Όχι στην εθνική κατάθλιψη

Της Ευγενίας Μπουρνόβα

Ο βομβαρδισμός που υφιστάμεθα για το ύψος του χρέους της χώρας, για το κόστος των διαφόρων υπηρεσιών, για το μέγεθος της διαφθοράς, για τα συμφέροντα που είναι πίσω και γύρω από το σύστημα Υγείας, στην αρχή λειτουργούσαν ως έναυσμα συνειδητοποίησης και θέλησης να μπει ένα τέρμα, ένα «δεν πάει άλλο». Τώρα, όμως, αν δεν υπάρξουν κάποια μέτρα και, κυρίως, αν δεν αρχίσουν το συντομότερο να εφαρμόζονται κάποια μέτρα, ο όγκος αυτός των δυσάρεστων πληροφοριών και των δυσεπίλυτων προβλημάτων μπορεί να λειτουργήσει αποκαρδιωτικά και να οδηγήσει τους πολίτες στην αδράνεια, με βάση την κατάληξη «δεν μπορεί να γίνει τίποτα, δεν ξέρει κανείς από πού ν’ αρχίσει, αυτή η χώρα δεν έχει σωτηρία»!

Ωστόσο, υπήρξε μια περίοδος ενός τουλάχιστον έτους, που το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έδειξε ανοχή και αποδέχτηκε να συμμετάσχει στην κοινή προσπάθεια, αφού αποδέχτηκε μείωση των αποδοχών ελπίζοντας σε μια ανάκαμψη. Προς στιγμήν μάλιστα, κάποιοι πίστεψαν στην δίκαιη κατανομή των βαρών. Και πάλι οι ίδιοι διαψευστήκαμε.

Παρόλα αυτά, η οργή που μας κατέχει έναντι εκείνων που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, τα 35 τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να καταλήξει σε συλλογική κατάθλιψη! Δεν μπορεί να συνεχίσουμε να λέμε ότι αφού δεν μπορούμε να βρούμε τα 22 δισεκατομμύρια είμαστε καταδικασμένοι να μην ελπίζουμε! Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι επειδή η χώρα είναι στην φάση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας δεν μας μένει τίποτα άλλο από την συλλογική παράλυση και την άκριτη αποδοχή λύσεων που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Ούτε η λύση περιορίζεται στον άκρατο ατομικισμό, στον οποίο ωθείται ο καθένας για να αποφύγει την ανεργία ή στην αύξηση της παραγωγικότητας, μέσω της προτροπής να δουλεύουμε περισσότερο!

Εξάλλου ένα σημαντικό ποσοστό δουλεύαμε πάντα πολύ και στηρίζαμε τον δημόσιο τομέα βάζοντας πάντα πλάτες. Και στο τέλος του χρόνου οι άνεργοι θα φτάσουν το 20% και δεν θα μπορούν να δουλέψουν καθόλου!

Δεν μπορεί να αυτομαστιγωνόμαστε κάθε μέρα επειδή η χώρα μας ζούσε με δανεικά και με δανεικά πληρωνόμαστε τους μισθούς μας! Χρειάζεται να αντιδράσουμε και εμείς και οι πολιτικοί μας, αφού συμφωνήσουμε σε ένα σχέδιο που να μας δίνει μια προοπτική. Δεν μπορεί να συμβιβαστούμε με την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και την αποδοχή αντιδημοκρατικών επιλογών!

Η κάθε χώρα είναι καταρχήν μια κοινωνία και όχι το άψυχο ταμείο μιας επιχείρησης, που κάποιοι μας παρουσιάζουν ως επιχείρημα, ισχυριζόμενοι ότι «αν χρωστάς τα δανεικά και δεν μπορείς να πληρώσεις μπορεί να χάσεις και το σπίτι σου»! Ακόμα και οι τράπεζες ανέστειλαν προσωρινά τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις! Η λύση ή θα είναι ευρωπαϊκή ή θα είναι αντιδημοκρατική. Και η χώρα μας χρειάζεται να αναδιοργανωθεί και η κοινωνία μας να γίνει κοινωνία των πολιτών και όχι των κολλητών, αλλά και η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει πολιτικές.

*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή: www.aixmi.gr