Οι Fleshtones (πάλι...) στην Αθήνα

Το Gagarin 205 Live Music Space “εγκαινιάζει” τη νέα συναυλιακή περίοδο με μια συναυλία δυναμίτη! Οι θρυλικοί Fleshtones, οι… super rockers από τη Νέα Υόρκη, θα καταλάβουν τη σκηνή του club της Λιοσίων – πιθανότατα και ορισμένους από τους γύρω δρόμους, όπως συνηθίζουν – το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου προσφέροντας, για άλλη μια φορά, μια μοναδική live εμπειρία στο αθηναϊκό κοινό.

O Peter Zaremba και η παρέα του επιστρέφουν στην πόλη μας υποσχόμενοι ένα ξέφρενο rock’n’roll party! Άλλωστε, από την πρώτη φορά που επισκέφτηκαν τη χώρα μας (Βεάκειο, τέλη δεκαετίας ’80, αν δεν κάνουμε λάθος), μέχρι και την πιο πρόσφατη (πριν από ενάμιση χρόνο, παρέα με τους “δικούς μας” Invisible Surfers), φροντίζουν να προσφέρουν απολαυστικές στιγμές στο κοινό τους, χάρη στο κέφι και τον ειλικρινή αυθορμητισμό τους.

Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 21:00 και εισιτήρια προπωλούνται, προς 20 ευρώ, στο Ticket House (Πανεπιστημίου 42 / τηλ. 210 3608366) και το www.ticketpro.gr.

Gagarin 205 Live Music Space: Λιοσίων 205, κοντά στο σταθμό Μετρό / ΗΣΑΠ “Αττική”. Τηλέφωνο: 210 8547600-1.

THE FLESHTONES

Οι Fleshtones σχηματίστηκαν το 1976 στη Νέα Υόρκη. Εκείνη την εποχή arty μπάντες, όπως οι Television και οι Talking Heads, άνοιγαν καινούργιους δρόμους για τη μουσική, πρωτοστατώντας στην – ιδιαίτερα ζωντανή – σκηνή της πόλης και επηρεάζοντας ένα μεγάλο μέρος του κοινού.

Συγκάτοικοι σε ένα διαμέρισμα στο Queens, ο κιθαρίστας Keith Streng και ο Jan-Marek Pakulski χρησιμοποίησαν τα όργανα που είχε παρατήσει στο σπίτι ο προηγούμενος ένοικός του και άρχισαν να τζαμάρουν μαζί. Πολύ σύντομα έγιναν γνωστοί στην περιοχή για τα parties που διοργάνωναν. Γνωρίστηκαν με τον Peter Zaremba (φοιτητή, τότε, της Σχολής Καλών Τεχνών), έναν τύπο που έπαιζε όλη την ώρα με τη φυσαρμόνικα και τις μαράκες του. Το συνεχές κέφι και η αστείρευτη ενέργειά του έκαναν τους γύρω του να τον αποκαλούν “αληθινή δύναμη της φύσης” και τους Streng και Pakulski να τον τοποθετήσουν μπροστά τους, στο κέντρο της σκηνής, ως τραγουδιστή της μπάντας τους.

Έτσι γεννήθηκαν οι Fleshtones, σε μια περίοδο όπου το punk ξεπηδούσε σαν χείμμαρος από το CBGB και, στην απέναντι πλευρά της πόλης, οι πίστες των clubs γέμιζαν από κορμιά που λικνίζονταν στους ρυθμούς της Disco. Μέσα σε αυτό το κλίμα αντικρουόμενων ακουσμάτων και επιρροών, στηρίχτηκαν – όπως είναι φυσικό – στη μουσική με την οποία μεγάλωσαν: Garage rock από τα 60’s (από τους Seeds μέχρι τους Standells), Βρετανική pop (a lá Yardbirds) και funky soul. Μέσα σε ένα χρόνο τα ξέφρενα live τους και ο νεο-ψυχεδελικός ήχος τους είχαν κερδίσει πάρα πολλούς φίλους. Η σκηνική τους παρουσία, ιδίως, ήταν αυτή που έκανε τη φήμη τους να εξαπλωθεί πολύ γρήγορα, παρότι οι punk μπάντες / συνοδοιπόροι τους εκείνη την εποχή, συχνά τους θεωρούσαν – υποτιμητικά – ως “dance / twist συγκρότημα”, όπως θυμάται ο ίδιος ο Streng.

