Πολιτική κοινωνικής καρμανιόλας

Βαρύ τίμημα κινδυνεύουν να πληρώσουν από τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης οι πιο αδικημένοι της αγοράς εργασίας, οι αμειβόμενοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, κατά κανόνα νέοι που ονομάστηκαν «γενιά των 700 ευρώ».
Τα νέα μέτρα, τα οποία ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης, καταργούν το αφορολόγητο όριο των 10.500 ευρώ που ίσχυε ώς τώρα για ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες και καθιερώνουν φορολογικό συντελεστή 10% στο συγκεκριμένο κλιμάκιο εισοδήματος. Ο κ. Αλογοσκούφης στοχεύει, όπως υποστήριξε, στους φοροφυγάδες, οι οποίοι δεν δηλώνουν όλα τους τα εισοδήματα, αλλά στην πράξη τα μέτρα απειλούν μεταξύ άλλων και χιλιάδες εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα με το λεγόμενο μπλοκάκι, τους πιο «αναλώσιμους» εργαζομένους, αυτούς τους οποίους οι επιχειρήσεις προσλαμβά- νουν για περιορισμένο- υποτίθεται- χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποφύγουν τις δεσμεύσεις της εργατικής νομοθεσίας και το κόστος της ασφάλισης. Διπλά αδικημένος
Η μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων αυτών είναι ουσιαστικά μισθωτοί χωρίς τα δικαιώματα των μισθωτών, «μισθωτοί στον προθάλαμο». Δεν έχουν να κρύψουν τίποτα από την Εφορία, αφού η μοναδική πηγή εισοδήματός τους είναι από την εργασία τους στον συγκεκριμένο εργοδότη, η οποία εμφανίζεται ολόκληρη στο μπλοκάκι. Όμως τα μπλοκάκια τώρα μπήκαν στο στόχαστρο, καταργήθηκε το αφορολόγητο και έτσι οι εργαζόμενοι με το καθεστώς αυτό κινδυνεύουν με περαιτέρω επιδείνωση της θέσης τους, αφού θα πληρώνουν το χαράτσι των 1.050 ευρώ (το 10% στα πρώτα 10.500 ευρώ ετήσιου εισοδήματος που ώς τώρα ήταν αφορολόγητο). Είναι δηλαδή διπλά αδικημένοι γιατί ούτε την ασφάλεια του μισθωτού έχουν ούτε το αφορολόγητο.

Πρόκειται για μία φορολογική πολιτική που πέρα από κοινωνικά άδικη πλήττει και τα όποια υπολείμματα διαγενεακής δικαιοσύνης. Την τρίτη φάση της ζούμε σήμερα και μας παρουσιάζεται στη συσκευασία δώρου «φορολογικής δικαιοσύνης». Δεν είναι όμως τίποτα παραπάνω από το αρνητικό αποτέλεσμα ενός νεοσυντηρητικού φορολογικού λαϊκισμού σε συνδυασμό με την ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την εκτεταμένη φοροδιαφυγή σε πληθώρα ελεύθερων επαγγελμάτων, και να περιορίσει τα πάγια έξοδα του προϋπολογισμού. Ο νέος που αμείβεται με 700 ευρώ το μήνα θα αποταμιεύει στο εξής 900 ευρώ το χρόνο στην υγειά των κομματικών κυκλωμάτων που λυμαίνονται τους δημόσιους πόρους.

Τι στιγμή λοιπόν που ο Αλογοσκούφης καταστρέφει οικονομικά και κοινωνικά το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού, το κράτος (δηλαδή η κυβέρνηση του Καραμανλή) συνεχίζει την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων (και άλλων οικονομικών πόρων). Τα έσοδα του προϋπολογισμού ανήλθαν σε € 22,95 δις στο πρώτο εξάμηνο του 2008 και ήταν αυξημένα μόνο κατά 4,3% σε σχέση με το 2007 δηλαδή σημαντικά χαμηλότερα από τις εκτιμήσεις του προϋπολογισμού του 2008 για αύξησή τους κατά 13,0%.

Οι καταναλωτικές δαπάνες του κράτους θα φθάσουν τα € 49,55 δις το 2008 και θα είναι αυξημένες κατά 10,5% σε σχέση με το 2007, δηλαδή σημαντικά χαμηλότερες από τις εκτιμήσεις του προϋπολογισμού του 2008 για αύξησή τους κατά 8,3%. Έτσι, οι δαπάνες αυτές του κράτους που ήταν € 28,3 δις το 2002 αυξήθηκαν μέσα σε έξι μόνο χρόνια κατά € 21,2 δις (ή κατά 75,1%) και ανήλθαν από 18% του ΑΕΠ το 2002, στο 20,2% του ΑΕΠ το 2008 (μέση ετήσια αύξηση στην 6ετία: 10,9% κατ΄ έτος).

Η έκρηξη αυτή των δαπανών του κράτους το 2008 οφείλεται α) στην αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων και των συντάξεων του Δημοσίου κατά 8,6% β) στην αύξηση των επιχορηγήσεων για κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων κατά 19,4%, γ) στην αύξηση κατά 18,2% άλλων κρατικών δαπανών (ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, ΕΛΓΑ κλπ). Για τη κάλυψη αυτών των δαπανών εξανεμίστηκαν μέσα σε τρεις μήνες τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους (από 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ τον Μάρτιο του 2008 μειώθηκαν σε 961 εκατομμύρια ευρώ τον Ιούνιο του 2008).

Οι αποτυχίες αυτές εκτέλεσης των προϋπολογισθέντων εσόδων και δαπανών συνεπάγονται διαμόρφωση του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης άνω του 2,5% του ΑΕΠ έναντι της εκτίμησης του προϋπολογισμού για το 2008 για έλλειμμα μόνο 1,6% του ΑΕΠ. Αποδεικνύεται από τα παραπάνω ότι το κεντρικό πρόβλημα κάθε προϋπολογισμού αποτελούν οι σπατάλες του κράτους που έφτασαν τα 50 δις ευρώ το 2008 και αυξάνονται κατά 11% κάθε χρόνο.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών αυτής της σπατάλης αφορά χρήματα των φορολογούμενων πολιτών που καταλήγουν στις τσέπες των παρασιτικών ομάδων που λυμαίνονται τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα δημόσια έργα, την εκπαίδευση... Για το ζήτημα αυτό η κυβέρνηση δεν λέει λέξη, ενώ ανακοινώνει θρασύτατα ότι εάν τα νέα φορολογικά μέτρα δεν αποδώσουν τότε θα ακολουθήσουν νέοι φόροι.

Πηγές: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Η γενιά των 700 ευρώ, Φιλελεύθερη Συμμαχία