Ενας αντάρτης στη προεδρία της Ουρουγουάης

Ενας πρώην αντάρτης του ενόπλου κινήματος των Τουπαμάρος εξελέγη πρόεδρος της Ουρουγουάης με ποσοστό 53% των ψήφων. Ο Χοσέ Μουχίκα, υποψήφιος του κυβερνώντος συνασπισμού της Αριστεράς Frente Αmplio (Διευρυμένο Μέτωπο), ο οποίος είχε κερδίσει και στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον προηγούμενο μήνα, θα διαδεχθεί τον Ταμπαρέ Βάσκες, τον πρώτο αριστερό και εξαιρετικά δημοφιλή πρόεδρο της χώρας, ο οποίος δεν είχε το δικαίωμα να είναι ξανά υποψήφιος. Παρ΄ όλο που ο 74χρονος νέος πρόεδρος υπήρξε ιδρυτικό μέλος των ανταρτών πόλης Τουπαμάρος που έδρασαν κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970 και φυλακίστηκε σχεδόν επί 15 χρόνια για την επαναστατική του δράση, δηλώνει ότι θα συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική πολιτική τού απερχόμενου προέδρου και θα έχει ως παράδειγμά του τον πρόεδρο της γειτονικής Βραζιλίας, Λουίς Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα.

«Σύντροφοι! Εσείς θα έπρεπε να είστε εδώ πάνω κι εμείς εκεί κάτω, γιατί ο λαός μάς χάρισε αυτή τη νίκη! Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι η εξουσία είναι ψηλά και δεν αντιλαμβάνονται ότι στην πραγματικότητα βρίσκεται στην καρδιά των μεγάλων μαζών. Σας ευχαριστώ» είπε ο κ. Μουχίκα στην επινίκια ομιλία του, την οποία είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν χιλιάδες άνθρωποι παρά την καταρρακτώδη βροχή.

Δηλώνει πλέον μεταρρυθμιστής. «Είναι ηλίθιες ιδεολογίες από τη δεκαετία του 1970» η «ανεπιφύλακτη αγάπη για καθετί κρατικό, ηπεριφρόνηση για τους επιχειρηματίες και το εγγενές μίσος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάτω τα δόγματα. Πάνω η Αριστερά που είναι ικανή να σκεφθεί προοδευτικά! Με άλλα λόγια, έχω θεραπευτεί παντελώς από υπεραπλουστεύσεις. Δεν διαχωρίζω πια τον κόσμο σε καλό και σε κακό, δεν σκέφτομαι σε άσπρο και μαύρο. Μετανόησα!» δήλωσε χαρακτηριστικά σε προεκλογική ομιλία του. Ο νικητής των εκλογών σπανίως εμφανίζεται με κοστούμι και γραβάτα, ενώ είναι πολύ αγαπητός στους φτωχούς και στην εργατική τάξη για τον άμεσο λόγο του και τους απλούς τρόπους του. Εχει αρνηθεί κατ΄ επανάληψη ισχυρισμούς αντιπάλων του που υποστηρίζουν ότι ως πρόεδρος θα αδράξει την ευκαιρία για να εγκαθιδρύσει ένα σοσιαλιστικό κράτος στον δρόμο που χάραξε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες.

Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη, το 1973, ο κ. Μουχίκα, ο οποίος βρισκόταν ήδη έναν χρόνο στη φυλακή κατηγορούμενος για τη δολοφονία ενός αστυνομικού, βασανίστηκε και εκτός από την απομόνωση πέρασε δύο χρόνια στον πάτο ενός πηγαδιού. Οπως έχει αποκαλύψει, ενόσω ήταν στη φυλακή συνειδητοποίησε ότι η ένοπλη επανάσταση δεν μπορεί να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές διαρκείας. Αποφυλακίστηκε μόλις το 1985, όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και δόθηκε αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους. Εκτοτε εργάστηκε συστηματικά για να μετατρέψει τους Τουπαμάρος στο νόμιμο πολιτικό κίνημα που δίνει ώθηση στο Διευρυμένο Μέτωπο. Υπήρξε επί χρόνια γερουσιαστής και το 2005 διορίστηκε υπουργός Γεωργίας.

Σύντροφος της ζωής του, υποστηρίκτρια των πολιτικών του επιδιώξεων και ομοϊδεάτισσά του είναι η 65χρονη γερουσιαστής ΛουτσίαΤοπολάνσκι . Επίσης πρώην μέλος των Τουπαμάρος, η κυρία Τοπολάνσκι πέρασε κι εκείνη περίπου 13 χρόνια στη φυλακή, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Υστερα από πολλά χρόνια συμβίωσης, το ζευγάρι παντρεύτηκε μόλις το 2005.

Για το κίνημα των Τουπαμάρος στην Ουρουγουάη πολλά στοιχεία υπάρχουν στο βιβλίο: "Τουπαμάρος - Ημερολόγιο φυλακής". Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκέφ, είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακριάς περιπέτειας του ανθρώπου που στον αγώνα του κατά της βαρβαρότητας. Ανάμεσα στις γραμμές του ζουν και ανασαίνουν πολιτικοί κρατούμενοι σʼ όλο τον κόσμο, από όλες τις εποχές. Περνούν με τα ανέγγιχτα όνειρά τους οι μάρτυρες του ίδιου του ουρουγουανικού λαού, οι βασανισμένοι, οι εξαφανισμένοι, όσοι έπεσαν. Γραμμένο με το κλασικό στυλ των Τουπαμάρος, απλό και βαθύ, λιτό και περιεκτικό, δένει τη λογοτεχνία με τον αγώνα. Είναι πάνω απʼ όλα ένα διαχρονικό και οικουμενικό βιβλίο μνήμης».

Από τις εκδόσεις «Κουκίδα»