Θανάσης Λεβέντης: Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι στο μόνο μέγεθος- συντελεστή της παραγωγής που θα έχουμε επεμβάσεις θα είναι η εργασία

Τελικά υπό το βάρος των πιέσεων (εσωκομματικών και των υπόλοιπων κομμάτων) ο υπουργός εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος προτείνει να περάσουν οι επώδυνες αλλαγές στο Εργασιακό από τη Βουλή και όχι με Προεδρικό Διάταγμα.( ίσως ήταν και η αρχική επιλογή αλλά για λόγους επικοινωνιακούς ώστε η συζήτηση να φύγει από το πραγματικό πρόβλημα και να επικεντρωθεί στη διαδικασία που βεβαίως θέτει και ζητήματα συνταγματικότητας)

Ποιες όμως είναι αυτές οι αλλαγές? Οι βασικές είναι οι εξής:

1. Το θέμα της μείωσης των αποζημιώσεων

2. Η αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από 2% σε 5%

3. Η διαιτησία ( πλέον είναι στις διαθέσεις του εργοδότη)

4. Οι μισθοί στους νέους εργαζομένους από 18-25 ετών, που θα μπορούν να είναι στο 80% ή στο 85% του κατώτατου μισθού

Η σημερινή αγορά εργασίας στην ΕΛΛΑΔΑ

Στην πραγματικότητα σήμερα έχουμε πολλαπλές αγορές εργασίας.

• εργασιακή ασφάλεια τους εργαζόμενους στο Δημόσιο

• ισχυρή προστασία των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ- ΟΤΑ) ,

• σχετική ασφάλεια των εργαζομένων σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες

• εργασιακός μεσαίωνα ( μπλοκάκια, μετανάστες, μαύρη εργασία ) που σε πολλές περιπτώσεις καταλήγει σε πλήρη ανομία που αφορά τους εργαζόμενους σε μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις

Στην Ελλάδα έχουμε ένα περιοριστικό και ρυθμιστικό πλαίσιο απασχόλησης. Έχουμε ταυτόχρονα και ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε ανεργία στις γυναίκες και τους νέους. Ο κυρίαρχος λόγος( εργοδοτών και κυβέρνησης) είναι ότι όσο πιο σφικτό είναι το θεσμικό πλαίσιο των απολύσεων τόσο πιο δύσκολες είναι οι προσλήψεις, δηλαδή η αύξηση της απασχόλησης.

Είναι όμως ακριβώς έτσι ή μόνο έτσι?

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ

Τα της κρίσης του δημόσιου χρέους στη χώρα μας τα γνωρίζουμε , τα υφισταμεθα όλοι και πολλοί περισσότερο μεγάλες κατηγορίες μισθωτών και όσοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Οι αποκλεισμένοι τώρα αλλά και όπως φαίνεται και στο διηνεκές

Γνωρίζουμε επίσης, και αυτό έχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ότι η χώρα μας πάσχει δομικά από το τεράστιο εξωτερικό έλλειμμα. Δεν παράγουμε ή δεν είμαστε ανταγωνιστικοί όταν παράγουμε. Εμείς είμαστε αυτή η αριστερά που την ενδιαφέρει η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Γιατί μόνο έτσι θα έχουμε αύξηση του ΑΕΠ ,και φορολογικά έσοδα για το σύνολο και κυρίως αύξηση των θέσεων απασχόλησης

Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι στο μόνο μέγεθος- συντελεστή της παραγωγής που θα έχουμε επεμβάσεις θα είναι η εργασία – οι εργασιακές σχέσεις. Καμιά ενέργεια, πρόταση , παρέμβαση δεν γίνεται από την πλευρά της κυβέρνησης για την οργάνωση της παραγωγής δημόσιων ή ιδιωτικών επιχειρήσεων στα επιχειρησιακά σχέδια στην έρευνα και την καινοτομία, στην ενδοεπιχειρησιακη εκπαίδευση ,στην εργασιακή υγιεινή και ασφάλεια

Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ρυθμίσεις (επώδυνες για μια κατηγορία εργαζομένων που δεν παύει να είναι η μειοψηφία) που προτείνονται αρκεί να υπάρχει ταυτόχρονα μια ριζική εξισορρόπηση με:

• χαλάρωση των μέτρων σε αυτούς που ανήκουν σε ευνοημένους από πλευράς εργασιακής ασφάλειας με ανταλλάγματα, θετικές παρεμβάσεις σε αυτούς ( στην πλειοψηφία δηλαδή) που βρίσκονται έξω από την ομπρέλα προστασίας. Τέρμα τα μπλοκάκια , κανείς απασχολούμενος σε προφανή σχέση εξαρτημένες εργασίας με μπλοκάκι .Όλοι υποχρεωτικά ασφαλισμένοι

• Μηδενική ανοχή στον εργασιακό μεσαίωνα που φτιάχνει ένα μοντέλο φτηνιάρικης ανάπτυξης πέρα από τους νόμους και που καταστρέφει το περιβάλλον

• Προστασία των εργαζομένων

• Αναμόρφωση επιδόματος εργασίας

• Πραγματική κατάρτιση των εργαζομένων( που μέχρι τώρα σε αυτό τον τομέα υπάρχει ένα μεγάλο φαγοπότι σε σχέση με τα επιδοτούμενα προγράμματα)

Το πιο βασικό όμως είναι ο Ελεγκτικός μηχανισμός. Το Σώμα επιθεωρητών εργασίας πρέπει να στελεχωθεί με το απαραίτητο, κατάλληλο και καλά αμειβόμενο προσωπικό\

Πάνω από όλα αυτό που είναι κυρίαρχο είναι η αναγκαιότητα της ενίσχυση των κοινωνικών δομών, δηλαδή δίκτυ ασφάλειας των απέξω

Αυτά για εμάς είναι κυρίαρχα. Μόνο μέσα από μια τέτοια θεώρηση και ταυτόχρονα, επαναλαμβάνουμε ταυτόχρονα και παράλληλα θα μπορούσαμε να δεχτούμε τη συζήτηση για άρση των επιμέρους διαστρεβλώσεων των εργασιακών σχέσεων που μπορεί να έχουν υπάρξει κατά τη διάρκεια χρόνων εφαρμογής τους που και τυχόν δεν αντιστοιχούν σε σημερινά δεδομένα

Μείζων θέμα για εμάς είναι η διασφάλιση της συλλογικής διαπραγμάτευσης και η με κάθε τρόπο αποτροπή της ατομικής διαπραγμάτευσης του εργαζόμενου με τον εργοδότη.

Για τα ζητήματα που κουβεντιάζουμε σήμερα για εμάς σημαντική είναι η επιχειρηματολογία που στις μέρες αυτές αναπτύσσουν έγκριτοι συνταγματολόγοι και εργατολόγοι που κάθε άλλο πάρα διάκεινται αρνητικά στην κυβέρνηση.

Και στα 4 σημεία είστε εν αδίκω

Επιπλέον αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, μετά τις παλινωδίες της Κυβέρνησης για το αν θα έρθουν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις με προεδρικό διάταγμα ή με νομοσχέδιο, είναι το γεγονός ότι ο κ. Υπουργός ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι το θέμα της διαιτησίας θα το έθιγε έτσι και αλλιώς. Μετά την ομιλία του κ. Πρωτόπαπα δήλωσε ότι αν δεν τα βρουν οι κοινωνικοί εταίροι δεν θα προχωρήσει. Τελικά ποια είναι η αλήθεια για να ξέρουμε και εμείς πως θα προχωρήσουμε;