Monday, November 3, 2008

ΜΟΥΡΑΤ ΜΠΕΛΓΚΕ: «Τουρκική Ιστορία, συλλογή από ψέματα»

Ο συγγραφέας και καθηγητής Μουράτ Μπελγκέ είναι από τους κορυφαίους διανοούμενους της Τουρκίας. Είναι επίσης ένας από τους πιο καταρτισμένους συνοδούς για τις περιηγήσεις στην Κωνσταντινούπολη- όταν βέβαια έχει τη διάθεση. Όταν μπαίνει στα καραβάκια τις Κυριακές, για μια κρουαζιέρα στον Βόσπορο και μιλάει για την αγαπημένη του πόλη, οι επιβάτες σχηματίζουν κύκλο γύρω του για να τον ακούσουν. Το ενδιαφέρον του για την Ιστορία φαίνεται να τον ξεπερνά. Και δεν είναι μόνον η γνώση των ιστορικών γεγονότων που εντυπωσιάζει. Γνωρίζει και κουτσομπολιά για την Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα. Έτσι ενημερώνει τους ακροατές του για τον παρανοϊκό σουλτάνο που έζησε πάνω στη θάλασσα για να μπορεί να την ελέγχει και για την υπηρέτρια που άρχισε να εκδίδεται για να στηρίξει την ερωμένη της, ο Αλβανός σύζυγος της οποίας είχε κλέψει όλα τα χρήματά τους.

Όταν μιλάμε για την Ιστορία της Τουρκίας, το έδαφος δεν είναι σταθερό, λέει ο Μπεργκέ στην «Ιnternational Ηerald Τribune». Η πραγματική είναι καλά κρυμμένη και οι ενδιαφερόμενοι συγγραφείς που προσπαθούν να τη βρουν αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της τιμωρίας. Ο Μπελγκέ, προερχόμενος από τον αριστερό χώρο, το γνωρίζει καλά αυτό. Φυλακίστηκε δύο χρόνια κατά τη δεκαετία του ΄70 και διώχθηκεχωρίς να φυλακιστεί- τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων και για τα άρθρα του για τους Αρμένιους. Αυτά όμως δεν έκαμψαν την τόλμη του. «Η σχέση μας με την Ιστορία μας δεν είναι υγιής», λέει. «Είναι μια συλλογή από ψέματα». Κατά την οδυνηρή γέννηση της σύγχρονης Τουρκίας, ο ιδρυτής της, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, αποδόμησε το 600 ετών οθωμανικό κράτος. Ήθελε όμως να αποφύγει την εμπλοκή των Οθωμανών στη δημιουργία εθνικής ταυτότητας και έδωσε έμφαση στον «τουρκισμό». «Η ίδρυση κράτους είναι εύκολη υπόθεση, όμως η δημιουργία έθνους είναι εξαιρετικά δύσκολο πράγμα», σχολιάζει ο Μπελγκέ.

Η γοητεία που ασκεί η Κωνσταντινούπολη πάνω του είναι κάτι παραπάνω από προφανής. «Το Τανζιμάτ αναδύθηκε από τη χερσόνησο» τονίζει και εξηγεί πως Τανζιμάτ ονομάστηκε μια σύντομη περίοδος μεταρρυθμίσεων κατά τον 19ο αιώνα, όταν οι Οθωμανοί προσπάθησαν να εκσυγχρονιστούν. Είχαν δημιουργήσει ένα κοινοβούλιο και, για κάποιο διάστημα, ένα σύνταγμα, ενώ είχαν αποφασίσει να δώσουν περισσότερα δικαιώματα στις εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες. Ήταν μία περίοδος άνθησης για το διεθνές εμπόριο στην περιοχή. Τα πλοία που έφταναν στο λιμάνι κατά την οθωμανική περίοδο ήταν πολύ περισσότερα από τα πλοία που έφταναν στην τουρκική δημοκρατία της πρώτης περιόδου: «Οι Οθωμανοί, από αυτήν την άποψη, είχαν πιο έντονη εμπορική δράση».

Στρέφει τα μάτια του σε ένα δικαστικό γραφείο, είναι καμένο: «Στην Τουρκία έχουν μια συνήθεια να καίνε τα γραφεία αυτά για να εξαφανίζονται τα αρχεία», λέει. Και από το ύφος του διαπιστώνει κανείς πόσο έντονα διαφωνεί.

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Πραγματικά περιμένω με αγωνία κάποια σχόλια από τη Ρεπούση, το Λιάκο, τη Κουλούρη. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε... τυχαίος Μουράτ Μπελγκε να λεει τέτοια πράγματα για την Τουρκική ιστορία...

1 comment:

Anef_Oriwn said...

ΚοκκινοΠίπερε,

Προσωπικά δεν έχω ξαναδιαβάσει ή ξανακούσει κάτι για τον Μουράτ Μπελγκέ (ίσως να έγκειται κι αυτό στην γενικότερη παραγνώριση της Αριστεράς). Δεν είναι όμως ο μοναδικός που ασκεί κριτική στο στρατοκρατικό, συντηρητικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς της; Τουρκίας. Εδώ και χρόνια το κάνουν οι Τούρκοι Αριστεροί είτε ως μεμονωμένα άτομα είτε μέσα από τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς (πληρώνοντας φυσικά και το ανάλογο τίμημα). Παλαιότερα μάλιστα είχαμε και κοινές συναντήσεις και ανακοινώσεις για διάφορα ζητήματα από το ΚΚΕ, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας και το ΑΚΕΛ.
Επίσης για το ζήτημα το γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ποντίων, των Κούρδων, της Μικρασιατικής Καταστροφής υπάρχουν πάμπολλες ιστορικές αναλύσεις που λενε τα πράγματα με τ’ όνομα τους (για τη φύση του κεμαλικού καθεστώτος, για τις πράξεις και ενέργειες των νεοτούρκων για τη δημιουργία τουρκικής εθνικής συνείδησης και τουρκικού εθνικού κράτους – εξόντωση και αφομοίωση άλλων εθνοτήτων – για τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις). Ποιος (έλληνας αριστερός ιστορικός) τα αρνείται τελικά αυτά τα δεδομένα της τουρκικής ιστορίας. Σε ποια κείμενα τους το έχουν κάνει η Ρεπούση, η Κουλούρη ή ο Λιάκομ (όπως τον λαλείς); Μπορείς να μου υποδείξεις κάποιο συγκεκριμένο κείμενο τους όπου αρνούνται ότι έγιναν γενοκτονίες;
Πέραν τούτου πότε επιτέλους θα πάψουμε να προσεγγίζουμε τα ιστορικά γεγονότα ΜΟΝΟ ως αντιπαραθέσεις μεταξύ εθνών, εθνοτήτων και εθνικών (αστικών) κρατών και να μην τα μελετούμε κι από ταξική και κοινωνικοοικονομική άποψη λαμβάνοντας υπ’ όψη και τους αγώνες των λαϊκών (κατωτέρων) στρωμάτων καθώς και τις εσωτερικές ταξικές αντιπαραθέσεις;

Anef_Oriwn
Δευτέρα 3/11/2008 – 10:48 μ.μ.