μπορείς να την αφήνεις και να την ξαναπιάνεις. Πρέπει να την υπηρετείς, είναι ζωντανός οργανισμός, δύσκολη ερωμένη. Τότε δυστυχώς δεν το είχα καταλάβει. Αλλά από την άλλη πλευρά, αν δεν είχα κάνει αυτήν την πολύτιμη συλλογή εμπειριών και συναισθημάτων, μπορεί να μην έγραφα ποτέ». Περάσαμε ξυστά από την πολιτική και η ερώτηση ήρθε σχεδόν φυσικά. Γιατί βρίζουν τη γενιά σας τόσο πολύ; «Γιατί νομίζαμε ότι κάναμε κάτι σπουδαίο και μάλιστα αυτοδιαφημιζόμασταν. Λέγαμε στις νεότερες γενιές: “Εμείς κάναμε το Πολυτεχνείο’’. Και τώρα αποδεικνύεται ότι κάναμε μια τρύπα στο νερό, για να μην πω στον χάρτη της Ελλάδας. Ο ρόλος του καλλιτέχνη δεν είναι να οργανώσει τον κόσμο, απλώς αν έχει διαβάσει ή ξέρει πέντε πράγματα, καλό είναι τα μοιράζεται. Εγώ πάντα ήμουν δυσάρεστη. Ειδικά την περίοδο της έκρηξης του lifestyle και του χρηματιστηρίου έγινα πολύ αντιπαθητική. Τώρα δεν έχω να πω τίποτα για την κρίση, μένω με το στόμα ανοιχτό. Θα ζήσουμε δυστυχώς άσχημα πράγματα, θα βριζόμαστε με τους συνανθρώπους μας, θα βρίζουμε τον διαχειριστή της πολυκατοικίας που δεν ανάβει το καλοριφέρ και αλίμονο στην αλλοίωση του χαρακτήρα μας. Κάποιοι βλέπουν και θετικά σ’ αυτήν την ιστορία. Εγώ δεν έχω δει μέχρι στιγμής. Αμα δω κάτι καλό, μια σεμνότητα, μια διάθεση αυτοκριτικής και αυτογνωσίας, θα το πω. Αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι υπάρχει. Δεν μπορώ να ξέρω, αλλά δυστυχώς το κακό κερδίζει σχεδόν πάντα. Εχει μεγάλη δύναμη».

Ζούμε κάτι πρωτόγνωρο

«Είναι τόσο δύσκολη η εποχή αυτή, που δεν μπορείς να πας στο κοινό με έτοιμες λύσεις», τονίζει η Αφροδίτη Μάνου. «Ζούμε κάτι πρωτόγνωρο. Δεν μπορούμε πουθενά να απαγκιάσουμε. Δεν υπάρχει κάποιος που να έχει χαράξει ένα δρόμο για να τον ακολουθήσουμε. Είναι μια σκοτεινή εποχή μέσα στα πιο φωτεινά επιτεύγματα της τεχνολογίας. Ο άνθρωπος, πάνω που είχε βρει την καλύτερή του, ήρθε όλο αυτό και τον έστειλε σε μια έρημο χωρίς πινακίδες. Χρειάζεται να επανεφεύρουμε κάποια πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για μας τους μουσικούς.»

Στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, η Αφροδίτη Μάνου θα ερμηνεύσει τα τραγούδια της, σαρκαστικά, τρυφερά, θεατρικά. «Πάνω σ’ αυτά τα τραγούδια», εξηγεί, «έχουν γράψει ιστορίες, ωραία κείμενα ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου, που είναι φίλοι μου πολλά χρόνια, έχουμε την ίδια αισθητική και τους εκτιμώ απεριόριστα.

Επίσης, συνεργάζομαι με την Ηρώ Σαΐα, μια νέα και πολύ καλή τραγουδίστρια και με την εξίσου πολύ καλή ηθοποιό και τραγουδίστρια Ευαγγελία Μουμούρη. Δύο νέα κορίτσια, εξαιρετικά ταλαντούχα».

*Οι παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί για τις: 15, 16, 17, 23, 25, 26, 27, 30 Δεκεμβρίου και 1, 2, 5, 6 και 7 Ιανουαρίου.

Πηγη: Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