Monday, September 21, 2009

Με τη σκέψη στο τζαμί η μεγάλη προσευχή

Στην «αγορά» του Ολυμπιακού Σταδίου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες μουσουλμάνοι, χθες, στις 7.30 το πρωί για την προσευχή Αΐντ αλ Φιτρ. Ευχήθηκαν να υπάρξει κάποτε ένας χώρος προσευχής και γι' αυτούς, καθώς κι ένα κομμάτι γης για να ταφούν.
Μπροστά στάθηκαν οι διπλωμάτες, εκπρόσωποι μουσουλμανικών κοινοτήτων. Πίσω τους, ατελείωτες σειρές με μουσουλμάνους, προερχόμενους από όλο το μουσουλμανικό κόσμο. Νέοι άνδρες, που εργάζονται στη χώρα μας. Ορισμένοι με τους γιους δίπλα τους. Προσέρχονται με ευλάβεια, σχηματίζοντας τις τελευταίες σειρές.
Στον διπλανό χώρο στάθηκαν οι γυναίκες. Φορώντας τα γιορτινά τους, κρατώντας τα μωρά στην αγκαλιά. Την πρώτη σειρά σχημάτισαν Ελληνίδες που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ.
Αραβες από ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, Αφρικανοί, Πακιστανοί, Ιρανοί συναντήθηκαν κι αγκαλιάστηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο. «Θα προσευχηθούμε όλοι μαζί στη γιορτή που σημαίνει το τέλος της νηστείας του Ραμαζανιού, που διήρκεσε ένα μήνα. Είναι μέρα χαράς. Τρώμε μετά τη νηστεία κι ευχόμαστε ειρήνη για όλο τον πλανήτη», απαντά η Αννα, μία από τις Ελληνίδες που ασπάσθηκαν το Ισλάμ. Μια Αιγύπτια προσθέτει: «Ειδικά στους Ελληνες ευχόμαστε καλύτερες μέρες και ειρηνικές. Μακάρι στην επόμενη προσευχή η Ελλάδα να βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα».

Ο αντίλαλος του «Αλλάχ ακμπάρ» γεμίζει την υπαίθρια εκκλησία. Οι μετανάστες γονατίζουν, αγγίζοντας με το μέτωπο το χαλί. Προσεύχονται με κατάνυξη. Ακούγονται μόνο τα λόγια της μεγάλης προσευχής: «Να διατηρήσουμε τις αξίες μας, να μην απομακρυνθούμε από το Θεό, να είμαστε πάντα κοντά του». Η μεγάλη προσευχή γίνεται δύο φορές τον χρόνο. Η επόμενη ακολουθεί 72 μέρες αργότερα, όταν οι μουσουλμάνοι ταξιδεύουν για προσκύνημα στη Μέκκα.

Λίγο αργότερα, ο πρόεδρος της Ενωσης Μουσουλμάνων, Ναΐμ Ελγαντούρ, που ζει 35 χρόνια στη χώρα μας, εύχεται «να ακολουθήσουν καλύτερες μέρες και για τους μουσουλμάνους στην Ελλάδα. Να υπάρξει ένας χώρος προσευχής για τα παιδιά μας που γεννήθηκαν εδώ, σπουδάζουν, ορισμένα έχουν ελληνική υπηκοότητα, θα υπηρετήσουν στο στρατό και συγκεντρώνονται σε υπόγεια και γκαράζ για να προσευχηθούν. Να υπάρξει κι ένα κομμάτι γής για να ταφούμε. Στη χώρα μου, την Αίγυπτο, οι Ελληνες έχουν ναούς κι απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματά τους».

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «για την κατασκευή τζαμιού δόθηκαν 15 εκατομμύρια ευρώ από το υπουργείο Οικονομικών, που παραμένουν στα συρτάρια στο υπουργείο Παιδείας. Στην Ελλάδα ζουν περίπου 800.000 μουσουλμάνοι. Οι 500.000 έχουν άδεια παραμονής κι άλλες 250.000 πράσινη κάρτα. Θα πάμε στα δικαστήρια, ζητώντας τον ευτελισμό του νόμου που επιτρέπει την ανέγερση τζαμιού, εφ' όσον παραμείνει ανενεργός».

Της Γεωργίας Δάμα

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σχόλιο "Πιπεριάς":
Το 2009 σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν υπάρχει ένα τζαμί για τις θρησκευτικές ανάγκες των Μουσουλμάνων. και όμως σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύσουσες υπάρχουν και τζαμιά και ελληνορθόδοξοι ναοί...

1 comment:

Kostas (a.k.a. Black Sheep) said...

Όπως σου είπα και μετά τη ραδιοφωνική σου εκπομπή, η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από την καθόλου.
Παραθέτω απόσπασμα από άρθρο μου

...Ψέμα πρώτο: «Με ένα τζαμί λύνεται το πρόβλημα».
Αυτή είναι η συνήθης απόκριση των υποστηρικτών της δημιουργίας τζαμιού στην Αθήνα. Έκφραση την οποία χρησιμοποιούν προσπαθώντας να ρίξουν στο φιλότιμο τους φιλόξενους Έλληνες.
Η αλήθεια: Η μουσουλμανική θρησκεία, όπως και η δικιά μας, έχουν πολλά δόγματα. Όπως λοιπόν δεν μπορείς να «εξυπηρετήσεις» Ορθόδοξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Ευαγγελιστές κλπ. σε μία Χριστιανική εκκλησία, έτσι δεν μπορείς να βάλεις Σιήτες και Σουνίτες στον ίδιο χώρο. Όπως επίσης δεν μπορείς να αφήσεις απ’ έξω τους Βαχαμπιστές Άραβες, που εκπροσωπούν το Ισλαμ της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων.
Όλοι αυτοί μεταξύ τους μισούνται θανάσιμα. Είναι σαν διαφορετικές θρησκείες. Δεν λύνεται λοιπόν το πρόβλημα με ένα τζαμί, όσο μεγάλο και αν είναι. Και το ύποπτο εδώ είναι ότι όλοι αυτοί που προτείνουν «να κάνουμε ένα τζαμί για τους κακόμοιρους αυτούς ανθρώπους» και ΞΕΡΟΥΝ και ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ όλα τα παραπάνω. Συνεπώς το να γίνει ένα τζαμί, δεν είναι η λύση του προβλήματος. Είναι η αρχή του...


Ολόκληρο το άρθρο για το θέμα αυτό (όπως κυκλοφόρησε σήμερα) υπάρχει στο link: To Mavro Provato (Το οποίο σε καλώ να διαβάσεις και αν θέλεις να μου αντιπαραθέσεις τον αντίλογο σου)

Την καλημέρα μου