Monday, February 9, 2009

Η εξέγερση της αερολογίας

Tου Πασχου Μανδραβελη

Υπάρχουν άραγε πολλοί Ελληνες αστυνομικοί που τρώνε «ντόνατς»; Το αμερικανικό έδεσμα είναι σχεδόν άγνωστο στη χώρα. Κάποιοι τα γνωρίζουν από τις αστυνομικές ταινίες του Χόλιγουντ, οι οποίες δείχνουν Αμερικανούς αστυνομικούς να τα προτιμούν. Από κει φαίνεται τα έμαθε και η «Σέχτα Επαναστατών» στην προκήρυξη της οποίας αναγράφεται το φριχτό ευφυολόγημα (προφανώς, ξεπατικωμένο από κάποια ταινία) ότι οι αστυνομικοί «όπως τα ντόνατς που τρώνε, δεν είναι ωραίοι χωρίς μια τρύπα στην μέση».

Ας προσπεράσουμε την ειρωνεία ότι ο αμερικανικός πολιτισμός προσφέρει άστοχα για την ελληνική πραγματικότητα, ευφυολογήματα. Ετσι κι αλλιώς, όλη η προκήρυξη είναι ένα ανόητο μείγμα μπροσούρας και «Βρώμικου Χάρι». Πέρα από τα αριστερίστικα στερεότυπα περί «μισθοφορικού στρατού του καθεστώτος» προέκυψαν και χολιγουντιανές ατάκες δευτεροκλασάτων ταινιών, όπως «η ζωή κάθε μπάτσου κοστίζει όσο και μία σφαίρα».

Ενα σημείο της προκήρυξης κάτι θυμίζει. Γράφουν οι σεχταριστές: «Ισως κάποιοι να σοκάρονται απ’ την κυνικότητά μας και να μιλάνε για “έλλειψη πολιτικού και ιδεολογικού υπόβαθρου”. Εμείς όμως δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να δικαιολογήσουμε ή ακόμα και να επεξηγήσουμε τη δράση μας. Δεν κάνουμε πολιτική, κάνουμε αντάρτικο».

Μια παραλλαγή αυτού ακούσαμε τον Δεκέμβριο: «Δεν είναι ανάγκη να υπάρχει αίτημα. Εχουμε εξέγερση». Μια άλλη παραλλαγή υπάρχει και στη Λυρική όπου οι καταληψίες (που συστήνονται ως «οι μαύροι κύκνοι, τα όμορφα παπιά, η στριγκλιά της Ζιζέλ, το παραπάτημα της μπαλαρίνας») διακηρύσσουν: «Απελευθερώνουμε (!) την Εθνική Λυρική Σκηνή, γιατί εξ ορισμού μας ανήκει. Εχουμε την ανάγκη να πούμε τα πράγματα από την αρχή...». Σε άλλο κείμενό τους επισημαίνουν ότι «όλα είναι υπό συζήτηση, όλοι μαζί, προσπαθούμε να συνδιαμορφώσουμε μέρα με τη μέρα τους όρους που θέλουμε να ζούμε και να εκφραζόμαστε». Σημείωση: κι εδώ απουσιάζει το αίτημα. Υπάρχει μόνο η φλου αναφορά «μια άλλη τέχνη είναι εφικτή». Ποια; Κανείς δεν ξέρει. «Ολα είναι υπό συζήτηση».

Δεν υπονοούμε ότι τα τρία αυτά γεγονότα έχουν οργανική σχέση. Υπάρχει όμως μια κοινή αντίληψη που διατρέχει αυτό τον λόγο, ο οποίος δυστυχώς γίνεται μόδα. Το έλλειμμα νοήματος και η απουσία στόχου της δράσης. Δεν εξηγούν και δεν αποσκοπούν. Χειρότερα: δεν νιώθουν την ανάγκη να το κάνουν. Τους ενδιαφέρει μόνο το Συμβάν (με σίγμα κεφαλαίο) μια ανοησία που κάποτε περιοριζόταν σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τώρα ξεχύθηκε στους δρόμους. Το συμβολικό ιεραρχείται υψηλότερα από το πραγματικό και φυσικά δεν εξετάζονται οι συνέπειες. Το πολιτικό -που είναι αίτημα και διεκδίκηση- έχει εξοστρακιστεί. Το «εξεγερσιακό» έχει θεοποιηθεί και διαρκώς υμνείται ως «χαρά» και «μέθεξη», κάτι που γενικώς προσφέρει· ασχέτως αν δεν έχει στόχο. Η γλώσσα δεν επιχειρείται καν να γίνει κατανοητή. «Η τέχνη του καπιταλισμού», γράφουν οι «απελευθερωτές» της Λυρικής, «είναι κακό όνειρο της σύγχρονης αλυσοδεμένης κοινωνίας που τελικά δεν εκφράζει παρά την επιθυμία της να κοιμηθεί (Γκι Ντεμπόρ)».

