ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!

Ντροπή Έλληνες! Πώς είναι δυνατόν να απαντήσουμε ως κοινωνία στην εξέγερση των παιδιών μας, ότι προτιμάμε να τους σπάσουμε το κεφάλι απ’ το να μας σπάσουν τις βιτρίνες; Τόσο πολύ έχουμε δεθεί με το αυτοκίνητό μας, που το προτιμάμε από το παιδί μας; Πώς ανεχόμαστε την αναίσχυντη αλητεία και την ξεδιαντροπιά σύσσωμου του πολιτικού κόσμου, που μας ξανασπρώχνει με κάθε τρόπο πίσω στην καταναλωτική αφασία και ιδιωτεία; Πώς δεν εξεγειρόμαστε, όταν αυτοί που τους ψηφίσαμε δεν διστάζουν να επικαλεστούν τα ίδια τα Άγια και Πανάγια Χριστούγεννα, για να μας ξαναμαντρώσουν στέλνοντάς μας για ψώνια και για δάνεια, όπως ακριβώς ο «συνήγορος» εξυβρίζει το Θεό σαν αυτουργό του φόνου, για να επιτελέσει στη δήθεν δημοκρατία μας το έργο της «δικαιοσύνης»;

Έλληνες ντροπή! Η σημαία μας γράφει πάνω της με αίμα ηρώων (αίμα ίδιο με του τραγικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου): Ελευθερία ή Θάνατος!

Έλληνες ντροπή! Μη χάψετε το τελευταίο παραμύθι του εκπνέοντος ψευτορωμαίϊκου κράτους, του θανάσιμα πλέον απ’ τα παιδιά μας λαβωμένου συστήματος. Μη διατηρήσετε αυτό το πτώμα σάπιο. Θάψτε το! Αλλιώς θα στοιχειώσει! Και όταν στοιχειώσει κι η οργή, τα πράγματα αγριεύουν. Γιατι και τα παιδιά μας θα μας φωνάξουν αργότερα, αν τώρα δεν τα στηρίξουμε μένοντας πεισματικά στον καναπέ μας, σαν τον Κολοκοτρώνη, που πριν κάψει την Πελοπόννησο (τι βανδαλισμός!) φώναξε: Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους! Γιατί ο προσκυνημένος πλήρωσε το όπλο και το μισθό του φονιά αστυνομικού.

Έλληνες πατριώτες, θάψτε άφοβα το πτώμα ενός τραγικά αποτυχημένου συστήματος, το οποίο τα παιδιά μας καταβαραθρώνουν με θάρρος:

Θέλει αρετή και Τόλμη η Ελευθερία!

Έχουν και αρετή και τόλμη τα δεκαπεντάχρονα παιδιά μας που μας υπερασπίζονται και πρωτοπορούν, δείχνοντας το δρόμο σ’ όλη την Ευρώπη. Ας τα βοηθήσουμε να ξεγεννήσουν την Ελευθερία μας, να μας λυτρώσουν από τη χυδαιότητα και την ψευτία στην οποία συνηθίσαμε να ζούμε τα τελευταία χρόνια. Ας βρούμε την αρετή και την τόλμη να παραδεχτούμε τη συλλογική ευθύνη. Και μόνο ενός είδους συλλογική ευθύνη δεν είναι φασιστική: Αυτή που αναλαμβάνει καθένας για τον εαυτό του! Αναλάβετε την ευθύνη! Κατεβήτε στο δρόμο!

Τέλος, προς τους πνευματικούς ανθρώπους, που καμώνονται τάχα πως δεν αναγνωρίζουν στην ομόθυμη κραυγή των νέων καμμιά εξέγερση, κανένα αίτημα για γνήσια Ελευθερία, προς όλους αυτούς, οι οποίοι τολμούν να ψελλίσουν ότι το μέλλον δε χτίζεται με βία, μια μόνο απάντηση ίσως καταλάβουν, την πιο ιερή:

Σε γνωρίζω από την κόψη

Του σπαθιού την τρομερή,

Σε γνωρίζω από την όψη,

Που με βία μετράει την γη.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

Των Ελλήνων τα ιερά,

Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εναπομείναντες Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Εφ. Παρ.