Friday, October 3, 2008

Πρέπει να εκλογικευθεί

Η Κύπρος από το... διάστημα!

Γράφει η Νίκη Κουλέρμου στην Κυπριακή "Χαραυγή" για την στάση της Τουρκίας και του Μεχμέτ Αλι Ταλάτ στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ευρώπης. Είναι η δεύτερη φορά που ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ δημόσια προειδοποίησε ότι με τέτοιες αδιάλλακτες προσεγγίσεις όπως αυτές διατυπώθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας και επαναλαμβάνονται αδιάλειπτα από την ηγεσία της τ/κής πλευράς, δεν πρόκειται να βρεθεί λύση ούτε το 2008, ούτε το 2009 κι ίσως ούτε τα επόμενα χρόνια. Την ίδια προειδοποίηση απηύθυνε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν παρά τη συσκότιση των συνομιλιών ο ηγέτης της τ/κ κοινότητας εξακολουθούσε να μιλά για δύο κράτη και παρθενογένεση.
Ωστόσο αυτά δεν φαίνεται να πτοούν τον κ. Ταλάτ ο οποίος άδραξε την ευκαιρία που του πρόσφερε το Συμβούλιο της Ευρώπης για να τη χρησιμοποιήσει ως εκφραστής των θέσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας και κάτι παραπάνω: Για να προκαλέσει απογοήτευση στον κυπριακό λαό και ιδιαίτερα στους συναγωνιστές του στο ΡΤΚ και στο ΑΚΕΛ.
Γιατί φαίνεται από τις δηλώσεις του ότι αυτό που οραματίστηκαν από κοινού οι συναγωνιστές και σύντροφοι από τα δύο κόμματα στη δεκαετία του 90- όπως υπενθύμισε ο Πρόεδρος από το βήμα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης- για ορισμένους στην τ/κ πλευρά έγινε σκόνη και θρύψαλα! Οι αγώνες και οι θυσίες για την κοινή, ειρηνική συμβίωση διαγράφηκαν ως εάν να μην υπήρξαν ποτέ! Πώς δηλαδή γίνεται, πώς μπορεί να ερμηνευθεί η δήλωση ότι το κυπριακό πρόβλημα είναι «πρόβλημα συγκατοίκησης δύο λαών σε ένα μικρό νησί»;
Πώς είναι δυνατόν ν’ αποδίδει ο Τ/κ ηγέτης τις δυσκολίες στη διαπραγματευτική διαδικασία στην «απροθυμία» της ε/κ πλευράς «να μοιραστεί την κυριαρχία της Κύπρου με τον τ/κ λαό»; Αυτά δεν θέλουμε, ούτε διανοούμαστε να θεωρήσουμε πως είναι θέσεις σοβαρές και υπεύθυνες, που μπορεί να μπαίνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με στόχο την εξεύρεση λύσης που να επανενώνει τον τόπο. Γιατί θέλουμε αυτή η «χρυσή ευκαιρία» για την οποία μίλησε και ο ίδιος ο Αμπτουλλάχ Γκιουλ, ευρισκόμενος στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, δεν θα πάει χαμένη. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας επιμένει, παρά τις αφόρητες προκλήσεις, να κρατά ζωντανή την ελπίδα προβαίνοντας ταυτόχρονα σε κινήσεις προς τη διεθνή κοινότητα για να υποδείξει ότι δεν αρκεί η ισχυρή βούληση της μιας πλευράς.
Δεν αρκεί η σκληρή δουλειά και η επιμονή της μιας πλευράς να βρεθεί λύση με βάση τις αρχές του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Πρέπει να εκλογικευθεί και η άλλη πλευρά αφού κατανοήσει πως είναι προς το συμφέρον και των Ελληνοκυπρίων και των Τ/κυπρίων να ζήσουν ειρηνικά μαζί, απολαμβάνοντας όλοι μαζί και εξίσου τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή είναι η κοινή γλώσσα την οποία επιδιώκει να βρει ο Δημήτρης Χριστόφιας στο τραπέζι των συνομιλιών.
Μια γλώσσα την οποία μιλούσαν οι απλοί Ε/κ και Τ/κ επί αιώνες και εξακολουθούν να τη μιλούν στην Πύλα και στο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Αντωνίου στη Λεμεσό.

