Aπώλεια χιούμορ α λα αριστερά

Η νικήτρια του διαγωνισμού το 2006 Ελενα Παπαρίζου

Tου Δημητρη Ρηγοπουλου

Σε μια εβδομάδα από σήμερα (σ.σ. Παρασκευή 23/5), η «Ανοιχτή Πόλη, η δημοτική κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα, μας καλεί στο παρκάκι δίπλα στον σταθμό του Θησείου στο «Eurovisi-OFF», μία «γιορτή της μουσικής του πολιτισμού, και όχι της κατανάλωσης», σύμφωνα με το δελτίο Τύπου. Θα λάβουν μέρος μουσικά συγκροτήματα, ενώ εκτός από μουσική, θα φιλοξενηθούν εκθέσεις νέων καλλιτεχνών, εικαστικών και φωτογράφων, προβολές και δρώμενα. Θαυμάσια!
Είναι η τρίτη χρονιά που η «Ανοιχτή Πόλη» διοργανώνει μια «αντι-Γιουροβίζιον». Στο δελτίο Τύπου διαβάζουμε ότι «για εμάς η Eurovision είναι μονάχα ένα πολυδάπανο, χαμηλής αισθητικής θέαμα της μουσικής βιομηχανίας που προωθεί την ισοπέδωση των διαφορετικών πολιτισμικών και μουσικών προτάσεων». Αντίθετα, «η Eurovisi-OFF είναι μια γιορτή που στόχο έχει να αναδείξει τη μουσική των διαφορετικών πολιτισμών που ζουν και αναπτύσσονται στην Αθήνα. Τη μουσική των μεταναστών, τη μουσική των ανεξάρτητων σχημάτων, τις νέες τάσεις, τη μουσική παραγωγή που συχνά μένει “κρυμμένη” από τα φώτα των μέσων ενημέρωσης».
Εδώ επιβιώνει η γνωστή, πατερναλιστική, διδακτική κουλτούρα της Αριστεράς. Ενας πολιτικός πατερούλης που θα μας πει τι είναι καλό να ακούμε, τι είναι πολιτικά ορθό να μη βλέπουμε, έναν καθοδηγητή ο οποίος θα μας πάρει από το χέρι και θα μας υποδείξει το «σωστό».
Περισσότερο υποτιμάει τον εαυτό της η «Ανοιχτή Πόλη», αν νομίζει πως είναι ιδεολογικό της καθήκον να μας κάνει κατήχηση για το τι είναι η Γιουροβίζιον και τι δεν είναι.
Υπάρχει κάτι συγκινητικό στους αριστερούς διδακτισμούς, αλλά ταυτόχρονα καταντάει ενοχλητικό. Γενιές Ελλήνων υπέφεραν στη Μεταπολίτευση με τους δογματικούς αποκλεισμούς στον χώρο του πολιτισμού και της αναψυχής, τους αυθαίρετους, καθ’ έδρας προσδιορισμούς μιας τόσο προσωπικής υπόθεσης όσο είναι η ψυχαγωγία και η διάθεση του ελεύθερου χρόνου, η εξορία της χαράς και του κεφιού, αν όλα αυτά τα ωραία δεν «συμβαίνουν» υπό τους δικούς της «όρους».
Τα παλιά, τα καλά τα χρόνια, επιβάλλονταν, φαντάζομαι, να χτυπήσεις παλαμάκια στην ταβέρνα αν τα μεγάφωνα έπαιζαν Θεοδωράκη ή ρεμπέτικα. Σήμερα, με τη λογική της «Ανοιχτής Πόλης» οι συγκεντρώσεις στα σπίτια το βράδυ της Γιουροβίζιον «απλά για να περάσουμε καλά» είναι αξιολύπητο φαινόμενο των καιρών μας. Αυτός που μπορεί να του αρέσει ένα τραγούδι ή να ευχαριστηθεί τη διαδικασία της βαθμολογίας (το καλύτερο μέρος του διαγωνισμού, μεταξύ μας) θα πρέπει να απολογηθεί; Υποθέτω, λοιπόν, πως για να είσαι καλός Αριστερός οφείλεις να διασκεδάζεις «με νόημα».
Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι της «Ανοιχτής Πόλης» κάνουν κραυγαλέα επίδειξη έλλειψης χιούμορ. Εντάξει, να καταγγείλεις την ακρίβεια, αλλά τη... Γιουροβίζιον; Iσως, όμως, υπάρχει ακόμα ελπίδα. Μπορεί την εκδήλωση να παρουσιάσει η Δάφνη Μπόκοτα.

Εφημερίδα: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 16/5/08