Του Χριστόφορου ΠαπαδόπουλουΗ άνοδος του ΠΑΣΟΚ και η κατάρρευση της Ν.Δ. δεν μας ξάφνιασε, την είχαμε προβλέψει πολύ πριν, περισσότερο μας «αιφνιδίασε» το δικό μας εκλογικό ποσοστό, συγκρινόμενο ιδιαίτερα με τις προσδοκίες που επικρατούσαν στις γραμμές μας με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Δικαίως αφού είχαν προηγηθεί τρεις μήνες κρίσης στο ΣΥΡΙΖΑ -με αδιανόητους και ακατανόητους όρους- με αφορμή το ποσοστό των ευρωεκλογών, το ίδιο ακριβώς με το σημερινό. Ποσοστό, να σημειώσουμε, που μας κάνει αισιόδοξους για την προοπτική του ενωτικού πολιτικού μας εγχειρήματος.
Με αυτή την έννοια η επίθεση χωρίς αρχές που δεχθήκαμε όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν μια αστική κριτική (που δύσκολα έκρυβε την επιθυμία για ηγεμονία και συσχετισμούς) στο βαθμό που εστιαζόταν σε εκλογικά ποσοστά και μάλιστα μιας σύντομης προεκλογικής περιόδου, μιας δευτερεύουσας πολιτικής μάχης. Μια βάναυση κριτική που έγινε επί τρίμηνο αγνοώντας ή συσκοτίζοντας ότι οι εκλογές δεν είναι παρά μια φωτογραφία της γνώμης στη δεδομένη στιγμή. Δεν παράγουν οι ίδιες αυτή τη γνώμη. Αυτή διαμορφώνεται ουσιαστικά έξω από την εκλογική σφαίρα, μέσα στις κοινωνικές πρακτικές, ακόμα και όταν βρίσκει ερείσματα στην εκλογική καμπάνια.
Από αυτή τη σκοπιά η εκλογική μας επίδοση καθρεφτίζει όλα εκείνα που κάναμε τα 2 τελευταία χρόνια στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο. Μια συγκομιδή δηλαδή πολιτικών παρεμβάσεων που είχε να επιδείξει σπουδαίους αγώνες, ανταγωνιστικό προγραμματικό λόγο και ταυτόχρονα εκείνη την κρίσιμη μάζα οργανωμένων δυνάμεων στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών, τον λεγόμενο κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, που μας επιτρέπει να κοινωνούμε την πολιτική μας και να οργανώνουμε τις αντιστάσεις και τις διαμαρτυρίες.
Είχαμε πει εγκαίρως, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ότι η υπέρβαση της κρίσης, η ανάταξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει στο έδαφος της πολιτικής και της δημοκρατίας. Στη σύντομη προεκλογική περίοδο μας δόθηκε η ευκαιρία να καταθέσουμε το πολιτικό μας πρόγραμμα για την κρίση και τις κοινωνικές ανάγκες. Ένα πρόγραμμα ανταγωνιστικό στο νεοφιλελέυθερο δικομματισμό και κοινωνικά μεροληπτικό υπέρ του κόσμου της εργασίας, ένα πρόγραμμα που έδινε στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ την αυτοπεποίθηση ότι είναι χρήσιμος και «ιδιαίτερος» στον πολιτικό και κοινωνικό ανταγωνισμό.
Βοήθησε σε αυτό και η ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να συμπυκνώνει το πρόγραμμα με ένα λόγο κατανοητό και συγκεκριμένο, ικανό να επικοινωνεί με ευρύτερα ακροατήρια. Βοήθησε επίσης τα μέγιστα η Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ (Δραγασάκης, Νταβανέλος, Κλαυδιανός, Γολέμης, Μανιού, Καρίτζης, Μαστρογιαννόπουλος κα.) που παρήγαγαν «πολιτική γραμμή» καθημερινά, σε όλη την προεκλογική περίοδο, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν και άλλα παραδείγματα δομών και λειτουργίας στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αναπαράγουν το γραφειοκρατικά φλύαρο και αναποτελεσματικό τρόπο της Γραμματείας.
Για την επόμενη μέρα κρατάμε ως πυξίδα το Πρόγραμμα και τη διαθεσιμότητα των μελών, τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε όμως την βεβαιότητα ότι για αναπτυχθεί το ενωτικό μας εγχείρημα χρειάζονται βαθιές τομές στη λειτουργία και στη δημοκρατία.
