Monday, June 23, 2008

40 χρόνια ΚΚΕ Εσωτερικού

Ο σ.Μπάμπης Δρακόπουλος και ο σ. Λεωνίδας Κύρκος στα έδρανα της πρώτης μεταδικτατορική βουλή

Από τον ΑΝΤΑΙΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ*

Δυο αφίσες της ΑΚΟΑ κολλημένες στις κολώνες της Εμμανουήλ Μπενάκη (και δύο αντίστοιχες εκδηλώσεις της ίδιας οργάνωσης στη Νομική της Αθήνας) ήρθαν να μας θυμίσουν ότι φέτος τον Μάιο γιορτάζουμε τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτερικού και του "Ρήγα". Θα περίμενε κανείς περισσότερες κινητοποιήσεις, περισσότερους προβληματισμούς, περισσότερες συζητήσεις, περισσότερη συγκίνηση για μια επέτειο που, έτσι κι αλλιώς, είναι πλέον γραμμένη Ιστορία. Και θα περίμενε όλα αυτά κυρίως από τον Συνασπισμό, εκεί όπου η μεγάλη πλειοψηφία των μελών και των ψηφοφόρων του ΚΚΕ εσωτερικού εξακολουθεί -όχι χωρίς προβλήματα- να αναγνωρίζει τον εαυτό της, ή, έστω, ένα μέρος του εαυτού της.
Ο Συνασπισμός, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έδειξε διάθεση να ασχοληθεί με το θέμα. Να οφείλεται σε κάποια λαθεμένη αντίληψη που βλέπει το παρελθόν μονάχα ως παρελθόν, ένα παρελθόν που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στο παρόν και στο μέλλον; Ή μήπως να οφείλεται στο γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα του σημερινού Συνασπισμού δεν είχε και δεν ήθελε να έχει καμιά σχέση με το ΚΚΕ εσ., άρα δυσκολεύεται να "γιορτάσει" μια επέτειο που ουσιαστικά το αφήνει αδιάφορο;
Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί να επηρεάζομαι από προσωπικές μνήμες, νομίζω όμως ότι το γεγονός ότι δεν συζητάμε για το ρόλο, τη σημασία, τα λάθη, τις νίκες και τις ήττες του ΚΚΕ Εσωτερικού δείχνει μια αδυναμία, σχεδόν παρόμοια με αυτή που μας χαρακτηρίζει ως ελληνικό λαό μπροστά στο θέμα του εμφυλίου πολέμου (σε αντίθεση, για παράδειγμα, με ό,τι συμβαίνει στην Ισπανία). Το ΚΚΕ Εσωτερικού δεν ήταν μονάχα ένα κόμμα που πάλεψε για την κομμουνιστική ανανέωση. Αν ήταν μόνο αυτό, θα μπορούσε πράγματι να θεωρηθεί μια ξεθωριασμένη εικόνα, όπως ξεθωριασμένες από τον χρόνο μπορούν να θεωρηθούν οι λενινιστικές θεωρίες και η δικτατορία του προλεταριάτου. Ήταν, όμως, πάνω απ' όλα, ένα κόμμα που έφερε ένα διαφορετικό αέρα στην Αριστερά, ένα κόμμα που έφερε την Αριστερά πιο κοντά στους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά και σε μια εθνική πολιτική που ήταν πάντα ζητούμενο από τον καιρό του εμφυλίου και μετά.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να μετρηθούν τα βήματα που έκανε το κόμμα αυτό. Να μετρηθούν οι επιτυχίες του, η επιρροή του σε ένα μεγάλο τμήμα αριστερών αυτού του τόπου που βαρέθηκαν και αντέδρασαν σε χρόνια ολόκληρα στείρου δογματισμού. Να μετρηθούν οι ήττες του, οι ατέλειωτες εσωκομματικές φαγωμάρες του, η δυσκολία του να ανοίξει δρόμους χωρίς να προχωρά δυο βήματα εμπρός και ένα πίσω, ο φόβος του μήπως και προχωρήσει πολύ μπροστά και δεν το ακολουθήσουνε οι μάζες. Να μετρηθούν οι πραγματικές του δυνατότητες στο χώρο μιας Αριστεράς που ήταν διχασμένη και μπερδεμένη μεταξύ πραγματικότητας και εσωκομματικής "νομιμότητας", μεταξύ αυτού που πίστευε πως ήταν ο "υπαρκτός" και αυτού που πραγματικά ήταν. Να μετρηθεί η εποχή του, το κλίμα στο οποίο θριάμβευαν οι αντίπαλοί του, ο λαϊκισμός του Αντρέα και ο λαϊκισμός του Φλωράκη. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο σημερινός Συνασπισμός, με όλες τις τάσεις του και όλες τις εσωκομματικές διαφορές του, θα υπήρχε αν δεν είχε υπάρξει το ΚΚΕ Εσωτερικού;
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι οι διψήφιοι αριθμοί που τα γκάλοπ δίνουν στον ΣΥΝ σήμερα, δεν είναι και αποτέλεσμα αυτής της συμπάθειας και του κύρους που το κόμμα του Δρακόπουλου και του Κύρκου είχε στην ελληνική κοινωνία, ακόμα κι όταν δεν κατόρθωνε να εκλέξει ούτε έναν βουλευτή; Σαράντα χρόνια πέρασαν, και όποιον να ρωτήσεις από τα τότε μέλη του ΚΚΕ εσ., ακόμα κι από αυτούς που στο μεταξύ αλλαξοπίστησαν, θα δεις να μένει ζωντανή η συγκίνησή του για εκείνη την ιστορική προσπάθεια. Γι' αυτό η σιωπή δεν του αξίζει. Δεν μας αξίζει.

