«Το κράτος μας χρειάζεται μια διαφορετική πολιτική προκειμένου να εκπροσωπήσει - και να υπηρετήσει - ουσιαστικά τους Αμερικανούς. Η πολιτική αυτή πρέπει να είναι αντανάκλαση της καθημερινής ζωής. Δεν μπορεί να είναι προσυσκευασμένη, έτοιμη για τα ράφια του σούπερ μάρκετ. Πρέπει να βασίζεται στις παραδόσεις μας και να προσφέρει έναν απολογισμό για τις πιo σκοτεινές πτυχές της ιστορίας μας. Πρέπει να καταλάβουμε πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο, πως η χώρα μας διχάστηκε από αντιμαχόμενες φράξιες και ομάδες. Παρά τις διαφορές μας, πρέπει να θυμηθούμε τι μας ενώνει: οι κοινές ελπίδες, τα κοινά όνειρα, ένας δεσμός που θα κρατήσει για πάντα». Aυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα του Μπάρακ Ομπάμα δίνει το στίγμα του νέου γερουσιαστή που διεκδικεί το χρίσμα από το Δημοκρατικό Κόμμα για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στις εκλογές του Νοεμβρίου 2008 για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αντιμέτωπος με μια χώρα που κλυδωνίζεται, ο Μπάρακ Ομπάμα αναλύει τις κυριότερες πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Αμερική. Απαριθμεί τους σκοπέλους με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπος κάθε πολιτικός - σκόπελοι όπως ο φόβος της ήττας, το μείζον ζήτημα του πολιτικού χρήματος και η επιρροή των μέσων ενημέρωσης.Εξιστορεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αυτοσαρκασμό τα δικά του πρώτα βήματα στη Γερουσία. Επιστρέφει στο Σύνταγμα θέτοντας τις αρχές του σαν βάση για την αναδιοργάνωση του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Εξετάζει τη μεγεθυνόμενη οικονομική ανασφάλεια, τις φυλετικές εντάσεις, τις διεθνείς απειλές, όπως η τρομοκρατία, και δεν διστάζει να καταπιαστεί ακόμη και με το ευαίσθητο θέμα της θρησκείας.
Διανθισμένο με αφηγήσεις προσωπικών βιωμάτων και συναντήσεων με σημαίνοντες αμερικανούς πολιτικούς, το «Τολμώ να ελπίζω» απεικονίζει την πολυπλοκότητα της αμερικανικής κοινωνίας.
Από τις εκδόσεις «Πόλις» κυκλοφορεί το βιβλίο του υποψήφιου για το χρίσμα του δημοκρατικού κόμματος και για την προεδρία των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα «Τολμώ να ελπίζω» σε μετάφραση Ρούλας Κοκολιού.
6 comments:
Καλησπέρα Μάκη,
Στο θέμα των προεδρικών εκλογών του 2008 στις ΗΠΑ και αναφορικά με τους υποψηφίους που συμμετέχουν στις προκριματικές έχω μια μεγαλύτερη συμπάθια στον Barack Obama (παρότι θεωρώ όλους τους υποψηφίους των δημοκρατικών, όπως και τους Rudy Guiliani και Michael Bloomberg αρκετά προικισμένους). Ωστόσο διάβασα κάτι που με προβλημάτισε σε ένα μπλογκ και το παραθέτω:
"Δεν έχει πια προβάδισμα η Χίλαρι έναντι του Ομπάμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν στις ΗΠΑ μετά τις προκριματικές εκλογές στην Αϊόβα.(...)
(...)Και εκεί που πήγα να χαρώ η μαύρη (τρόπος του λέγειν) διάβασα τους χρηματοδότες του κ. Ομπάμα. Είναι λέει, ανάμεσα τους, και ο Τζορτζ Σόρος. Ο άνθρωπος της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ο Ουγγρικής καταγωγής Αμερικανός που έχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα ενδοιασμό να κερδίσει δισεκατομμύρια δολάρια παίζοντας με τα εθνικά νομίσματα. Έπαιξε με την αγγλική λίρα, την ιταλική λιρέτα, τα νομίσματα της Μαλαισίας, της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης, των Φιλιππίνων κλπ. Βύθισε στη φτώχεια λαούς (μιλάμε για τους τέσσερις τελευταίους) για να γίνει πλουσιότερος.
Αλήθεια, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;;;;"
ΠΗΓΗ: http://myblog-mania.blogspot.com
@ δ.τζ. Εχεις δίκιο. Το διάβασα και εγώ ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Σόρος στηρίζει οικονομικά τον Ομπάμα. Βέβαια το ποστ αφοράσ το βιβλίο του, το οποίο αγόρασα και θα γράψω περισσότερο μόλις το διαβάσω. Γενικά ο λόγος του είναι θετικός και κάπως διαφοροποιημένος για την πολιτική σκηνή των ΗΠΑ. Βέβαια δεν τρέφω καμία αυταπάτη...