Σχόλιο "Πιπεριάς": Η εικόνα που μεταφέρει η Νίκη Κουλέρμου στους αναγνώστες της "Χ" είναι η... εικόνα που γνωρίζουμε από το 1974. Η Τουρκία και οι ηγέτες της Τουρκοκυπριακής κοινότητας δεν κάνουν βήμα από τα "κεκτημένα" της εισβολής του Αττίλα. "Λύση" για την Τουρκική πλευρά θα ήταν μια χαλαρή, συνομοσπονδία δυο κρατών που μετά από λίγα χρόνια θα διαλυθεί. Η "Πιπεριά" παρ' ότι δεν έχει κρύψει τις διαφορές της με τις απόψεις του Δημήτρη Χριστόφια, υποστηρίζει την επανένωση του μαρτυρικού νησιού. Χωρίς τον Τουρκικό στρατό Κατοχής να καταδυναστεύει τους Τουρκοκύπριους πολίτες. Με την ευκαιρία διαβάστε το κείμενο Η “καλύτερη ευκαιρία για λύση” και οι …Τουρκοκύπριοι φοιτητές που φιλοξένησε στο ιστολόγιο του ο "Εξαποδώ".

10 comments:

Anonymous said...

Για ονομα του θεου με την αποψη που επικρατει οτι ο τουρκικος στρατος "καταπιεζει" τους καιμενους τουρκο"κυπριους"! Σε λιγο θα μας πειτε οτι οι τουρκοι της Κυπρου ειναι και κρυφοΕλληνες πατριωτες. Ο τουρκος ειναι τουρκος οπου και να ζει.
Αλλα μακαρι τελικα να τα καταφερει ο Χριστοφιας με τον αδελφο του τον Ταλατ να ζησουμε μαζι να δουμε οι Ελληνες της Κυπρου τι εστι τουρκος αφου παθαμε αλλα δεν μαθαμε!

Τουρκο θελετε?? παρτε!

Κόκκινη Πιπεριά said...

Ανώνυμε δεν είναι επίπεδο κουβέντας αυτό. Διάβασε το κείμενο του "Εξαποδώ" και θα καταλάβεις...

Anonymous said...

Το διαβασα, παρακατω? επειδη μια φουχτα τουρκοι της Κυπρου υποστηριζουν αυτο σημαινει πως και ολοι οι αλλοι αυτο λενε?
Μπορω και εγω να σου πω για τουρκους που υποδεχτηκαν με τουρκικες σημαιες και πανο "η Κυπρος ειναι τουρκικη" εναν στρατηγο της τουρκιας που ηρθε εδω. Στο κατω κατω οι "καλοι" τουρκο"κυπριοι" ειναι που ζουν στα σπιτια μας στην μιση Κυπρο και φωναζουν μεσα απο τις περιουσιες μας "εξω ο τουρκικος στρατος κατοχης"!
Τι ωραια!!

Anonymous said...

Παρακολουθώ με προσοχή τις απόψεις σας όπως και τις απαντήσεις που δώσατε πρόσφατα σχετικά με την πολιτική Χριστόφια.
Τελικά εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι αν αποδεχθούμε ένα πρόβλημα ως παγιωμένο, ξεφεύγουμε από τους αρχικούς και ορθούς στόχους. Τι να πω πια, ότι η Αριστερά μας, μάς απογοητεύει για μια ακόμη φορά; Ίδωμεν.
Καλημέρα, με τις ευχές μου για ένα καλύτερο και κοινό μέλλον και για τους δύο εθνότητες.

Κόκκινη Πιπεριά said...

Αγαπητη Αλέκα νομίζω ότι το πρόβλημα της Κύπρου είναι η εισβολή και η κατοχή του 40% του εδάφους της. Ετσι δεν είναι; Αυτό δεν θέλει η Αριστερά να σταματήσει; Αν αυτό δεν αλλάξει για ποιο λόογ να δεχθούμε μια λύση; Μόνο και μόνο για να λέμε ότι "λύθηκε" το Κυπριακό; Στο Κυπριακό υπάρχουν πλλές "σχολές" σχετικά με το ποιο είναιτο "σωστό" και ποια λύση πρέπει να δοθεί. η δική μου άποψη είναι ότι η Κύπρος πρέπει να είναι Ενιαία (χωρίς ζώνες, ξεχωριστές κοινότητες, διπλά κοινοβούλια), Ανεξάρτητη και φυσικά Δημοκρατική, όπου ΟΛΟΙ οι πολίτες ανεξάρτητα από εθνότητα, θρησκεία ή φύλλο θα έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις.
Εξάλλου το παράδειγμα της δήθεν Ομοσπονδιακής Βοσνίας είναι το καλύτερο προς αποφυγήν.

