"Πορτοκαλί" επανάσταση...

Βγαλμένη από τις μεγαλύτερες στιγμές της ποδοσφαιρικής κουλτούρας της ήταν η Εθνική Ολλανδίας την Δευτέρα το βράδυ. Η ομάδα του Μάρκο Φαν Μπάστεν έστειλε σαφέστατο μήνυμα προς τους άλλους υποψήφιους. «Ηρθαμε για τον τίτλο», είπανε με απλά, ποδοσφαιρικά, λόγια οι «Οράνιε». Υπήρξαν στιγμές που οι 32000 θεατές του «Σταντ ντε Σουίς» της Βέρνης έβλεπαν στο χορτάρι τα πατήματα του Νεέσκενς, του Κρολ, του Ριζμπέργκεν (του Κρόιφ δεν γράφω γιατί θα ήταν ιεροσυλία...), του Γκουλίτ, του Ράικαρντ. Αλήθεια αυτός ο Ενγκελααρ τη παικτάρα είναι; Μιλάμε για νέο (και πολύ καλύτερο) Ντάβιντς. Οι Ολλανδοί έπαιξαν για πολλοστή φορά γοητευτικό ποδόσφαιρο. Οπως κάνουν σχεδόν πάντα. Ισως γι αυτό και έχουν μόλις ένα ευρωπαϊκό κύπελλο, εκείνο το τρομερό με την ομάδα των «ιπτάμενων» Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ κ.λ.π. κόντρα στην ΕΣΣΔ. Τότες ως ΚΚΕ Εσωτερικού ήμουν με τους Ολλανδούς «κόντρα» στους Κνίτες χι, χι, χι...

Για την Ολλανδία γράφει ο φίλος και σύντροφος J.McManus στο μπλογκ του: «Επιτέλους, ξύπνησε από λήθαργο ετών ο πορτοκαλίς γίγαντας… αλλά συντοχρόνως και ποδοσφαιρικό “ανέκδοτο” των τελευταίων μεγάλων διοργανώσεων, η πιο αδικημένη Εθνική Ομάδα του πλανήτη, η ομάδα όπου κανονικά η φανέλλα της δεν θα εδύνατο να ΄χει περίσσο χώρο από τα πολλά αστέρα που έπρεπε να φέρει, σαν στολή του στρατηγού Πάττον...». Ολο το κείμενο του Mac ΕΔΩ Συμφωνώ απολύτως με τον Mac, αλλά το ποδόσφαιρο είναι σαν την κοινωνία. Δεν υπάχρει δικαιοσύνη. Ισως γι’ αυτό πιστεύω ότι η Εθνική Ολλανδίας είναι η... ανανεωτική Αριστερά του ποδοσφαίρου. Λεει προχωρημένα πράγματα για την κοινωνία, αλλά παίρνει 3 με 5%. Ετσι και οι «Οράνιε» παίζουν σχεδόν σε κάθε τουρνουά πολύ καλό ποδόσφαιρο και στο τέλος συνήθως αποκλείονται στα... πέναλτι!