Ειδικά στο τελευταίο με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Αρθρώνει όντως έναν αρκετά θετικό πολιτικό λόγο. Επίσης είναι κοσμοπολίτης και ίσως μπορέσει (ως μελλοντικός πρόεδρος) να επιχειρήσει μια προσέγγιση με τον Ισλαμικό κόσμο. Πάντως, όποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος (από τη Χίλαρρυ μέχρι τον Τζουλιάνι και από τον Έντουαρτς μέχρι τον Μπλούμπεργκ) πολύ δύσκολα θα μας προκύψει G. W. Bush n.2. Είδομεν.
Την καλησπέρα μου...
Αγαπητέ “Κοκκινοπίπερε”,
1. Όπως ανάφερα κι σ’ άλλο post σ’ αυτό το blog, το βιβλίο του Μπάρακ Ομπάμα “Τολμώ να ελπίζω”, δεν νομίζω να μου προσφέρει τίποτα αν το διαβάσω - αστικό πολιτικό σύγγραμμα είναι. Προτιμώ τα βιβλία του Νόαμ Τσόμσκι και άλλη ανατρεπτική αμερικάνικη βιβλιογραφία. (Ένα βιβλίο για την Αμερική που διάβασα τελευταία είναι το βιβλίο του Γερμανού συγγραφέα Karlheinz Descher “Ο Μολώχ – Μια κριτική ιστορία των ΗΠΑ”, Εκδόσεις “Κάκτος”, 2006).
2. Πέραν τούτου έχω την άποψη ότι οι πολιτικές θέσεις και ιδέες του Μπάρακ Ομπάμα μπορεί να είναι πιο προοδευτικές και ριζοσπαστικές ακόμα (σε σχέση με τις συντηρητικές, οπισθοδρομικές και επιθετικές του Bush), αλλά δεν παύουν να αποτελούν απόψεις ενός αστού αμερικανού πολιτικού που για να εκλεγεί Πρόεδρος του χρειάζονται πάμπολλα εκατομμύρια κατά την μακράν προεκλογική περίοδο καθώς και στήριξη από οικονομικούς (μονοπωλιακούς) κολοσσούς, συμπεριλαμβανομένου και του πολυεκατομμυριούχου Σόρος (που θα τον προωθήσουν ή θα το δεχτούν ή έστω να τον ανεχτούν στην εξουσία αν δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα).
3. Χαρακτηριστικά είναι αυτά που αναφέρει κάπου και ο Michael Moore: “…Ποιος είναι ο Μπάρακ Ομπάμα; Θέλω να πω, εκτός από το ότι μπορεί να κάνει εξαίρετες ομιλίες τι άλλο ξέρουμε για ‘κείνον; Ξέρω ότι είναι εναντίον του πολέμου. Πως το ξέρω αυτό; Μίλησε εναντίον του πολέμου πριν να αρχίσει. Από τον καιρό που μπήκε στο Κογκρέσο, υπερψήφισε όλα τα κονδύλια του πολέμου διακηρύσσοντας ταυτόχρονα ότι πρέπει να αποσυρθούμε από το Ιράκ. Λέει ότι είναι υπέρ του απλού πολίτη, αλλά ψήφισε νόμο ο οποίος δυσκολεύει τους μικροεπιχειρηματίες να καταθέσουν αίτηση για πτώχευση. Κατ’ ακρίβεια, ο Ομπάμα δεν πιστεύει ότι η Wall Street είναι τόσο κακό μέρος. Θέλει να ζητήσει από τις ασφαλιστικές εταιρείες να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε ένα καινούργιο σύστημα υγείας. Οι ίδιες οι εταιρείες που ευθύνονται για τα σημερινά χάλια του συστήματος...”.
(www. michaelmoore.com)
Καλό βραδυ.
Anef_oriwn
Κυριακή 13/1/2008 – 10:30 μ.μ.
Και ποιος είναι ο Μάικλ Μούρ; Από παίρνει τα χρήματα; Στη πολιτική αρχικά κρίνουμε από τα λόγια και μετά από τις πράξεις...
1. Η τόλμη και η ετοιμότητα του Michael Moore να τα βάζει και να έρχεται σε σύγκρουση με το κατεστημένο στην Αμερική τον κάνει πιο συμπαθή σε μένα.
2. Στην πολιτική πρώτα κρίνουμε από την ιστορία και τη συνέπεια λόγων και έργων του καθενός, από το ποιοι είναι πίσω του και με ποιους είναι ο ίδιος και τέλος από το πρόγραμμα του με την έννοια ποιους θα υπηρετήσει και θα εξυπηρετήσει (τον απλό λαό ή τους επιχειρηματίες και το κεφαλαίο).
Anef_oriwn
Κυριακή 13/1/2008 – 11:17 μ.μ.
Post a Comment