Χρειαζόμαστε ένα ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των συνιστωσών, με εκλογές των αντιπροσωπευτικών οργάνων, με διαδικασίες λογοδοσίας των εκλεγμένων και συμμετοχής των μελών στη διαμόρφωση της πολιτικής, με καταστατικούς φραγμούς στα φαινόμενα παραγοντισμού και μονοπώλησης της δημόσιας εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι στο χέρι μας.
Με αυτή την έννοια η επίθεση χωρίς αρχές που δεχθήκαμε όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν μια αστική κριτική (που δύσκολα έκρυβε την επιθυμία για ηγεμονία και συσχετισμούς) στο βαθμό που εστιαζόταν σε εκλογικά ποσοστά και μάλιστα μιας σύντομης προεκλογικής περιόδου, μιας δευτερεύουσας πολιτικής μάχης. Μια βάναυση κριτική που έγινε επί τρίμηνο αγνοώντας ή συσκοτίζοντας ότι οι εκλογές δεν είναι παρά μια φωτογραφία της γνώμης στη δεδομένη στιγμή. Δεν παράγουν οι ίδιες αυτή τη γνώμη. Αυτή διαμορφώνεται ουσιαστικά έξω από την εκλογική σφαίρα, μέσα στις κοινωνικές πρακτικές, ακόμα και όταν βρίσκει ερείσματα στην εκλογική καμπάνια.
Από αυτή τη σκοπιά η εκλογική μας επίδοση καθρεφτίζει όλα εκείνα που κάναμε τα 2 τελευταία χρόνια στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο. Μια συγκομιδή δηλαδή πολιτικών παρεμβάσεων που είχε να επιδείξει σπουδαίους αγώνες, ανταγωνιστικό προγραμματικό λόγο και ταυτόχρονα εκείνη την κρίσιμη μάζα οργανωμένων δυνάμεων στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών, τον λεγόμενο κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, που μας επιτρέπει να κοινωνούμε την πολιτική μας και να οργανώνουμε τις αντιστάσεις και τις διαμαρτυρίες.
Είχαμε πει εγκαίρως, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ότι η υπέρβαση της κρίσης, η ανάταξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει στο έδαφος της πολιτικής και της δημοκρατίας. Στη σύντομη προεκλογική περίοδο μας δόθηκε η ευκαιρία να καταθέσουμε το πολιτικό μας πρόγραμμα για την κρίση και τις κοινωνικές ανάγκες. Ένα πρόγραμμα ανταγωνιστικό στο νεοφιλελέυθερο δικομματισμό και κοινωνικά μεροληπτικό υπέρ του κόσμου της εργασίας, ένα πρόγραμμα που έδινε στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ την αυτοπεποίθηση ότι είναι χρήσιμος και «ιδιαίτερος» στον πολιτικό και κοινωνικό ανταγωνισμό.
Βοήθησε σε αυτό και η ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να συμπυκνώνει το πρόγραμμα με ένα λόγο κατανοητό και συγκεκριμένο, ικανό να επικοινωνεί με ευρύτερα ακροατήρια. Βοήθησε επίσης τα μέγιστα η Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ (Δραγασάκης, Νταβανέλος, Κλαυδιανός, Γολέμης, Μανιού, Καρίτζης, Μαστρογιαννόπουλος κα.) που παρήγαγαν «πολιτική γραμμή» καθημερινά, σε όλη την προεκλογική περίοδο, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν και άλλα παραδείγματα δομών και λειτουργίας στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αναπαράγουν το γραφειοκρατικά φλύαρο και αναποτελεσματικό τρόπο της Γραμματείας.
Για την επόμενη μέρα κρατάμε ως πυξίδα το Πρόγραμμα και τη διαθεσιμότητα των μελών, τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε όμως την βεβαιότητα ότι για αναπτυχθεί το ενωτικό μας εγχείρημα χρειάζονται βαθιές τομές στη λειτουργία και στη δημοκρατία.
Χρειαζόμαστε ένα ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των συνιστωσών, με εκλογές των αντιπροσωπευτικών οργάνων, με διαδικασίες λογοδοσίας των εκλεγμένων και συμμετοχής των μελών στη διαμόρφωση της πολιτικής, με καταστατικούς φραγμούς στα φαινόμενα παραγοντισμού και μονοπώλησης της δημόσιας εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι στο χέρι μας.
No comments:
Post a Comment