* Δημοσιεύθηκε στη Κυριακάτικη Αυγή 22/06/2008

Σχόλιο "Πιπεριάς": Πόσο δίκιο έχει ο κ. Ανταίος Χρυσοστομίδης. Πόσο δίκιο...

8 comments:

Left Liberal Synthesis said...

Γλυκόπικρο σαν τα συναισθήματα μας
Ας κρατήσουμε τα κλύτερα για το μέλλον

Κόκκινη Πιπεριά said...

Ετσι ακριβώς σύντροφε...

Anonymous said...

θα σου ήμουν υποχρεωμένος Μάκη μου, αν μας διευκρίνιζες ποιά ήταν τα κύρια σημεία του άρθρου του Χρυσοστομίδη που σε ενθουσίασαν τόσο, ώστε σχεδόν να σε πάρουν τα δάκρυα! Φοβάμαι - και λέω φοβάμαι, γιατί ό,τι λες και γράφεις ως αριστερός, το λούζομαι κι εγώ ως επίσης αριστερός - πως τα έχεις πολύ μπερδεμένα στο μυαλό σου τα περί Αριστεράς πρέγματα. Έτσι δίνεις και το δικαίωμα στον κατάμαυρο Πανούτσο να σε (μας) κάνει ρόμπα! Γιά εξήγησέ μας λοιπόν, προς τι αυτός ο ενθουσιασμός;

Κόκκινη Πιπεριά said...

Δεν έχω καμία υποχρέωση να απαντάω σε "ανώνυμους". Αν γνωρίζεις ελληνικά μπορείς να διαβάσεις. Αν όχι υπάρχουν καλά φροντιστήρια να μάθεςι τη γλώσσα.
Και κάτι άλλο από πότε ότι λεει ο κάθε αριστερός, αποτελεί άποψη και και για τους υπόλοιπους; Ασε μας ρε φίλε και κάνει ζέστη...
Αν θέλεις κουβέντα βάλε όνομα, όπως εγώ.

Anonymous said...

Δεν έδωσες καμία - σχεδόν -απάντηση Μάκη, αλλά φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να βγάλω και μερικά συμπεράσματα. Άκου λοιπόν:

1ον. Είναι πρόσχημα ότι "δεν απαντάς σε ανώνυμους". Στην πραγματικότητα έκανες και στην δική μου περίπτωση, ό,τι κάνουν μερικοί αδιάβαστοι μαθητές. Επειδή δεν κατέχουν το θέμα που έχει πέσει, απαντάνε σε ένα άλλο, όπου - νομίζουν - ότι μπορεί να τα καταφέρουν καλύτερα. (Φυσικά, ούτε σ' εκείνο τα καταφέρνουν...). Γιατί είναι πρόσχημα; Γιατί απλούστατα, αφού δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ ψευδώνυμου και ανώνυμου σχολίου και εσύ απαντας στα πρώτα (το "left liberal synthesis", υποθέτω, δεν αντιστοιχει σε μικρό όνομα, πατρώνυμο και επίθετο, έτσι δεν είναι;), αλλά όχι και στα δεύτερα, τότε, γιά την ίδια περίπτωση εφαρμόζεις την κλασική "αρχή" των δύο μέτρων και των δύο σταθμών. Και τα δύο μέτρα και σταθμά είναι η τυπική μορφή με την οποία εμφανίζεται ο προσχηματικός ισχυρισμός σε έναν διάλογο.

