O γοητευτικός Φιλελευθερισμός της Ακρας Αριστεράς. O Philippe Raynaud στοχάζεται στο όριο ριζοσπαστικής δημοκρατίας και επανάστασης

Στο πολύ καλό μπλογκ LEFT LIBERAL SYNTHESIS διάβασα το παρακάτω κείμενο και πιστεύω ότι αξίζει οι "επισκέπτες" της "Πιπεριάς" να το διαβάσουν. Ας κάνουμε και λίγη, ιδεολογική, κουβέντα. Γράφει ο σ. Γιάννης: "Παραθέτω δυο πραγματικά περιστατικά: Οταν πρωτοσυναντήσαμε το ρεύμα Guache Liberalle της Γαλλίας, ρωτήσαμε την απλοϊκή γεωγραφικής φύσεως ερώτηση: "Στις κινητοποιήσεις σε ποιο μπλοκ συμπαρατάσεστε;" Και η απάντηση "Μα φυσικά με την άκρα Αριστερά".
Κι όταν συζητούσαμε με μέλος της ΦΙΣ (σ.σ. Φιλελεύθερη Συμμαχία) για τον μονόπλευρο προσανατολισμό των φιλελεύθερων ιδεών, που μέσα από μια σειρά παρανοήσεων καταγράφονται ως εξαχρειωμένος καπιταλισμός Laisser Faire, λάβαμε τον σχολιασμό "το project του φιλελευθερισμού είναι της Ακρας Αριστεράς".
Το ιστολόγιο μας δεν κρύβει την εκκεντρική του συνάφεια ,τόσο με το γόνιμο διάλογο της Ακρας Αριστεράς αλλά και τις αυθεντικές αντικρατικιστικές φιλελεύθερες ιδέες. Αλλωστε πριν από εμάς το πολιτικό λεξιλόγιο είχε εμπλουτισθεί εκτός από τον αναρχοκομμουνισμό και με τον αναρχοκαπιταλισμό.
Εχουμε καταθέσει ήδη αποσπάσματα από τους Hayek, Nozick που θα εύρισκαν άνετα θέση σε οποιοδήποτε σελίδα των περιοδικών της "Αυτονομίας", αλλά τις διεισδυτικές αναλύσεις των Negri, Zizeck που ενσωματώνουν τις φιλελεύθερες ιδέες στο πνευματικό οπλοστάσιο ενός αριστερού προγράμματος ρήξεων.
Είναι σαφές ότι αν ορίσουμε τα ιδεολογικά ρεύματα γραμμικά, το φιλελεύθερο πλέγμα ιδεών τέμνεται σε πολλά σημεία με τις ελευθεριακές και αντιδογματικές κατευθύνσεις της Αριστεράς, ενώ έχει λιγότερες ωσμώσεις με τα ρεύματα που διαπερνούν τα mainstream κόμματα της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.
Είναι σαφές ότι οι κύριοι φορείς της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, προερχόμενοι ιστορικά από την οικονομία του μεγάλου εργοστασίου, προσειδιάζουν μορφολογικά με τις αντίστοιχες ιεραρχικές δομές αλλά και την μειωμένη ποικιλία τους. Ταυτόχρονα η απόλυτη ταύτιση τους με τους εργαζόμενους του λεγόμενου Δημοσίου Τομέα, τους εντάσσει de fatco, σε μια ροή ιδεών που υπερασπίζονται το ευρύτερο κράτος όχι μόνο ως όργανο επιβολής μιας πολιτικής, αλλά και ως μορφής λιτής αυστηρής και γραμμικής στον μονοδιάστατο άξoνα της ιεραρχίας.
Αντίστροφα οι αυθεντικοί φιλελεύθεροι και οι ακροαριστεροί (εξαιρούμε τις σταλινικές σέκτες) έχουν μια εγγενή συνάφεια με την μορφολογική πολυποικιλότητα, την οποία θεωρούν ως προυπόθεση και όχι αποτέλεσμα των πολιτικών δράσεων, διατυπώνουν μια καθολική θεωρεία για τα ατομικά δικαιώματα, αμφισβητούν ριζικά την εθνικοπατριωτική ιδεολογία ως πεδίο υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων, και προωθούν μια κοινωνιολογική κατεύθυνση της ανοχής.
Δεν είναι τυχαίο πως αντιλήψεις κοντά στον Negri, αντιμετωπίζονται από την κύρια αριστερά, ως καλυμμένη υπεράσπιση του "νεοφιλελευθερισμού"....
Η θέση του ιστολογίου είναι ότι προφανώς η ανάλυση αυτή έχει βάση, αλλά προφανώς δεν έχει την ιδεολογική απαξία που της αποδίδεται.

Κυκλοφόρησε στα Ελληνικά το βιβλίο του Philippe Raynaud "Το μωσαικό της Ακρας Αριστεράς". Για άγνωστους λόγους αποκόβεται από εξώφυλλο από την Ελληνική έκδοση ο υπότιτλος "Στο μεταίχμιο της Ριζοσπαστικής Δημοκρατίας και Επανάστασης". Κατά την ταπεινή γνώμη μας ο υπότιτλος αποκρύβει και την ουσιαστική συμβολή του βιβλίου. Η Ριζοσπαστική Δημοκρατία αναπνέει ένα γόνιμο αέρα φιλελευθερισμού και εφάπτεται οριακά με τις σχεδόν μεταφυσικές αναζητήσεις της στιγμιαίας επανάστασης.
Στις σελίδες του ο Philippe Raynaud, εκτός από την προσέγγιση της τρέχουσας πολιτικής της Γαλλίας, αναλύει βαθύτερα τις αναζητήσεις των D.Bensaid, A.Negri, A,Badiou, E Balibar.
Με την εξαιρετική ανάλυση αποκαλύπτεται ότι η προγραμματική ανανέωση της αριστεράς δεν τοποθετείται διαμετρικά απέναντι στον φιλελευθερισμό, αλλά αναζητεί μια υπέρβαση, με την οικειοποίηση, ενσωμάτωση των προταγμάτων του. Η χονδροειδής πόλωση αριστεράς φιλελευθερισμού, πάει περίπατο. Με μια έννοια η τοπολογία των φίλων μας στις διαδηλώσεις της Γαλλίας, βρίσκει την βαθύτερη ερμηνεία της.

LEFT LIBERAL SYNTHESIS