Το χειρότερο αυτού που ζούμε δεν είναι η αναταραχή. Δεν είναι καν η απουσία νοήματος. Είναι κυρίως η παραίτηση από το νόημα. Και όσο αυτή η παραίτηση ήταν στη θεωρία γινόταν χαριτωμένη αερολογία. Τώρα που βγαίνει στους δρόμους γίνεται επικίνδυνη.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ



5 comments:

Anonymous said...

Σαν αυθεντικος εκπροσωπος της αστικης ταξης, ο Πασχος αδυνατει (οπως ακριβως η αστικη ταξη) να αναγνωρισει τα γεννηματα της πολιτικης που υποστηριζει με τοσο σθενος τοσο καιρο τωρα.

"Απουσια νοηματος"? Μα τι περιμενε ο θιασωτης της "ελευθερης" αγορας? Ο οπαδος της "τεχνοκρατικης", αποπολιτικοποιημενης πολιτικης? Το "νοημα" εχει αφαιρεθει απο την πολιτικη ακριβως απο τις πολιτικες που ο Πασχος τοσο καιρο προωθει και υπερασπιζει.

"Εκεινοι που μας τυφλωσαν μας κατηγορουν που δεν μπορουμε να διαβαζουμε".

Πολλα μπορουν να ειπωθουν για τα Δεκεμβριανα, παρα πολλα. Οχι ομως απο κανεναν Πασχο, κανεναν Μανο και κανεναν Αδριανοπουλο.

Anonymous said...

Κι από κανέναν Plagal, διά να συμπληρώσω...

Κόκκινη Πιπεριά said...

@ Plagal

Για τα όσα συνέβησαν τον Δεκέμβρη καλό θα είναι να "ακούμε" και να διαβάζουμε και αντίθετες απόψεις. Διαφορετικά δεν πρόκειται να βγάλουμε σωστά (όπως τα εννοεί ο καθένας βέβαια...) συμπεράσματα.
Με αφορισμούς του τύπου "αυθεντικος εκπροσωπος της αστικης ταξης" δεν νομίζω ότι μπορεί να προχωρήσει ένας διάλογος.

Δλδ τι πρέπει να διαβάζουμε; Ποιος μπορεί να μιλάει για τον Δεκέμβρη, τον κάθε Δεκέμβρη; Μόνο ο Αλαβάνος, ο Λαφαζάνης, η Παπαρήγα ή μήπως οι μισότρελλοι της "Επαναστατικής σέχτας;

Επίσης διαφωνώ μαζί σου ότι ο Μανδραβέλης είναι "οπαδος της "τεχνοκρατικης", αποπολιτικοποιημενης πολιτικης".

Μάλιστα πιστεύω το αντίθετο. Οτι είναι υπερ συγκεκριμένης πολιτικής άποψης (της Αγγλοσαξωνικής Φιλελλεύθερης σχολής) την οποία υποστηρίζει με αξιοπρέπεια και επιχειρήματα, τις περισσότερες φορές. Γι' αυτό και συχνά πυκνά αναδημοσιεύω κείμενα του. Μπορεί να μην συμφωνω, αλλά έχει άποψη και την υποστηρίζει.

Και δυο λόγια για τον Δεκέμβρη. Τι συνέβη τελικά εκείνες τις μέρες; Εξέγερση; Μπάχαλα; Οργή; Ολα μαζί; Μπορεί! Ομως σίγουρα δεν έγινε απαρχή ενός εξεγερτικού κινήματο, όπως ονειρεύτηκλαν οπρισμένοι που ανακάλυψαν τον αριστερισμό στα 60 τους.

Γιατί όπως βλέπεις και εσύ μόλις δυο μήνες μετά δεν έχει μείνει τίποτα.