2ον. Σχετικά με το θέμα που δεν σου έπεσε, αλλά νομίζεις ότι το κατέχεις καλύτερα και γι αυτό ΕΚΕΙ δεν έχεις πρόβλημα να "απαντήσεις": Δεν ισχυρίστηκα πως ό,τι λες αποτελεί άποψη και γιά μένα. Ισχυρίστηκα πως ό,τι λες το "λούζομαι" κι εγώ. Κατα την ιδία έννοια, που τα μάρκα της SIEMENS π.χ. τα "λούζεται" ακόμα κι ο τελευταίος οπαδός του ΠΑΣΟΚ, ασχέτως αν αγνοεί ακόμα και το χρώμα που είχαν. Δυστυχώς Μάκη μου, ακόμα και στο θέμα που επέλεξες ως προνομιακό, έγραψες γιά μονάδα!

3ον. Δεν μπορώ φυσικά να ξέρω γιά ποιόν πραγματικά λόγο δεν εξηγείς τα θετικά κατ' εσέ σημεία του άρθρου του Χρυσοστομίδη. Όμως αυτό τούτο το γεγονός, δεν σε τιμά ιδιαίτερα. (Να μία ακόμα στάση σου που την "λούζομαι" κι εγώ, χωρίς να το αξίζω). Όπως δεν σε τιμούν ιδιαίτερα και οι ειρωνείες σου, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, δεν διεκδικούν δα και κανένα βραβείο ποιότητας. Ας είναι... Ο καθείς και τα όπλα του...

Κόκκινη Πιπεριά said...

Αχ βρε Ανώνυμε που αποφάσιες να πουλήσεις (φτηνό) πνέυμα σε λάθος... περιοχή. λοιπόν ο Left Liberal Synthesis είναι ο σύντροφος ο Γιάννης που έχει μπλογκ με την υπογραφή του. αρα δεν είναι ανώνυμος. Ολα τα υπόλοιπα που γράφεις είανι τουλάχιστον για... γέλια! Δεν με ενδιαφέρει τι νομίζεις ότι λούζεσαι. Δεν υπάρχεις φιλαράκι μου. Είσαι ένας... ανώνυμος. Ενας ανύπαρκτος. Χάρη σου κάνω που δεν σε "σβήνω".
Οσο για το άρθrο του Χρυσοστομίδη, απλά συμφωνώ μ' αυτά που γράφει. Tόσο απλό, αλλά (μάλλον) τόσο δύσκολο να το καταλάβει ένας νους.. ανώνυμος, πιθανών ανύπαρκτος!

Anonymous said...

Τώρα που - ελπίζω - σου πέρασαν τα νευράκια, άκουσε αν θέλεις μερικές χρήσιμες συμβουλές:

1) Να είσαι πιό ανεκτικός με την κριτική.
2) Να είσαι πιό ειλικρινής με τον εαυτό σου.
3) Να μην υποτιμάς την νοημοσύνη των συνομιλητών σου. Μπορεί ο Left(;) Liberal Synthesis να σου είναι γνωστός, αλλά μία επί τροχάδην ματιά στην σχολιογραφία του blog σου αποδεικνύει ότι πολλάκις και συχνά απαντάς και σε ανώνυμους και σε ψευδώνυμους.
4) Να είσαι πιό ευγενικός.
5) Να γίνεις περισσότερο δημοκρατικός.
6) Να κάνεις που και που λίγη αυτοκριτική (δεν βλάπτει) και
7) Να φροντίσεις να γίνεις λιγότερο "μάγκας" και περισσότερο μάγκας.

Romanos said...

Με καθυστέρηση 12 ετών να απαντήσω εγώ στον ανώνυμο ψευτοαριστερό εθνομηδενιστή.
Το άρθρο μου άρεσε απλά γιατί μου θύμισε τις αξίες της όντως αριστεράς που πάλευε και για εθνική ανεξαρτησία γιατί όπως λέει και ο Γιώργος Βολουδάκης σε ένα άρθρο του "Άν δεν αγαπάς την πατρίδα σου, πώς είναι δυνατόν να αγαπήσεις την μεγαλύτερη πατρίδα σου που είναι ο κόσμος;"
Και επειδή σου αρέσουν οι συμβουλές σκέψου ότι αυτοί που δεν έχουν πατρίδα και δεν θέλουν σύνορα επειδή αυτό τους συμφέρει είναι οι τραπεζίτες που για θεό και πατρίδα έχουν το χρήμα!
Με αυτούς θέλεις να συντάσσεσαι;

Και λίγες λέξεις για το σύμβολο. Η ΠΊΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ ΔΕΝ ΜΕ ΕΜΠΌΔΙΣΕ ΠΟΤΈ, ΤΟ ΑΝΤΊΘΕΤΟ, ΝΑ ΕΙΜΑΙ (ΠΙΣΤΕΥΩ)ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ!