Tuesday, October 2, 2007

Ουαί υμίν υποκριτές και φαρισαίοι

Από την επομένη μέρα των εκλογών δεκάδες "παπαγαλάκια" (μικρά και μεγάλα...) των Μ.Μ.Ε. (εντύπων και ηλεκτρονικών...) μας τα "ζάλισαν" με τον Ψαριανό. Ακούσαμε για "φούντες", ακούσαμε για "γκέι", ακούσαμε, ακούσαμε. Την Δευτέρα το βράδυ το Ελληνικό Κοινοβούλιο έζησε μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ στιγμή. Ηταν η παρέμβαση της Δήμητρας Αράπογλου, της κωφής βουλευτίνας του ΛΑ.Ο.Σ. (παρακάτω φιλοξενώ κείμενο από την "Καθημερινή...). Και όμως ούτε ΕΝΑΣ (μα ούτε ένας...) δημοσιογράφος δεν συγκινήθηκε (τι λέω τώρα θα μου πείτε...) από την παρουσία μιας κωφής γυναίκας στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου. Αν η Αράπογλου ήταν βουλευτής του Σύριζα θα είχαν κάνει τη ζωή της σήριαλ. Ομως είβναι βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. και δεν υπάρχει χώρος γι'α υτή. Αλήθεια αυτή η κοινωνικά ευαίσθητη "Ελευθεροτυπία" που για τόσους και τόσους μας έχει ενημερώσει δεν μπορεί να αφιερώσει μια συνέντευξη στη Δήμητρα Αράπογλου; Οχι βέβαια. Εδώ δεν είχε ούτε ως είδηση την παρέμβασή της στο κοινοβούλιο. Αυτή είναι η κοινωνική της ευαισθησία. Μόνο οι "αριστεροί" (λέμε τώρα...) που μιλούν για "φούντες", είναι υπερ του γάμου των ομοφυλόφιλων και λένε "επαναστατικές" μαλακίες έχουν δημοσιότητα.
Μια νέα γυναίκα, που είναι γενική γραμματέας της Ενωσης Κωφών Ελλάδος και του Αθλητικού Ομίλου Κωφών (1987-2000) και που μπήκε με το σπαθί της στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όμως δεν ενδιαφέρει τους "δημοκράτες" των ελληνικών Μ.Μ.Ε. Κύριοι αυτό είναι ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ.

Ενας κόσμος «άγνωστος» (Από την "Καθημερινή")

Τις σκανδαλώδεις ελλείψεις του ελληνικού κράτους, όσον αφορά την αντιμετώπιση των πολιτών με ειδικές ανάγκες, ανέδειξε με την παρέμβασή της, κατά τη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων, η βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Δήμητρα Αράπογλου. Η τοποθέτησή της έγινε με τη βοήθεια μεταφράστριας στη νοηματική, καθώς η κ. Αράπογλου είναι κωφή. Δεν είχε συμβεί κάτι ανάλογο στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η κ. Αράπογλου αναφέρθηκε σε μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή ζωή τους οι κωφοί στη χώρα μας και τα οποία για τους περισσότερους εξ ημών είναι περίπου «άγνωστα», γιατί έχουμε μάθει να ζούμε θεωρώντας δεδομένα αυτά τα μεγάλα και τα «μικρά» που για άλλους είναι είτε ζητούμενα είτε τεράστιο φράγμα, το οποίο τους χωρίζει από μια απλή και αξιοπρεπή διαβίωση. Το κακό είναι διπλό: Και οι κρατικές υπηρεσίες δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την παροχή διευκολύνσεων στους αναπήρους (κωφούς, τυφλούς, με κινητικά προβλήματα κ.ά.). Αλλά και όλοι μας, με την καθημερινή συμπεριφορά μας, συμβάλλουμε ώστε η ζωή τους να γίνει ακόμα δυσκολότερη: Σταθμεύουμε τα αυτοκίνητά μας στις ειδικές ράμπες που φτιάχτηκαν στα πεζοδρόμια για τα καροτσάκια, καταλαμβάνουμε με χίλιους δυο τρόπους τους ειδικά για τυφλούς διαδρόμους σε πεζοδρόμους και πεζοδρόμια, παρκάρουμε στις θέσεις που έχουν διαμορφωθεί ειδικά για άτομα με αναπηρία που έχουν αυτοκίνητο, τόσο στους δρόμους όσο και σε χώρους στάθμευσης πολυκαταστημάτων, σούπερ μάρκετ ή, ακόμα ακόμα, και εντός του υπόγειου πάρκινγκ της Βουλής!
Γ.Σ.Μ.

Σχόλιο "Πιπεριάς": Ουαί υμίν υποκριτές και φαρισαίοι δημοσιογράφοι (όχι όλοι βέβαια)... Είναι χαρακτηριστικό ότι έψαχνα μια ώρα (60 ολόκληρα λεπτά) στο διαδίκτυο και φωτογραφία της κ. Δήμητρας Αράπογλου δεν βρήκα!

1 comment:

Anonymous said...

Πες τα ρε ανθρωπέ! (αναφέρομαι στο πρωτο μέρος του άρθρου για την Ελευθεροτυπία)
Οι "ευαισθησίες" τις Ελευθεροτυπίας εξαντλούνται σε προβολή "αριστερών", "προοδευτικών" και εθνομειοδοτικών θεμάτων. Η νεοταξίκη παρακτική της αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας έχει βρεί καλό εκφραστή...

Η αριστερά υποτίθεται ότι εμφορείτο από την ιδέα της πάλης των τάξεων και της κοινωνικής ανατροπής με όρους ανακατανομής του παραγώμενου πλούτου. Δυστυχώς στις μέρες μας ένα σημαντικό κομμάτι της αριστεράς της χώρας έχει καταντήσει ο ισχυρότερος ιδεολογικός προμαχώνας των νεοταξικών αντιλήψεων που πολεμούν την ιστορική μνήμη, τη θρησκεία και την εθνική ομοιογένεια (βλέπε δηλώσεις Αλαβάνου για τη ΛΑΘΡΟμετανάστευση). Θλιβερά απομεινάρια και ερείπια οι νεανικές τους φιλοδοξίες για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία μένουν για να θυμίζουν την φθίνουσα και ηθικά απογυμνωμένη πλέον πορεία της ζωής τους.