Thursday, October 25, 2007

Τι θυμήθηκα τώρα...

Πήγα να πάρω ένα cd με παιδικά τραγούδια για τον γιό μου και εκεί που έψαχνα το μάτι ξέρετε που έπεσε; Στο cd «Τα τραγούδια μας» του Μάνου Λοϊζου σε στίχους Φώντα Λάδη με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα. Ξέρετε «Πάγωσε η τζιμινιέρα», «Λιώνουν τα νιάτα μας» και φυσικά «Το Δένδρο». «Στην Αθήνα μες στο κέντρο φύτρωσε καινούργιο δένδρο. Εχει κόκκινα τα φύλλα και ολόδροσα τα μήλα...». Μιλάμε ότι το έλιωσα. Το άκουγα ακόμα και την ώρα της μετάδοσης του αγώνα Χέλσινμποργκ – Πανιώνιος. Ο Τζιμπούρ είχε τη μπάλα με μουσική υπόκρουση το «Πάγωσε η τζιμινιέρα...». Σοσιαλιστικός ρεαλισμός κανονικός...! Ο Μάνος Λοϊζος μαζί με τον Φώντα Λάδη έγραψαν αυτό τον δίσκο στα 1976. Τότε που όταν δήλωνες αριστερός και κομμουνιστής, ήταν συνώνυμο του αγώνα, της πάλης για ένα καλύτερο αύριο. Ειλικρινά αξίζει να πάρετε αυτό το cd. Τραγούδια "αθάνατα" και συνάμα επίκαιρα. Θα νιώσετε μια γλυκιά νοσταλγία τα νιάτα σας...

Στην Αθήνα μες το κέντρο
φύτρωσε καινούργιο δέντρο
έχει κόκκινα τα φύλλα
και ολόγλυκα τα μήλα

Σε πέντε έξι δεν αρέσει
το χτυπάνε για να πέσει
μα εκείνο δε λυγάει
κι όλο φυλλωσιές πετάει

Γύρω του λαός κι εργάτες
το φυλάνε με τις βάρδιες
σ' ένα χρόνο σ' ένα μήνα
θα σκεπάσει την Αθήνα

5 comments:

Anonymous said...

Μια και άρχισες να θυμάσαι ..
δες και ένα του 75..

Θάνος Μικρούτσικος
Μαρία Δημητριάδη
Πολιτικά τραγούδια (Lyra)

1. Έτσι πρέπει να γίνει-έτσι θα γίνει
2. Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα
3. Μπαλάντα για τους ασφαλίτες
4. Η μπαλάντα του οπερατέρ
5. Ο σύντροφος του Χουλιάν Γκριμάου
6. Αυτούς τους έχω βαρεθεί
7. Μικρόκοσμος
8. Αν η μισή μου καρδιά
9. Το έπος του σείχη Μπεντρεντίν Ι
10.Το έπος του σείχη Μπεντρεντίν ΙΙ
11.Χιονίζει μες στη νύχτα
12.Η πιο όμορφη θάλασσα
13.Αυτό είναι

Greg said...

Και παρ' ότι έγινε κατάχρηση των τραγουδιών αυτών δεν ξεφτίσανε...

theo-koukaki said...

όντως τα τραγούδια αυτά δεν χάνουν ποτέ την ανατριχίλα που μπορούν να προκαλούν γιατί είναι αυθεντικά ΚΑΙ ΌΤΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΌ ΚΡΑΤΆΕΙ ΣΤΟ ΧΡΌΝΟ.Βέβαια ακόμα περιμένω μια κουβέντα για την υπόθεση του φοιτητή που μαχαίρωσαν οι χρυσαυγίτες αλλά μάλλον τα αντανακλαστικά πολλών υπερευαίσθητων δεν είναι τα ίδια όταν το θύμα μπορεί να είναι και νεοταξίτης,ενώ η δράστες (παραπλανημένα έστω) παιδιά του πατριωτικού χώρου........

Κόκκινη Πιπεριά said...

σ. Θοδωρή νομίζω ότι σε ίοτι αφιορά την "πιπεριά" είναι σαφέστατο ότι καταδικάζω τη βία απ' όπου και αν προέρχεται. Απλά αυτό πυο με "πείραξε" είναι ότι όταν την πέφτουν σε δικούς μας χαλάμε τον κόσμο, αλλά όταν κτυπούν ακροδεξιούς σφυρίζουμε αδιάφορα! Ο τραμπουκισμός μου είναι απεχθής. Αλλο να αμυνθώ σε μια διαδήλώση, σε άλλες καταστα΄σεις και άλλο τραμπούκικα ν την "πέσω" με άλλους 50 σε δυο ή τρεις. Νομίζω ότι έγινα κατανοητός...

theo-koukaki said...

Δεν ήμουνα επιθετικός και την θέση σου την ξέρω.Έγινα χωρίς παρεξήγηση λίγο αιχμηρός γιατί την προηγούμενη φορά αρκετοί θαμώνες εδώ έσκιζαν τα ρούχα τους για το περιστατικό της έκθεσης, ενώ τώρα δεν είδα ανάλογα γρήγορα ανακλαστικά.Να σου πω την αλήθεια μάκη το φύλαγα(είμαι και λίγο μοχθηρός!)ότι στην επόμενη δολοφόνικη επίθεση ακροδεξιών(η οποία μαθηματικά δεν θα αργούσε)θα αμόλαγα κάτι κακούτσικο.θα επικοινωνήσουμε