Στόχος Εβραίων τρομοκρατών

Για τον Ισραηλινό ακαδημαϊκό Ζεέβ Στέρνχελ, η αυτοσχέδια βόμβα που εξερράγη την περασμένη εβδομάδα έξω από την πόρτα του σπιτιού του ήταν αναμφισβήτητα «μια πράξη εβραϊκής τρομοκρατίας». O καθηγητής Στέρνχελ έμεινε ορφανός σε ηλικία επτά ετών, επέζησε του Ολοκαυτώματος και είναι βετεράνος των πολέμων του Ισραήλ. Κατά την επίθεση εναντίον του, τραυματίστηκε από θραύσματα στο πόδι. Τρόμαξε πολύ, λέει στους «Τάιμς» του Λονδίνου, όχι για τον εαυτό του, αλλά επειδή μπορεί να τραυματίζονταν η σύζυγος, η κόρη ή τα εγγόνια του, τα οποία φιλοξενεί συχνά, ή κάποιος γείτονας.
«Ήταν μια πράξη τρομοκρατίας, επειδή δεν μπορούσαν να ξέρουν ποιον θα χτυπούσαν», τονίζει. Ο 73χρονος καθηγητής είναι βετεράνος του κινήματος Ειρήνη Τώρα και από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 αντιτίθεται στην κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Διδάσκει στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, έχει τιμηθεί με το Βραβείο του Ισραήλ και θεωρείται διεθνώς αυθεντία όσον αφορά τις ρίζες του φασισμού.
Τώρα έγινε ο στόχος της σοβαρότερης επίθεσης ακροδεξιών Εβραίων μετά τη δολοφονία του Ιτζχάκ Ραμπίν, το 1995. Όμως, αν οι δράστες ήθελαν να τον κάνουν να σωπάσει, φαίνεται πως απέτυχαν. «Οι εξτρεμιστές πιστεύουν ότι ο πραγματικός κίνδυνος για τον Σιωνισμό, για το μέλλον του ισραηλινού κράτους, είναι άνθρωποι όπως εγώ, οι οποίοι πρέπει να εξουδετερωθούν και να τιμωρηθούν», τονίζει ο Στέρνχελ. «Γι΄ αυτό πιστεύω πως υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στη βαναυσότητα και τη βία- που είναι η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής στη Δυτική Όχθη- και στην επίθεση αυτή».
Οι εξτρεμιστές είναι «βαθιά πεπεισμένοι ότι το μέλλον του εβραϊκού λαού εξαρτάται από αυτούς», γι΄ αυτό θεωρούν τη βία θεμιτή και πιστεύουν πως «ο Θεός είναι μαζί μας και θα φροντίσει ώστε να απαλλαγούμε από τους Παλαιστινίους. Αυτή είναι λίγο-πολύ η φιλοσοφία τους». Για τον καθηγητή, η απάντηση είναι η ταχεία αποχώρηση των Ισραηλινών από τουλάχιστον το 95% της Δυτικής Όχθης. Πιστεύει πως η ισραηλινή πολιτική ελίτ βρίσκεται πλέον πολύ πιο κοντά στις δικές του ιδέες, απ΄ ό,τι στις ιδέες των ακροδεξιών.
Αντιλαμβάνεται όμως ότι, έπειτα από 40 χρόνια ανεμπόδιστου εποικισμού, θα είναι πολύ δύσκολο να φέρουν τους εποίκους πίσω στο Ισραήλ - και γι΄ αυτό η μόνη ελπίδα είναι μια ισχυρή παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας, των ΗΠΑ και της Ε.Ε. «Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, λόγω της αδυναμίας της ισραηλινής δημοκρατίας, της αδυναμίας της παλαιστινιακής αρχής», εξηγεί. Όσο για το πώς αισθάνεται ως Εβραίος που το σπίτι του δέχθηκε επίθεση από άλλους Εβραίους, λέει πως «όλοι είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Το να είσαι Εβραίος ή το να μην είσαι Εβραίος δεν σε ανοσοποιεί από όλα τα κακά που μπορεί να υπάρχουν στην ιστορία και την πολιτική».

Του Γιώργου Αγγελόπουλου gangel@dolnet.gr
Eφημερίδα: ΤΑ ΝΕΑ