Κόκκινη Πιπεριά said...

και κάτι άλλο. Αγαπητή Αλέκα διάβασε τι λεει μεταξύ αλλων ο ταλάτ στον Κυριακάτικο Φιλελεύθερο:

Όρος η διάλυση του κράτους
Ταλάτ στον «Φ»: Προϋπόθεση η κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο ΚΑΤΟΧΙΚΟΣ ηγέτης, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, δηλώνει ευθέως πως επιδίωξή του είναι η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το «νέο συνεταιριστικό κράτος», απόρροια ενδεχόμενης λύσης. Ενισχύοντας το αρνητικό κλίμα που δημιουργεί στη διαδικασία, ο Ταλάτ σημειώνει πως η υιοθέτηση των παρεκκλίσεων σε πρωτογενές δίκαιο πρέπει να γίνει «για την προστασία των Τ/Κ». Σε δηλώσεις του στο «Φ», ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, επέμεινε πως δεν θα δεχθεί συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε έντονο ύφος ισχυρίσθηκε πως «η Κυπριακή Δημοκρατία με βάζει σε κατάσταση πολιορκίας εδώ και πολλά χρόνια, καταπατά όλα μου τα δικαιώματα, εφαρμόζει πολλά μέτρα απομόνωσης, αμφισβητεί όλες τις πτυχές της ζωής μου, οργανώνοντας από το 1963 μέχρι το 1974 πολλές επιθέσεις κατά των Τ/κ για να αποκτήσει τον έλεγχο όλου του νησιού και με καλείτε να χαιρετίσω την Κυπριακή Δημοκρατία; Δεν μπορώ λυπάμαι.». Στις δηλώσεις του ο Ταλάτ άφησε αιχμές κατά του Προέδρου Χριστόφια. Ισχυρίσθηκε ότι δήθεν ο Πρόεδρος «αποδέχθηκε ότι το συνεταιρικό κράτος θα αποτελείται από δύο συνιστώντα κρατίδια ισότιμου καθεστώτος. Ένα ελληνοκυπριακό συνιστών κρατίδιο και ένα τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο. Αλλά η κριτική που δέχθηκε από τους συμμάχους που τον αντιπολιτεύονται τον έκανε να αλλάξει τη θέση του και άρχισε να ξεχνά τη συμφωνία του επί του θέματος αυτού. Αλλά είναι εκεί. Υπογράφηκε από αυτόν και είναι εκεί».

Anef_Oriwn said...

Το τι λεει ή τι κάνει ο Ταλάτ είναι ένα. Σημασία έχει τι κάνουμε εμείς. Και με το εμείς δεν εννοώ αποκλειστικά και μόνο την ελληνοκυπριακή κοινότητα (η οποία σίγουρα δεν είναι μια ομοιογενής κατάσταση), αλλά πρώτα και κύρια την Αριστερά και στις δύο κοινότητες. Κι αν δεν υπάρξουν κινήσεις και πρωτοβουλίες συνεννόησης και πίεσης για συνεννόηση από τα κάτω τίποτα δεν θα επιτευχθεί.

Anef_Oriwn
Δευτέρα 6/10/2008 –00:07 π.μ.

Κόκκινη Πιπεριά said...

Μα αγαπητε anef_Oriwn υποτίθεται ότι ο Ταλάτ εκπροσωπεί την Τουρκοκυπριακή Αριστερά (τρομάρα του). Ετσι δεν λέτε; Δεν υποστηρίζεις και εσύ ότι με Ταλάτ και Χριστόφια η λύση είναι πιο κοντά; Βλέπεις όμως ότι σταθερά και ο Ταλάτ αποδεικνύεται φερέφωνο των στρατηγών της Αγκυρας. Οσο για το απ'τα κάτω, άσε το εχουμε δει το έργο. Μια "Αφρικα" παλεύει τόσα χρόνια και μερικές φωτισμένες προσωπικότητες. Πάρτο απόφαση η Τουρκία κινεί τα νήματα στα κατεχόμενα. Δυστυχώς...

Anonymous said...

