Οι "γιοι του κεραυνού" τραγουδάνε ακόμα...

Ξεκίνησαν ακριβώς στις 9 το βράδυ της Δευτέρας με το «Good Times Bad Times» και συνέχισαν με τα κλασικά τους κομμάτια, όπως το «Whole Lotta Love», το «Dased And Confused» και το «Stairway to Heaven». Ηταν ο Ρόμπερτ Πλαντ, ο Τζίμι Πέιτζ και ο Τζον Πολ Τζόουνς μαζί με τον Τζέισον Μπόναμ, γιο του Τζον Μπόναμ, του ντράμερ που πέθανε το 1980. Και μετά έπαιξαν δεκαέξι τραγούδια απ' όλη την πορεία τους, σε μια συναυλία που σκοπό είχε τη χρηματοδότηση του ιδρύματος Αχμέτ Ερτεγκαν, του εκλιπόντος συνιδρυτή της δισκογραφικής εταιρείας Atlantic. Γι' αυτό και ο Πλαντ φώναξε στο τέλος της συναυλίας «Αχμέτ, τα καταφέραμε» μπροστά στο πλήθος που είχε κατακλύσει την «02 Arena» στο Λονδίνο.

«Καθαρτική και θεραπευτική εμπειρία» ήταν για τον Ρόμπερτ Πλαντ, «χωρίς καμία πίεση ή το βάρος της νοσταλγίας». Ενώ ο Τζίμι Πέιτζ συμφωνούσε ότι «ήταν μια απόλαυση». Και ο Τζον Πολ Τζόουνς διηγούνταν «κάποιος ξεκινούσε ένα τραγούδι και ακολουθούσαμε όλοι και παίζαμε ροκ εν ρολ». Αλλά ο πιο συνεπής μάρτυρας της πρώτης συνάντησης των τριών Led Zeppelin είναι ο σαραντάχρονος γιος του Τζον Μπόναμ, ο Τζέισον, που έγινε ο νέος ντράμερ. «Δεν πίστευα ότι η χημεία μεταξύ τους θα ερχόταν αστραπιαία, πίστευα ότι θα τους πάρει λίγο χρόνο», λέει ο ίδιος στο αμερικανικό περιοδικό «Rolling Stone». Αλλά στο στούντιο που συναντήθηκαν κάπου στην Αγγλία, στις 10 του περασμένου Ιουνίου, οι Led Zeppelin έπαιξαν κατευθείαν το «Νο Quarter» και ύστερα πέρασαν στο ανεπανάληπτο «Kashmir». «Θα αγκαλιαστούμε τελικά;», ρώτησε ο Πέιτζ τον Πλαντ καθώς έσβηναν οι τελευταίες νότες. «Ναι, "γιοι του κεραυνού"» φώναξε ο Πλαντ.

Αυτή ήταν η ιστορία πίσω από τη συνάντηση που οδήγησε στην προχθεσινή βραδιά. Ο Πέιτζ αδυνατούσε να πιστέψει ότι θα υπήρχε τόση ζήτηση για τη συναυλία επανασύνδεσής τους. Εμεινε έκπληκτος όταν διαπίστωσε ότι είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι μπήκαν στο σάιτ τους για να λάβουν μέρος στην κλήρωση για τα μόλις δεκαέξι χιλιάδες εισιτήρια της συναυλίας. «Ηταν απίστευτο το γεγονός ότι τα εισιτήρια εξαφανίστηκαν αμέσως», λέει ο ίδιος. Ο Πέιτζ ήταν αυτός που ασχολήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον με την κληρονομιά της μπάντας. Ενώ ο Ρόμπερτ Πλαντ επέλεξε μια νέα προσωπική πορεία, ο Πέιτζ φρόντιζε ζητήματα όπως το DVD της ταινίας του 1976 «The Song Remains The Same» ή έκανε την παραγωγή για τη νέα τους διπλή συλλογή, το «Mothership», που κυκλοφόρησε με αφορμή την επανασύνδεσή τους. «Το μόνο που θέλω είναι να το κάνουμε όπως πρέπει, με την ίδια ένταση που γινόταν στο παρελθόν», έλεγε για τη συναυλία. «Να είμαστε προετοιμασμένοι και αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε». Ενώ ο Ρόμπερτ Πλαντ, που πάντα απέκλειε κάθε σχέδιο επανένωσης, έλεγε «τώρα θέλω να το κάνω όσο τίποτε άλλο».

Οι Led Zeppelin είχαν ανακοινώσει τη διάλυσή τους στις 4 Δεκεμβρίου του 1980. Είκοσι εφτά χρόνια πριν, μετά τον θάνατο του Τζον Μπόναμ, αποφάσισαν να διαλυθούν επειδή ήθελαν κάθε άλμπουμ τους να είναι και μια καινοτομία στη ροκ σκηνή. Και ύστερα από την απώλεια του Μπόναμ κατάλαβαν ότι αποκλείεται να τα καταφέρουν. «Θα μας έλειπε ο δυνατός ρυθμός του», εξηγεί ο Πέιτζ. Ο Πέιτζ ήταν αυτός που πάντα πίστευε ότι οι Led Zeppelin θα ξαναβρίσκονταν στη σκηνή. Και είναι ο μόνος που δεν αποκλείει μια περιοδεία τους στο μέλλον. «Δεν με εκπλήσσει που ξαναείμαστε μαζί», καταλήγει. «Ετσι ήταν πάντα οι Led Zeppelin, τη μια στιγμή δεν υπήρχε τίποτα και την άλλη γινόταν η έκρηξη».

Δημήτρης Αναστασόπουλος, Ελευθεροτυπία 12/12/2007

ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