Το μόνο που έμεινε είναι κάποιες καταστραμμένες ζωές, ανθρώπων που είδαν κόπους χρόνων να γίνονται στάχτη.

Και δεν μιλάω για τις τράπεζες και τις πολυεθνικές. Αυτές μέσα σε λίγες μέρες λειτούργησαν έχοντας μάλιστα εισπράξει και παχυλές αποζημιώσεις από τις ασφαλιστικές...

@ Μανώλη τους χαιρετισμούς μου...

Μάκης

Anonymous said...

To χειρότερο δυστυχώς...Κάτι έμεινε...αλλά από την ανάποδη:

ΟΥΔΕΙΣ θυμάται τ' όνομα του νεκρού μπάτσου, μετά την ανατίναξη της κλούβας των ΜΑΤ στο Κάραβελ, γιά τ' αντίποινα της δολοφονίας Μιχάλη Καλτεζά. Πρέπει ν' ανατρέξεις στα πρακτικά της δίκης της 17Ν διά να το'βρεις...

ΕΝΩ τώρα: τ'όνομα του νεαρού και με γερή κράση Διαμαντή (που προφανώς θα την σκαπουλάρει) θα μείνει στην ιστορία και θα γίνει και ήρωας στον χώρο του!

"Δημιουργήσαμε" (δίχως να το θέλουμε) και ήρωες στο απέναντι στρατόπεδο!

Όχι εμείς προφανώς!

Αλλά οι μαλάκες που θέλουν να "ομιλούν" εξ ονόματός μας...

Anonymous said...

Μανωλη, και κανενας Μακμανους δια να συμπληρωσω τοτε. Και τελοσπαντων, αν απο ολο το χαμο κρατας τις παπαρδελες (σε πραξη και λογια) του ΕΑ και της ...Σεχτας, ε τι να σου πω.

Πιπεριε, καταρχην, προφανως και δε θα σου πω εγω ή ο οποιοσδηποτε τι να σηκωνεις και τι οχι στο ιστολογι σου.

Απο κει και περα, αυτο που προσπαθω με αφορισμους και ...λεκτικους εξτρεμισμους να πω ειναι αυτο που γραφω στο σχολιο: "εκεινοι που μας τυφλωσαν μας κατηγορουν που δεν μπορουμε να διαβαζουμε".

Και το νοημα ειναι ακριβως στον Αγγλοσαξωνικο Φιλελλευθερισμο (ή καλυτερα στην ακραια μορφη του, το νεοφιλελευθερισμο). Τα πρακτικα αποτελεσματα ακριβως αυτου ειναι μια "τεχνοκρατικη, αποπολιτικοποιημενη πολιτικη", εν τελει μια πολιτικη που δεν εχει τροπο να καταλαβει οτι το κομματι των Δεκεβριανων που ηταν τυφλη βια (γιατι δεν ηταν ολα τυφλη βια, το αναποδο) ηταν ξεκαθαρα αποτελεσμα ακριβως αυτων των πολιτικων. Το ιδιο διαβαζα καπου και για τις ταραχες στο Λος Αντζελες: πριν ξεσπασει το περιστατικο με τον Κινγκ, το κλιμα στα γκετο βρωμαγε μπαρουτι, ολοι ηξεραν οτι κατι θα γινοταν. Κι ομως οταν ξεσπασε το πραγμα, ολοι εκαναν τους εκπληκτους, αηδιασμενοι για τους "αραπηδες βαρβαρους" που εκαιγαν αδιακριτως. Αυτο θελω να πω: οι διαφοροι επληκτοι και κριτες ας μιλησουν πρωτα για τις ευθυνες των πολιτικων τους που δημιουργησαν τον οχλο και μετα ας καταδικασουν τον οχλο οσο θελουν.

Οσο για τον Δεκεμβρη και το οποιο εξεγερτικο κυμα, αυτο δεν νομιζω οτι μπορουμε να το κρινουμε ακομα, ουτε οτι μπορουμε να το κρινουμε μονο κοιτωντας την Ελλαδα.

(Και για τους κοπους που εγιναν σταχτη, με κινδυνο να με αρπαξει απο το λαιμο ο Μακμανους, εγω λεω οτι οι πολιτικες που γεννησαν την τυφλη βια εχουν κανει σταχτη πολλα περισσοτερα... Η αρρωστεια ειναι το προβλημα, οχι τα συμπτωματα.)