Πράγματι αγαπητέ Μάκη γι΄αυτά που συμβαίνουν όπως ακριβώς τα περιγράφετε αναφέρθηκα σε παγίωση του προβλήματος και αποπροσανατολισμό από τον αρχικό και αληθινό στόχο. Επίσης διαβάζοντας τις απόψεις του Ταλάτ και τις αναφορές του στον Χριστόφια κατέληξα στο συμπέρασμα περί απογοήτευσης. Και επειδή είμαι βέβαιη για τις απόψεις σας που αφορούν μια ανεξάρτητη ενωμένη και δημοκρατική Κύπρο σας διαβάζω προσεκτικά. Γιατι είστε ξεκάθαρος και ειλικρινής και μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες.
Σας ευχαριστώ

Anef_Oriwn said...

@ ΚοκινοΠίπερο,

Είχα πει πως θα έγραφα κι ένα σχόλιο για το blog του “Εξαποδώ” για την τουρκοκυπριακή Αριστερά αλλά δυστυχώς λόγου περιορισμένου χρόνου δεν τα κατάφερα. Θα σας παραπέμψω όμως (με links) σε κάποιες αναρτήσεις στο δικό μου blog όπου παραθέτω κάποιες σχετικές πληροφορίες:

i. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/06/4.html (Σημείο 13 – Μια συνάντηση στα κατεχόμενα).
ii. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/16.html
iii. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/09/22.html

Βασικά δεν είναι μόνο “… μια "Αφρικα" [και ο αρχισυντακτης της Σενέρ Λεβεντ που] παλεύει τόσα χρόνια και μερικές φωτισμένες προσωπικότητες ...”, αλλά υπάρχουν κι άλλοι τους οποίους πρέπει να στηρίξουμε, όπως το Κόμμα “Νέα Κύπρος” του Ιζέτ Ιστζιάν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα κι άλλες καταστάσεις.
Είναι μεγάλη αφέλεια όμως να πιστεύουμε ότι οι τουρκοκύπριοι (αριστεροί και μη) θα προσυπογράψουν τις ελληνοκυπριακές θέσεις.

Πιο πολλά γι’ αυτό το ζήτημα της τουρκοκυπριακής Αριστεράς (και σε σχέση με το CTP – το Κόμμα του Ταλάτ – και τη δεξιά στροφή που έκανε τα τελευταία χρόνια ή μάλλον από τότε που στη ηγεσία του Κόμματος εκλεγηκε ο Ταλάτ αντι του κομμουνιστή Οζγκέρ Οζγκιούρ) θα πω περισσότερα κάποια άλλη φορά.

Τέλος θα ήθελα να καταθέσω και το αρνητικό συναίσθημα που μου προκάλεσε το σχόλιο σου “… Οσο για το απ'τα κάτω, άσε το εχουμε δει το έργο...”. Μετά συγχωρήσεως αλλά τούτο δείχνει ένα ελιτισμό και μια υπεροψία και απαξίωση έναντι των οποιωνδήποτε προσπαθειών από τα κάτω (από το λαό) όσο μικρές και ολιγάριθμες κι αν είναι οι πολιτικές δυνάμεις που εμπλέκονται. Ειλικρινά δεν περίμενα από ένα άτομο που συμμετέχει σε μια περιορισμένης εμβέλειας συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ να εκφράζεται έτσι!

*****
@ Αλέκα,

Το (κυπριακό) πρόβλημα είναι «παγιωμένο» εδώ και 34 χρόνια. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας μες τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του το ‘βγάλε από την κατάψυξη. Σίγουρα οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες. Ο ίδιος ο Πρόεδρος είπε ότι δυσανασχετεί [με τη στάση και συμπεριφορά του Ταλάτ] και ότι είναι ανθρώπινο αυτό, αλλά δεν μπορεί να δηλώσει απαισιόδοξος μετά από μόλις δυο συναντήσεις με τον Ταλάτ (αν και καλή μέρα από το πρωί φαίνεται).

Για το pως βλέπει την πολιτική του Προέδρου ο αγαπητός του ΚοκκινοΠίπερου Σενέρ Λεβέντ (εκδότης και αρχισυντάκτης της τουρκοκυπριακής εφημερίδας “Αφρίκα”, δείτε τι γράφει εδώ: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=824976&-V=columns&-p

Anef_Oriwn
Δευτέρα 6/10/2008 – 6:59 μ.μ.