To 1978, μετά από ένα single στη βραχύβια Red Star Records, οι Fleshtones τράβηξαν το ενδιαφέρον της πιο προβεβλημένης Αμερικάνικης ανεξάρτητης εταιρείας των 80’s, της I.R.S. (η οποία, μεταξύ άλλων, είχε στο roster της και τους R.E.M.), με την οποία υπογράφουν συμβόλαιο. Αμέσως μετά, στη σύνθεση του group προστίθεται ο drummer Bill Milhizer. Με αυτό το σχήμα, κυκλοφορούν τρία – κλασσικά, πλέον – albums, τα “Roman Gods”, “Hexbreaker” και “Speed Connection”. Ο Zaremba γίνεται ευρύτερα γνωστός ως παρουσιαστής του alternative show του MTV, “The Cutting Edge”, το οποίο αποτελούσε τον “πρόγονο” του, πολύ γνωστού, “120 Minutes”. Παρόλα αυτά, το συγκρότημα δεν κατορθώνει να ξεπεράσει τα στενά όρια του underground και η I.R.S. δεν ανανεώνει τη συνεργασία μαζί τους. Σχεδόν ταυτόχρονα, o Pakulski αποχωρεί και αντικαθίσταται από τον Kenny Fox. Αυτή είναι και η μοναδική αλλάγή που έγινε στη μπάντα, αφού από τότε η σύνθέση τους παραμένει η ίδια.

Έτσι, οι Fleshtones συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα: να κερδίζουν το κοινό τους μέσω των εκρηκτικών ζωντανών τους εμφανίσεων, παίζοντας αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν “Super Rock”, μη ανήκοντας σε κανένα εποχιακό ρεύμα, είτε αυτό λέγεται Neo-Garage Revival, είτε Indie Rock, Post Rock ή Electronica. Έχουν περάσει 30 χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησαν, έχουν κυκλοφορήσει 16 albums, αλλά εκείνοι παραμένουν ακούραστοι, περιοδεύοντας ασταμάτητα και προκαλώντας όποιο νέο συγκρότημα “τολμά” να αμφισβητήσει τον τίτλο που κατέχουν ως “η καλύτερη party μπάντα του κόσμου!”

Με το τελευταίο τους album, “Take A Good Look”, κατορθώνουν να ηχούν απόλυτα φρέσκοι και δυναμικοί, όπως πάντα, μιας και χρησιμοποιούν τις επιρροές τους δημιουργικά. Πολλές νέες garage μπάντες απλά αναπαράγουν τον ήχο του παρελθόντος, ψυχρά και – συνήθως – ανέμπνευστα. Μοιάζουν να φοβούνται να αλλάξουν το οτιδήποτε, σε αντίθεση με τους Fleshtones που, ανέκαθεν, επικεντρώνονταν στην ουσία του rock’n’roll, εξελίσσοντας την αγαπημένη τους μουσική.

“Το rock’n’roll δεν είναι άμυαλο. Συνδέεται με ένα πολύ σπουδαίο μέρος του μυαλού σου και αγγίζει μερικές εξαιρετικές αισθήσεις και κάποια συλλογικά αισθήματα που άλλα πράγματα δεν τα πλησιάζουν.”

Από συνέντευξη του Peter Zaremba στον Νίκο Τριανταφυλλίδη, Περιοδικό Ήχος, Μάιος 1988